Германија го прифати еврото како валута во 2001 – та година. Едно евро чини 1, 07 американски долари (во моментов), 1,4 австралиски долари или 0.7 британски фунти. Еврото беше дизајнирано за луѓето навикнати на ситни пари и на плаќање во готово. Затоа има различни валути - две евра, едно евро, педесет центи, дваесет центи, десет центи, пет центи и еден цент. Најдобриот начин да ги избегнете скапите такси кога менувате пари, е да извадите пари во готово директно од банкоматите во Германија ( Bankautomat, Geldautomat).

Пред да отпатувате, прашајте во вашата банка дали наплаќа за трансфер на парите. Исто така, постои можност да менувате пари или патнички чекови во речиси секоја банка, но при тоа ќе мора да платите такса.

Во многу ресторани се плаќа само кеш

Сметка

Многу од продавниците, особено оние за прехранбени продукти, не даваат книжни или пластични кеси за носење. Тие обично можат да се купат во самите продавници, но купувачите обично носат со себе претходно употребени кеси или торби за продуктите.

Кога купувате пијалоци, имајте на ум дека за најголем дел од стаклените или пластичните шишиња мора да ја платите амбалажата или да оставите депозит, кој што изнесува од 0,08 до 0,25 евра.

Работно време

Најголем дел од продавниците во Германија, во работни денови отвораат меѓу 9 и 10 часот, а затвораат меѓу 18 и 20 часот. Во сабота, обично затвораат порано, околу 14 часот. Во поголемите градови, многу продавници остануваат отворени до 20 часот и во саботите, а некои се отворени дури и до 22 часот.

Некои од продавниците не работат за време на паузата за ручек, главно помеѓу 13 и 15 часот. Ова е вообичаено за помалите градови, но исто така важи и за некои продавници во поголемите градови. Речиси сите продавници се затворени во неделите и на државните празници. Кога сепак морате нешто да купите, можете тоа да го сторите на бензинските пумпи. Некои пекарници и цвеќарници исто така, се отворени и во неделите, но работат со скратено работно време. Исто така, продавниците на железничките станици во поголемите градови честопати работат и во недела, а понекогаш и на државни празници.

Аптеки

Аптеките се означени со „А“

Доколку претходно сте испиле повеќе од најпознатите германски пијалоци, аспирин нема да најдете во супермаркетите или во останатите продавници, особено не во недела. Лековите кои што можат да се купат без рецепт, како што се на пример аналгетиците, се продаваат само во аптеките. Во Германија има многу аптеки, така што нема да имате проблем да пронајдете некоја. Во неделите се отворени само дежурните аптеки, кои се објавени претходно во весниците. Исто така, листа на отворени аптеки во недела можете да најдете и на вратата на секоја аптека која не работи.

„Животот е премногу краток за да се пие лошо вино“, рекол во една пригода најпознатиот германски поет, Јохан Волфганг фон Гете. Гете секоја вечер уживал во пиењето на „сокот од грозје“.

Како што тој практикувал во 19 век, така сега прават се` повеќе Германци, кои го менуваат имиџот на Германија како нација која пие пиво. Дури и на најголемите светски пазари, САД и Јапонија, луѓето се` повеќе го бараат „божествениот“ пијалок. Токму затоа, проценките на германските винари се дека големи шанси за пробив има виното кое тие знаат најдобро да го произведат - Riesling.

„Riesling“ продолжува да важи како наше „жешко“ вино, вели Штефан Шиндлер, директор за надворешна трговија во германскиот вински институт (DWI) во Мајнц. „Го увидовме тоа на почетокот на деведесетите, во меѓувреме селекцијата на вината ширум светот драматично се зголеми, така што моравме да придобиеме нешто и за нас“.

Сето тоа коинцидираше со промена на навиките во исхраната. „Луѓето јадат полесна храна“ вели Шиндлер. Нејзе и‘ одговара лесно вино со овошна арома, и оттаму толку големата популарност на германскиот ризлинг. Исто така, според Шиндлер, ова вино не е воопшто скапо.

Жешка конкyренција

DWI е национална организација за рекламирање на германските вина. Продавниците за вино и производителите партиципираат во буџетот на оваа организација.

Се‘ е во ризлингот, велат германските винопроизводители

DWI одлучува за тоа на кој начин германските вина да се рекламираат на домашниот или на светските пазари. Маркетинг методите се искомбинирани со стратегиите за реклама на приватните винарии. Очигледно, дел од развојната маркетинг стратегија е да се запознаат конК*рентите.

Додека Европа останува најголем производител на вино во светот (Германија има удел од 3 проценти), виното од т.н. земји од „Новиот свет“, како што се САД, Аргентина, Австралија и Чиле полека влегува во тесна конК*ренција на европските винарии, односно винопроизводителите од „стариот свет“. Во овие земји се произведува се` повеќе вино.

