ЛУТ НА БОГ

Jas bi prashala - Koj e toj shto e lut na boga? da ne e smesten vo "ranecot", mozhebi?

pHp напиша: Прекрасно е Не се мисли на физичко умирање, туку на умирање на Персоната и Егото. Сосема е друг животот кога ќе умрат. Додуша, искрен да бидам кај мене не умреле до крај, ама се значително намалени. Како е? Од денешна перспектива, се газам од смеење на што сум трошел енергија претходно, за какви ли глупости сум се лутел, како ли сум можел да правам такви работи какви што сум правел? Кога ќе умрат, сосема е ново поимањето на животот, сосема нов начин на прифаќање на работите. Многу помалку негативни асоцијации, многу повеќе позитивни. Многу помалку за човек да се задоволи, а кога ќе го добие, не чувствува задоволство, туку радост Најголема придобвка од се е, за своите неуспеси, за својата несреќа, не обвинуваш никој, туку како некое чудо се појавуваат грешките кај тебе. Одеднаш сфаќаш дека 95% од настаните во твојот живот зависат од тебе и дека во добар дел се под твоја контрола. А оние кои не се, сфаќаш дека - НЕ СЕ!

Ти благодарам за одговорот,
Незнаев како поинаку да го формулирав следново прашање,
наблиску до тоа што сакам да прашам е вака.

Дали имаш чуство како да си поврзан со папочна врвца за некој друг свет.
Како да не припаѓаш во овој свет?

Ako chovekot ne "umre" pred da umre, kje ja naogja dukata(stradanjeto)nasekade... A koga se "umira" toa TAMU ne postoi, togash se e TUKA

излегувам надвор и почнува да истура дожд... кого да обвинувам според христијанската религија? најверојатно ќе наидам на жестока критика од некои верници, но јас лично во такви ситуации си велам „ако постои Госпотм, значи стварно е копиле“, и ова не мора да го анализирате, само шега е, особено користена кога сум покрај атеисти
шала на страна...
да бараш од човек да избрише основни чувства како гнев и изразување на истиот, е нереално, секогаш човекот е гневен кон нешто за лошите моменти кои му се случуваат во животот, па за оние за кои не е виновен тој самиот, или пак некој друг човек, сосема човечки е за тоа да го обвинува и колне натприродното во кое верува, без разлика што е

ekszi88 напиша: Nikomu i na nisto ne se prepustam... Grchevit zhivot.. sega za sega

Знаеш што значи да му се препуштиш на Бога?

Тоа значи ултимативно предавање. Тоа значи вистинско "умирање" за да се родиш повторно. Тоа значи потполно  прифаќање на с'е што доаѓа во твојот живот без да пресудуваш дали е добро или лошо, дали е исправно или не, дали е фeр или не е фер.

Оти тоа ти е дарено од Бога со ПРИЧИНА.

Тоа истовремено значи ултимативно прифаќање на себе си онаква каква што си, без да се судиш и пресудуваш... оти и тоа е со ПРИЧИНА.

Неколку пати те имам прочитано "што да правам ?", "како да го постигнам тоа или ова ?", па еве сега решив да ти кажам што сметам треба да сториш во твојов случај.

Во овој момент тебе ти треба токму тоа  -  потполно предавање , потполно "умирање" на твоето Јас онакво какво што го знаеш. С'е додека се противиш ќе имаш проблеми. Колку што повеќе притискаш, толку животот повеќе ќе те притиска како реакција на оноа што ти правиш.

Предади се на Божјите раце, предади се на Неговата милост, прими с'е што Тој ти носи во твојот живот без да судиш и споредуваш... и повторно ќе се родиш.

И на кого му препушташ сега? Од кого зависи?

Изменето од pHp - 23.Јануари.2012 во 12:08