16 МАРТ / 29 МАРТ

БЕСЕДА

за хулењето на Христа како богатство

Со вера Мојсеј... хулењето на Христа го сметаше за поголемо богатство, отколку сокровиштата на Египет; оти предвид ја имаше наградата (Евр.11:26).

Не сакал Мојсеј да остане на дворот Фараонов, ниту да се нарече посинок на Фараонот. Повеќе сакал да страда со народот Божји отколку да има земна сладост на гревот. Како што биле различни од Мојсеја потомците негови, кои од фараонски причини го осудиле Царот на славата на смрт, сите тие повеќе би сакале една година да проживеат на трулиот Фараонов дворец отколку со Бога да патуваат 40 години низ пустината. А Мојсеј ги оставил сите почести, сето богатство, сите ласкања што можел само богатиот Египет, и тоа уште на дворецот царски да му ги даде, па на Божја заповед тргнал низ гладната и жедна пустина, со вера дека зад пустината постои ветената земја. Тоа и значи да се чува хулењето на Христа над секое египетско богатство.

Хулењето на Христа е она од што светските луѓе, со силна реа од земјата, се срамат кај Христа. А тоа е Христовата беда на Земјата, неговиот пост, бдението, молитвата, поттурнување без покрив, осудата, понижувањето, срамната смрт. Тоа хулење на Христа го ценеле апостолите и по нив и сите многубројни светители за поголемо богатство од сите вселенски блага, бидејќи Господ воскреснал по сето хулење и ја отворил вратата небесна, ја покажал рајската ветена земја, во која Он го повел човештвото по  патот на своето хулење или преку пустината на Своето страдање.

О Господи, прославен и воскреснат, помогни ни секоја капка од Твојата пот и од Твојата крв да ги чуваме непоколебливо како поголемо богатство од целото светско благо. На Тебе слава и вечна пофалба. Амин.

16 МАРТ / 29 МАРТ

1. Св. ап. Аристовул, еден од седумдесетте апостоли. Бил брат на апостолот Варнава, и бил роден на Кипар. Му последувал на апостолот Павле, кој и го споменува во Посланието до Римјаните (16:10). Кога великиот апостол Павле поставувал многу епископи за разни краеви на светот, тогаш го поставил и Аристовул за епископ Британски. Во Британија имало диви народи, неверни и опаки, и Аристовул претрпел меѓу нив неопишливи маки, беди и пакости. Го удирале без милост, го влечеле по улици, му се ругале и му се потсмевале. Но на крајот овој свет маж дошол до успех со силата на благодатта Божја. Ги просветил народите, ги крстил во името на Христа Господа, изградил цркви, свештеници и ѓакони посветил, и најпосле, таму во мир завршил и отишол во Царството на Господа, на Кого верно Му послужил.

2. Св. мч. Савин. Египќанец, од градот Хермопол и старешина на тој град. Во времето на едно гонење на христијаните, тој се оддалечил во некоја планина со многу други христијани и се затворил во една колиба каде што го поминувал времето во пост и молитва. Но го открил некој питач, кој му носел храна и на кого Савин му направил големи до                              бра. Како Јуда Христа, така и овој бедник за пари (за два златника) го предал својот добротвор. Свети Савин, со уште шестмина, бил фатен од војниците, врзан и на суд однесен. По големите маки, бил фрлен во реката Нил каде што Му го предал духот свој на Бога во 287 година.

3. Свешт. мчци Трофин и Тал. Родени браќа, од Сирија. Јавно и слободно Го проповедале Христа и ги разобличувале глупостите елинско - римски. Разјарени незнабожците, решиле да ги убијат со камења. Но кога ги фрлале камењата на тие свети браќа, камењата се враќале и удирале по самите напаѓачи, а браќата останале неповредени. Потоа обајцата на крст ги распнале. Од своите крстови браќата ги поучувале и ги охрабрувале христијаните кои стоеле наоколу нажалени. И по маките, го предале својот дух на Господа, на Кого Му останале верни до крајот. Чесно пострадале во 300 година, во градот Вофор