Според податоците од меѓународната организација за вино, вината од земјите од „новиот свет“ сега имаат удел од 25,5 %од светскиот пазар на вино, вреден 80 милијарди евра. Тој процент пред дваесет години изнесуваше 1,6.

Петтемина најголеми винопроизводители во ЕУ – Италија, Шпанија, Франција, Германија и Португалија, според агенцијата Франс Прес, во последните две декади го намалија својот удел во винопроизводството од 75% на 62%. Истовремено, консумирањето вино во Франција, Италија и Шпанија опадна во последните неколку години, што значи дека европските држави произведуваат повеќе вино отколку што можат да продадат.

Токму затоа, Европската Комисија побара реформа во одгледувањето и пазарот на вино во европските земји членки. „Планот подразбира зголемување на конК*ренцијата кај европските винопроизводители, зајакнување на репутацијата на европските вина и поголем удел на пазарот“, се истакнува во јунското соопштение на Комисијата . Идејата е да се редуцира квантитетот и да се подобри квалитетот.

На здравје!

Германските винари тврдат дека можат да понудат квалитетни вина. „За среќа, вкусниот ризлинг може да се произведе само во Германија“, вели Шиндлер.

Многу е важно како се сечат гроздовите

„Овде имаме посебна клима“, додава тој. „Вината Chardonnay , кои можеби сега се најпопуларна сорта, можат да се произведуваат на многу места. Но, таков не е случајот со германскиот ризлинг или силванец, кои можат да се произведуваат само во јужниот или југозападниот дел на Германија.“

Додека германските винопроизводители се загрижени за големата конК*ренција во светот, па дури и од земји како што е Кина, која сега е седма по производство на вино во светот - надеж им дава популарноста и квалитетот на ризлингот, и тоа не само за продажба, туку и за да ги пласираат германските вина на светските пазари.

Долгата историја за производство на вино

„Не треба да се потцени изненадувачкото производството на вино од земјите како Кина“, вели Александер Маргариотов од Хавеско Холдинг АГ, една од најголемите светски компании за продажба на вино.

Лозје во долината на Мозел

„Кинезите произведуваат вино повеќе од 9000 години“, рече тој во интервју за „Франкфуртер Алгемајне Цајтунг“, додавајќи дека регионите за производвство на вино во Кина се на исто ниво со Бордо, Тоскана или долината Напа. Дури и реоните кои вообичаено не се користат за лозови насади во иднина можат да послужат за производство на вино. Глобалното затоплување им помага на земјите како што се Велика Британија или Холандија да остават свој белег во производството на вино. Новите сорти на вино, исто така, покрај на сончевите, топли подрачја успеваат и на подрачја каде што има дожд. Тоа значи дека некои други региони можат да создадат услови за производство на вино слични на германските и со тоа да ја зголемат конК*ренцијата.

„Рафинираниот“ ризлинг

Засега, германските винопроизводители се зафатени со бран на драматичен извоз, кој што се зголеми за 13% во изминатите 12 месеци. „Најдинамичниот пазар за нас сега се САД. Таму, последната година, увозот на германско вино се зголеми за 30%“, вели Шиндлер, додавајќи дека најголем дел од извозот се должи токму на ризлингот.

Животот е прекраток за да се пие лошо вино

Ова вино, исто така, е достапно за сечиј џеб: шише добро вино од оваа сорта чини околу 10 американски долари, а во Германија цената се движи меѓу 4 и 5 евра.

Една од најголемите причини за зголемувањето на германскиот извоз на вино, секако е промената на имиџот. „Во 1990-те, се обидувавме да ги запознаеме луѓето од светот со германското вино“, вели Шиндлер. „Им објаснувавме се` за 13-те региони за производство на вино во земјата, како и за различните видови грозје, но со текот на времето сфативме дека сето тоа е многу комплицирано за нашите купувачи од странство.“ Многумина од потрошувачите сакаат само да се забавуваат, а не да слушаат лекции пред да вкусат чаша вино“, вели Шиндлер.

Така, всушност, мислел и стариот добар Гете. Иако веќе не е на овој свет, веројатно ужива во неговиот омилен еликсир.

Старото градско средиште на Либек е опкружено со вода и наликува на остров. Кога ќе поминете низ импозантната, црвена градска врата „Холстентор“, веднаш ќе се најдете во доцниот среден век. Улиците и уличките во стариот дел на градот се поплочени со природно заоблен камен, добро сочуваните средновековни куќи, изградени со црвена а украсени со препечена цигла. Насекаде се распространети премини и дворови, чие откривање веќе само по себе претставува доживување. Либек, кој е изграден во втората половина на 13 век, денес е еден од најдобро зачуваните историски градови во Германија. Во 1987 година градот е примен во редот на светското културно наследство на УНЕСКО.

