Свето Предание пренесено преку Светите Отци

zidarski напиша: Стево - уште повеќе покажуваш дека немаш воопшто поим за што пишуваш и за што зборуваш! Светото Предание е запишано, евидентирано, многувековна работа е тоа. Точно се знае што е, како е. Дури и на интернет може да се најде многу. Така што - ако имаш нешто сериозно да кажеш, бујрум, ако не - како што си знаеш, така...

aj bidi tolku dobar, bidejki neukite treba da bidat pouceni od ucenite, da mi pratis edne link kade e dokumentirano celoto predanie, site pisanija, avtori i zitija kade se opisani. veruvam deka stom e tolku jasno definirano, sigurno na cel internet ke ima eden link so ovie podatoci.

Мараната, да не ти влегол комарец во уши па што толку бзззкаш

Изменето од EvAngelos - 07.Октомври.2008 во 04:19

Вакви прашања кога поставуваш за веќе одговорени прашања, ми делуваш како неписмен да си (прости, ама навистина е така).

На Вториот Вселенски Собор јасно се кажало за природата на Светиот Дух (онака како што Христијаните Го исповедале) - ништо не е сменето, туку надополнето (како што велиш ти), ставено во официјалнот дел нешто што постоело неформално, додека пак со самото додавање на тој еден збор од страна на римо-католиците, се менува целата суштина на природата на Светиот Дух, што не е исправно. А ако тебе ти е во ред оној символ на римо-католиците, зошто тогаш не го исповедаш тој туку го исповедаш оној од раните Свети отци??

И по трет пат те повикувам да објасниш што подразбираш под поимот тогашната официјална Католичка вера???
Или сеуште бараш во лексикон што значи зборот католикон????

Во право си, треба да надополнам и за Вториот Вселенски Собор за да биде појасен оној назив НИКЕО-ЦАИГРАДСКИ Символ на верата. Како што реков, Вселснеките собори се свикувале поради развојот на некоја ерес и опасноста таа да навлезе во чистото учење на Христијанството.
Првиот Вселенски собор бил свикан со цел да се разреши несогласувањето околу природата на Господ Исус Христос, односно дали Тој имал иста природа како и Отецот. Светите Отци го застапувале ставот дека Отецот и Синот имаат иста природа, додека пак еретикот Ариј дека имаат слична природа (затоа и тоа ерестичко учење и движење се нарекува Аријанство). Бидејќи, како што реков, Символот на верата веќе како таков постоел од почетокот на Христијанството, а за да се побие учењето на Ариј тоа било формулирано официјално само до оној дел кој во тој момент бил битен за одбрана од ереста. Односно до делот за Отецот и Синот, каде се објаснува дека се од иста природа, затоа и се вели вистинси Бог од Бога вистински, роден, нестворен, единосуштен на Отецот... До тој момент само тоа потребно.

Но, кога во времето на св. цар Теодосиј Велики (владеел 379-395) почнала да навлегува ереста за погрешното учење во однос на Светиот Дух од страна на Македониј, дека Светиот Дух е Божја твар, а не дека е ипостас од Света Троица и еднаков со испостасите на Отецот и Синот, бил свикан и Вториот Вселенски Собор во 381 год во Цариград.
На тој Собор надополнет е официјалниот Символ на верата со делот каде се исповеда Светиот Дух како еднаков со Отецот и Синот. Затоа и се вели – Кој излегува од Отецот, и Кому заедно со Отецот и Синот Му се поклонуваме и Го славиме... Значи, тоа не е некој новитет внесен после 300 год. Туку тоа е древното исповедување на верата кое само се дало во конкретна форма, за да можат Христијаните да се бранат сега и од ереста на Македониј. Затоа и овој символ се нарекува и + Цариградски. (А и вие, баптистичката христијанска црква, го исповедате и тој дел)

Откако ќе се затворело некое прашање на Вселенски Собор, потоа немало менување на истото, особено ако станува за догма која е непроменлива вистина за Бога. Значи, во 381 год. било затворено прашањето за природата на Светиот Дух, и било кажано дека Тој исходи само од Отецот. И крај, точка, извичник после ова! Нема менување. Додека пак римо-католиците си зеле за право тоа да го сменат.

Што се однсеува до нашето предание, јасно е дека тоа воопшто не е спротивно на Светото Писмо, а тоа беше и многупати докажано. А доколку е спротивно на Светото Писмо, јас не знам зошто ти им веруваш на Светите Отци од Првиот и Вториот Вселенски Собор и го исповедаш Символот на верата кој тие го формулирале и официјализирале, кога, како што наведов, тие биле најголеми поборници за да се зачува Светото Предание! Ако лажеле за Светото Предание, значи лажеле и за Символот на верата. А и не знам како можеш да имаш таква дрзост против Апостолското Свето Предание, кога ти беа изнесени и цитати од директините, непосредни ученици на апостолите кои велат дека треба и мора да го следуваме истото ако не сакаме да паднеме во прелест и ерес.

