IDIVIDI forum Веб сајт
почетна страница почетна страница > Македонија и Свет > Историја
  Активни теми Активни теми RSS - Раскажете за Историјата
  најчести прашања најчести прашања  Пребарувај форум   Настани   Регистрирајте се Регистрирајте се  Влез Влез

Затворена темаРаскажете за Историјата

 Внеси реплика Внеси реплика страница  <123>
Автор
Порака
Boogie Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)
Слобода или Смрт

Регистриран: 26.Октомври.2005
Статус: Офлајн
Поени: 10652
Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Август.2006 во 11:30

Кон врв
LouWeed Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
I AM THE KING OF ROCK&ROLL

Регистриран: 28.Мај.2005
Статус: Офлајн
Поени: 13012
Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Август.2006 во 11:34
Кон врв
adzigogov2001 Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 21.Јули.2006
Локација: Macedonia
Статус: Офлајн
Поени: 0
Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Август.2006 во 11:40
ТО БЕ БРАТ.

Ајмо беплатен к*рс по историја. ЗА ГРЦИ, БУГАРИ, СРБИ, АЛБАНЦИ.

Од сите страни сардисани, се чуствувам ко КОМИТА.
От тоа ја црпам снагата, колку они позаслепени, јас пофанатичен, колку они некоректни толку јас поКултурен.....

Кон врв
ALEX_D_GREAT Кликни и види ги опциите
Нов член
Нов член


Регистриран: 02.Август.2006
Статус: Офлајн
Поени: 1
Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Август.2006 во 15:02

Ako vie ste naslednici na Aleksandar Makedonski i zatova ste makedonci.

Togawa moje6 li da mi kaje6 - koi ste me spre da si obqva i az 4e sym trakiec primerno. Az sym si trakiec - moqta Rodina e Trakiq - i pak sme po drevni ot vas.

Samo deto , kolega - az sym slavqnin - kakto i ti .

Kakto trakite , taka i Aleksandyr i onaq drevna makedoniq - nqmat nisto obsto s Bulgariq ili sega6nata makedoniq. ne kazvam 4e vsi4ki hora sa se stopili i iz4eznali ot raz - sigurno tuk i tam i mejdu vas i mejdu nas se namira nqkoi dale4en rodnina na Aleksandar. No da tvyrdi6 4e cqla dyrjava e naslednik na Makedoniqta na Aleksandar  e vse edno az da tvyrdq 4e Bylgariq e Rimskata Imperiq, a nie rimlqni. Stoto to4no tolkova e vruzkata na rimskata imperiq i sega6na Bylgariq , kolkoto na Makedoniqta na Aleksandar i sega6nata Makedoniq.

 
Ako predstavite dokazatelstva ste priznaq 4e ste pravi.
Кон врв
Boogie Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)
Слобода или Смрт

Регистриран: 26.Октомври.2005
Статус: Офлајн
Поени: 10652
Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Август.2006 во 23:21
Какви докази сакаш пријателче,сакаш ДНК за да знаеш поубаво или фактот дека 85% од населението во Македонија е со сини очи и светла боја на коса и бела млечна кожа.
Фактите никогаш нема вас Татарите да ве убедат но бидете си Татари ако тоа го сакате еве и јас силно ке викнам
ДА ЖИВЕЕ ТАТАРЛЕНД
Кон врв
Boogie Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)
Слобода или Смрт

Регистриран: 26.Октомври.2005
Статус: Офлајн
Поени: 10652
Директен линк до овој коментар Испратена: 05.Август.2006 во 10:50
Па кај те*е во историјата пише дека ти е дедо не кај мене.Ај пак но сега заедно
ДА ЖИВЕЕ ТАТАРЛЕНД
Кон врв
venstar Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 14.Јуни.2006
Локација: Germany
Статус: Офлајн
Поени: 93
Директен линк до овој коментар Испратена: 05.Август.2006 во 17:11
Originally posted by Boogie Boogie напиша:

Какви докази сакаш пријателче,сакаш ДНК за да знаеш поубаво или фактот дека 85% од населението во Македонија е со сини очи и светла боја на коса и бела млечна кожа.


А колко са албанците между вас? Не са ли повече от 15% (ако приемем, че в Македония няма други)? Ако между тях има светлокожи и синеоки дали и те са внуци Александър?

А според теб как изглеждат повечето славяни? А арийците?

Също, доколкото си спомням, Александър е имал един син от Роксана, който са убили още преди да стане пълнолетен. Така, че от великия Александър едва ли е останал много генетичен материал. По-скоро от сънародниците му - войници, по-голяма част от които се женят за персийки.

