ПРАВОСЛАВНИ,КАТОЛИЦИ,ИЗВОРНИ ХРИСТИЈАНИ

I kade e tuka "ljubi go svojot neprijatel..." ?

Messenger, интерсни сме во дискутирање на темава, нели?
Се се врти во круг.......... до бескрај...........

Поздрав до тебе

EvAngelos напиша: Maran Ata напиша: ЕвАнгелос изрече еден куп клевети, лаги, навреди...   Мило, доколку не наведеш докази за горенаведените осуди, ќе добиеш ти една пријава за лажна клевета од мене

ЕвАнгелосче, еве ти ги лагите, клеветите и навредите кои ги изрече во сите претходни коментари кои не се поддржани и оправдани од никаков опиплив доказ и никаков реален аргумент и за кои ниту еднаш не се извини и не побара прошка, што е спротивно на Христијанството, без разлика на деноминацијата

• Прво збор два да кажам за наркоманите што се лечат по манастирите. Јас знам еден куп наркомани што идат по манастири за да се дрогираат таму. Тоа им се едни од најомилените места за стонирање. Сами, во природа, во тишина, ќе се напушат, ќе се боцнат и потоа се на небо и го "гледаат Господ".

Хмммм, а оти јас после толку години одење в манастир не сум видела таков случај??? Ехх, да беше така како што вели ЕвАнгелос, можеби ќе им се придружев на времето кога бев забегана, па ќе Го *гледав Господ* и јас. Ама, за среќа не било и не е така

• Павле на пример, тој не се оженил, ама затоа пак тој не се скрил во некоја пештера за да бдее и да си прави муабет со лилјаците и бувовите

А од кај знаеш дека си прават муабет со лилјаци и бувови??? Тоа да не ти го кажал некој був тебе????

• Што мислиш, кому повеќе ќе му веруваат учениците и кој повеќе ќе има влијание на нив: на некој забраден монах целиот сокриен во црна мантија кој делува како никогаш да не видел дрога, или на некој бивши нарко дилер со тетоважи по рацете и со тук таму по некоја мртва вена која сведочи дека овој човек некогаш бил наркоман, а чиј живот сега сведочи дека се ослободил од тоа зло?

Овој коментар ти беше апсолутна лага, а башка тоа и клевета дека јас не сум ги признавала организациите кои се борат против наркоманијата.

• Зарем сакаш да кажеш дека Христос тука заповедува РАЗВОД како неопходен услов за да бидеме Негови ученици?

Ова е повторно клевета дека јас сум рекла луѓето треба да се разведуваат само за да станат монаси. А да не го спомувам и извртувањето на моите зборови во друг контекст, како што правиш цело време со се што е кажано, а не ти одговара.

• Да да, такви примери има многу и за жал секојдневно читаме по весниците за луѓе кои ги напуштиле своите жени и деца, ги оставиле на милост и немилост, отишле во манастир и таму силуваат малолетнички или пак меѓу себе се распалуваат.

Ова, прво е лага, второ е клевета, и не дај Боже ова да си го кажал во Австралија, оти не знам колку оштета би можел да платиш поради кажување лага, навредување и неосновано уништување на репутација (а може и затвор да си лежиш).
Не ми е јасно како можеш да тврдиш такви работи, а ниту еден доказ не даваш. А бе мене тоа не ми проблем, ама ти изгледа не гледаш колку се бламираш. А и ти реков, ако силуваат в манастир, дај кажи ми колку пати мене ме силувале??? (Нели и така си пророк, словото *Божјо* е во тебе!??!??!)

• Зарем сакаш да ги убедиш другите дека секој апостол си имал по една жена телохранителка која одела како сенка по него и му помагала?

Е ова е веќе хула и кажување дека Господ е лажец (?) (ако е недоволно, има уште, само кажи)
Римјаните 16:1,2 – Ви ја препорачувам Фива, нашата сестра, која е слугинка при црквата во Кенхреа примете ја во Господа, како што им прилега на светии, и помогнете и во она, во што ќе има потреба од вас, бидејќи и таа беше помошница на мнозина и на мене самиот.

• Не знам по кој пат ме повикуваш, ама јас прв пат те читам

(ова се однесуваше на преданието) Значи самиот не ми ги читаш коментарите, а после пишуваш дека јас не сум те читала - пак клевета. Еве ти го линкот каде претходно ти го споменувам преданието мој трет коментар
http://forum.idividi.com.mk/forum_posts.asp?TID=13190&PN=6

• додека другите посланија и евангелија сеуште не биле напишано

Повторно лага.
2 Сол. 3, 17 – Своерачен поздрав од мене, Павла, тоа е белег во секое послание, јас пишувам така.

