СВЕТИ МОШТИ

Разликата меѓу мене и тебе Мараната е во тоа што моето верување воопшто не е спорно, освен се разбира за атеистите. За твоето не мислам баш така, за жал.

EvAngelos напиша: Мараната, ти реков, тука се работи за своевремено бон тон поклонување, за дел од културата. Сеуште во некои земји така се поздравуваат, но тоа е сосема друга работа. Ти можеш и пред публика да се поклониш, и тоа е друга работа. Знаете вие за какво поклонување станува збор тука, ај не се прајте наудрени, не сме мали деца тука. Во нашата култура тука во Македонија никој не се поклонува кога ќе му дојде некој гостин или кога иде на гости. Тука кај нас само се поклонуваат пред икони, пред споменици, пред лешеви и други идолопоклонски поклонувања.

Jasno ni e BON-TON, od ljubeznost a???
A be sto zboruvas ti????
Bon Ton-ot e izmislen so nasevo osakateno vreme, pred nekoj vek, koga lugeto od tolku sto stanale osakateni vo duhovna smisla, i zaboravile sto e toa pocit, trebale da si stavat maska za da si ja zastitat suetata - veruvaj mi - tuka kade sto sum sekojdnevno go gledam toj BON TON.

Vo tie citati se raboti za pocit, a i ti rekov, ne trevozi se, ke najdam i drugi!!!

zatoa sto mu ugoduvate na narodot i na svoite stomaci, zatoa ja izgubivte cistotata na verata. mesto vie da mu bidete pastiri na narodot, toj vas ve vlece za nos kako saka.

a be ako imas kontra komentar na mojot komentar - poveli, ako ne - otvori si topik na tema *hristijansko navreduvanje*

stevompc напиша: zatoa sto mu ugoduvate na narodot i na svoite stomaci, zatoa ja izgubivte cistotata na verata. mesto vie da mu bidete pastiri na narodot, toj vas ve vlece za nos kako saka.

ти очито не си запознаен за постот, телесниот пост само треба да ти помогнит да го издржиш духовниот кој е посилен од телесниот, не е важно што редиш во устата туку што излегува од неа


Востанувањето на самиот пост е направено од страна на Светата Православна Црква уште од апостолските времиња, по примерот на Господ Исус Христос, заедно со определувањето на времето на постот како и тоа која храна да ја јадат Христијаните за време на постот. Од Бога, постот е востановен со заповедта дадена на првите луѓе на земниот рај - да не јадат од дрвото за познавање на доброто и злото (1.Мој.2,17). Преку неа Бог, уште на самиот почеток сакал да ги научи луѓето на послушност и воздржување.

Под пост, во поширока смисла на зборот, се подразбира севкупниот христијански живот и начин на постоење во Црквата, опфаќајќи ја тука и молитвата. Затоа, условно, постот може да се подели на телесен и духовен. Во потесна смисла под зборот пост најчесто се подразбира телесниот пост, којшто е воздржување од некои јадења во деновите и временските периоди што Црквата ги одредила во текот на годината. Овие денови точно треба да се запазат и никој да не измислува, без благослов, повеќе или помалку од она што Црквата од Светиот Дух вдахновена го определила. Вистински пост и молитва како благодатни дарови Божји постојат само во Црквата и никогаш надвор од неа. Тоа значи дека тој што пости и се моли треба да е крстен, да се причестува, да се исповеда, да ги почитува и да учествува во сите други Свети Тајни на Црквата.

Суштината на постот не е умртвување на телото, како што се мисли, туку умртвување на гревот во нас, затоа што гревот предизвикува пропаѓање и смрт.

Се пости во деновите кои вселенската Црква ги има определено за пост, а не во деновите кога нам „ни е по волја“; токму затоа постот на повеќе начини е добар и спасоносен:

    * на тој начин верните го покажуваат своето смирение и послушание на еднинствената Црква; значи, не се пости своеволно, што од своја страна би претставувало некој вид на диета или магија.
    * затоа што сите постат ист број на денови во годината се спречува возгордувањето помеѓу верните, на начин на кој некој би се чувствувал подостоен и поверен од другите поради тоа што пости повеќе, што од своја страна би го одвела во духовна пропаст.
    * кога би се собрале четирите повеќедневни пости, еднодневните, како и определените среди и петоци, се добива заклучокот дека Православните постат повеќе од половина година; половина година поминати во воздржување наспроти хедонизам, што ја покажува определеноста и ревноста за Царството Божјо.


