ЏИНОВИТЕ И МЕЛЕКИТЕ

nekoja druga boja da upotrebese? !! 

Eve ke pocnam,za da ne pomislite deka nema sto da kazeme. No nema se' da napisam tuku "kratko samo" a ke vidite kolku e kratko pa zamisli uste kolku ima da se pisuva za ova.

Miralem напиша:   Patem... ke ve zamolam i jas,kolku sto mozete pa i vie nesto napisete za Angelite,za Demonite,Gjavolot,,,,, Ako voopsto znaete sto se tie i koi se.

И јас поднесувам молба!

Ќе одговорам нешто што знам:

Демонскиот свет како и сето зло претставува извитоперено зло. Некогаш тие биле ангели кои се одметнале од Бога. Предводник им бил сатанаил. Сатанаил бил еден од најсветлите ангели. Посакал да се рамни со Бога, се возгордеал и посакал да ја отфрли Божјата власт. Затоа велат дека гордоста е причина за сите зла. Се случила незамислива духовна борба која е различна од физичката. Во не*есниот свет ангелите се делат на хиерархија. Сум ги подзаборавил нивоата на таа хиерархија но по сеќавање. Мислам дека беа три нивоа со по три чина во секое ниво Најниско ниво се Ангелите, па Архангелите од првото ниво, па Властите, Престоли средно ниво, Херувими, Серафими од највисоко ниво. Повисоките нивоа се поблиску до Бога. Но никој од нив независно од светлината и совршеноста не може ниту да се осврне и погледне кон Бога. Така и серафимите најблиските до Бога го покриваат „погледот“ кон Бога. Описите за секој вид ангели се различни. Практично се неописиви. Се сеќавам дека престолите „се очи и само очи“. Повеќе описите укажуваат на нивната функција во не*есниот свет. Веројатно очите значат како набљудувачка функција. Има описи во Библијата како и толкувања од Светите отци но тие се тешко замисливи. Нам ни се јавуваат во разни облици, а многу често во лик на човек. Така најчесто се претставени на иконите, а крилјата се симболика на нивната возвишеност.
За предводник на Божјата војска против одметнатите ангели Бог го поставил Архангел Михаил што било изненадување затоа што Архангелите се на второ ниво одоздола. Божјата војска ги победила одметнатите ангели. Всушност демоните - одметнати ангели не ни можеле никогаш да победат. Бог кој знае се не може тој и Неговата војска да бидат победени. Зошто тогаш се кренале кога знаеле дека невозможно е Бог да биде победен. Истото прашање сум си го поставувал и денес зошто демоните сеуште се богопротивни кога се поразени и кога знаат дека ќе дојде времето на Второто Христово доаѓање и тие засекогаш ќе бидат отфрлени во просторот на безбожната празнина наречен пекол. Мојот одговор е: од чист инает. Пркосот на гордоста.
После поразот тие биле нагрдени, пред се со губењето на квалитетот на ангелската светлост, а не огрдени во физичка смисла иако како такви можат да бидат вообличени.
Телата на ангелите не се чист дух. Чист Дух е само Бог. Тие не се ни физички суштества. Се вели нивните тела се етерни. Најблиска претстава е како оган, но не во смисла на подвижност или пламеност туку на „облик без материја“. Духовниот свет е близок до физичкиот свет но е со физичките сетила недопирлив. Духовните суштества пребиваат во тој свет. Ангелите се како непосредни енергетски преносници на Бога. Кога Бог преку Ангелите комуницира со луѓето, таквиот контакт не е посреден туку непосреден да занемарливо се разликува од чистиот однос Бог - човек. Тие Ангелите се Тој.
Човекот има свој духовен простор на кој простор вратар е самиот човек. Доколку човек нешто прими во своето “срце“, внатре во се*е тој самиот го посакал тоа и го дозволил. Секоја енергија има тенденција да освојува со својата порака. Човекот ја прима таа енергија или ја отфрла. Така во човекот пребиваат ангелите и демоните. Секој човек има од двете. Во се*е обичниот човек не успева да се исчисти од сите демони. Енергијата на демоните побудуваат различни енергетски пориви, состојби и мисли. Еден демон едни друг други. Човек кој дозволил да биде привлечен од одредена темна енергија му дозволил на демонот носител на таа енергија да влезе во неговото „срце“. Доколку се работи за страшна енергија и за страшен демон, таквиот човек ќе живее заробен со гревот пренесен од тој демон. Но самиот човек е виновен што ја посакал таа желба и енергија која ја примил во се*е. Се работи за духовен свет. Затоа треба да се изостават физичките замисли. Тој свет е недофатлив и незамислив но неговото функционирање е осетливо и забележливо.
Односот на силата меѓу човекот и демоните е неспоредлива. Всушност не постои различна сила меѓу човекот и демоното туку разлика во квалитетите. Така не се работи за суштествата од духовниот свет кои се посилни туку се работи за суштества од друг квалитет. Односот меѓу јагнето и лавот е мал бидејќи се разботи за квантитативна разлика. Односот на силите е таков што е незамисливо јагнето да го победи лавот, но тоа е сеуште во истата категорија. Додека во случајов постои уште поголема разлика бидејќи се работи за различни категории на квалитети. Затоа никој не смее ни да помисли дека сам без Божја помош, без помош од светлите духовни сили може да им се спротивстави на темните демонски сили. Така и Светителите аскети се бореле со демоните но не самите туку со силата на Божјиот Дух. Ако Бог отстапел заради искушение, времето кое тие можеле да го издржат самите се брои во мигови.