Колосјаните 4, 18 – Своерачен поздрав од мене, Павле. Помнете ги оковите мои! Благодат меѓу сите вас. Амин!

Римјаните 16,22 - Ве поздравувам во Господ и јас Терциј, кој го напиша ова послание.

1 Коринтјани 16, 21 - Ве поздравувам јас, Павле, своерачно.

• icxcnika (или кој и да си, не можам веќе да ве запомнам, постојано нови никови пререгистрирате)

Повторно клевета и лага.

А еве сега ќе ги набројам и оние делови каде ти се извини поради своите испади

???????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????
Каде се?????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????? .............................................. ги нема...................

П.С. И уште еднаш искрено барам прошка што вака упорно ти го разобличувам тоа што го проповедаш, немој да го сфатиш тоа како судење.

Maran Ata напиша: Messenger, интерсни сме во дискутирање на темава, нели? Се се врти во круг.......... до бескрај........... Поздрав до тебе

Pozdrav i do tebe Maran Ata.

Ne e problemot vo diskutiranjeto, tuku vo nerazbiranjeto na rabotite. Lugjeto mislat deka se religiozni ako slepo se fatat za nekoja teologija i ako pochnat da bombardiraat so citati ili ako se povikuvaat na nekakvi tradicii. Nebare tie raboti im garantiraat nekakva 100% vistina, nekakvo nasledstvo na proveren, siguren i nesomnen fundament.

Nema nishto podaleku od toa!

Se dodeka ne se pronajde Bozhenstvenata iskra sto lezhi vo sekoj od nas, site zborovi od bilo koja kniga se mrtvo slovo na hartija, a tradiciite i obichaite me se nishto povekje od folklor. Seto toa mozhe da dade samo iluzija na soznanie.

Tokmu poradi taa ulizija, kako i od chovekovoto Ego koe izrasnuva od nea, nie tuka se vrtime vo krugovi mislejki deka odime nekade. No toa stanal voobichaeniot mejk-up na lugjeto i istiot go prifatile kako neshto normalno, pa onoa drugoto, koe bara od niv vistinsko lichno vdlabochuvanje i analiziranje na neshtata vo osoznavanje na svojot pat kon produhovenosta i prosvetluvanjeto, stanuva nerazbirlivo, "filozofsko", nepraktichno i na krajot i nepotrebno.


Изменето од Messenger - 18.Септември.2008 во 16:47

Maran Ata напиша: GospodBog напиша: Messenger напиша: I kade e tuka "ljubi go svojot neprijatel..." ? Мене ми е важно Бог да го одобрува тоа што го проповедам. Да ми беа важни луѓето, немаше да станам службеник на Христос! Објасни си го коментаров, за да не биде погрешно сфатен

I mene me interesira avtorovoto objasnuvanje...

Maran Ata напиша: A бе EvAngelosче, пак нешто матиш погрешно. Па ти мила душичке, не знаеш што значи IC XC NI KA????

Познатото„стоење на Зоја.”
Ќе спомнеме накратко за тоа чудо.

