БЕСЕДА

за семоќта на зборот Божји

Зашто нема да остане во Бога ниеден збор без сила (Лк. 1:37).

И рекол Бог да биде светлина и би светлина: додека Бог не рекол, светлина немало. Ниту некој друг имало што би знаел што е светлина додека Бог не рекол и додека светлината не постанала. Исто така, кога Бог рекол, тогаш постанала водата и сувата земја, и сводот ѕвезден, и билките, и животните, најпосле и човекот. Додека Бог не рекол, ништо од сето тоа немало, ниту било кој друг освен Бог знаел дека сето тоа може да постои. Со силата на Својот збор Бог создал сe што создал на небото и на земјата. Што и да посакал Бог да биде, и ќе речел тоа да биде, тоа морало да биде, и не можело да не биде, бидејќи зборот Божји е неодолив и творечки. Создавањето на светот е големо чудо на зборот Божји.

Создавајќи ги овие твари, Бог, пак, со Својот збор поставил ред и начин на постоење на сите твари и однесувања на тварите кон тварите. И тој ред и начин којшто Бог го поставил е големо чудо на зборот Божји.

Но постои ред и начин помеѓу тварите, видлив и достапен за нас луѓето, а постои ред и начин невидлив и недостапен. Според тој невидлив и недостапен ред и начин, кој е тајна на Светата Троица, се случија и се случуваат оние појави што луѓето ги нарекуваат посебни чуда. Една таква појава е безмажното зачнување на Господа Исуса Христа во утробата на Пресвета Дева Марија. Тоа изгледа упаѓање во видливиот и достапен ред и начин. Тоа раѓање е навистина големо чудо, можеби и најголемо чудо што ни е откриено на нас смртните. Но и целиот создаден свет е чудо и целиот видлив и достапен ред и начин е чудо, и целото тоа чудо станало со зборот Божји, исто така, како што и Господ се зачнал во утробата на девицата.  И ова и тоа се случило со силата на зборот Божји. Затоа чудесниот Гаврил и одговара на Пречистата на нејзиното прашање, кое е прашање за сите поколенија: 'Како може тоа да биде?" - тој и одговара: 'За Бога е сe можно што и да рече!"

О Господи Боже, Создателу наш, бесмртен и постојан ^удотворецу, вразуми го нашиот ум за повеќе да не се сомнева, но да верува и вразуми го нашиот јазик повеќе да не прашува туку Тебе да те прославува. На Тебе слава и вечна пофалба. Амин.

3. Преп. Малх. Малх бил земјоделец од близината на Антиохија. Од младоста го управил сиот свој дух кон Бога. Арапите го заробиле и го присилиле да земе за жена Црнкиња. Но тој и неа ја привел кон верата Христова и поживеал со неа како брат со сестра. Се договориле и избегале од ропството. Но Арапите за малку што не ги стасале. Тие се засолниле во една пештера, во која виделе лавица со своите млади и се уплашиле. Но Бог ги сочувал. Лавицата не ги повредила, а заклала еден Арап, кој сакал да влезе во пештерата и да ги фати бегалците. Стигнувајќи во своето место, Малх ја дал својата жена во женски манастир, а тој отишол во машки. Проживеал многу лета подвизувајќи се и се преселил меѓу небесните граѓани во IV век.

4. Преп. Василиј Новиот. Најпрво живеел во шума, без покрив и огниште. Кога го фатиле и прашале кој е, тој одговорил: 'Еден од живите на земјата". Се посомневале во него дека е некој шпион, та многу го мачеле. Најпосле во слобода проживеал многу години во Цариград. Проѕирал во сите човечки тајни, ја претскажувал иднината, правел големи чуда. Негова послушница била старицата Теодора, која кога умрела му се јавила на Григориј, послушникот Василиев, и му опишала 20 воздушни митарства (царини) низ кои, после смртта, секоја просветлена, крстена душа мора да помине (а некрстените веднаш се фрлале во пеколот) и и се одредува место на чекање до страшниот суд, до Второто Христово доаѓање. Св. Василиј мирно завршил на 25 март 944 година и се преселил во прекрасните небесни обиталишта. Бил виден после смртта во голема слава на небесата од еден цариграѓанин.

БЕСЕДА

за скорото доаѓање на Господа

Еве, доаѓам скоро (Откр. 22:7).

Ќе речат неверниците и душегубителите: 'Ветил пред две илјади години дека ќе дојде, па уште не доаѓа!" Така се потсмеваат оние кои ќе лелекаат во вечна мака. А ние, кои се подготвуваме за радост во Неговото царство, знаеме дека Он ќе дојде во сила и слава како што и ветил.

