ПРАВОСЛАВИЕ

КАТОЛИЦИЗАМ

ИЗВОРНО ХРИСТИЈАНСТВО

Врховен авторитет

Помесниот синод, црква, епископ.

Последици: една црква прогласува еден за светец, другата го анатемисува. Измислување на нови верувања, непостоечки во учењето на Христос, бидејќи не е важен Христос, ниту Св. Писмо, туку што локалниот поп мисли.

Папата

Последици: истите како православието.

Божјиот збор: отелотворен во Христос, овековечен во Св. Писмо

Примарен фокус

Профит. Секундарен фокус: Одржување на националните и политичките интереси на локалната група на граѓани што ја застапуваат, со цел популистичко задржување на профитот. Не егзистира добро во подредена ситуација, поточно изумира.

Морален живот,  со примеси на окултизам кон папството и светците.

Духовна и морална преобразба на светот

Еклезиологија

Секој е паша на својата нива. Епископот може да ги игнорира одлуките на сите други, па и на Соборите, но затоа никој под него не смее да го игнорира него.

Строго хиерархиски систем, на чиј врв е папата, сите други се негови поданици.

Христос е главата, ние сме неговото тело, еднакви пред него и едни со други.

Сотериологија

Механичко извршување на некои акти на побожност.

Последици: не е битно дали веруваш, запали ја свеќата, баци ја иконата, дај паричка и извади го подготвеното утринско кафе, упс духовност. Бог е претворен во некаков робот, кој е активиран со притисакање на одреени командни копчиња, најмногу на копчето: дај пари за попот.

Механичко извршување на некои акти на побожност.

Вера, која делува преобразително и го променува начинот на кој човекот живее, мисли и делува.

Хагиографија

Воздигнување на секој великодостојник од црквата, на позиција еднаква или повисока од онаа на Христос. Кон него/неа се упатуваат молитвите, тој/таа е изворот на нашето спасение/осуда, и тој/таа е заштитник/проколнувач на нас како луѓе

Исто како православниот став.

Христос е единствениот без грев, како што учи Св. Писмо, а ние сме осветени преку Неговата светост. Идолопоклнство е да му се придава на човек, БИЛО КОЈ, статус макар и сличен на статусот на ЕДИНСТВЕНИОТ Божји Син и Спасител. Нашите браќа и сестри починати, се во Негова придружба, и ние треба да го следиме нивниот пример на вера, а не да ги обожуваме нив кои и самите признавале дека не се достојни за обожување.

ИСТОРИСКИ ПРЕСЕК

Тотален дисконтинуитет. Едно се верувало во 1, друго во 3, трето во 4, десето во 10, 20-то во 20-ти век. Мерило за правоверието е: кој е на власт во моментот.

Дисконтинуитет до средниот век, кога всушност католицизмот каков што го знаеме денес, се устоличува и со мали измени останува ист до денес.

Единствениот вид на христијанство што е ист низ сите векови. Единствен кој беше тука од почетокот (од Христос) и кој секогаш имал и има следбеници.

ПОЛИТИЧКО ДЕЛУВАЊЕ

Локално, националистичко, спротивно на интересите дури и на другите православни во соседните земји. Во тотална спротивност со „нема веќе ни грк, ни Евреин, туку сите сме едно во Христа“

Националистичко, но со солидарност кон сите братски (католички) народи.

Ограничено на социјалниот и моралниот аспект. Компромиси со Цезарот не се дозволени, бидејќи ЕДЕН е Нашиот Цар.

ЕДИНСТВО/РАЗЕДИНЕТОСТ

Видливо неединство, но и невидливо. Меѓу помесните признати и непризнати православни групи и подгрупи, постојат бројни расколништва, непризнавања, анатемисувања итн.

Видливо единство, невидлива разединетост. И покрај сите обиди да се спречи било каков глас против, во Католицизмот сепак постојат многу гласово на спротивставување со официјалната догма.

Видливо неединство, невидливо единство. Видливо христијаните се организирани во многу различни деноминации, со свои локални организации, но меѓу нив постои огромна соработка, љубов и подршка.

СОГЛАСНОСТ СО ХРИСТОВОТО УЧЕЊЕ

Се прекршуваат бројни Христови заповеди: идолопоклонството, неединството, материјализам, еклезиолошките слабољубија, итн.

Исто како и во православието.

Со постојана проверка и преиспитување, се минимизираат отстапувањата од Христовата наука.

ИЗВОРИ НА ВЕРАТА

Житијата на НЕКОИ од "старите Отци", селективно следење на одлуките на вселенските Собори 7 се основните - границите на христијанската вера), учењето на локалниот поп.

Житијата на "старите Отци" (не се сите исти како и правосланите "стари отци"), Одлуките на вселенските собори, заради поголемата и централна хиерархија имаат помала девијација во локалните учења, и Библијата + 9 дефтероканонски книги.

Библијата (Божјиот Канонизиран Збор)

НАЧИН НА БОГОСЛУЖБА

Литургиско со голема доза на мистицизам, проповедањето е во форма на пеење и што понеразбирливо за верниците тоа подобро.

Слично како Православието - Миса.

Апостолски начин. Проповедањето е јасно и гласно на разбирлив мајчин јази, од поучен и изградбен карактер како во раната црква.

ПРИЧЕСТУВАЊЕ

Трансупстанција. Лебот и Виното буквално се претвораат во телото и крвта Христова. Примателите се канабалисти.

Исто како православниот став.

Лебот и Виното симболично го претставуваат Телото и Крвта Христови, за Негов Спомен - како што Тој заповеда. Фокусот на симболичната вечера е Исус Христос.

ИКОНОПОКЛОНСТВО

Иконите и покрај стриктните библиски забрани, се ЗАПОВЕДАНИ во православието, заради собирање на доход, заради популизам (полесно се држат луѓето во незнаење ако ги продолжат паганските традиции) и заради градење на сопствените култови на свештениците.

Исто, само вообичаено се во 3Д, а не 2Д.

Строго се следи Божјата забрана за идолопоклонство.

МАРИЈАНСТВО

Марија е поважна од Христос, таа има поголема моќ од него, бидејќи ако таа нешто одлучи, Христос не може да ја одбие. Иако била само човек според Библиските списи, воздигната е на ниво на божица. Тоа е идолопоклноство.

Уште поголемо идолопоклонство кон Марија од тоа на православните.

Се следи Библискиот збор, кој вели дека Марија била благословена што била избрана да го донесе на свет Исус Христос, но живеела и умрела како обичен човек, на кој исто така му е потребна Христовата Спасителна Милост. Нема никаква моќ.

МОЛИТВА

Верникот нема слобода да ги искажува своите потреби пред Бог. Тој мора да рецитира молитви составени од други луѓе, и криво се насочува да ги упатува молитивте не кон Семоќниот Бог, туку кон луѓе (марија, отци, попови).

Слично.

Како што учеше Христос, можеме СЛОБОДНО да му се обраќаме на Бога низ молитва, со сите наши потреби, стравови, сомнежи, каења, благодарности и искушенија. Тој сака да го чуе нашето срце, а не рецитација од некој друг. Молитва исклучиво кон Бога.