ДИМО ХАЏИДИМОВ"НАЗАД КОН ABTOHOMИJATA" стр. 26.

Knigata na Dimo Hadjidimov "Nazad kam Avtonomija" od 1919:




/od Plejbojtaksi/

Ostaj gi placat poradi intervjuto,koga nemozes da go prisvois togas ocrni go,parola na Bugarite

Booie: никако не можат да се помират со ова подоле (и со многу друго). А Димо само ГО кажал она што сите Македонци го верувале и за кое што умирале:

“ Ако народите имаат право самите да ја определат својата судбина, македонскиот народ исто така го има тоа право и за опредевлувањето на својата судбина нема зошто да ги праша Бугарија, Србија и Грција, туку пред се’ себе и само себе. “

МАКЕДОНИЈА НА МАКЕДОНЦИТЕ!

Изменето од Aminta2 - 22.Ноември.2008 во 20:01

“...Hо тоа течение да се пишат книги на македонски народен јазик после создавањето на Егзархијата која требаше да го помогне издигањето на културно-просветното ниво на македонските Славјани, се јави како орган кој со својата политика -- политиката на великобугаризмот -- пречеше на развитокот на културното дело македонските Славјани, а кога беше основана Македонската револуционерна органиазција, таа пречеше на делото на таа организација.

Главните нејзини претставници -- митрополити, архиерејски намесници, директори на гимназии, училишни инспектори, учители по гимназиите, како и голем дел од директорите во прогимназиите беа луѓе кои...го пречеа развојот на тоа движење. Сето тоа стануваше по наредби на самиот централен орган на Егзархијата во Цариград. т.е. по директиви на бугарската влада. Тоа се гледаше особено во дејноста на разните владици и нивните намесници, како и на учителите во гимназиите.

Во текот на времето, кога се основа Македонската теволуционерна организација, голем дел од учителите, на пример во Солунската гимназија, беа од Бугарија и беа надахнати со великобугарски идеи. Тие основаа, по сугестија на Егзархијата, според тоа и на бугарската империјалистичка буржоазија и бугарскиот дворец, едно специјално друштво наречено “Братство“, насочено да пречи на развојот на револуционерната организација. ... Тоа друштво водеше засилена дејност против самата револуционерна организација и против нејзините главни претставници.“

(Димо Хаџи Димов, Мемоари, стр. 23)      

Изменето од Aminta2 - 18.Октомври.2008 во 19:09

macedon_alex напиша: На тоа ќе одговорам со прашање- значи ли дека Димитар Миладинов и Григор Прличев биле Грци, па одеднаш веќе не се Грци и се преродиле. Значи тоа дека многумина од Бугарите кои подоцна станале Бугари си се Грци, бидејќи Бугарите се декларирале како Грци, па дури и зборувале грчки.

Може би имаш право но какъв е бил Д. Влахов:
Димитар Влахов
Од Википедија, слободна енциклопедија
Скокни на: навигација, барај

Димитар ВлаховДимитар Влахов (8 ноември 1878, Кукуш - 7 април 1953, Белград) е македонски револуционер и државник.

Се школува во родниот град, Солун и Софија. Студира во Германија и Швајцарија, а во 1903 година дипломирал хемија на Софискиот универзитет. Рано се вклучува во македонското национално-ослободително движење. Во 1904 година станува член на ЦК на ВМОРО и раководител на ВМОРО во Солун. Во периодот кога престојува во Швајцарија каде се движи претежно во социјалистичките кругови. За време на Хуриетот е истакнат член на Народната федеративна партија и е избран за пратеник во младотурскиот парламент ), заедно со Христо Далчев. Делува и во рамките на Солунската социјалистичка федерација. Учествува и во редактирањето на програмската статија „Единство“ кој бил орган на дејците од струмичкиот револуционерен округ на ВМРО на чело со Христо Чернопеев.

По Балканските војни револуционерната дејност ја продолжува во емиграција. Во своите „Мемоари“ пишува дека имал неповолно мислење за Димитрија Чуповски и неговата дејност во која се вели дека биле „во улога на руската завојувачка политика на Балканот во однос на Македонија и и дека за списанието „Македонски глас“ дека бил издаван со руски пари. Истотака, во своите „Мемоари“ пишува и за напорите кои биле правени уште од 1918 година во Одеса за признавање на Македонците.

Во 1917 година по анектирањето на Македонија од страна на Бугарија, Влахов станува управник на Приштинската област. По завршувањето на Првата светска војна ја вршеше должноста бугарски генерален конзул, прво во Одеса, а потоа во Виена. Во 1924 година е еден од организаторите на потпишувањето на т.нар. Мајски манифест во Виена со кој ВМРО се согласува да дејствува заедно со комунистичките партии од Балканот. Со потпишувањето на Мајскиот манифест, со кој се обиде да ги „смири“ спротивставените водачи на ВМРО, Димитар Влахов бил отповикан од бугарската влада.

Манифестот очигледно бил комплетиран на 29 април 1924 година, но неговото публикување е одложено и виси во воздух во очекување на враќање на Тодор Александров во Софија за да ги консултираат другите партии таму. По пристигнувањето во Софија неговите следбеници го убедиле да го повлече својот потпис во интерес на самата ВМРО која не би смеела да си дозволи да изгуби толку „способен“ лидер во тој критичен момент. Александров поради тоа го известил Влахов и Петар Чаулев да го суспендираат објавувањето и на Манифестот и веднаш да се вратат во Софија.

