Христијанинот и злото

He... sensei, ti si postavi prashanje i si dade odgovor, pa sega chekash samo potvrda na istiot.

Ajde, neka ti bide. Mozhebi si vo pravo, jas ne sakam nishto da pretpostavuvam. Bidejki ima sekakvi interpretiranja za toa sto e hristijanin, za da bidesh poprecizen objasni dali prashanjevo go upatuvash kon lugjeto koi se rodeni vo hristijanski semejstva i na osnova na toa gi deklarirame kako hristijani, ili kon onie koi se potpolno oddadeni hristijanski vernici.

sensei напиша: Како христијанинот го препознава злото и според кои критериуми? И дали и како се бори против злото? Според повеќето дискутанти на подфорумов, имам впечаток дека одговорот на овие две прашања ќе биде непостоечки или комплетна демагогија, но сепак ги поставувам како доказ на мојата теза.

Мислам дека неформално може вака да се каже. Според христијанството човекот е според Божјиот лик, во себе носи величествена светлина. Кога со своите постапки ја гази величественоста на својата личност, ја потемнува светлината, душата затемнува, се збунува, тогаш прави грев, прави зло. Гревот ја затемнува светлината на личноста. Злото сака да гази по Светоста Божја. Со гревот, злото човекот се насладува во исмевањето на светоста, се насладува со нејзиното валкање.


Изменето од sard - 21.Јануари.2008 во 01:17

sensei напиша: Te molam da se pocituvame i da ne gi relativizirame i razvodnuvame rabotite.Jasno e deka prasanjeto go upatuvam kon golemite hristijani tuka na ovoj podforum. Mislam deka povekto se prilicno iznacitani od Biblijata, se smetaat sebe za golemi vernici, i bi trebalo da imaat jasen stav za vakvi vazni prasanja. Megju niv te smetam i tebe, iako so nekoi postovi pomisluvam deka si pomninal vo budizam.

Dobro sto precizira deka mislish na golemite hristijani od ovoj forum. Jas ne sum eden od niv, kako sto ne se smetam za vernik na nitu edna vera. Ja sum hristijan samo po ragjanje.

sard напиша: Кои се постапките кои се зли, кои ја газат светоста?Ќе се осмелам да дадам дефиниција:Тоа се оние постапки кои го промашуваат времето, местото, начинот и субјектот според балансот на околните дадености. Тогаш човекот чини грев. Има Отци кои гревот го нарекуваат утнување. Се утнува моментот. Постапките кои се сторени во вистинското време, на вистинското место, на вистински начин и со вистински субјект се правилни. Вистинското го одредува човекот според неговото знаењето на надворешните факти. Што значи со грешната постапка постапува спротивно на својата свесност. Затоа велиме секој грев е свесен, ниеден грев не е несвесен. За делата кои воопшто не ги знаел, ниту можел да ги знае, Бог не го оптоварува, не ги доживува како грев, не му трошат енергија, не го потемнуваат, не доживува ниеден симптом на грешноста.

Sard, do sega nemam prochitano neshto vakvo vo hristijanskata literatura! So ova ne tvrdam deka nema, tuku jas ne sum sretnal do sega nitu priblizhno neshto kako ova sto go velish ti sega.

Bravo!

P.S. Zvuchi skoro Budistichki (koga Sensei veke me potseti na toa), sakal ili ne.

Изменето од Messenger - 21.Јануари.2008 во 01:27

A sto pravime so spoznavanjeto na zloto nadvor od nas? I kako treba da se borime so nego?

sensei напиша: A sto pravime so spoznavanjeto na zloto nadvor od nas? I kako treba da se borime so nego?

Ne mozham, a da ne go kazham istoto sto veke go rekov vo mojot predhoden komentar - edinstvenata vistinska borba za bilo sto mozhe da se vodi samo so Ljubov, sochuvstvo i razbiranje. Znam deka deluva premnogu izliteno bidejki e upotrebuvano na sekade i za sekakvi neshta, no duri sega, vo seriozni godini, ja dolovuvam vistinskata tajna na nejzinata transformiraciska sila. Silata na ljubovta zasenuva se ostanato na svetov. Taa sozdava, modelira, modificira, preroduva i transformira. Nishto na svetov ne mozhe da ja zameni taa mokj. Seto drugo e iluzija ili destrukcija, iako na prv pogled ponekogash izgleda obratno.

Ako se zakluchuva spored ovie moi razmisluvanja, togash jas verojatno go sledam Isusoviot pat i onoj na Rabija... koj znae?

Изменето од Messenger - 21.Јануари.2008 во 01:43

sensei напиша: A sto pravime so spoznavanjeto na zloto nadvor od nas? I kako treba da se borime so nego?

Злото надвор од нас секогаш треба да го гледаме од внатрешен аспект, како борба со злото во нас.
Ако треба да се реагира соодветно на знаењата за својата должност според времето, местото, начинот, субјектот (средствата) а не го сториме тоа правиме грев.
Злото надвор од нас не треба да го детектираме. Идентификација на нешто како зло надвор од нас не вклучува во надворешна борба со „злото“ не прави нас судии на злото, впрочем не вклучува во него. Борбата надворешно ќе се одвива, но човекот треба да гледа низ призмата на борбата со злото во себе, а не како борба со зло кое постои некаде надвор.


Изменето од sard - 21.Јануари.2008 во 01:53