Телесен пост

При определувањето на телесниот пост треба многу да се внимава. Не е можно секој човек, секоја конкретна личност да си наложува и да се оптоварува со иста тежина. Во Црквата живеат, се спасуваат и деца во развој (од кои до нивната седумгодишна возраст воопшто не се бара телесен пост како подготовка за Света Евхаристија) и изнемоштени, остарени луѓе, потоа луѓе болни или оптоварени со тешка физичка работа, како и жени, бремени или со доенчиња. На сите овие духовниот отец, свештеникот, ќе им определи пост според нивните телесни сили или ако треба и сосема ќе ги ослободи од него. Свети Јован Златоуст вели: „Кога ќе слушнете за постот не плашете се од него како од страшен војвода: тој не е страшен за нас, туку за лошите духови. Ако те обзел лошиот дух, покажи му го лицето на постот, а тој окован со страв и врзан како со железни синџири ќе стане понеподвижен и од каменот, особено кога ќе ја види со него и неговата другарка молитвата.“ Затоа и Христос вели: „Овој род се истерува само со пост и со молитва“ (Матеј 17, 21). Па тогаш, штом е постот толку страшен за нашите непријатели и ги прогонува, потребно е да го сакаме и радосно да го примиме, а не да се плашиме од него.


Духовен пост

Телесниот пост е неразделно поврзан со духовниот пост. Нема вистински пост без покајание и плач, без смирение, без молитва, без трпение, без љубов и милост кон ближните и без другите Свети Добродетели. Од телесниот пост духовниот отец може да неразреши, но од духовниот пост - никој, па дури ни ангел од небото. Затоа, телесниот пост не е секогаш неопходен како подготовка за Света Причест, додека пак, духовниот е неопходен. Духовниот пост е самата суштина на христијанското живеење и постоење во Црквата. Сепак и телесниот пост многу го помага духовниот. На пример, многу помага за да се вежба трпението, смирението и молитвата, да владее во дух на покајание, а покрај тоа, од она што би се заштедило постејќи, може да им се даде милост и помош на сиромасите. Кога вака правилно би се разбрал постот, не би постоел христијанин кој би можел да се оправда ако не го држи постот.

Оние пак, што побожно и редовно го запазуваат постот, секогаш треба да го почувствуваат како подготовка за Света Причест со Телото и Крвта Христови.



прочитај малце, види, научи како го прават тоа луѓето па после коментирај
пак ке ти кажам ДУХОВНИОТ ПОСТ Е ПОВАЖЕН

Stevo - ако имаш намера секоја тема да ја расипуваш и да изигруваш проповедник, на погрешно место си дошол.
Ако сакаш да водиш сериозна дискусија, повели, ако мислиш вака да се закачаш само со сите што не мислат како тебе, само ќе ги расипуваш сите теми и сите дискусии.
Темата тука е СВЕТИ МОШТИ. Пишувајте за тоа. Прашавте веќе каде се спомнати моштите, даден ви е примерот со Елисеј. Ако не ви се допаѓа - ваше право. Нема потреба на секој пост да го поставувате истото прашање.

Инаку - веќе милион пати кажав - моштите не вршат чуда. Чудата ги врши Бог! А начинот на кој ги врши - тоа е Негова работа. А ако некој од вас се дрзнува да го ограничува Бог и неговите способности - тогаш вие си имате проблем.

Стево, веќе наведов цитати од Светото Писмо каде се опишува дека чување на коски, треба тоа да го прелисташ во претходните мои коментари.

А дека Бог преку светиите и преку нивната облека, сенка, крпи со пот, прави чуда, има цитати цели томови од Светото Писмо. Прочитај ги внимателно Дела Апостолски и ќе ти стане јасно што сакам да кажам.

А таму не се вели дека Бог слегол од небесата откако бил вознесен и излекувал некој или направил чудо, туку се вели дека преку рацете на Апостолите станувале знаци и чудеса (се разбира-во името Господово). А тоа е потврда на Господовото ветување дека неговите следбеници ќе прават чудеса, исто така, и тоа поголеми од Неговите.