Македонскиот јазик и македонската азбука

DragancoLeskoec напиша: Pat напиша: Дека имало и има српско влијание тоа е неспорно. Густав Вајганд вели дека тоа што Бугарите ги нарекуваме Бугари, со У е неспорно српско влијание. Бидејќи во нашата пшана традиција покрај Бугари се среќава и Болгари, спореди со ова: никаде во Македонија не се вели „суза“ туку „солза“ „сл’за“, „с’лза“ итн. Никаде не се вели „сунце“ туку „сонце“ „сл’нце“ , „с’нце“ итн. Се употребува „жут“ во северните краишта. Што се однесува до тоа ть и дь, не сум толку информиран за историскиот развој на истите кај нас, но ть и дь е ништо друго туку поинаку запишано ќ и ѓ, а чиј што изговор далеку се разликува од оној на српските еквиваленти, кои се поблиску до ч и џ. Обиди се брзо да изговориш тј и дј и ќе ги изговориш токму ть и дь Да да сосема јасно ми е то и од таму цела збрка. Прасловенското тј и дј е скоро еднакво на нашето ќ и ѓ.Ама неспорен факт е дека во Македонија преовладувале шт и жд со нивните варијанти шч и жџ. Е сега дилемата ми е, дали ќ и ѓ се добиени по српско влијание или имат некаква врска со прасловенските тј и дј

На пример, Марко Цепенков ги бележел тие гласови со кь и гь, Мисирков подоцна со к’ и г’ и оттаму ние денес ги имаме ќ и ѓ. Ако ги анализираме именките кои кај нас имаат ќ а во Бугарија шт, на пример свешта, нормално е дека групата тј е постара, бидејќи свеќа, т.е. свешта, доаѓа од свет+иа, односно свет+ја. Истото се однесува и за групата дј односно жд, спореди град+јанин /гражданин.

Е сега, како би можеле да утврдиме дали ние сме повлијаени од Србите или обратно, кога сепак сме Словени и ние и тие и Бугарите. Да кажеме ако шопскиот регион е преоден јазичен регион помеѓу трите литературни јазици, македонскиот би можел да се третира како преоден помеѓу српскиот и бугарскиот. Согледувајќи ги фонетските карактеристики на некои зборови, во тој домен се приближува до српскиот, додека во поглед на граматиката и лексиката е поблиску до бугарскиот.

Изменето од Pat - 12.Март.2010 во 15:56

Pat напиша: Право да ти кажам, како зборуваат српските колонисти ни најмалку не ме интересира. Што се однесува до мијачијата, тоа „мајке“ дури и да има дативна функција, во никој случај не одговара на функцијата и на формата која ја има дативот во српскиот јазик. Еве види тука каде што пишува: „Покрај значењето на индиректен предмет (пр. Ѝ ја дадов книгата на Марија), во словенските јазици (а особено во бугарскиот и поумерено во македонскиот) дативните форми (или нивните континуанти) означуваат припадност, улога која е едно од основните обележја на генитивот. На пример: татко ми (= мојот татко). Во старословенскиот ваквите конструкции можеле да вклучуваат и именки: храмъ молитвѣ (= храм на молитвата)“

Право да ти кажам, како зборуваат српските колонисти ни најмалку не ме интересира.

Незнам зашто Бошњаци, Црногорци , Херцеговци , Паланчани се српски колонисти , но и неморам да знам . Ова твоето не е научен момент , или можеби некоја теза , тоа твоето е излив на емоции со кој јас несакам да си имам работа .

Си има институции за таквите проблеми , бајачки и сл.

Дека имало и има српско влијание тоа е неспорно. Густав Вајганд вели дека тоа што Бугарите ги нарекуваме Бугари, со У е неспорно српско влијание. Бидејќи во нашата пшана традиција покрај Бугари се среќава и Болгари, спореди со ова: никаде во Македонија не се вели „суза“ туку „солза“ „сл’за“, „с’лза“ итн. Никаде не се вели „сунце“ туку „сонце“ „сл’нце“ , „с’нце“ итн. Се употребува „жут“ во северните краишта.

Што се однесува до тоа ть и дь, не сум толку информиран за историскиот развој на истите кај нас, но ть и дь е ништо друго туку поинаку запишано ќ и ѓ, а чиј што изговор далеку се разликува од оној на српските еквиваленти, кои се поблиску до ч и џ. Обиди се брзо да изговориш тј и дј и ќе ги изговориш токму ть и дь

DragancoLeskoec напиша: Колку шо сум информиран единствени остатоци од падежи во МК јазик има во говорот во Корчанските села.

Не, всушност, има доста остатоци и во македонскиот, како и во бугарскиот литературен јазик како единствените словенски аналитични јазици. Она што нашиот јазик го прави аналитичен, односно реченичните конструкции не зависат од падежите, е тоа што исчезнал инфинитивот (пример во српскиот: говорити, радити, причати итн. - причати коме чудне ствари) Во македонскиот јазик немаме такви конструкции. „Причати“ е инфинитив, „коме“ е датив, „чудне ствари“ е акузатив. Наместо тоа во нашиот јазик истата реченица би изгледала вака: Да се зборуваат некому (датив) или на некого (конструкција со предлог „на“) чудни работи. Значи, отсуството на инфинитивот како глаголска форма и употребата на предлозите се она кое што нашиот јазик го прави аналитичен. Тоа е тесно поврзано со губењето на падежите , или поточно кажано, со изедначувањето на падежните форми помеѓу себе.

Изменето од Pat - 12.Март.2010 во 13:38

Право да ти кажам, како зборуваат српските колонисти ни најмалку не ме интересира.

Што се однесува до мијачијата, тоа „мајке“ дури и да има дативна функција, во никој случај не одговара на функцијата и на формата која ја има дативот во српскиот јазик. Еве види тука каде што пишува:

„Покрај значењето на индиректен предмет (пр. Ѝ ја дадов книгата на Марија), во словенските јазици (а особено во бугарскиот и поумерено во македонскиот) дативните форми (или нивните континуанти) означуваат припадност, улога која е едно од основните обележја на генитивот. На пример: татко ми (= мојот татко). Во старословенскиот ваквите конструкции можеле да вклучуваат и именки: храмъ молитвѣ (= храм на молитвата)“

eptendosadno напиша: Или доколку Ве мачи прилепската верзија за “ мајке “ , таа е , “ Од кај си море копиле мајчино “

Бре, значи во тоа „мајке“ се содржи и копиле?! Интересно, до се каде оди србоманската фантазија. Па во овој случај, пак не е датив. Дативот е падеж на индиректен објект, додека во овој случај „мајке“ изразува припадност, а падежот задолжен за тоа, како што кажува и самото име на истиот, се вика генитив

eptendosadno напиша: Готово , разбрав . “ мајке “ , кој е карактеристика и на мијачкиот говор неможе да се употреби во друга прашална реченица за да добиеме “ КОМЕ “ ? Ова е за други , не за Вас . “МајКЕ“ во таква форма не се употребува во струмичкиот , охридскиот , велешкиот ...... и други македонски дијалекти , затоа Конески го лоцира во најсеверните македонски говори

Или јас слабо разбирам, или пак ти не знаеш на каде да се свртиш.

„од коде си мајке“- како би го превел ти тоа на македонски литературен? Ајде да видиме дали знаеме што зборуваме.