„Добар“ со партнерот/ката

Дечки... веќе некое време разгледувам 2 конкретни случаи кои ми се причинители на една голема дилема:
Имено... големо прашање е дали да се претера со задлабочување во етиката или да се биде нормален за светов и безобразен кон поединци...
На 20тина години да речеме дека се случаиве...

Батево  би било добро дете, многу фер поставен спрема сите , многу отворен, добродушен и никого не пробува да го заеби... Ама ако стварно е тоа така, тогаш треба да има негативна странаа - Да , не е доволно fancy за народов што го опкружува... Сака да си живее во негов свет (не избегано, туку да биди малце помалку суров од другите) и никако не може да го свари глумењето лудило и љубов во кафич.
Викаат: што е твое ќе си дојди... демек ќе го снајдело среќа и него и ќе се најдела особа што ќе ги ценела неговите вредности... но како поминува времето, се потешко изгледа....

Другото бате... безразлика што навистина чувствува , стално се удвара на некоја ... дали била ружна ко гроб или вистинска кукла - сеедно...
Шема по кафичи , бркање, лудување, глумење ... и што? Ќарил некоја ...
Другиот ден од кога ќе си помине на ред - бап клоците у г* и не ја ферма за жива... Плачела, молела , или си заминала - нема врска...

Прашањето е многу просто: вреди ли добриот да остани добар и да си ја чека наградата? Да чека некој да ги цени тие вредности или треба да си погази по тоа што е и да преврти се живо и диво на најбезобразен начин за да најде цура што би му одговарала....?? Дали вреди за цура да добиеш , да станеш малце нечовечен?

Што се случи со она „да останеш свој“ до крајот?
Ќе се обвинува ли непосредната околина или наметнатите ситуации за губење на сопственото ЈАС?

Вреди ли да се изгубиш себеси во сивилото на масата ?
Чиј живот живееш?
Изборот секој го прави сам а она фамозно „да се биде или не„ се провлечува низ целиот живот како сенка, одвреме навреме ќе се појавува пред тебе.

volkswagen напиша: Дечки... веќе некое време разгледувам 2 конкретни случаи кои ми се причинители на една голема дилема:Имено... големо прашање е дали да се претера со задлабочување во етиката или да се биде нормален за светов и безобразен кон поединци...На 20тина години да речеме дека се случаиве...Батево  би било добро дете, многу фер поставен спрема сите , многу отворен, добродушен и никого не пробува да го заеби... Ама ако стварно е тоа така, тогаш треба да има негативна странаа - Да , не е доволно fancy за народов што го опкружува... Сака да си живее во негов свет (не избегано, туку да биди малце помалку суров од другите) и никако не може да го свари глумењето лудило и љубов во кафич.Викаат: што е твое ќе си дојди... демек ќе го снајдело среќа и него и ќе се најдела особа што ќе ги ценела неговите вредности... но како поминува времето, се потешко изгледа....Другото бате... безразлика што навистина чувствува , стално се удвара на некоја ... дали била ружна ко гроб или вистинска кукла - сеедно...Шема по кафичи , бркање, лудување, глумење ... и што? Ќарил некоја ...Другиот ден од кога ќе си помине на ред - бап клоците у г* и не ја ферма за жива... Плачела, молела , или си заминала - нема врска...Прашањето е многу просто: вреди ли добриот да остани добар и да си ја чека наградата? Да чека некој да ги цени тие вредности или треба да си погази по тоа што е и да преврти се живо и диво на најбезобразен начин за да најде цура што би му одговарала....?? Дали вреди за цура да добиеш , да станеш малце нечовечен?

Добриот вреди да си остане добар и да си ја чека наградата само кога добар и наивен се разграничени поими. Да бидеш добар, ама да не дозволиш други да те вртат како сакаат Кога ќе ја добиеш финалната награда ќе бидеш презадоволен од себе.

Друго нешто, ако цурата вреди, тогаш и вреди да станеш нечовечен

Сума сумарум...Безобразните владеат со светот. Наивните се секогаш погазени. Избери, или ќе владееш или си никој и ништо. Така и со женските. Или ќе ја имаш таа што ја сакаш или и сите да можеш да ги имаш џабе ти се, кога ништо не ти значат