Крал на ханзеатските градови

Меѓународната трговија овде има долга историја. Во 1358 година Либек заедно со други источногермански градови се обединиле во трговското здружение наречено „Ханзе“. За кратко време 150-те градови на Ханза завладеале со целата трговија на Балтичкото и Северното Море, и тоа за наредните 150 години.

Старата зграда на општинското собрание во Либек

Либек, како крал на Ханзе, станува најзначаен град во северниот дел на Германија по преземањето на раководството на Здружението.

Мора да се проба марципанот

По обиколката на градот, треба да пробате парче леб од марципан во некое од бројните стари кафулиња. Либек е познат по својот марципан ширум светот. Кружат неколку приказни за потеклото на специјалитетот од бадеми, шеќер и розина вода.

Кафеаната Нидерегер, за мапципанот се раскажуваат легенди

Некои раскажуваат дека кога настапил период на глад во пекарите имало недостиг на брашно, па како замена испекле леб од бадеми. Иако ова можеби не е вистина, мора да се проба марципан и тоа не само во времето пред Божиќ.

Подобро од Бордо

И покрај тоа што нема сопствени лозја, Либек има дури и свое црно вино. Имено, грозје од лозата „Либек ротспон“ се увезува од францускиот предел околу Бордо. Младото вино во Либек се подготвува во дрвени буриња, во кои во услови на северногерманска клима добива посебен вкус. Тоа најдобро може да се провери во еден од многубројните стари градски винарски визби.

Град на книжевници

Покрај наредените куќи од црвена цигла, веднаш се забележува „Буденброкхаус“. Куќата на Буденброкови го носи тоа име откако Томас Ман доби Нобелова награда за литературното дело „Буденброкови“, роман за тивката пропаст на тоа семејство од Либек. Родната куќа на писателот изградена во 1758 година, поради признанието, стана апсолутен магнет за посетителите на градот.

Споменикот на Томас Ман пред куќата на Буденброкови

Денес таа е музеј во кој се чуваат спомените за животот и делото на браќата Томас и Хајнрих Ман. Само неколку минути одење понатаму, на адресата „Глокенштрасе 21“ се наоѓа куќата на Гинтер Грас, која ја прикажува работата на вториот Нобеловец за литература од Либек. Посетителите на центарот на градот, можат да ги видат и неговите графики и скулптури.

Адвент во светското културно наследство

Во периодот пред Божиќ, во градот владее особено необично расположение. Во подножјето на градската и централна црква Св. Марија, трета црква по големина во Германија, бројни божиќни саеми повикуваат на посета од крајот на ноември. Посебна атракција се саемите на применета уметност во болницата Св. Дух како и во црквата Св. Петри.

По Втората светска војна, Берлин беше поделен град, пресечен на два дела со „железната завеса“. На прочуеното место „Checkpoint Charlie“, Русите и Американците ги вперија своите оружја едни во други, подготвени во секое време, поради сопствената претстава за тоа што е слободата, да предизвикаат светска војна.

Checkpoint Charlie (архивска фотографија)

Со изградбата на „Берлинскиот ѕид“ во 1961 година се раздвоија идеологиите, но и семејства, соседи и пријатели. „Јас сум берлинец!“, прочуените зборови на претседателот на САД, Џон Ф. Кенеди, го прикажуваат сочувството на западниот свет за трагедијата на Берлин. Но, заострените фронтови во „Студената војна“ помеѓу исток и запад, од Берлин направија град со две лица.

Западниот дел

Западниот дел беше остров кој се одржуваше во живот со помош на субвенции и вонредни премии. Тој се разви во модерна метропола со монденски области како Шарлотенбург или Вилмерсдорф, туристички атракции како една од најпознатите авении, К*рфирстендам или меморијалната црква на кралот Вилхелм, но исто така и пределите за одмор околу Ванското Езеро. Во традиционалните работнички квартови како Кројцберг или Нојкелн се создаде динамична алтернативна сцена. Западен Берлин често беше центар на германската авангарда, од општествен, но исто така и од политички и уметнички аспект.

Источниот дел

Во источниот дел, како главен град на Германската Демократска Република, Берлин прерасна во репрезент на „првата социјалистичка држава на германско тло“, со широки булевари и архитектонски ремек дела како „Сталин алејата“ и телекомуникациската кула на Александерплац. Источен Берлин станал и главен град на интелектуалните и културолошки сили на ГДР, кои често сметале дека социјалистичкиот систем кој реално егзистира не ги застапува нивните идеали на човечкото општество. Тие ја создадоа основата за мирна револуција, што претставуваше крај за поделбата на Германија и Берлин.

Источен Берлин

Паѓањето на Берлинскиот ѕид

На 9 ноември 1989 год. се оствари она што сите го сметаа за невозможно, падна ѕидот. Луѓето од исток и запад си паднаа во прегратка, течеа солзи радосници.

Берлинчани го слават падот на ѕидот во 1989 година (архивска фотографија)