Надчовек

Македон напиша: maria_magdalena напиша: Иако од крв и месо, секој од нас во себе го носи надчовекот. Понекогаш не сме свесни дека тој постои па во моменти кога се бориме за живот, тагуваме по загуба тој се појавува и ни кажува дека можеме да издржиме повеќе одколку што мислиме. Доколку беше така, немаше да постојат депресијата и другите психички болести, ниту многумина ќе бараа стручна помош од лекарите, ниту ќе се самоубиваа. Многумина во светот, благодарение на доживеани трауми, завршуваат со уништени животи. Некои луѓе се покршливи од другите. Во таквите не можеме да пронајдеме надчовек. Тие едвај се борат да останат луѓе.

 
 ., naprotiv ., bash vo tie navidum krshlivi ., koi teshko dozvoluvaat da bidat skrsheni oni sami go pronaogjaat nadchovekot vo sebe za da ostanat  lugje., ......i pokraj cela borba shto ja vodat ., sepak opstojuvaat na toj chovechki pat..........
 
 maznoglavcite lesno se predavaat na nenadchovekot vosebe


Изменето од pajser - 22.Октомври.2011 во 11:40

Taka e Dzo, vistinskata priroda t.e nadchovekot vo nas ne go pravi toa nitu ova tuku chovekot vo nas, razbira se   

Изменето од viktorija123 - 17.Октомври.2011 во 15:03

Џо напиша: Македон напиша: Joshua_Tree напиша: I dobro be,Makedon,ako nekoj odluci da si go odzeme zivotot ili e podrug od ostanatite toa znaci deka ne e nadcovek....ili da mislam deka si bukvalista? Не, тоа значи дека таквиот не е надчовек на начинот како што некои го дефинираат истакнувајќи ја можноста да се избори со се и сешто без никакви последици. Si napravil neshto vo zhivotot za koe podocna si zazhalil t.e. si sfatil deka ne si bil celosno svesen koa si go naprail toa ?

Сум направил нешта за кои жалам, но, не знам дали за истите сум бил целосно свесен, или не.

Патем, да не настане забуна, не сум јас од тие кои можат да кажат дека го имаат во себе тој надчовек.

Joshua_Tree напиша: I dobro be,Makedon,ako nekoj odluci da si go odzeme zivotot ili e podrug od ostanatite toa znaci deka ne e nadcovek....ili da mislam deka si bukvalista?

Не, тоа значи дека таквиот не е надчовек на начинот како што некои го дефинираат истакнувајќи ја можноста да се избори со се и сешто без никакви последици.

maria_magdalena напиша: Иако од крв и месо, секој од нас во себе го носи надчовекот. Понекогаш не сме свесни дека тој постои па во моменти кога се бориме за живот, тагуваме по загуба тој се појавува и ни кажува дека можеме да издржиме повеќе одколку што мислиме.

Доколку беше така, немаше да постојат депресијата и другите психички болести, ниту многумина ќе бараа стручна помош од лекарите, ниту ќе се самоубиваа. Многумина во светот, благодарение на доживеани трауми, завршуваат со уништени животи. Некои луѓе се покршливи од другите. Во таквите не можеме да пронајдеме надчовек. Тие едвај се борат да останат луѓе.

далеку подобро е: свечовек.

Anarchy напиша: Како до тоа надминување на самиот себе, и дали истото тоа надминување е реалност, не само пуста желба? Дали е возможно да се издигнеме (пред се мислам дека Ниче мислел на духовно ниво) на поголемото скалило, од тоа на кое сега се наоѓаме, дали воопшто некој од нас го посакува тоа и дали некој пробува да го достигне тоа ниво, затоа што барем колку што знам, нема некојси надчовеци до денешно време. Ако истото тоа воздигнување е достижно, што е тоа што нас како човечки род не кочи, не можеме да го достигнеме толку "посакуваното" духовно издигнување на следното скалило? Суштината на живеењето мислам дека никој со точност не ја знае, секој од нас живее онака како што мисли дека е најдобро за него, онака како што посакува. Затоа, ако на некој ковач му раскажеш за надминувањето на самите себе, а тој макотрпно поголемиот дел го поминува работејќи за да го прехрани своето семејство, не би го воодушевиле многу, многу. Или пак, самото достигнување на замислените Надлуѓе е привилегија, т.е. не може секој да биде Надчовек?

Na ova ne sum odgovorila:)
Da, deka nema nekoi "nadchoveci" vo denesno vreme... Zatoa sto lugjeto se gubat sebesi vo trkata so egzistencijata. Makedonija denes e odlicen primer...zapadot isto taka, iako toj e vekovi ponapred vo razvojot na sistemot, no sega pravi napori da se vrati kon sebesi.
Na koj nacin mislam deka se gubat? Lugjeto mnogu malku se slusaat sebesi...mnogu malku si postavuvaat prasanja kako: sto navistina sakam? sto cuvstvuvam?
Mnogu povekje razmisluvaat, sto e pozelno? kako treba da ziveam? sto moram? sto treba da napravam da go zadovolam opsto prifateniot ideal
(a ne sebesi)? Lugjeto pobrzo kje ti kazat sto mislat za nesto, otkolku kako se cuvstvuvaat vo momentot.

Toa e egoto. Toa e ona koe lugjeto gi koci.
A nadcovekot na Nice,  i duhovnoto izdignuvanje kako jas go sfakjam, ne e nesto magicno, i specijalno, i rezervirano za posebni lugje- za formalno obrazovani, za mislecki lugje, koi imaat vreme i moznosti, da mislat. Mislenjeto- e tvorevina na egoto.
Tokmu toj kovac koj go spomnuvas, ednostavno covek koj si go zivee zivotot najdobro sto umee, i ima dovolno zivotna mudrost, bi mozel da bide na najdobar pat da bide Nicevski nadcovek:)




Изменето од Kali - 05.Јуни.2010 во 11:37