Копјето на Судбината

Библиски Референци

Koпјето е спомнато само во Евангелието по Јован (19:3137), а не во било кој од Синоптична Евангелијата. Евангелието се вели дека кога планирале Римјаните да ги скршат Исусовите нозе, практика позната како crurifragium, која беше еден метод на убивање на оние казнети на распетие. Непосредно пред да го го сторат тоа, тие сфатија дека Исус веќе бил мртов и дека нема причина да се кршат нозете. За да бидат сигурни дека тој е мртов, римскиот стотник именуван во екстра-библиска традиција, како Лонгин, го прободел.

Феноменот на крв и вода се смета за чудо од Ориген (иако водата може да се објасни од биолошки аспект.) Католиците обично избираат да употребат повеќе алегорично толкување: таа претставува Црквата (и поконкретно, тајните на Крштевањето и Евхаристијата) која е создадена од страна на Христос, како Ева што беше создадена од страна на Адам.

Еден од најраните споменувања на реликвија зачувана како Светиот Ленс е од страна на патникот Антониј од Пијаченца , околу 570 години, кој ги опишал светите места во Ерусалим, каде што го виде во базилика на Сионската гора "венецот од трње со кој Нашиот Господ беше крунисан и копје, со кое тој беше прободен од страна ".

Според Католичката Енциклопедија, присуството во Ерусалим на овој остаток е посведочен половина век порано од Касиодорус и бил познат на Григориј од Тур.

615 година во Ерусалим бил земен за персискиот крал Kосра II; според Chronicon Paschale, железниот врв од копјето, кој се скршил , му бил даден на Nicetas, кој го пренел во Цариград и го депонирал во црквата Света Софија.

Оваа копје-врв, вградена во икона, е одземена во 1244 година од латинскиот царот во Цариград, Baldwin II, од страна на Луј IX од Франција, кои заедно со неговиот реликт, Круната од трње, биле ставени во Светата Капел, Париз. За време на Француската револуција, овие реликвии биле отстранети и однесени во Националната библиотека, а потоа исчезнале.

Лонгин

Името на војникот кој го прободел Христос не е дадено во Евангелието по Јован, но најстарото познато упатување на легендата е апокрифното евангелие на Никодим додадено кон Актите на Пилат кон крајот на 4 век. Војникот е идентификуван како еден стотник со име Логинус или Лонгин ( латинското име на копјето е Lancea Longini).

Една форма на името Лонгин, исто така, е зачувана на една минијатура на Евангелијата Рабула (конзервирани во Лаврентијската библиотека, Фиренца). Во минијатура, името ЛОГИНОС е напишана на грчки знаци над главата на војник го прободува Христос со копје од страна. Ова е еден од најраните записи за името, ако не е натписот подоцна додаден.

Друг "Лонгин" е заслугата за авторството на еден трактат .
Римските имиња имале многу мала разновидност, особено помеѓу членовите од иста фамилија.




Изменето од Македон - 18.Јануари.2010 во 12:33

Како и за поголем дел од копје, Аркулпус тврдел дека тој го видел тоа во Црквата на Светиот Гроб во Ерусалим, околу 670 година, но нема друго споменување на истото по уништувањето на Ерусалим во 615 година. Некои тврдат дека поголем остаток бил пренесен во Цариград, некаде во текот на 8 век, по можност во исто време како и круната на трње. Во секој случај, неговото присуство во Цариград, се чини дека е јасно посведочено од страна на разни верници, особено Русите, иако тоа беше депонирано во различни цркви редоследно, се чини дека е можно да се трага и да се разликува од врвот. Сер Јован Мандевил во 1357 година сведочи дека видел го сечилото на светиот врв и во Париз и во Цариград, и дека тој бил многу поголем остаток од поранешниот.

Без оглед на тоа каква реликвија останала, Константинопол, паднал во рацете на Турците, а во 1492 година, под околности опишани во Пасторовата "Историја на папите", султанот Бајазит II го испратил до  Папата Инокентие VIII, со цел да го охрабри да продолжи да го држи неговиот брат и ривал Зизим ( Кем ) како затвореник. Во тоа време голем сомневања за неговата автентичност се чувствуваат во Рим, како што сведочи Јохан Бухарт, поради присуство на друго ривал копје во Париз (врв, кој бил одделен од копје), Нирнберг и Ерменија.

Во средината на 1700-Бенедикт XIV наведува дека тој добил од Париз точна скица на врвот од копјето, и дека во споредба со поголемиот реликт во Свети Петар тој бил убеден дека двете првично формирале една сечилото. Оваа реликвија никогаш не го напуштила Рим, каде што е зачувана под куполата на Базиликата "Свети Петар", иако  Римокатоличката црква не тврди ништо во однос на автентичноста.


Изменето од Македон - 18.Јануари.2010 во 13:01

Превземено од британскиот музеј.

Изменето од Boromir - 18.Јануари.2010 во 08:18