Некоja Зоja решила со пријателите да чека
Нова година. Нејзината мајка – христијанка била
против веселбата во Божикниот пост, но Зоja не
ја послушала. Се собрале сите, а младоженецот
на Зоја некаде се задржал. Музиката засвирела,
младите танцувале, само Зоја немала со кого да
игра. Налутена на младоженецот, таа ја симнала
иконата на светителот Николаj и рекла: „Ако не е
овде мојот Николаj, ќе танцувам со свети Николај.”
Посоветувана од пријателката; да не го прави тоа,
таа дрско одговорила: „Ако постои Бог, нека ме
казни!” Со тие зборови таа заиграла. На третиот
круг, собата одеднаш ја исполнил силен шум,
задувал виор, како молња светнала заслепувачка
светлина и сите во страв се разбегале. Само
Зоja останала со иконата припиена на градите,
скаменета, студена како мермер.
Не можеле да ја поместат, нејзините нозе
како да сраснале со подот. Иако не покажувала
надворешни знаци на живот, Зоja била жива;
нејзиното срце чукало. Оттогаш таа не можела ни да
пие, ни да јаде. Лекарите вложувале секакви напори
и грижи, но не можеле да направат ништо.
Веста за чудото бргу се раширила низ градот,
многумина доаѓале да го видат стоењето на Зоја.
Но, за некое време градските власти го забраниле
пристапот кон домот и крај него поставиле дежурни
милиционери. На љубопитните што пристигнувале,
им одговарале дека таму нема никакво чудо, а и ништо не се случило.
Дежурните ја слушале во ноќите Зоja како
викала: „Мама! Моли се! Во гревови умираме! Моли
се!” Медицинското испитување потврдило дека
работата на срцето на девојката не престанала, иако
таа била скаменета. Не можеле ни инекција да ѝ
стават – иглите се кршеле. Повиканите свештеници
по прочитаните молитви не можеле да ја одземат
иконата од нејзините вкочанети раце. Но, на
празникот Рождество Христово дошол отец Серафим
(тогаш сè уште со името Димитриј), отслужил
молебен и ја осветил целата соба. Потоа тој ја зел
иконата од рацете на Зоја и рекол: „Сега треба да се
чека знак на Великиот ден (т.е. на Велигден)”.
Пред празникот Благовештение, некој
благороден старец ги замолил стражарите да му
дозволат да влезе. Го одбиле. Тој се појавил и
следниот ден, но и другатa смена не го пуштила.
Третиот пат, на самиот ден Благовештение,
стражата не го задржала. Дежурните слушале
како старецот ѝ зборувал на Зоја: „Што, се измори
стоејќи?” Поминало некое време, а старецот не
излегувал. Кога погледнале во собата, тој не бил
таму. Сите сведоци на настанот се убедени, дека тоа
бил самиот светител Николај.
Зоja стоела 4 месеци (128 денови), до
празникот Пасха. Во ноќта на Светлото Христово
Воскресение, Зоja силно викала: „Молете се!
Страшно, земjaта гори! Целиот свет во гревови
загинува! Молете се!” Од тоа време таа почнала да
оживува, нејзините мускули омекнале. Ја поставиле
во постела, но таа продолжила да вика и да ги моли
сите; да се молат за светот што загинува во гревови,
за земјата што гори во беззакониja.
– „Како преживеа?” – ја прашувале. – „Кој те
хранеше?”
– „Гулаби, гулаби ме хранеа” – одговарала Зоja.
По молитвите на светителот Николаj, Господ
ја помилувал, го примил нејзиното покаjaние и ѝ
ги простил гревовите… Сè што се случило, толку ги
поразило жителите на Кујбишев и околината, што
многу луѓе се обратиле во верата. Брзале во црква
со покаjaние, некрстените се крштевале, оние што
не носеле крст, почнале да носат.
По одземањето на иконата од Зоја, баќушката
бил уапсен. Тој бил во затвор две години. Му
забраниле да раскажува како ја одзел иконата
од Зоја, а по затворскиот рок, го испратиле го
зафрлено село.
Подоцна, кога архимандрит Серафим го
прашувале за неговата средба со Зоја, тој секогаш
избегнувал да одговори. Баќушката тоа го криел
од смирение. А и властите можеле повторно да го прогонуваат заради доаѓање на многубројни
поклоници, што сакале да се поклонат на
чудотворната икона на светителот Николаj, коja
секогаш била во храмот, каде што служел отец
Серафим. Со текот на времето, властите заповедале
иконата да се тргне, да се сокрие од народот, па таа
била пренесена во олтарот.
На 26 октомври 1960 г., во селото Соколовка,
епископот к*рскиј и Белгородскиј Леонид, извршил
постриг на протоереjот Димитриj во монаштво,
со името Серафим. Следната година јеромонахот
Серафим бил произведен во чин игумен.
Во неговиот храм во селото Ракитно, на
богослужбите прво немало никој, понекогаш две-
три старици. Ѕидовите на олтарот биле покриени
со иње, а озгора паѓал снег. Очигледно, било
неопходно да се направи реновирање, да се бараат
луѓе, средства, материјали. Но, баќушката не правел
никакви видливи напори во тој правец, освен
– секојдневната молитва. И постепено пристигнала
помош. Господ испратил добротвори, помошници,
работници – сè што било потребно...
За неизоставен дел од богослужбата отец
Серафим ја сметал проповедта. Тој постоjaно
проповедал во храмот. Говорел продлабочено и
убедливо. Секому му се откривало своето, она што
му било неопходно токму во таа минута. Баќушката
некако рекол, дека би сакал да го прими највисокиот
ангелски образ – схима, но притоа просолзил и
додал, дека заради своите духовни чеда и народот
што страда од духовни болести – тој не може да си
го дозволи тоа, бидејќи схимата бара осамување
заради постојана молитва.
Господ го удостоил отец Серафим со мирен,
блажен, христијански крај. На Господа Му било
угодно да ја земе при Себе светлата душа на отец
Серафим во потполна тишина, во 17 часот и 30
минути, на 19 Април 1982 г., на вториот ден од
Светлото Христово Воскресение.
Отче Серафиме, моли Го Бога за нас!