Во овој поглед се гледа разликата меѓу христијанството и исламот која води кон различни однесувања. Додека христијанството гледа на не*есните суштества како на духовни и нематеријални од таму неспоредливи со силите на човекот, исламот им дава на истите извесни физички елементи. Тие во извесна мера имаат и телесна форма, телесно престојуваат во одделни физички делови од човекот, крвта и слично. Со тоа материјализирање на духовните суштества на мала врата влегува мислата дека силните луѓе може во извесна мера да им се спротивстават на демоните. Тоа е опасно. Воопшто духовниот живот на човекот е прилично опасен, прифаќањето на погрешна помисла може да води до прелест - прелажување и забегување. Тоа им се случило на многумина верници независно од верата во која веруваат. А таквата мисла дека силните имаат некаква шанса со демоните е многу опасна бидејќи раѓа горда помисла во самиот човек. Демонот ќе ја подгрее таа мисла и ќе му праќа искушенија кои навистина на човекот ќе му изгледа дека со сопствена сила ги победува, а тоа е само отстапување и лукавство на демонот наведувајќи го верникот на верба во сопствената сила.

Материјата за не*есниот свет ми е една од најинтересните (бидејќи е есенцијална материја) за жал многу малку знам од причина што во последните години многу малку читам. Овие описи погоре се само генерални.

Mnogu zabludi vi se nudat... Ucite. So mnogu raboti treba da se zapoznaete. Raboti koi za vas Cuda ke bidat.Kako Telepatija,Telekineza,Reinkarnacija (sto e mnogu prosirena) Spiritizam,bioenergija...... bi sakal za se da pisuvam,no navistina ima mnogu. Ne znaete sto se moze da napravat tie,za tebe "gresni angeli".... a za koi edna troska ne znaes.

Изменето од Miralem - 17.Јули.2006 во 00:27

Go procitav seto ova so go pisi pogore od poslednio pat ko imam isprateno post,( vi blagodaram i na dvajcata), ama sega navistina moram da odam, so svoja replika ke se javam utre kaj 22 sato otprilika.

    Морам да читам оти јас ја поставив темава, да не ме интересираше немаше да пишам. Двајцата многу интересно е да ве чита човек оти добива впечаток дека колку толку знајте шо пишите.
     Од постот на Миралем добив впечаток исто како сард дека исламот на митолошките суштества им дава извесни физички елементи. Ама исто така видов дека и исламот ги сместува во друга димензија, различна од нашата. А физичките својства се материјализираат само во нашата човечката димензија. Поточно материјалната димензија.
     Не сакам да звучам скептички, оти ќе го повторам еден мој другар кој пред 4 и нешто години во еден ваков разговор ми рече дека ќе поверува во Бога кога ќе го види ѓаволот ( намерно со мала буква го пишам за инает ). Моментално не знам на какво мислење е сега оти немаме разговарано некое време. Ама и јас сум на некој сличен став. Не во однос на Создавачот, далеку било туку во однос на митолошкото суштество, луцифер.
     Ја делам идејата за постоењето на други димензии, нематеријални, во суштина различни од оваа нашава, кои во тој случај би имале и свои жители. Нема да ми замерите ама ќе напоменам дека ќе поверувам во нив дури кога ќе ги видам и почувствувам во оваа нашава материјална димензија.
      Се сложувам со Миралем дека за работите кои ги наведе има да се пишува многу, ама исто така се сложувам и дека се нема време.
    
                 Голем Поздрав до Двајцата