Относно татарите ще дам един цитат от академик Николай Державин, руски историк:
"Българите на Аспаруха са българи, а не турци, не татари, не фини, не хуни, не чуваши и т.н.
Българите на Аспаруха са българи - народ, който е заемал особено място сред народите на древността ..."

Дайте някой исторически документ, в който държавата България и населението й да се нарича Татария, Татарстан или нещо такова, а хората татари. Всички медиевисти говорят за България и българи, а само в Македония си знаете татари. Явно вие най-добре знаете. Ама без доказателства.


Поздрав,
Венелин
Всичко изпитвайте,
дръжте доброто!
(1 Сол. 5:21)
Кон врв
Boogie Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)
Слобода или Смрт

Регистриран: 26.Октомври.2005
Статус: Офлајн
Поени: 10652
Директен линк до овој коментар Испратена: 05.Август.2006 во 19:57
Албанци имало во Македонија одсекогаш но нивната верска определба ги разделила од нас како нација.Тие се декларираат како Илири и ништо чудно да многу од нив и се Илири иако има и доста донесени племиња од страна на Турците поради добро чување на Границата со Италија.Се знае дека Ѓорѓија Кастриот е Мијак по потекло(Македонец) а е сепак татко на Албанската нација значи и со нив имаме некои крвни врски но како што напишав верата си го направила своето.
За Бугарите незнам точно да кажам дали биле татари или само Бугари но знам за сигурност дека ги третираат како дел од Златните Хорди кои биле Татари па можеби и биле,сите така тврдат нели.
Иначе за Македонија да се навратиме и да се разјасниме

НЕ ЖЕЛАЕМ ОБЕДИНЕНИЕ С БЪЛГАРИЯ!
ИЗ ИНТЕРВЮТО ПРЕД В. "АКРОПОЛИС"
     Никола Карев е роден през 1877 година в гр. Крушево. Син е на бедни родители. Въпреки голямата бедност на семейството, Никола успява да завърши четвърти клас на Битолската гимназия. Тук се запознава с идеите на македонската революция. На 16-годишна възраст заминава на гурбет в България. Работи като столар в работилницата на Васил Главинов, който го запознава със социалистическите идеи и става последователен борец за тяхното осъществяване. След завръщането си в Македония през 1899 г., заедно с Веле Марков формира социалистическа група в родния си град. Влиза в редовете на ВМРО и става един от нейните войводи и ръководители. На 8 април 1903 г. в Солун дава интервю за гръцкия вестник "Акрополис", в  което ясно определя независимостта на македонската борба и нейните цели (виж по-долу).
       Участник е в Смилевския конгрес (1903). По време на Илинденското въстание е назначен за началник на Горския щаб на Крушево. На 2 август 1903 г. след освобождаването на Крушево е избран за председател на Крушевската република. Продължава с революционна дейност и след неуспеха на въстанието. Загива в борба с турския аскер край село Райчани, Кочанско, през април 1905. По време на краткия си живот работи като занаятчия и учител. Никола Карев е един от най-изтъкнатите дейци на македонската революция и македонски войвода. Като председател на първата република на Балканите се вгражда в основите на съвременната македонска държавност.


- Македонец ли си?
- Да!
- И следователно - грък?
- За това не знам. Аз съм македонец.
- Директен наследник на Александър Велики?
- Да!
- Защо искате да се освободите с помощта на България?
- Ако България си мисли да ни превърне в нейна провинция, значи си е направила лошо сметката. Иначе нас не ни интересува какво мисли България, а обръщаме внимание само на следното: постигаме ли своята цел? Получаваме ли нашата свобода? Не ни интересува дали ще ни освободи Гърция или България! Единственото, което може да получи всяка от тях, е нашата благодарност ...
- Вие какво искате?
- Искаме република!
- Демокрация и приятелство с България?
- Не само с България, а със всеки, който ни помогне да се освободим.
- Искате ли да се обедините с България?
- Не! Не!

Кон врв
venstar Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 14.Јуни.2006
Локација: Germany
Статус: Офлајн
Поени: 93
Директен линк до овој коментар Испратена: 05.Август.2006 во 23:17
Една серия от доста задълбочени коментари по македонския въпрос
http://www.stormfront.org/forum/showthread.php?t=296170
(на английски)

Буги, в частта за втората световна война пише  и за ентусиазма при посрещането на българските войски и за съпротивата против българското управление.

Ако не ви хареса поне ще разберете какво мислят другите извън Македония по тези въпроси.