И пак те замолувам, објасни што мислиш под зборот официјална Католичка вера, затоа што очигледно не знаеш што зборуваш и зошто го користиш тој збор.   

А сега да продолжиме по натаму со тоа што рекле Светите Отци за преданието. Овие се хрнолошки подредени цитати од свети отци кои живееле во ептен рано-христијанскиот период, па се до 7-ми век.

Св. Иринеј Лионски (115-202)
Проповедта за вистината предадена од Црквата во целиот свет на нејзините чеда (Доказ на Апостолските проповеди, 98).

Ориген (+250 )
чувајте го Светото Предание во Црквата.

Св. Атанасиј Велики (295-373) разобличувајќи го личното сфаќање на Писмото од страна на Ариевците, пишува:
Ако ние ја разгледаме компетентноста на онаа вера која ние, Христијаните, ја имаме, и ја употребуваме како правило, се однесува на нас, како што Апостолите учат за читањето на вдахновеното Писмо. Христовите непријатели, кои ја игнорираат оваа компетентност заскитале од патот на вистината, и се сопнале на камен за сопнување, мислејќи подруго од она што треба да го мислат… Оставете не нас да гo запазиме генералното толкување на верата, потврдувајќи дека она што тие го имаат погрешно протолкувано, има правилно толкување (Против Ариевците 3:28,35).’
Да погледнеме на самото Предание, поуки и вера на соборната Црква од самиот почеток, кој Логосот ги даде (едокен), Апостолите ги проповедаа (екерѕџан), а Светите Отци ги зачуваа (епхѕлаџан). На ова Црквата е основана (тетхемелиотаи)!
А на друго место против еретиците вели
Да се задоволиме со фактот дека ова не е учење на Католичката (Соборна) Црква, ниту пак Отците го поддржуавле ова. (Послание 59:3).
Што се однесува до Никејскиот собор, тоа не беше обична средба, туку беше свикан поради недоложна потреба, и за разумна намера... Така што верувањата на Соборната Црква притоа ги исповедаа, за да покажат дека нивните мненија не беа новововедени, туку Апостолски, и тоа што го запишаа не беше нивно откритие туку беше истото што беше кажано од Апостолите (Соборот во Ариминија и Селеција 5).

Св. Василиј Велики (330—379) , објаснува дека Светото Предание се чува непроменето преку Светиот Дух: "Преку Светиот Дух доаѓа нашето враќање во рајот, нашето вознесение во Царството Небесно, нашето враќање како посинети синови, нашата слобода да Го нарекуваме Бога наш Отец, нашето оспособување за причестување со благодатта Христова, нашето нарекување деца на светлината, нашето заедничарење во вечната слава, и, со еден збор, нашето донесување до состојба на “полн балгослов” (Рим. 15:29), и во овој свет и во идниот век…".

Св. Григориј Ниски (335-394) пишува:
“Го имаме Преданието наменето за нас од (Светите) Отци како наследство од апостолската последователност и предадена преку светиите. (Против Евномиј, Книга 40).
во неговото разобличување на Евномиј (еретик) го дава контрастот на Црковното разбирање на Писмото со еретичкото лично расудување
Бидејќи нивното изложување е изречено без да биде докажано и без да биде одобрено, кој е толку неразумен и бесчовечен за да ги смета поуките на евангелистите и апостолите, и на оние кои последователно блескаат како светила во Црквата со помала сила од овие недокажливи бесмислености? (Против Евномиј 4, 6)   

Св. Епифаниј Кипарски(310-403) пишува:
Потребно е да се држиме до Преданието затоа што невозможно е се да се најде во Светото Писмо. Светите Апостоли некои работи ни ги предале преку пишано слово, додека пак некои - говорејќи.
Како и да е, ниту еден од светите зборови нема потреба од алегориско толкување на нивното значење, но тие имааат потреба од испитување, и восприемање на силата на секое тврдење. Но Преданието мора да се користи, исто така, бидејќи не е се достапно од Светото Писмо. Бидејќи светите апостоли некои работи ни ги пренеле преку Писмото, но некои преку Преданието, како што св.ап. Павле вели *така како што сум ви ги предал преданијата * (1 Кор 11:2) и на друго место *како што учам, и го изнесов Преданието во црквите* (1 Цор 4:17) и * ако Го држите Преданието како што ви проповедав, освен ако не сте поверувале напразно* (1 Цор 15:2) (Панарион 61)