 РАСУДУВАЊЕ

Љубовта кон било кој и кон било што, дури и кон самиот себе, може кај човекот привремено да се олади или сосема да се изгуби, па дури и во омраза да се претвори.  Но љубовта на човекот кон Бога, еднаш здобиена и утврдена, тешко се оладува, освен ако некој не слезе од паметот. Во првиот случај, човекот ја смалува или ја избришува својата љубов или заради промените во него, или заради промените во љубовните предмети. Во  вториот случај, човекот може да ја намали својата љубов кон Бога само и единствено заради промените во себе, а никако заради промените кај Бога. Сето тоа поубаво и појасно го изразил св. Исак Сирин, велејќи: 'Има љубов слична на потокот од дожд, кој престанува набрзо по дождот. Но има љубов слична на извор што избива од земјата и што никогаш не престанува. Првата љубов е човечка, а втората божествена”. А св. Симеон Нови Богослов зборува за таа божествена љубов: 'О света љубов! Ти си крај на законот. Ти мене ме обземаш, ти ме затоплуваш, ти го разгоруваш моето срце кон неизмерно љубење на Бога и моите браќа... Од љубов Бог се сторил човек. Од љубов Он ги претрпе сите животворни страдања за да го спаси човекот од оковите на адот и го вознел на небото. Од љубов апостолите го завршиле својот натпревар. Од љубов мачениците пролеале крв само да не Го изгубат Христа”.

СОЗЕРЦАНИЕ

Да размислувам за Господа Исуса кога Пилат Го изведува пред Евреите, и тоа:

1. како Господ најнапред бил камшикуван од римските војници;

2. како потоа бил исмејуван: Му ставија трнов венец на главата и му облекоа скарлетна облека;

3. како Пилат Го покажува на Евреите велејќи: 'Еве човек!"

БЕСЕДА

за Христовото пророштво за Својата слава

Отсега ќе Го гледате Синот Човечки како седи оддесно на силата и како доаѓа по небесните облаци (Мт. 26:64).

Кој не сака да Го види Бога како милостив Самарјанин на земјата, ќе Го види како Страшен Судија на небото. Толку биле заслепени еврејските главатари што во Христа Исуса не можеле да видат, не само Бог, ниту Месија, ниту Пророк, туку ниту обичен, добар човек. Тие го ставале подолу од обичните добри луѓе. Па не само тоа: туку го ставале пониско и од  разбојникот. Тие го ослободија Варава, а Христа го осудија! Тие Христа воопшто ни за човек не го сметаа: го плукаа, исмеваа, правеа со него маскарада како со некој евтин и непотребен предмет. Но токму во часот кога Евреите злобно си играа со Христа како со некој евтин и непотребен предмет, замолчениот Господ наеднаш ја отвори устата и проговори: 'Отсега ќе Го гледате Синот Човечки како седи оддесно на силата и како доаѓа по небесните облаци!" Колкава далечина помеѓу она што е Христос навистина и она за што Евреите го држеа!

Синот човечки, Кој седи од десната страна на силата, е Синот Божји, Господ наш Исус Христос, како што наскоро потоа Го видел св. архиѓакон Стефан и многу, многу други. Синот човечки Кој доаѓа по облаци од ангели и безбројните сили и воинства небесни е пак тој истиот Син Божји, Господ наш Исус Христос, како што Го видел и во своето Откровение го опишал св. Јован Богослов и евангелист.

О браќа мои, не заведувајте се со измамнички приказни на оние луѓе кои говорат: 'Кога ќе Го видиме Христа на небото како Бог, тогаш ќе Му веруваме!" Таа вера ќе биде задоцнета и тоа видување залудно. Ние треба со нашата вера да Го видиме Христа како Бог во оној понижен, поплукан, истепан, искрвавен и исмеан човек во дворот на Кајафа; во оној молчалив осуденик кого Евреите Го сметале за евтин и непотребен предмет со кој си правеле маскарада. Тоа е вера што се цени на небото. Тоа е вера што се наградува со воскресение и со бесмртност. Тоа е вера што досега одгледала и на небото пресадила цели војски од најсвети души, најсилни карактери, најиздржливи јунаци и најсветли умови.

Господи понижен, возвиши нé до оваа вера. На Тебе слава и вечна пофалба. Амин.

БЕСЕДА

за помирувањето на лошите заради злото

И во тој ден Пилат и Ирод станаа пријатели, оти порано беа скарани помеѓу себе (Лк. 23:12).

И во срамот и во понижувањето свое праведникот им прави добро на своите непријатели. Тој ги помирува. Навистина, во овој случај, нивното помирување не означувало заедничка работа за некое добро дело, туку заедничко гонење на праведникот. Но, барем пламенот на нивната меѓусебна омраза стивнувал и се гаснел. И тоа за праведникот е награда. Пилат и Ирод биле непријатели. Но оној ден кога Спасителот бил изведен на суд, и кај едниот и кај другиот, тие се помириле. Кнезот на мирот донесол мир помеѓу скараните, мир што помогнал да се изделка крстот за Него. Но Он и дошол да биде доброволна жртва за гревовите на многумина.