Поздрав,
Венелин
Всичко изпитвайте,
дръжте доброто!
(1 Сол. 5:21)
Кон врв
Boogie Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)
Слобода или Смрт

Регистриран: 26.Октомври.2005
Статус: Офлајн
Поени: 10652
Директен линк до овој коментар Испратена: 06.Август.2006 во 01:13
Originally posted by venstar venstar напиша:

Една серия от доста задълбочени коментари по македонския въпрос
http://www.stormfront.org/forum/showthread.php?t=296170
(на английски)

Буги, в частта за втората световна война пише  и за ентусиазма при посрещането на българските войски и за съпротивата против българското управление.

Ако не ви хареса поне ще разберете какво мислят другите извън Македония по тези въпроси.

Поздрав,
Венелин


Не се е ок исто е тоа како и ние да пишуваме на Форум за Бугарското прашање и Бугарските Националности па некој Американец или француз да не коментира нели
Но каде се ова се сведува на што сме ние или сеуште не сме се докажале
http://members.ozemail.com.au/~pollitec/webdoc5.htm

What Europe Has Forgotten: The Struggle Of the Aegean Macedonians


Children of the Bird Goddess: A Macedonian Autobiography of Kita Sapurma is an oral history that spans over 100 years and explores the lives of four generations of Macedonian women from Aegean Macedonia (northern Greece).

Commencing in the 19th Century when Macedonia was under the Ottoman Empire, the family’s story is interwoven with the upheavals of the Balkan Wars, the Greek takeover and colonization of half of Macedonia, the two World Wars, and the Macedonian struggle for independence during the Greek Civil War.

Amid this historical turbulence, the book is a detailed portrayal of Macedonian village life and culture as practised over the centuries. It offers a personal account of Macedonian women’s culture, giving a women’s perspective on the Macedonian lifestyle, its spirituality of the land, and many of the most important Macedonian customs and rituals which have been passed from mother to daughter down the generations.

The story is also a moving account of political and cultural oppression and the tragic effects on the family’s lives and fortunes. This legacy becomes an integral part of Australia’s history as the family, along with thousands of other Macedonians, eventually flees Greece and must manage the joys and difficulties of setting up anew in Australia.

One of the first autobiographies in English of a woman from Aegean Macedonia, Children Of The Bird Goddess will intrigue and enlighten. Its telling is about healing, and breaking the silence and invisibility of Macedonian women.

http://www.pollitecon.com/html/books/bird_goddess.html



As far as i know....Bulgarians are tatars, or some other eastern asian tribe. And for if Macedonians are slavs, i would not know the exact answer......because slavs look like people who live in Poland, Ukraine, Russia and those other surrounding eastern european countries. But really, if the slavs did come down to southern europe, then i guess they would have had settled in Macedonia also. Even though we don't have the same appearance as Polish or Urkainian people. I once heard that Macedonians have also some Persian in them, that's why they have dark hair or dark eyes. Don't know if it's true, depends how many Macedonians took Persian wives along Alexander's campaigns. Macedonian language today, is a slavic language. Cyrillic alphabet was created in Macedonia afterall.

Што сеоднесува до Бугарската Окупација за време на втората светска војна тоа е запишано во помодерната историја и барем имаме уште луѓе што ги памтат  ѕверстата на фашистите.

Mi zaplakalo seloto, seloto Vata{a, (2 pati)
Trinajset rosa mladinci nosat
V Mokli{ko gore v dolovi.

Celoto selo stanalo, stanalo, na noga, (2 pati)
Dajte gi vamu na{ite deca,
Ej, vie kleti krvnici.

Xelati kleti ne slu{at, ne slu{at narodot, (2 p.)
Mitralez ogin frlija pogan,
V gradite ma{ki mladinski.

@alen mi pisok pronese, pronese, seloto, (2 pati)
Po tie ramni poliwa rodni,
Ridi{ta goli tikve{ki.

Togaj se narod podigna, podigna iljadno (2 pati)
I togna smelo da zatre seme,
Fa{isko kleto za navek.



 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 




Време, број 791, 27.07.2006




     

МНР СО ПРОТЕСТ ДО СОФИЈА
Изјавите на Калфин не се добрососедство

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 






Боби Христов
 

 

Време, број 7http://www.vreme.com.mk/DesktopDefault.aspx?tabindex=3&tabid=1&EditionID=812&ArticleID=5370591, 27.07.2006
Македонија не придонела со ништо за изненадувачката изјава на бугарскиот министер за надворешни работи Ивајло Калфин и се залага за развој на добрососедските односи и почитувањето на европските стандарди. Ова вчера од македонското МНР му го порачаа во вербалната протестна нота на в. д. амбасадорот на Бугарија во Скопје, Кирил Јанчев.
 
