Ваша песна,состав или што било напишано

ПЕСНА ШТО НЕ Е ПЕСНА
НИТУ ПАК САКА ДА БИДЕ ПЕСНА

Замисли дека оваа песна не е песна
И дека ветрот не е ветер
Туку завивање на гладен пес пред касапница

Замисли дека оваа песна не е песна
И дека поетот, всушност, заспал над неа
Љубејќи некоја што некој друг љубела...

Замисли дека оваа песна и не е песна
И дека има повеќе од еден стих
А сите големи песни завршуваат со бројот еден.

Замисли дека оваа песна и не е песна
Туку обична тегет чорапа
Која се фрла веднаш после првата употреба,,,

Сакав да напишам студена песна
како онаа на Кејт со студениот фустан
и почнав да штракам
и штракам и штракам
наредив студени стихови,
оклопи панцирни
и железни маски,
кинески ѕидови
и слични трапаташки...
И пред да ја пуштам
ми падна чашата
се разлеа виното
ми прегоре штракалото
и ништо од студената...
...песна, де...
Си викам, заеби женска,
не те бива за студени
ги комбинираш со вино
и после се думаш
од каде црвени флеки
на студениот фустан?

Ако те допрам
најнежно што умеам
дали ќе го препознаеш
моментот на целосно предавање
или само обичен допир ќе биде
онаков каков си го имала
некои безброј пати
од многумината
кои велеле дека се предаваат
пред нозе твои кои клечеле
за некоја трошка внимание
од издигнато лице твое
со солзи пресушени
со насмевка спремна
и челичен сјај во очите
светот го газиш
и мене со него
еден сум од многуте
некоја капка
од оние пресушените.

Ланци кинам
сила во мене врие
не се познавам
од себе се плашам
додека од мене нов човек правиш
ти си мојата моќ
толку сеопфатна
ме правиш крал
ми се предаваш
не прашуваш
велиш знам како треба
а доволно ќе ми беше
и слуга да ти бидам
додека кон престол ме водиш
не знаев
никој никогаш не го знаел
она што за мене го знаеш
не верував
никој не веруваше во мене
ме бакна
ме повика да се разбудам
лесно е сега
боженственото во тебе ми го покажа
не знаеше дека го имаш
никој не веруваше
заради мене
во себе поверува.

НЕБО ЗА ОГНОМЕТ


Мирува нешто во мене
а од мене,
се притаило малечко
а остро,
поостро
од самата острина
на својата острица:
од непремолк исковена,
на црна мисла исклепана,
на зол час наточена…

Се притаила
притајнината дива,
нескротлива:
немирот скока во слепоочниците,
со тешки чекани ги крши коските
да излезе,
да сотре,
пламени јазици низ воздухот
мрежи од смрт да распостеле
дар за страданието...

Се притаило
а гордоста му ечи
со мирис на барут во жилите,
во крвотоците,
од отрови што расклокотиле
што пребликнале
жив барут
живи рани да залечи
а да не те повреди
од една рана две да не направи
од мевлемот отров да не исцеди
да не те изгуби...

Глеј,
небото е прекрасно за огномет...

ЗЛАТНА РИПКА

    Кога некому, што само виртуелно го знаеш, му посветиш песна, тоа го правиш затоа што те допрела неговата несреќа и знаеш дека твојот гест ќе му значи многу, оти така ќе почувствува како некој има разбирање за него, а ти, самиот, ќе бидеш креатор на едно малечко сонце во темницата на неговата душа, оти секое искрено пријателство е едно малечко сонце во темницата на душата на сите нас...
     Но, некои, мал им е бројот, тоа можат да го злоупотребат, па златната рипка да ја посакаат за своја слугинка како трета желба..

Сепак, има и вакви случаи поради кои вреди да ги сакаш лугето иако не ги познаваш:

Pjesnice uskoro cu prestati da objavljujem bilo sta na ovom blogu.U svakom slucaju,bilo mi je drago da smo se ponakad culi;;)) Da li je uredu da tvoju pjesmu koju si napisao Gori,da je objavim u box-u,za uspomenu sto bi se reklo.Ako zelis da ne objavim da je od tebe to je uredu!!!Postujem a ako ne zelis da je objavim na svom blogu i to postujem;;)))


НЕ Е ВАЖНО
На Гора


Ми велиш, ќе ти ги украдам песните
а ти не ќе ми можеш ништо...

Па што ако, ти велам,
ќе напишам други...

Ќе ти ги украдам и тие
и пак ништо не ќе ми можеш...

Ќе напишам трети, ти велам
и баш ништо не ми значат твоите закани...

А кога не ќе можеш да напишеш
ниту стих повеќе,
со кои очи ќе ги гледаш песните
што нема појќе твои да бидат?

Со душата, што никој не може да ми ja земе
песните твои ќе ги чувствувам како мои...


poslao/la gora prije 2 sata 4 minute

Мирно сонувај качи се на планините кои во реалноста не ти се достижни.

Мирно сонувај допри ги ѕвездите кои во реалноста само со поглед можеш да ги следиш.

 

Сонувај...сонувај кога не можеш да доживееш. 

Сонувај....кога си казнет да не можеш да го живееш својот сон.

Затоа ке си сам со себе. 

Затоа секогаш ке велиш дека нереалните мечтаења се илузија, зашто за тебе се нереални.

Зашто ти не можеш да ги видиш на јаве..ниту да ги допреш.

Зашто си слаб.

Затоа, мило мое, спиј. Сонувај....барем на сон биди срекен.