Ние знаеме дека Он веќе дошол безброј пати и им се покажал на Своите верници. Зарем не дошол кај Јован Боговидецот, кому му ги рекол оние зборови: 'Еве, скоро доаѓам". Јован го гледал во сила и слава, и ја осетил Неговата рака на себе кога се уплашил и паднал пред Неговите нозе како мртов. И ја стави Својата десница на мене. Зарем не дошол кај Савле кога овој прво вдишувал омраза кон христијаните и кога на патот за Дамаск паднал на земјата гледајќи Го Господа и слушајќи го Неговиот глас: 'Савле, Савле, зошто Ме гониш?" И пак, зарем Он не дошол во срцето на апостолот Павле кога овој признава: 'Не живеам Јас, туку Христос живее во мене!" И зарем Он не дошол кај многубројните маченици и маченички за Неговото име да ги охрабри, исцели и помилува? Зарем Он не им се јавил на Антониј Велики, на Теодор Стратилат, на св. Харалампиј, на света Марина, на св. Силвестер и на толку и толку други?

Но, што зборуваме. Зарем Он во третиот ден не се вратил од царството на смртта и дошол кај апостолите? И зарем не дошол многупати на помош на Црквата и ја воскреснувал како од мртвите кога и да ликувале Неговите непријатели, мислејќи дека засекогаш неговата Црква ја предале на смрт? Зарем Он не се покажал со Својата сила во Црквата и тоа за време на Нерон, како и за времето на Константин; во времето на Јулијан, како и во времето на Јустинијан; во времето на арапското угнетување, како и за време на турското и монголското угнетување на христијаните?

О браќа мои верни, не залажувајте се. Он дошол безброј пати и ден денес, доаѓа. Кај секоја душа, кон која може да пристапи од нечистотија, Он доаѓа. Па сепак ние сите Го чекаме да дојде за последен пат во сила и во слава. И знаеме дека тоа Негово доаѓање е сигурно.

Господи преблаг, пред да дојдеш, удостој не да Го познаеме Твоето лице и да се засрамиме од своето лице што е со гревот помрачено! На Тебе слава и вечна пофалба. Амин.

РАСУДУВАЊЕ

'Кој помислува за зло, во него нема чистота", вели св. Симеон Нови Богослов, па уште додава: 'Како може да има чисто срце оној кој се валка со нечисти помисли како огледалото што потемнува од прашината?" Гледаш ли на колкава височина стои Христовата религија над сите останати вери и светски мудрувања. Кој само ќе помисли на злото, макар и да не прави никакво зло, крив е пред Бога и пред својата душа. Бидејќи го навредува Бога а својата душа ја губи. Да се биде христијанин во вистинска смисла, значи да се вложи огромен напор за исчистување на своето срце и својот ум од лоши помисли. Каков е тој напор, за тоа постои цела наука,  која во наши дни постанала сосема заклучена дури и за христијаните, и едно огромно вистинско искуство на светите луѓе и жени кои оваа наука ги оправдува. Да се исчистиме себе си од лоши и нечисти помисли, од овој корен на сите лошотии, било цел на сите големи подвижници, пештерници и безмолвници.

СОЗЕРЦАНИЕ

Да Го набљудувам Господа Исуса во смртта, и тоа:

1. како Он, Кој ги воскреснувал мртвите, виси на крстот мртов по тело;

2. како Он умрел заради нас за ние да имаме повеќе живот и повеќе вистина за бесмртниот живот.

28 МАРТ/10 АПРИЛ

1. Преп. мч. Евстратиј Печерски. Бил мошне богат, но трогнат со љубовта Христова, сиот имот го раздал заради Христа, стапил во Печерскиот манастир и се замонашил. Кога Полјаците завојувале против Киев во 1097 година, го ограбиле манастирот, мнозина христијани и монаси исекле, а Евстратија со уште некои верници го продале во ропство на некој Евреин во градот Корсун. Тој Евреин и се потсмевал на верата Христова и ги приморувал христијаните да преминат во еврејската вера. Гледајќи дека нема друг излез, сите решиле со глад да умрат, но од вистинската вера да не се одречат. На таа одлука христијаните ги охрабрил Евстратиј. И сите изумреле од глад, некој после три, некој после четири, а некој после седум дена. Научен на пост Евстратиј издржал 14 дена без храна. Разгневен Евреинот што му пропаднале парите со кои ги купил робовите, му се одмаздил на Евстратија на тој начин што го приковал на крст. Но Евстратиј од крстот Му благодарил на Бога и му прорекол на Евреинот лута и скорешна смрт. Бесен, од лутина, Евреинот го прободел со копје. И така, светителот Божји, Му ја предал својата душа на својот Спасител. Телото му го фрлиле в море, но тоа испливало и големи чуда се случиле над тоа маченичко тело. Наскоро потоа византискиот цар наредил да се казнат Евреите во Корсун за злобата кон христијаните. И тој мачител бил обесен на дрво, и ја примил платата на Јуда.

2. Преп. Иларион Нов Исповедник. Бил игумен на манастирот 'Пеликити" близу до Хелеспонт. Како сонце просветил со Духот Божји и ги исцелувал болестите на луѓето и ги прогонувал лошите духови. Во времето на Лав Ерменецот настанало иконоборечкото гонење, во кое пострадал и овој Божји човек. Со своите 40 монаси бил испратен во заробеништво близу до Ефес и таму завршил во самица во 754 година и се преселил во Царството Христово.