Од него, во отсуство на амбасадорот Михо Михов, кој бил на годишен одмор, е побарано и објаснување за изјавата на шефот на бугарската дипломатија дека поддршката на Софија за евроинтеграциските аспирации на земјава ќе зависи од немешањето во бугарската историја и нација.
 
Јанчев беше повикан во МНР, откако официјална Софија на барањето на македонскиот амбасадор Абдурахман Алити за прием одговори со несоодветно дипломатско ниво, поради што македонската страна ја одби средбата. Македонија опстојува на принципите за градење добрососедски и пријателски односи со Република Бугарија.
 
- Почитувањето на принципите на добрососедство, како и почитувањето и примената на европските стандарди, кон кои двете земји се стремат се вистинскиот пат кон евроатлантската иднина на целиот регион - порачале од македонското МНР.
 
Бугарскиот министер за надворешни работи не објасни за какво мешање во внатрешните работи на неговата земја станува збор.
 
Повторно се огласи и заменик министерот за надворешни работи на Бугарија, Љубомир Ќучуков. Тој ги повтори оцените од пред два дена дека изјавата на министерот Калфин била во конструктивен дух, но повтори дека Софија инсистира Скопје да не се меша во внатрешните прашања на Бугарија.
 
- Сакаме односите со Македонија да се развиваат на добрососедство и на принципи кои се дел од декларацијата на премиерите на двете држави од 1999 година. Во неа Македонија и Бугарија се обврзале за немешање во внатрешните работи и ограничување на негативните пропаганди - изјави Ќучуков.
 
Според дипломатски процени обновувањето на партијата на Македонците во Бугарија, ОМО Илинден Пирин, до кое дојде по пресуда од Европскиот суд за човекови права во Стразбур, и писмото на Европската слободна алијанса до челниците на ЕУ за признавање на македонското малцинство во Бугарија се мотивите за заканите од Софија.
 
Со таквите оцени се согласуваат и во стожерната партија на идната македонска влада, ВМРО - ДПМНЕ.
 
- Сметаме дека бугарскиот министер за надворешни работи изнервиран од одлуката на Судот во Стразбур реагираше избрзано. На нашата дипломатија е да извлече извесно реферирање од таквата избрзана изјава за да се зачуваат извонредните односи меѓу двете држави. Минатото не смее да ги влоши односите - изјави пратеникот на ВМРО-ДПМНЕ, Љубиша Георгиевски, кој беше и поранешен македонски амбасадор во Софија.
 
Георгиевски вели дека сите и во Македонија и во Бугарија знаат дека Бугарија има проблем со признавањето на македонскиот јазик и нација. Но, дека постои консензус „меѓу мудрите луѓе и одговорните политичари од двете држави да гледаме кон заедничката европска иднина, а за извесно време да го оставиме минатото, кое може сериозно да не раскара“.
 
- Секое скршнување од оваа мудрост не води кон подобрување на односите. Мене не ми се верува Бугарија да се сопне на прагот на Европа на една проста вистина за постоењето на македонско малцинство во Бугарија- вели Георгиевски.

Еден од двајцата преживеани во колежот кај Дабница раскажува за невиденото ѕверство на бугарските фашисти
Тие што даваа знаци на живот беа доубиени со бајонети
ЈОВАН ПАВЛОВСКИ

Истата ноќ кога беа украдени бистите на четворицата народни херои во Прилеп беше уништен и споменикот во месноста Дабнички Завој, кој беше подигнат во спомен на 19 родољуби стрелани од бугарските фашисти. Ова е потресната приказна на Петко Велковски, кој го преживеал овој колеж.

Се викам Петко Велкоски, роден сум во 1914 година во село Прилепец, Прилепско и ,заедно со КелеТодшоски од село Дабница, единствен преживеан во колежот на патот меѓу Прилеп и Дабница, ноќта на 21 септември 1942 година. Сето тоа се случи вака.