Св. Августин(354-430)
Во однос на епископите кои биле пред нас, луѓе кои ги држеле овие Божествени зборови верно и незборавливо…. Тоа што тие го нашле во Црквата, тоа и го пренеле; тоа што го научиле, го кажале; тоа што го примиле од Отците, тоа и го пренеле на чедата. (Против Јулијан 2, 19:34)

Св. Амвросиј(338-397) и Св. Августин(354-430)
Преданијата на Писмото се неговото тело; Црквата е негово тело. (Коментар на Лука). Ние учиме за Христа од Писмото, а од Писмото учиме и за Црквата. Ако Го прифаќаш Христа, зошто тогаш не ја прифаќаш Црквата? (Еп. 105)

Св. Кирил Александриски(313-444)
Му благодариме на Бога, Спасителот на светот, радувајќи се еден со друг дека нашите Цркви имаат вера според Божествено инспирираното Писмо и во согласност со Преданието на нашите Свети Отци. (До Јован Антиохиски 39).

Св.Винсент oд Леринс (+ 450)
Го изразуваме нашиот восхит на понизноста и светоста на тој Собор, така што преку бројот на свештениците беше толку велик, а поголемиот дел од нив епископи, толку начитани, толку учени, така што речиси сите беа способни да земат удел во дискусијата за доктрините, кои, заради околностите поради кои биле собрани, можеби изгледа како поттик за да донесат некоја одлука врз основа на својот авторитет, сепак тие ништо ново не измислија, ништо не си претпоставуваа, ништо за себе не си присвоија, туку го користеа секое можно внимание за на поколенијата да не им пренесат ништо ново, туку она што тие го примиле од своите Отци. И не само што задоволително располагале со суштината која им била дадена, но тие и поставиле пример за оние кои ќе дојдат после нив, како и тие треба да се придржуваат до учењето на светата древност и да ги осудат лукавствата на паганските новитети (Commonitory 31:82)

Бидејќи ќе биде многу еднообразно, во овој размер, да го пресметаме наследството на сите Цркви, ги збунуваме сите оние, кои на кој било начин, дали преку злобно себезадоволување, преку славољубие, или преку слепило и развратни мисли, се собираат на неодобрени состаноци; ние го правиме ова преку укажување дека Преданието произлегува од Апостолите, од превеликата, предревна, и универзално позната Црква, основана и организирана во Рим од многуславните Апостоли Петар и Павле; исто така потенцирајќи ја верата која е проповедана на луѓето, која стигнува до нашето време преку значењето на наследството на епископите. Тоа е прашање на неопходност дека секоја Црква треба да се согласи со оваа Црква врз основа на нејзиниот истакнат авторитет, дека , верните насекаде, дотолку што апостолското Предание кое е запазено последствено од тие (верни мажи) кои постојат насекаде. (Против Ересите 3,3:2).

Бидејќи канонот на Светото Писмо е комплетен, и доволен самиот за се, и дури повеќе од доволен, која е потребата тогаш да се придружи на него авторитетот на Црковните толкувања? Од оваа причина – затоа што, поради длабочината на Светото Писмо, сите не го прифаќаат во една и иста смисла, но некои неговите зборови ги разбираат на еден начин, некои на друг; така што доаѓа дека може да се протолкува на толку начини колку што има толкувачи. Новатиј го толкува на еден начин, Савелиј на друг, Донатиј на трет, Арие, Евномиј, Македониј, на четврти, Фотиниј, Аполинариј, Присцилијан, на сосема друг, Јовинијан, Пелагиј, Селестиј, на сосема друг, и на крајот Несториј на сосема подруг. Така што многу е потребно, поради толку големата збрканост на толку многу грешки, правилото на точното разбирање на пророците и апостолите да биде усторено во соодветност со правилото на Црковното и Соборното толкување. (Commonitory 2:5)

Ава Доротеј (505-620)
Сте виделе ли, велат тие, некој опрелестен од погрешно учење, загинувајќи од неправилен избор на аскетски подвиг? – Тогаш знај дека се следел самиот себе, неговото сопствено разбирање, неговите сопствени мислења, а не учењата на Светите Отци. (Петта поука)

п.с. има и друго продолжение.....

Изменето од Maran Ata - 07.Октомври.2008 во 01:43

Maran Ata напиша: Е сега, затоа што ЕвАнгелос се уплаши да одговори на моето прашање за рaзликата на двата Символи на верата што ги пастирав,

 

 

Стево - уште повеќе покажуваш дека немаш воопшто поим за што пишуваш и за што зборуваш!
Светото Предание е запишано, евидентирано, многувековна работа е тоа. Точно се знае што е, како е. Дури и на интернет може да се најде многу.
Така што - ако имаш нешто сериозно да кажеш, бујрум, ако не - како што си знаеш, така...