ИНТЕРВЈУ СО БОБАН СТОЈКОВИЌ

Неодамна пребарувајки и собирајќи информации поврзани со спорт, случајно на Facebook наидовме на текст ”Ден на планината” и на некои Ваши фотографии... По мало новинарско истражување стапивме во контакт со Вас и го договоривме ова интервју во редакцијата на Спорт Арена.

  
Стојковиќ Бобан, член на ПК Кораб од Скопје, нашиот соговорник, е човекот кој од Планинарската Асоцијација ја прими наградата “Најактивен планинарски клуб во Македонија” – ПК “Кораб”.



СА: Кој е Стојковиќ Бобан? Кажете им нешто за себе на нашите читатели, од каде сте, што работите и сл.

   
По неколкуте променети места на живеење низ скопските населби, последниве 15 години сум цврсто вгнезден во Автокоманда. Прекрасна населба, која за жал поради опколеноста од неколку индустриски капацитети, деновиве и не е баш најфино место за живеење. 
Веќе 12 години професионално сум ориентиран кон угостителството и успешно го менаџирам кафе ”Ле Петит”, местото со најдобро кафе од левата страна на реката Вардар. Работните денови ги минувам таму, а викендите се трудам да избегам некаде по планините, сам или ако временските и техничките услови дозволуваат со мојата жена и моите две деца.
 Поведени од позитивните коментари за видеата кои ги снимaвме за потребите на една агенција за алтернативен туризам, заедно со мојот најдобар другар и сопатник во безбројните планински авантури, деновиве ја регистриравме и ”Авантура Продукција”,  продукција која ќе се занимава со снимање на планините и авантурите по нив. Веќе имаме снимено три епизоди од серијалот и сме во завршни преговори со една наша национална телевизија за емитување на истите.




< ="http://www.youtube.com//K5c46f2kfqw?wmode=transparent" allowfullscreen="" border="0" height="315" width="560" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; : -10; text-align: center; max-width: 705px; ">


СА:   Од каде идеата за да започнете да планинарите, кога и како почнавте? 

Плананинарењето дојде сосема случајно, како последица од едно пролетно шетање по печурки... На крајот од денот сфатив дека толку добро се чуствувам, што воопшто не беше битно колку печурки има во кошницата. Неколку дена подоцна, се неколку мои другари заминавме на првата планинска авантура, наречена планина Китка.




СА:   Ќе можете ли да го опишете првото ваше искуство на планина, што е тоа што најмногу ви се допадна? 

Беше март и времето беше многу променливо... неискуството направи да заглавиме во метарски длабок снег и со последни сили да се пробиеме до домот. Се сместивме и откако психо-физички се прибравме, во доцните вечерни часови на вратата од домот се појави човек, планинар кој со самата појава импресионираше! Имаше челна ламба и голем ранец на грбот. Беше одлично облечен и видно покриен со мраз и снег, а што беше најимпресивно – беше сосем сам! 
Е тој истиот човек којшто јас го запознав таа вечер, далечната 1996 година, е сега мојот голем пријател Љубомир Котевски,човекот со којшто оваа година го искачив врвот Монт Блан 4810 м.н.в и Претседателот на мојот матичен клуб Кораб! 




СА: Кажавте дека неодамна сте го освоиле покривот на Европа - Монт Блан 4810 м.н.в. Какви беа припремите и која беше првата мисла што ја имавте кога почнавте да се искачувате? 

   
Припремите беа доста интензивни и сеопфатни. Секојдневни кондициони тренинзи, откажување од многу пороци! Викендите ги поминував на поголемите планини за подобра аклиматизација, а работните денови наутро на лента за трчање, а попладне на Водно. Битно е да напоменам дека покрај физичките имаше и многу технички подготовки кои опфаќаа собирање на информации за планината, како и секојдневно повторување на алпинистичко – планинарски техники за одење во навеза, користење на цепин, дерези и сл.
Што се однесува до првата мисла, незнам, ама сепак покрај целата возбуда од искачувањето, тоа беа децата коишто ме чекаа да се вратам.





СА:  Кажете ни нешто за вашиот клуб и како дојде до тоа да ја освоите наградата “Најактивен планинарски клуб во Македонија“?

 
ПК Кораб од Скопје со години наназад е најбројниот планинарски клуб во Македонија. Во просек броиме по околу 250 члена. Клубот работи со скромни средства прибрани од членарина и нема дополнителни приходи. Ентузијазмот на членовите, љубовта кон планината и многубројните достигнувања на нашите членови ја донесоа наградата. Помеѓу другото треба да се напомене дека сме најуспешната експедиција која 2011 година го осовои Монт Блан, или со други зборови сите членови на експедицијата го освоија врвот! Исто толку важно е и да се каже дека сме организатори на најголемата и најпосетена планинарска акција во Македонија – “Искачување на Голем Кораб”, која во просек брои по 2000 учесници годишно.




СА: Кои се Вашите идни цели и дали планирате освојување на некоја повисока планина? 

Како што претходно кажав, јас и партнерот Славчо Тупарев деновиве интензивно работиме на снимање на нови матријали за серијалот наречен “Планински авантури”. Тоа се напорни снимања и одземаат многу време и енергија. Планините кои ги снимаме практично се искачуваат повеќе пати на едно одење. Се поставуваат камерите - па се враќаме по нив; се оди надвор од стазите за да се доловат реални кадри, се оди нагоре – надолу безброј пати. Еве баш сега во неделата имавме едно такво снимање на Шар Планина – врв Љуботен 2499 м.н.в и сеуште закрепнувам од истото. Невидено невреме, магла, ветер, снег. Впрочем, наскоро кога емисијата ќе се емитува, реално ќе можете да видите за што ви зборувам.
Што се однесува до следно искачување на некоја повисока планина, работите се малку по комлицирани. Впрочем таквите експедиции покрај добра психо-физича подготвеност бараат и повеќе средства, а истите сам неможам да ги обезбедам. Аплицирав на конкурс во областа на спорт, за доделување на средства при Град Скопје, ама сеуште немам никако одговор. Се работи за највисокиот врв на Африка – Кибо 5895 м.н.в на планината Килимаџаро, но тој сега за сега останува само желба и поттик за активно живеење.