Петко Велковски: 
Врз нас беа испукани сто и педесет к*ршуми. Грмеше наоколу како да се отвори небото. Некои другари беа смртно погодени и веднаш
умреа
?Роден сум во Прилепец, ама многу години живеев во Прилеп. Сиромаштија. За време на сезоната работев во Монополот како сезонски работник, а кога таа ќе завршеше работев кај Методи Ченто, во магазинот наречен ?Кај Вандевци". Така и тој септември четириесет и втората: ги подготвувавме бочвите за вино. Ги чистевме, ги миевме. На 16 септември, во средата, дошле во бакалницата на Ченто двајца полицајци и еден агент и побарале да ме видат. Им рекле: во магазинот е. Штом ги видов знаев: се случила некоја провала, сигурно! Кажав како се викам, а тие само кратко: Дојди во началството - ни требаат некои сведенија. Знаев и тоа дека никакви податоци не им требаат. Знаев дека сум откриен. Бев еден од најактивните членови на КП во Прилеп: водев скоевски и две воспитни групи, а на поединечна врска имав десетина другари. Во партиската ќелија бев одговорен за воени прашања, значи, за вооружување. Повеќе од една година бев член на партијата. А и целото семејство ми беше организирано: дедо ми Велко и татко ми Секула беа илинденци, мајка ми Велика беше една од најактивните жени во Прилеп, а беа организирани и браќа ми Тасе и Ѓорѓи...

Бугарскиот официр Козаров: 
Какви мажи сте кога не можете да издржите ликвидирање на бандити, кои работат против бугарското царство и против царот!
Утредента, во петокот вечерта, влегоа во стражарницата Коцаров и неколку агенти и војници. Ни наредија да легнеме помешечки. Легнавме. Ни ги покрија главите со шинели. Не беше тешко да разбереме: во затворот од мавање беше умрел Бешироски од Дабница. На носила го изнесуваа неговото тело. По некое време пак ни рекоа да легнеме и пак ни ги покрија главите со шинели. Го изнесуваа Рампо Левката - беше пред умирање. Го однесоа некаде во касарната. Таму и го убиле - и ден-денес не се знае каде е закопан.

Навредени од нашето реагирање претставниците на окупаторската власт излегоа лути од затворот. Не се сеќавам дали кажав дека во саботата претпладнето одделија една група од дваесет другари, тринаесет дабничани и седум прилепчани, и не пренесоа во затворот. Сите другари што беа во него пред тоа ги однесоа во стражарницата и коњушарницата. На сите ни беше јасно дека ќе бидеме ликвидирани.

Веќе се беше стемнило кога н? изведоа низ една мала врата на касарната. Ноќта беше топла и блага, ама без месечина, речиси, темна. Ја поминавме Дабничката Река, во чие корито во тоа време од годината никогаш немаше вода, и излеговме на патот од Прилеп за Дабница. Одевме бавно, зашто ги придружувавме претепаните другари - тие одвај можеа да одат. Се влечкаа потпрени на нас. Н? придружуваа триесет војници: пет напред, пет назад и по десет од нашата лева и десна страна. Ги водеше, се знае - Коцаров. Кога излеговме на патот, овој крвник ни рече:

- Знаеме дека има шумкари. Ако н? нападнат, сите ќе ја слушате мојата команда!

Тргнавме по патот. Кога изминавме околу два километра од касарната, кај местото Завој, пукна една, па уште една, па уште една пушка. Коцаров нареди да легнеме. Првин легнаа, речиси паднаа, другарите што беа претепани. Н? повлекоа и нас. Лежевме на сред пат. Коцаров издаде наредба до обезбедувањето да н? остават и да тргнат неколку чекори напред. Сите тргнаа и н? оставија сами и легнати. Од неговата уста падна нова команда:

- Нишани!

Па веднаш потоа:

- Пукај!

Беа триесет души и секој имаше пушка. Во текот на една или две минути на нас беа испукани сто и педесет к*ршуми. Грмеше наоколу како да се отвори небото. Некои другари беа смртно погодени и веднаш умреа. Некои беа полесно и потешко повредени. Јас бев сосема лесно ранет: само еден к*ршум ми ја издраска кожата на вратот.

И додека го слушав грмежот, додека ги чувствував претсмртните грчења на некои другари, зачув извикување на пароли. Првин го чув гласот на Андон Слабејко:

- Да живее Црвената армија! Да живее Комунистичката партија! Да живеат партизаните! Да живее Македонија! Смрт на фашизмот!

Потоа, заедно со пукотницата се измешаа гласовите на другарите што ги прифаќаа паролите на Слабејко. Други извикуваа нови. Умиравме на највеличествен начин.

Јас, лесно ранет, при полна свест, слушав с? што можеше да се чуе, гледав с? што можеше да се види во темнината. Двајцата другари врзани пред мене беа тешко ранети. Орде Кабацо, со кого бевме врзани за рацете, умираше веднаш до мене, тешко дишејќи и испуштајќи некој пискав глас. Крвта што околу мене клокотеше како мало поточе, беше негова крв.

