Писмени состави,семинарски...

ве молам кој знае нека ми помогне! Ми треба Составување на калкулација на цената на чинење

Ve molam ako moze sostav na tema narodnoto tvorestvo ogledalo na narodniot zivot mi treba hitno BLAGODARAMMMM :)

imam edna poraka sto znaci toa deka nekoj mi go napisal veke sostavot ??? neam poima zasto nikogas ne sum baral vakva pomos Ve molam ako znaete pomognete mi :( a i da mi napisat sostav siromav jas neznam, kaj da si go procitam :S

fis напиша: imam edna poraka sto znaci toa deka nekoj mi go napisal veke sostavot ??? neam poima zasto nikogas ne sum baral vakva pomos Ve molam ako znaete pomognete mi :( a i da mi napisat sostav siromav jas neznam, kaj da si go procitam :S

Mi treba pismena rabota na 3-temi ... eve gi temive...

1.Stranecot na Alber Kami-pretstavnik na otudzenio svet
2.Sudbinata na covekot od aspekt na Mihail Sholohov
3.Tolerancijata i razbiranjeto znacajni faktori na sovremenata civilizacija

Ne mora za site da pisuvate dovolno e za edna...Fala od napred...

Изменето од emelll - 11.Ноември.2011 во 16:06

Tajbe напиша: HITNOOO!!!! mi treba kratko sosstavce za moralnite normi povrzani so likot na Asenbah od ''Smrt vo Venecija" od Tomas Man. Odnapred falaaaa

Еве нешто за “смрт во Ненеција„
Несвесниот живот не е вреден да биде проживеан.
Можеби достигнувањето на одреден степен на слава или основањето на речиси совршено семејство се само доказ дека стариот писател дозволил животот да му помине пред очите, проследен со каењето што никогаш немал син.
Восприемањето историски глетки од неповторливата Венеција не се доволни да се поврати ентузијазмот и инспирацијата од некогашната младост. Тој се гуши во сопственото сожалување и осаменост кои на крај резултираат со невидена дрскост.
Изолацијата на творецот и пустошот на неговата психа е една од претпочитаните филозофско-психолошки интерпретации во делата на Ман. Оттука тргнува и дејството во краткиот роман Смрт во Венеција.
Главниот јунак Густав фон Ашенбах е познат германски писател во поодминати години. Среде својата креативна криза, која е резултат од дисциплинираниот, целибатски и строго контролиран живот, тој решава да замине за Венеција. Но наместо надеж во потрагата по изгубената душа, тоа патување завршува трагично.
Тенка е границата меѓу восхитот и настраноста...

Mai4ka1993 напиша: aj ako mozit za utre ako imat nekoj za sudbinata na covekot ili cekajki go godo pismena

Светот е место од кое сè настанува и сè исчезнува. Секој од нас има свое место во него. Има денови кога ползиме по земјата, но има и такви кога летаме во небесите.
Единствените губитници и победници сме ние луѓето. Одговорни за доброто и лошото што нѝ се случува секојдневно.
Кога, каде, колку и зошто го чекаме сопствениот Годо се само прашања кои секој од нас си ги поставува но, не секојпат и им дава одговор.
Чекајки го Годо е драма во која многу прецизно се прикажани вечно непополнетите дупки во човековото општество.
Естрагон и Владимир се само двајца од многуте човечки души кои се изгубени во бескрајноста на моментот. Луѓе кои имале сè, а останале без ништо. Останале само со своите благороднички капи на глава, за уште повеќе да ја разбудат трагикомедијата во човековите очи. Чекаат со денови, а секој нареден ден не се сигурни дали вистина пред тоа чекале и таму ли чекале. А всушност и што чекаат тие двајца?
Она истото кој секој од нас го чека. Созреан плод за подобро утре. Но, тие се луѓе кои не сфаќаат, а и не сакаат да сфатат што е животот и какво е нивното општество. Зошто токму тоа општество ги фрлило во бездна.
Сите ние го чекаме Годо, тогаш кога мислиме дека сме изгубени и не можеме да сториме ништо друго освен да го чекаме оној кој ќе нѝ го покаже вистинскиот пат, сè додека не сфатиме дека ние сме тој спасител. Сите ние го чекаме Годо онаму каде мислиме дека е вистинското место, сèдодека не сфатиме дека тоа е местото од кое треба самите ние да го исцрпиме најдоброто. Сите ние го чекаме Годо толку колку што мислиме дека е потребно за да повторно започнеме со нашето грабање на животот. Но, сите оние други го чекаат Годо затоа што мислат дека сè се случува без ништо, а од тоа ништо настанува сè.