Надбесконечно редење

   Пред осум месеци, слушав на Радио Скопје, во ноќна програма, еден текст од еден познат Светски математичар, за парадоксите во математичката логика;

Спикерката текстот го читаше дваесет минути;

Во тој текст, прашањето за парадоксите во математичката логика беше разгледано од разни аспекти;

На крај, математичарот рече:

- Ова е потполн распад на математиката; Супер !!! Математиката ми станува се’ поинтересна и поинтересна; сега имаме ново големо поле за математички истражувања за да проблемот со парадоксите во математичката логика биде решен, на овој или оној начин;

* * * * *

Јас (Зоран Јанев) често повторувам: филозофијата, логиката, математиката, науката, …, се само многу убави игри;

* * * * *

Ние, душите од старата Земја, се’ уште (свесно, а не и надсвесно) не ја сфаќаме обичната бесконечност на просторот:

Ако просторот има крај: зарем понатаму нема ништо ?!?!?!

А ако просторот нема крај: па до каде ?!?!?!

Исак Њутн рекол: бесконечноста им ја оставам на Боговите за сфаќање;

* * * * *

 Мене, пред триесет години, ми текна следнава работа:

Да речеме дека после бесконечноста има некоја надбесконечност (за која претходната бесконечност е само точка); па, и таа надбесконечност има своја надбесконечност (за која првата надбесконечност е само точка); и: до кога така ?!

До бесконечност;

А, ако секоја бесконечност има своја надбесконечност: значи целиот овој низ од надбесконечности, бидејќи е бесконечен, има своја надбесконечност од такви редења; и: до кога така ?!

До бесконечност;

(и т.н., и т.н.);