Колумна

Добро, се будиш еден ден и чувствуваш празнина. Незнаејќи зошто е така бараш одговор во себе, но не го наоѓаш. Следнот утро се будиш со чувството дека тоа е онаа иста празнина што си ја чувствувал оној ден кога дел од тебе престанал да постои. Најстрашно од се е тоа што стануваш свесен дека таа празнина секогаш и си ја чувствувал во себе.
Празнината е безвременска. Нема димензии.Таа е целосна и те исполнува исто така поразително како оној ден кога дел од тебе се изгубил во безсмисленоста на животот што го живееш како случаен минувач низ туѓите патишта. И не е важно каде е твојот пат. Зошто каде и да те води, со себе ја носи празнината од која неможеш да се одделиш.
Таа станала дел од тебе, па веќе не ни размуслуваш за неа; едноставно е тука. И рамнодушен си кон неа како и кон се окулу тебе.
Само понекогаш се прашуваш зошто е така? Но одговорот се губи во сивилото на неразбирањето. А дилемата останува!
Зошто љубовта остава празнина во душата на тој што љуби?
Или можеби не била вистинска? Не, не е тоа! Всушност, постои ли вистинска љубов?

П.С. Тмурна вечер, повторно ќе ја сонувам, ЈЕБИ ГА!!!!!!!


 



Изменето од којсумјас - 20.Февруари.2008 во 02:16

Љубовта има чудна дефиниција...составена од малку зборови а прејаки чуства....хм...може да се каже дека тие чуства уствари се дефиницијата на љубовта. И како и секогаш кога пишувам во оваа тема мора да имам некоја нејаснотија во главата за да седнам и да расчистам. Барем сама со себе да расчистам...да видам што поточно мислам околу тоа. Сега буквално од кревет ме крена, (добро прво на телефон ме разбудија) една мисла која од пред 2 години ја немав убаво разгледано и посматрано за да си донесам свое мислење околу тоа. Љубов и далечина....или пак поубаво кажано ЧУСТВА И КИЛОМЕТРИ. Секој со свој памет се води....на крајот на краиштата најбитно е да сме уверени во тоа што го мислиме па дали некој е истомисленик во оваа работа со нас не е ни најмалку битно. За некого важи правилото-Далеку од очи, далеку од срце....за некој пак дека љубовта нема граници па дури ни кога се работи за далеку од очи. Се повеќе навлегував во дилема со оваа работа. Памтам пред 2 години имав „врска“ (ако може тоа така да се нарече) со дечко од Австралија кој искрено (и смешно) кажано не го ни запознав. Од една страна да смешно ми е, но од друга страна ....па тој ме правеше среќна исто како да беше и овде со мене. Нормално, тоа заврши. Пред да дојде (а требаше демек да дојде) дознав е католик. Тоа мене многу ме одалечи зашто ми е пребитно. Да сум знаела и порано дефинитивно од другарство повеќе не би ни имал со мене, не дека имал нешто повеќе ама така е зборот нели.  И нормално. Изгубивме контакти се до пред 7 месеци. Тој повторно се најави за во Македонија  а јас му кажав дека имам дечко и дека ако дојде ќе мора и со него да се запознае...а тој ја имаше својата Елајза (девојка му) за која изгледа не ни му беше баш гајле. Кога ми рече Елајза искрено се изнасмеав така здраво и убаво....Не ради друго туку Елајза имаме тест за испитување на бруцелоза на работа. И сега кога и да го работам тоа мислам ја работам женска му на Џастин (така се викаше типот). Интересно беше колку време си посветувавме на себе...колку знаевме да сме нежни на зборови и немаше ништо застрането и забегано кое може да доведе до настрана мисла дека тој е мањак или пак јас некоја психо типка.Тука се сведуваат 2 прашања. ДАЛИ ВЕРУВАТЕ ВО ИНТЕРНЕТ ВРСКА И ДАЛИ ВЕРУВАТЕ ВО ЉУБОВ ОДАЛЕЧЕНА СО СВЕТЛОСНИ ГОДИНИ  ОД ВАС???? Хм...правиот одговор не можам да го дадам зашто утре не знам што може да се случи. За ова првово ај да речеме дека не држи многу многу ако не го познавате или ако нема да го запознаете....а за ова второво...хммм...па може ако имаш партнер утре ќе отиде на пат а ти вистински го сакаш. Знач сепак нема прав одговор според мене.....и ова е релативна работа. Но сепак најбитно е да сме среќни. Па дали преку интернет, дали одалечени поради работа или било што друго...битно е срцето да ни е исполнето, иако спиеме сами одреден период (се мисли за тие во брак). Верувајте си и сакајте се....бидете среќни....и времето денес може да смени 4 годишни сезони а не па нешто што не е толку многу зависно од природата. Си го најдов одговорот-одам во кревет назад!



