Односот кон домашното милениче

Најмногу ги сакам кучињата и им посветувам големо внимание и грижа. Од друга страна најмногу мразам "луѓе" кои повредуваат и малтретираат животни или земаат да "чуваат" а миленичето живее во мизерија и се незапознаени со основните факти околу грижата за миленичето! Сум прочитала на форуми толку многу апсурдни прашања околу грижата за милениче, а тоа најмногу ме нервира што ќе земат да чуваат и после бараат помош леле, што да правам сега? (за основни работи)...Инаку имам хрчко Најмногу си ја сакам, ја третирам како принцеза И посветувам многу внимание. Обожава да си се врти во тркалцето во кафезот, надвор не ја пуштам или да ми шета во некои нечисти места, само каде ми е на дофат на кревет или во раце ми трчка Инаку, околу прашањата што ги поставувале или нивниот однос кон хрчакот..Прочитав.."Хрчакот ми живее во стаклен аквариум и ми се замрзна по втор пат. Кажете ве молам помош дали има шанса да го одмрзнам и дали има шанса да преживее".. Што е ова, замрзната риба, па да го одмрзнува?? Или јас сум грешка нешто, ако сум не доволно запознаена извинете, ама мене ова ми е wtf..а, да и помошта стигнува со одговор.."Брат,и мене хрчакот ми се има замрзнувано повеќе пати,јас го одмрзнував со фен,но прочитав на форумов дека не смее да се грее со фен,па затоа пробај со нешто друго :D "..Браво!!!..Околу односот..коментираат дали треба да се бања..го бањаат за да не им мириса станот..изгледа не слушнале дека се менува пилевината, а некои сметаат дека пилевината е храна. Незнам како вие располагате со информации, но јас кога слушам/читам вакви нешта се запрепастувам.

brza напиша: bash istoto toa i jas mu go kazav ama,..pet pari ne dava!   ...a i na metar ipol dali ima,..lanec, e vrzan,   ....i toa na selo, so golem dvor.

 

Изменето од емил - 03.Јули.2011 во 00:14

brza напиша:       ...........     ...........eve kolku se grizat nekoi makedonci za svoite kuchinja.   ......tolkavo kuche se ''shiri'' na prostor, na koj shto i na pekinezer bi mu bilo tesno !   ...za greota kucheto   i....i za sramota na negoviot sopstvenik !

Епа да беше ова во Америка ќе му викнеш специјална Полиција за животни па ако утврдат дека не ги задоволува минималните стандарди за чување на кучето, ем ќе му го одземат ем ќе го гонат судски, па ќе си плати казна или ќе си лежи затвор.

моево ѕверче било паметно, не сака чоколади затоа варени компири обожава ... и тие негови грицки...како правосмукалка ги собира

напиша: а имате ли сретнато сопственик што не си го чува миленичето... ?? колку мразам такви... комшијата кај мене зел куче,... а јас му го ранам  мислам греота е животинчето....

моите комшии земаа куче...јас го чувам место нив...
и се чудам зошто го земаа кога не се грижат за него

Изменето од sanja-a - 04.Јануари.2011 во 13:37

„Како можеше„ е приказна на која што никој нема до остане рамнодушен.
ПРОЧИТАЈТЕ ЈА ДО КРАЈ,ВРЕДИ!!!

-Ако имате куче / прочитајте ја оваа приказна...
-Ако сте имале куче / прочитајте ја оваа приказна...
-Ако сакате да имате куче / прочитајте ја оваа приказна...

Кога бев кученце,те забавував со своите трикчиња и те насмејував.
Ме нарекуваше свое дете и наспроти бескрајниот пар изџвакани чевли и неколку уништени перници,станав твој најдобар пријател...

Кога бев „лошка„ и ќе направев некоја беља,ми се закануваше со прстот и ме прашуваше „Како можеше„? - ама тогаш се откажуваше од својата строгост и ме легнуваше на грб и ми го чешкаше стомачето.Моето растурање на куќата траеше нешто подолго од тоа што очекуваше,затоа што ти беше многу зафатен,ама на тоа работевме заедно.Се сеќавам на ноќите кога се мазевме во креветот,кога ги слушав сите твои исповеди и тајни соништа,а јас верував дека животот неможе да биде посовршен од што е.Одевме во долги прошетки и трчавме по паркот,се возевме со кола,одевме на сладолед (јас го добивав само корнетот затоа што „сладоледот е штетен за кучиња„ како што кажа ти),се излежував бескрајно долго на сонце,чекајки го крајот на денот и моментот кога ќе дојдеш дома.
Пополека,почна се повеќе време да и посветуваш на работата и кариерата,а повеќе време поминуваше барајќи свој човечки партнер.Јас чекав трпеливо,те тешев секојпат кога срцето ти беше скршено и кога беше разочаран,никогаш не приговарав на твоите лоши одлуки,скокав од радост кога си доаѓаше дома или кога ќе се вљубеше...
Таа,сега твоја жена не беше „љубител на кучиња„ - сепак срдечно ја примив во нашиот дом,се обидував да и покажам дека ја сакам и ја слушав.Бев среќна затоа што и ти беше среќен.
Потоа дојдоа човечките бебиња и јас со тебе го делев твоето восхитување.Бев воодушевена од нивната розова боја,од нивниот мирис и сакав да се грижам за нив како мајка.Единствено ти и таа се плашевте дека ќе ги повредам,такада повеќето време го поминував истерана во другата соба или во куќарката за кучиња.