Слушнав дека некој од оние што пукаа падна во несвест. Го фати крвта, како што велат старите. Тресна на земјата како вреќа. Коцаров побара вода од војниците. Побара матарка. Му одговорија дека никој нема. Поручникот почна да ги пцуе:

- Какви мажи сте кога не можете да издржите ликвидирање на бандити, кои работат против бугарското царство и против царот!

Реков веќе дека имаше другари што даваа знаци на живот. Коцаров оддели една тројка, им нареди да ги стават бајонетите на пушките и да ги доубијат преживеаните.

Почна бодењето. Првин го избодеа Добрета Јовановски, кој беше пред мене. Додека го бодеа, преку неговото тело, во вратот ме закачи еден удар на бајонет. Ножот ми влезе можеби и цел сантиметар во вратните мускули. Се згрчив и молчев. Знаев: не смеам да давам знак на живот. Почувствував крв. До Добре беше врзан Сотир Џигиџик. Почнаа и него да го бодат. И пак се случи истото: го бодеа, пак преку неговото тело, и пак во вратот, ме закачи еден бајонет. Ми влезе длабоко во вратот. Почувствував како крвта наеднаш плисна и како почна да ми слегува по телото, да ме влажи со својата леплива топлина.

Го избодеа и Сотир. Ја пресекоа ортомата меѓу нив двајца и ги повлекоа напред, влечејќи ги за рацете и за нозете. Неколку метри напред.

Се вратија назад. Сега јас бев на ред. Кабацо во меѓувреме умре. Кога дојдоа до мене престанав да дишам. Претпоставувам дека ја видоа крвта што ми течеше од вратот и секако помислија: готов е! Ја пресекоа ортомата меѓу мене и Кабацо, двајца ме фатија за рацете и почнаа да ме влечат. Главата ми удираше во тврдата правлива земја на патот, но молчев. Ме фрлија над Добре и Џигиџик. Бодењето продолжуваше. Одвреме-навреме ќе довлечкаа нечие мртво тело и ќе го фрлеа на купот, што с? повеќе растеше. Тоа значи ќе го фрлеа преку мене. Така сите осумнаесет души. Крв течеше од мене, ама и од раните на телата на моите другари. Почна да ме притиска тежината на мртвите тела што почнаа да студенеат веќе, немав воздух, почнав и здивот да го губам. Толку бев натопен со крв што ми се стори како да сум во казан со врела вода. Тогаш запамтив засекогаш: крвта никако не мириса. Леплива е и тешка, но не мириса.

Кога бодењето заврши, еден од војниците му рапортира на џелатот Коцаров дека ликвидирањето е готово. Јас не гледав ништо, ама с? слушав. А и како не ќе слушам кога сето тоа се случуваше на неколку чекори од мене. Свеста ми беше чиста како солза. Коцаров на петмина војници им нареди да останат на стража, крај купот од дваесетина човечки тела, а тој со другите војници тргна назад во касарната - да донесе нова група за стрелање.

Знаев дека не смеам да останам вака: можеби ќе дојдат и ќе ме закопаат жив! Почнав да правам план за бегство. Онаа притаена далечна надеж дека ќе се спасам почна с? повеќе да се разгорува во мене. Користејќи ја темнината, со движење на телото, рацете и нозете, почнав да се измолкнувам од купот. Внимателно се ослободив од телата на другарите. Се ослободив - можев да ја кренам главата! Пред мене беа војниците, зад мене касарната, лево од мене ридот, а десно сувото корито на Дабничка Река. Почнав да се влечам кон коритото. Знаев дека не смеам да станам, само се влечкав. Дојдов до работ од патот - долу, на четири-пет метри длабочина беше коритото на реката. Наоколу имаше суво трње. Се фатив за него, тоа под мојата тежина попушти и јас со шум паднав долу. Се открив.