Влахов одбива така да постапи и ја основа ВМРО (Обединета). Со него ВМРО (обединета) се обврзуваше за формирање на независна автономна Македонија во рамките на општа Балканска федерација. Таа исто така и објави војна на сите балкански влади кои се спротивставуваа на реализирањето на таа идеја вклучувајќи ја и бугарската влада која ја подржува идејата на врховистите за вклучување на целата македонска земја во рамките на бугарската држава. Несогласувајќи се со терористичките методи на ВМРО, кое во тој период потпадна под влијание на Ванчо Михајлов и дегенерира во пион на бугарските и италијанските планови за ширење на Бугарија на Балканот, Влахов ги изложи своите идеи во неговата позната книга „Балканска федерациja“ во која се вели: “Интегрализмот е големосрпска идеја, федерализмот - југословенска, а федерацијата има за нас смисла до толку до колку ние преку неа би можеле да го видиме нашиот заветен идеал - слобода на нашата татковина...“

Влахов не беше ориентиран ниту кон Бугарија, ниту кон Југославија (која тогаш водеше политика на крут централизам), туку кон Советскиот Сојуз, со чија помош тој се надеваше да постигне обединување на јужно-словенските народи каде Македонија би формирала одделна, автономна федерална единица. Иако Влахов и понатаму продолжи да се залага за ненасилни методи за остварување на своите цели, неговата организација престана да постои по преземањето на власта во Бугарија од владата на Воената лига во Бугарија во 1934, при што нејзините членови беа осудени на долги временски казни под обвинение за вооружено востание.

Од 1925 до 1944 година е член на Бугарската комунистичка партија. Од 1936 до 1944 год. живее во СССР. Во емиграција бил уредник на весниците „Македонско дело“ во Виена, Берлин, Париз (Во Париз, се верува дека соработувал со Георги Димитров од Коминтерна во работи поврзани со Шпанската граѓанска војна.

На Второто заседание на АВНОЈ на 29 ноември 1943 година во отсуство е избран за член на неговото Претседателство. По 1944 се враќа во Македонија и преминува во членство на ЦК на Комунистичката партија на Македонија. На Второто заседание на АСНОМ е избран за потпретседател, а потоа и за потпретседател на Президиумот на Сојузното собрание на ФНРЈ. Комунистичкото раководство во Македонија, на чело со Лазар Колишевски, пополека го потиснува Влахов од власта. Умира во Белград во 1953 година.

Кога зборувам за македонскиот народ ги имам предвид на прво место македонските Славjани. Под името македонски народ по тоа време мекедонските деjатели го разбираа целото население на Македниjа, т.е. зборот Македонци имаше поскоро географски карактер ...Кога револуционерната организациjа беше основана и почна да работи, jа започнува своjата работа наjнапред среде оние Македонци кои се викаа Бугари... (с.21)



ИЗВОДИТЕ ОСТАВЯМ НА ТЕБЕ.

хихихихихи

И Димитар Влахов ви ja е.бал мајката татарска:

“Тука сакам да одбележам еден факт, кој можеше да се набљудува за време на целиот мој престој во Солунската гимназија, а тој факт е следниот: учителите во гимназијата, како машката така и женската, беа учители Македонци, а и немакедонци - Бугари од Бугарија и од Бесарабија, а и некои други туѓинци преподавачи по специјални предмети: француски, цртање, гимнастика и др. ...

Тие Бугари доаѓаа во Македонија за да го просветуваат нашиот народ, но повеќето од нив -- за да не кажам сите -- беа луѓе кои доаѓаа во една земја кадешто народот, како тие си претставуваа, се наоѓа на пониско културно ниво отколку од местата од кадешто тие доаѓаа. Тие, пред се, беа великобугари, противници на Македонскиот народ за ослободување и самостојност...Тие беа противници, кажав, на револуционерната организација. Тие не беа противници на политиката на бугарската Егзархија, која се инспирираше од бугарските империјалистички влади и бугарскиот двор. ...“

(Димитар Влахов, Мемоари, стр. 19)


Изменето од Aminta2 - 13.Октомври.2008 во 20:51

Neanticki напиша: Кога е бил искрен Димитър Влахов? Когато през 1925 г. все още се е чувствал българин и е написал Борбите на македонския народ за освобождение или когато се е преродил в македонец и е писал своите мемоари? А за Димо Хаджидимов е добре да посочиш линк към цялото произведение, аз не мога да го открия. Ти, предполагам, четеш от някоя книга, а не директно от документа. Иначе отделни цитати нищо не значат. Пример с Мисирков - ако аз ти слагам цитати извадени от контекста мога да ти го изкарам най-големия българин, ако Владимир88 го направи ще излезе чист македонец.

На тоа ќе одговорам со прашање- значи ли дека Димитар Миладинов и Григор Прличев биле Грци, па одеднаш веќе не се Грци и се преродиле. Значи тоа дека многумина од Бугарите кои подоцна станале Бугари си се Грци, бидејќи Бугарите се декларирале како Грци, па дури и зборувале грчки.