Ох,како сакав да ги сакам,но јас станав „затвореник на љубовта„.

Како растеа,јас станував нивен пријател.Се држеа за моето крзно и се подигаа на климавите нозе,ги буткаа прстите во моите очи,ги превртуваа моите уши и ме бакнуваа во носот.Сакав се на нив,како и нивниот допир - бидејќи твојот допир стана така редок,и ќе го дадев својот живот за да го добијам ако треба.
Ќе се бутнев во нивните кревети и ги слушав нивните грижи и тајни соништа,и заедно го исчекувавме звукот на твојата кола како се паркира во дворот.Некогаш кога луѓето ќе те прашаа дали имаш куче,ќе ја извадеше мојата слика од новчаникот и раскажуваше за мене.

Овие последни неколку години,твојот одговор беше потврден,по што настојуваше да ја смениш темата.Од „твое куче„ станав само „куче„ ,а ти ми замеруваше за секој денар што се трошеше за мене.
Сега имаш прилика за нова работа во друг град и ти и таа ќе се преселите во стан во кој не е дозволено чување на домашни миленици.Донесе права одлука за себе и своето семејство,ама некогаш и јас бев тоа твое семејство.
Бев возбудена кога тргнавме со колата,ама возбудата ми спласна кога дојдовме до азилот за животни.Заудараше на кучиња и мачки,на страв и безнадеш.Ги пополни сите обрасци и рече „знам дека ќе и пронајдете убав дом„.Направија гримаса и ти упатија болен поглед.Тие разбираат какви се шансите за средновечно куче,дури и за такво со педигре.Мораше да го извлечеш поводникот од раката на твојот син,додека тој викаше „Немој тато!Те молам немој да им дадеш да го однесат нашето куче!„.А јас бев загрижена за него,си мислев каква поука извлече од тебе за пријателството и верноста,за љубовта и одговорноста и за почитувањето кон се што е живо.
Ме потапка по глава за разделба,избегнувајќи да ме погледнеш во очи,па пристојно одби да го понесеш со себе поводикот и огрлицата.
Имаше рок кој мораше да го испочитуваш на работа,а сега јас го добив тој рок.Одкога замина две љубезни госпоѓи ми рекоа дека веројатно со месеци си знаел дека ќе се преселиш,ама ништо не си направил да ми пронајдеш друг дом.Вртеа со главите со неверување и се прашуваа „Како можеше„?Во азилот ни пружат онолку нежност и внимание колку што им допуштаат нивните обврски.Се разбира редовно не хранат,ама јас веќе одамна изгубив апетит.
На почетокот кога и да поминеше некој пред мојот кафез,јас ќе потрчав напред,со надеж дека тоа си ти - дека си се премислил,дека ова е само лош сон...или се надевав дека некој ќе дојде,некој на кого му е битно,некој кој ќе ме спаси.
Кога сватив дека неможам да се натпреварувам со веселите кученца,кои несвесни за својата судбина,го обземаа општото внимане - се повлеков во дното на кафезот и чекав...

Ги слушав нејзините чекори,додека доаѓаше по мене на крајот од денот и каскав долж ходникот по неа од одвоената соба.Зачудувачки тивка соба...
Ме стави на масата,ме почешка по ушите и ми кажа да не се грижам.Срцето силно ми биеше во исчекување на тоа што ќе дојде,ама ме обзама и чувство на олеснување.На „затвореникот на љубовта„ деновите му изминаа.Како е тоа во мојата природа,повеќе се грижев за неа.Товарот кој го носи таа е претежок за неа,тоа го знаев исто како што ја знаев секој твоја промена на расположението.Нежно ми стави врвка околу мојата предна нога,додека солзата лизгаше по образот.И ја лизнав раката онака како што тебе вообичаено те тешев пред неколку години.Стручно ја стави иглата во мојата вена.Кога го осетив убодот и ладната течност која што течеше низ моето тело,поспано легнав,погледнав во нејзините нежни и насолзени очи и прошепотев - „КАКО МОЖЕШЕ?„.Можеби затоа што го разбра мојот кучешки говор,ми рече „Прости ми„.Ме гушна и набрзина ми објасни дека нејзината работа е да се погрижи да отидам на подобро место,каде што никој нема да ме игнорира,злоставува или напушти и каде што нема да бидам препуштена самата на себе - место на љубов и светлина,толку поразлично од ова на земјата.
И со последната сила се обидов да и објаснам дека моето „Како можеше?„ не и беше на неа упатено.Мислев на тебе на својот сакан газда.На тебе ќе мислам и ќе те чекам засекогаш.Посакувам да и останатите во твојот живот продолжат да ти покажуваат волкава верност и љубов како мојата.

Само едно запомни „СО ТЕБЕ ЗАЕДНО ЗА МЕНЕ СЕ Е ПОЛЕСНО„

Дали би го пуштиле вашето домашно милениче во машина за перење?

Машина за перење кучиња