Месечината почна да се најавува со некоја слаба светлина. Војниците почнаа да пукаат по мене, а јас трчав по сувото корито на Дабничка Река и имав само една цел: да влезам во една од браздите што пролетните порои ги избраздиле и бев сигурен дека тогаш ќе се спасам. Тие пукаа по мене, а јас ќе потрчав па ќе легнев, божем сум погоден. Така три-четири пати. На неколку чекори од мене се наоѓаше една голема бразда што водеше на другата страна на брегот. Тоа беа последните неколку чекори што требаше да ги направам. Почнав да ползам - не сакав ништо да ризикувам. Кога влегов во браздата знаев дека сум спасен. Излегов на другата страна на брегот во еден тутун. Трчав, и трчав, и трчав, а устата с? повеќе ми се собираше од сувотија. Дојдов до местото Кукул и оттаму, преку Баба Планина, дојдов во Прилеп. Се собрав во куќата на Павле Павлески и побарав врска со Комитетот. Дојде Борка Ордановски и нему му раскажав с?. На патот меѓу Прилеп и Дабница останаа убиени: Добре Јовановски, Сотка Сотироски, Орде Паноски, Андон Слабејкоски, Киро Косески, Адем Адемоски, Димко Мрчески, син му Аце Мрчески, Ордан Турникапа, Ордан Кузманоски, Алекса Шаламаноски, Андон Нунески, Атанас Нунески, Орде Тренчески, Душан Бешироски и Алекса Бешироски. Шеснаесетмина подло убиени. Велам: шеснаесетмина, зашто Тоде Келешоски се спасил. Вели дека кога припукале, некој к*ршум му ја скинал ортомата и тој во таа општа пукотница успеал да избега преку ритчето. Можеби е така, не знам...

http://217.16.70.245/?pBroj=785&stID=4604

ЗА СЕ ДАДОВ ЛИНК ЗА ДА МОЖЕ НА ТЕНАНЕ ДА СЕ СТУДИРА



Кон врв
venstar Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 14.Јуни.2006
Локација: Germany
Статус: Офлајн
Поени: 93
Директен линк до овој коментар Испратена: 06.Август.2006 во 23:06
Не оправдавам действията на войниците. Напротив, осъждам ги. Така както осъждам издевателствата на българските власти спрямо българските интелектуалци и опозиция през 1925та и по-късно спрямо нелегалните комунисти и партизаните. Например в Ястребино избиват цялото село заедно с децата защото ги смятат за ятаци.

Поздрав,
Венелин
Всичко изпитвайте,
дръжте доброто!
(1 Сол. 5:21)
Кон врв
Boogie Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)
Слобода или Смрт

Регистриран: 26.Октомври.2005
Статус: Офлајн
Поени: 10652
Директен линк до овој коментар Испратена: 06.Август.2006 во 23:22
Кога народот во Македонија во тоа време би се чувствувал како ослободен не би плачел од Окупатори и не би се борел за ослободување.Во Македонија Германци немало до 1944 г. кога Бугарите почнуваат да се повлекуваат а Македонскиот народ се бори за слобода од Окупаторот уште пред втората светска војна значи никогаш Македонија не била ослободена туку е цело време поробувана од разни окупатори.Според вашата логика венстар сега и Турците можат да дојдат и да тврдат дека Македонија е нивна територија,има многу муслимани сме биле 500 г. под Турско па кога Бугарите не сметаат за нивна територија со окупација од 4 г. тогаш Турците ке се степаат за Македонија со сите
Кон врв
venstar Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 14.Јуни.2006
Локација: Germany
Статус: Офлајн
Поени: 93
Директен линк до овој коментар Испратена: 08.Август.2006 во 11:14
Привет

Вече по друг повод казах, че отношението на българите към Македония е не толкова заради това, че тази територия е била част от българската държава през Средновековието. Всъщност този период не е бил чак толкова голям. Значителна част от времето Македония е била част от Византия, а накрая, преди идването на търците, и на Сърбия.

Сантиментите на българите не са към територии. Някакъв историк беше казал, че ако се гледат само териториите то излиза, че българите са проляли толкова много кръв за някакви чукари и камънаци в Македония, а в същото време са изпуснали плодородната Източна Тракия и Беломорието.

Проблемът е друг. Ние смятаме, че в Македония живеят наши братя, които са подтискани първо от турците, а после и от сърбите. В Македония по време на турското робство се говори на чист български език близък до този от източните части на България (разликите са били на ниво местен диалект), имало е стотици български училища за разлика от шепата сръбски (предимно в северната част) и гръцки училища и НИКАКВИ македонски, било е пълно с български църкви (на малкото останали сега са замазани българските надписи). Голяма част от населението се е определяло като българи и доброволно са се присъедили към Българската Екзархия. Наистина може да е имало и такива, които са се смятали за македонци в смисъл потомци на Александър, но те са били единици. Това е било положението до Освобождението на България от турско робство та дори и след това до Балканските войни. Българите в Македония вече не са част от същата политическа и социална система както тези в освободените части на България и това неминуемо води до съобразяването с определени фактори и развитие, което не е идентично в двете части. Това води до разпространение на идеята, че Македония трябва да се бори сама за независимостта си. Факт е, че много лидери на ВМРО са смятали това като преходен етап към обединение с България (подобно на днешните косовари, които искат първо независимост, но гледат към обединие с Албания). Също така е факт, че е имало лидери на ВМРО, които са били против обединение с България. Това води до разцепление в организацията и братоубийствени борби.

