Обновливи енергетски извори

Дека нешто се случува со нашата планета е повеќе од сигурно, последиците веќе почнаа да се чувствуваат, но за среќа сеуште постои можност (ако не и последна шанса) да превземеме нешто, со би се заштитиле себе си, а и нашите поколенија. Едно од многуте решенија е да почнеме повеќе да ги користиме обновливите енергетски извори.

За обновливи извори на енергија се сметаат оние енергетски извори што ги има во неограничена резерва, или поконкретно - коишто би траеле се додека Сонцето со својата енергија го подржува животот на Земјата. Вкупната енергија што може да се екстрахира од алтернативните извори на енергија е огромна. Вкупното количество на сончева енергија што во една секунда пристига врз површината на нашава планета е 120 000 TJ, што е 10 000 пати повеќе од глобалната потрошувачка на енергија. Проценето е дека, на глобално ниво, соларната енергија што пристига во текот од 10 седмици, е еквивалентна на енергијата од сите досега познати резерви на нафта, јаглен и природен гас на Земјата.

Користењето на обновливите извори на енергија е сврзано со некои лимитирачки фактори: промената на денот и ноќта, сезонските варијации, метеролошките услови. Поради тоа се јавува проблемот за складирање на создадените резерви заради нивно користење кога не може да се генерира нова енергија (пример нема сончева светлина, ветер). Еден важен лимитирачки фактор е географската распределба на различните видови на извори.

Поради тоа што нема лимит во нивното траење, како и поради минималната деградација на природната средина, обновливите енергетски извори што побргу треба да ги заменат фосилните енергетски извори.

Европскиот начин на живот сеуште е зависен од фосилните горива. Овие горива се создавани со милиони години од остатоците од предисториските шуми.

Под почвата, времето и притисокот полека дрвата ги претвориле во огромни полиња од нафта, гас и јаглен. Како и да е, светот веќе искористил половина од овие горива, и за неколку декади веќе нема да ги има.Така што потребно е Европа да развие сигурни извори на енергија кои што се непресушни; енергија од сонце, ветер, вода и енергетски постројки. 

 Обновливата енергија не е ништо ново. Со векови, зградите се дизајнирале да ја искористуваат топлината од сонцето. Дрвото се користело за греење и готвење. Ветерната енергија се користела за мелење на жито, и за превезување на стока и луѓе околу светот со големи бродови. 

  Ресурсите за обновлива енергија можеби не се промениле, но технологијата со сигурност се променила. Современите ветерни турбини се многу ефикасни и сега произведуваат електрична енергија за илјадници домови во Европа. Тие исто така не произведуваат јаглеродни гасови кои го предизвикуваат глобалното затоплување.

 

 Сончевата енергија исто така станува многу значајна. Сончевите панели користат фотоволтаични ќелии изработени од специјален тип на силикон. Тие ја претвораат сончевата светлина директно во електрична енергија.

 Соларната термална енергија се користи за обезбедување на топлина и топла вода. Цевките ја апсорбираат сончевата топлина на многу ефикасен начин и ја предаваат преку цевките до резервоарот за вода.

Изменето од Sunny - 28.Април.2010 во 20:56

зошто не би го селектирале отпадот, и тоа што може да се искористи за рециклирање да се изрециклира,... и притоа истото да се искористи за греење,... да се добијат еколошки грејни материјали... воздухот ќе биде почист ( за разлика од сега, во зима се смрди на ќумур и изгорени дрва ),... греењето ќе биде поефтино, а и нема да се давиме во отпад !

п.с. депонијата, во тетово што беше, ( мислам дека таму беше ).... може цела македонија да ја стопли...

п.п.с. само на некој треба да му текне, ама не му текнува

Тутунот зарем ќе ни биде основа за производство на енергија??