По-късно през балканските войни трите воюващи държави България, Гърция и Сърбия се опитват да подтиснат чуждите елементи и да наложат своята власт над цялата им подвластна територия. За този период и тормоза над местното население може да се прочете в Карнегиевата анкета.  След установяването на сръбската власт над по-голямата част от Македония голяма част от населението (особено инетлигенцията - учители и духовенство) е била или прогонена, или избита, или насила накарана да се откаже от българския си корен и да се признае за сърби (не македонци).

С това съзнание България се включва в Първата световна война. За да освободят братята си, които страдат под сръбски ботуш и да накажат насилника се мобилизират хиляди мъже (България постига най-големия процент мобилизация именно защото хората са убедени в правотата на делото). Спомените от онова време са ясно доказателство за чуствата на хората в Македония към идването на българските войски. И за мъката при раздялата с тях. Ще дам само един пример със спомените на дъщерята на Димитър Миладинов - Царевна Миладинова.

През 1941 цар Борис III е принуден да се присъедини към силите на Остта и на България е предадена администрацията върху териториите загубени през Блаканските и Първата световна войни. Няма никакво съмнение за радостта на голяма част от населението в Македония, че отново са част от българската държава. България отделя огромна част от бюджета си за изграждане на инфраструктура в освободените територии. В България не се знае много за съпротивата против военното присъствие в Македония. Доколкото знам тя (съпротивата) се ръководи от македонската комунистическата партия. МКП първоначално е била част от Югославската КП, но с присъединяването на освободените земи и МКП се влива в БКП. БКП първоначално приветства включването на България към силте на Остта и присъствието на немски войски в България (нали през септември 1939 Русия и Германия станаха големи приятели и Сталин нареди на Коминтерна да не се бори против фашистите). Обаче, когато на 22 юни Германия напада СССР изведнъж се сменя политиката (по нареждане на Сталин) и се появяват първите партизани в България. Те дават много повече жертви отколкото другарите им от МКП. Доколкото знам в Македония не е имало голямо партизанско движение именно поради факта, че населението не е поддържало бунтовници против новата власт. Буги отвори нова тема за окупацията. Там може да се навлезе в подробности за този период.

След войната в Македония се налагат езикова и писмена реформа, създава се македонския език на основата на северния диалект (най-отдалечен от останалите български диалекти), включват се много сръбски и чужди думи и се постига разделяне на официалния македонски език от официалния български. УДБА преследва с всички сили всеки, който посмее да се нарече българин. В бълагрските архиви има стотици документи за политическо насилие заради българско самосъзнание. Дори и сега в Македония е много голям проблем когато някой се определя като българин отколкото като сърбин, хърватин или някакъв друг. След всички статистики от началото на 20ти век показващи стотици хиляди (в някои статистики, повече от милион) българи сега официално в Македония няма българи. Този факт сам по се*е си поставя въпроса какво е станало с българското население в тази земя. От друга страна десетки хиляди градани на Македония притежават и български паспорти защото са доказали, че имат български произход (необходимо условие за издаване на паспорт). Факт е, че някои злоупотребяват с този паспорт и го ползват само за да се измъкнат от Македония, но това не отрича българския им произход.

В македонските форуми се пише често, че България е окупирала Пиринска Македония. Явно хората не знаят какво означава думата "окупация". А именно "контрол над територия или страна от чужда държава". Няма международна институция или държава, която да оспорва принадлежността на тази земя към българската държава. Дори и македонското правителство не се изказвало в тази посока.

Това е сравнително накратко моето виждане по македонския въпрос. Това виждане се споделя от голяма част от българите. То е част и от официалната позиция на българските политици и историци. А също и на почти всички чужди учени.

Поздрав,
Венелин
Всичко изпитвайте,
дръжте доброто!
(1 Сол. 5:21)
Кон врв
adzigogov2001 Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 21.Јули.2006
Локација: Macedonia
Статус: Офлајн
Поени: 0
Директен линк до овој коментар Испратена: 08.Август.2006 во 11:30
неможам аттацх од компјутер да направам, ама 1912, после руско турски војнил. ке ти каже се
Кон врв
 Внеси реплика Внеси реплика страница  <123>
  Сподели тема   

Скок до Овластувања Кликни и види ги опциите

Forum Software by Web Wiz Forums® version 10.03
Copyright ©2001-2011 Web Wiz Ltd.

Страницата е генерирана за 0,313 секунди.