Семето на тутунот содржи од 39,0 проценти до 41,2 проценти масло, од кое може да се екстрахира околу 32 проценти техничко масло погодно за биогорива. Остатокот од екстракцијата, околу 70 проценти е ќуспе, кое содржи до 44 проценти протеини, од 8 до 15 проценти масло и влакна до 25 проценти. Од анализите во Институтот за сточарство евидентно е дека ќуспето ќе претставува извонредна основа за производство за храна за ситна и крупна стока, пилиња и риби. Наместо досегашното макотрпно работење и одгледување на тутунот, кое вклучува садење, сушење, калапење и сл., со новиот метод сите овие операции би се свеле само на машинско косење. Од аспект на добивањето енергија (биогас) во САД на пример е изведена централа за производство на електрична и топлинска енергија, токму врз база на искористување на биомасата на тутунот со снага од 4 мегавати.....
Во Македонија со зафат на 50.000 хектари под тутун ќе се обезбеди гориво за погон на енергетски систем од 70 до 100 мегавати (електрична струја и топлинска енергија) со перспектива Македонија по овој основа да може да обезбеди капацитети за производство на електрична и топлинска енергија, ниво на енергетски систем со инсталирана снага од 400 мегавати (што практично е сила на половина нуклеарна централа). Со добивање енергија на ваков начин Македонија ќе ги исполни и обврските од Резолуциите на Европската заедница за обезбедување горива од алтернативни извори, како и карбон-кредитите, како дополнителен финансиски приход.........

Супер тема!

Дали има некој поконкретни сознанија за можноста морските бранови да се искористат како извор на енергија?

Некаде низ интернет читав дека некои научници имале идеја тоа да го направат. Долж обалата или среде море да се постават некакви незнамшто(турбини???) кои ќе се движат при налетот на малите и големите бранови и ќе произведуваат електрична енергија 2-3MW.



Изменето од Majkl - 21.Јуни.2010 во 21:02

Мислам дека тука припаѓа ова...или не

Геотермалната енергија и нејзиното искористување

Геотермалната енергија (англ. geothermal energy, герм. geothermische Energie) во потесна смисла го опфаќа само оној дел од енергијата од длабочините на Земјата кој во форма на врел или топол геотермален медиум (вода или пареа) доаѓа до површината на Земјата и може да се искористи во изворна форма (за капење, лечење и сл.) или за претворање во други (електрична енергија, топлина во топлински системи и сл.).


Геотермалната енергија е последица на разни процеси кои се случуваат во длабочините на Земјата (распаѓање на изотопи и сл.), каде што температурата изнесува повеќе од 4.000 степени Целзиусови, а настанатата топлина низ слоевите на Земјината кора се одведува кон вселената. Промената на температурата од длабочините на слоевите се нарекува геотермален градиент, кој во Европа просечно изнесува 0.03 степени Целзиусови на метар.

Температурниот градиент, односно зголемување на температурата по километар длабочина, е најголем непосредно до површината, а со зголемување на оддалеченоста од површината станува се помал.

Инаку, до длабочина од 30 метри топлината на Земјината површина е условена и од зрачењето на Сонцето, а во тие слоеви температурата е речиси константна.

Се проценува дека топлинскиот тек од внатрешноста до плаштот на Земјата изнесува 42 TW. Притоа, 8 TW потекуваат од Земјината кора (која е само 2% од вкупниот волумен, но е богата со радиоактивни изотопи), 32,3 TW од површината (82% волумен), а одвај 1,7 TW од јадрото (16% од волуменот, но нема изотопи). Севкупната геотермална енергија на Земјата (т.е. Земјата како плнета) би можела да се процени на 12,6 × 10 24 MJ, а на кората на 5,4 × 10 21 MJ. Се разбира, само еден помал дел од сето тоа би можел ефикасно да се искористи.

Значи, светскиот геотермален потенцијал е голем, речиси 35 милијарди пати повеќе отколку што изнесуваат денешните потреби од енергија, но само мал дел од тоа може ефикасно (односно исплатливо) да се искористува, се до длабочина од 5.000 метри.

Под поимот геотермални извори (англ. geothermal resources, герм. geothermische Quelle) се подразбираат извори на геотермален медиум на вода од подземни лежишта кои можат да бидат без довод на вода (напојување) од површината или со природен или вештачки довод на вода од површината која тогаш минува низ подземни лежишта.

Подрачјата кои имаат најголем број на геотермални извори истовремено се и оние што геолошки се се уште мошне активни, односно кои имаат активни вулкани или во кои често доаѓа до потреси. Тоа се подрачјата околу Тихиот океан (тн. циркумпацифички огнен круг: западните делови на САД и Канада, Средна Америка, западните брегови на Јужна Америка, Нов Зеланд, Индонезија, Филипини, Јапонија и источен Сибир), средноатлантскиот гребен (Исланд и Азорските острови), планинските вериги како што се Алпите и Хималаите, источна Африка, централна Азија и некои тихоокеански острови.

Геотермалните извори можат да се поделат на неколку основни начини:

-според степенот на истраженост, односно потврденост на лежиштето;

-според видот на лежиштето;

-според температурата на медиумот (топла или врела вода или пареа).

Според степенот на истраженост на лежиштето, познавањето на хемискиот состав и физичките својства на медиумот (вода или пареа), со параметрите потребни за нивно утврдување и можностите за искористување, геотермалните извори се делат на:

-утврдени: билансни (кои можат исплатливо да се искористуваат со досега познатите технички средства) и вонбилансни (кои се уште не можат исплатливо или воопшто не можат да се искористуваат со познатите технички средства);

-потенцијални.

Геотермалните извори во однос на видот на геотермални лежишта се делат според:

-напојувањето, односно начинот на влегување на медиумот во лежиштето и излегувањето од него: со природно влегување (напојувалиште) и излегување (извор или извор на вода), со природно влегување и вештачко излегување на водата, низ дупка, како и со вештачко влегување и излегување на водата (дупка);

-термодинамичките и хидролошките својства: извори на топла или врела вода (гејзири), извори на сува водена пареа, лежишта на вода и гасови под висок притисок и врели и суви карпи (магма).

Изворите на топла или врела вода (некаде ги нарекуваат гејзири) се најчест и најпрепознатлив начин на доаѓање на загреана вода од длабочините на површината на Земјата. Потекуваат од врела вода или пареа која се наоѓа заробена во распукани и шупливи (порозни) карпи на помали или средни длабочини (од 100 м до 4.500 м). Притоа, медиумот во најголем дел е во течна фаза, а само во помал дел во форма на пареа (како меурчиња). Кога температурата е доволно висока (> 170 °C), водата при излегување на површината се претвора во пареа која може да се користи за погон на парна турбина, а кога температурите се пониски редовно се користи секундарен преносник на топлина (тн. бинарни геотермални електрани). Инаку, изворите на врела вода засега претставуваат единствен геотермален извор кој во светот се искористува комерцијално.

Лежиштата на сува водена пареа на светот се сразмерно ретки, но се сметаат за наједноставни и најисплатливи за искористување оти природната сува водена пареа може директно да се користи за погон на парна турбина.

Лежиштата на вода и гасови под висок притисок се наоѓаат на големи длабочини (од 3.000 м до 6.000 м). Притоа, водата е со умерена температура (помеѓу 90 и 200 степени Целзиусови) и содржи растворен метан. Благодарение на мошне високите притисоци би било можно да се искористува како механичка, топлинска, па и хемиска енергија, но со досегашната технологија се уште не се смета за исплатливо.

Врелите и суви карпи, односно магмата, се наооѓаат во непропустливите слоеви на големи длабочини и имаат висока температура, помеѓу 700 и 1.200 степени Целзиусови. За нивно искористување би била потребна сложена технолгија (доволно длабока дупка), што е се уште неисплатливо ниту технолошки целосно разработено, а засега постојат само неколку испитни постројки (на пример во Лос Аламос во САД и во Велика Британија).

Според температурата на геотермалниот медиум (вода или пареа, односно нивните смеси), геотермалните извори можат да бидат:

-нискотемпературни (со горна граница на температурата помеѓу 90 и 150 степени Целзиусови), среднотемпературни (во подрачја на температури од најмалку 90 до најмногу 225 степени Целзиусови) и високотемпературни (со долна граница на температура помеѓу 150 и 225 степени Целзиусови).

Геотермалната енергија денес се користи во многу земји за потребите на лечење и рекреација, за греење и топла вода, за производство на електрична енергија, за потребите на земјоделството (на пример, загревање на стакленици, рибници, земјиште) и за потребите на индустријата.

На прашањето - каква е македонската перспектива во сончевата и обновливите енергии, д-р Уве Хартман раководител на Германското друштво за соларна енергија, одговара:
„Одлична! Сончевото зрачење е одлично и комбинацијата на соларни термички постројки, соларни постројки за струја, делумно на ветер, можеби и биомаса со геотермија, отвараат прекрасни перспективи за земјата во насока на стопроцентно користење на обновливите енергии во наредниве 20-30 години“, вели Хартман според кого, со оглед на овие предиспиозиции погрешна, стопански неисплатлива и еколошки екстремно опасна е идејата на Владата за градба на атомска централа во Бугарија или Македонија. Дотолку повеќе што за сигурноста во снабдувањето со струја решавачко е да има повеќе алтернативни извори, а не само еден. Од друга страна веќе има заинтересирани партнери во Македонија за создавање капацитети за сончеви постројки во околината на Скопје и Дојран.

Извор:
Соларна школа