П.С. Ова пред некоја вечер беше затоа се збори за ноќе.

којсумјас напиша: Добро, се будиш еден ден и чувствуваш празнина. Незнаејќи зошто е така бараш одговор во себе, но не го наоѓаш. Следнот утро се будиш со чувството дека тоа е онаа иста празнина што си ја чувствувал оној ден кога дел од тебе престанал да постои. Најстрашно од се е тоа што стануваш свесен дека таа празнина секогаш и си ја чувствувал во себе.Празнината е безвременска. Нема димензии.Таа е целосна и те исполнува исто така поразително како оној ден кога дел од тебе се изгубил во безсмисленоста на животот што го живееш како случаен минувач низ туѓите патишта. И не е важно каде е твојот пат. Зошто каде и да те води, со себе ја носи празнината од која неможеш да се одделиш. Таа станала дел од тебе, па веќе не ни размуслуваш за неа; едноставно е тука. И рамнодушен си кон неа како и кон се окулу тебе. Само понекогаш се прашуваш зошто е така? Но одговорот се губи во сивилото на неразбирањето. А дилемата останува!Зошто љубовта остава празнина во душата на тој што љуби?Или можеби не била вистинска? Не, не е тоа! Всушност, постои ли вистинска љубов?П.С. Тмурна вечер, повторно ќе ја сонувам, ЈЕБИ ГА!!!!!!!

Hmmm nemam mnogu sto da kazam, ti kaza se mesto mene ko jas da sum go pisuvala ova. Duri me iznenadi deka nekoj od maski pol imav vakov insight za sebe, bravo za tebe.

ah tie rokcinja...prvo ne ceskaat u glava...pa posle gi maskirame so dignata frizura pa....itd...(varijacii na tema samozalazuvanje okolu nabivanjeto na rogovi od sprotivnata strana)....e tek koga ke stanat elenski ..onaka dobro nabieni, si vikame...Kaj mi bese pametot?!

orlov напиша: maria_magdalena напиша: Орлов, фала што го подели ова со сите нас..Стварно треба да си храбар да го сториш тоа. И многу ме трогна да знаеш.     Има еден филм се вика "When a man loves a woman" со Енди Гарсија и Мег Рајан. Не е идентично на твојата сторија-но е слично. Зборува за љубовта помеѓу еден маж и една жена, но жената е алкохоличар... Погледни го ако не си го гледал, те молам.     .Премалку е кажано, но, и после 10.075 дена болувам. Но што да правам? Можеби така требало да биде. Сега повеќе ме боли душа затоа што почесто се гледаме. Но таа е онаа иста. Се дружме. Срдбите ни се службени, но потоа завржуваат приватно, со ручек и вино.Во моментов по кој знае кој пат го слушам Реј Чарл со неговата: ,,КОГА ЧОВЕКОТ ЈА САКА ЖЕНАТА,,.Потајно посакувам да она кое го пее Шабан Шаулиќ за мене да е вистина, а тој добро вели: ,,ДОЃИ ДА ОСТАРИМО ЗАЈЕДНО,,.сепак maria_magdalena, ти благодарам.Ти посакувам среќа.

Kako prvo zalam sto si go pominvash ova , no znaj deka nema nisto poubavo i poretko od takva ljubov , makar i ne vozmozna bila radi okolnosti. Odamna ne me imat na forumov nesto dopreno kako ova , bidi sreken sto si osetil takva cista ljubov i sto uste je imas vo tebe , mnogu luge cel zivot minat bez da setat takva ljubov....

Glupa tishina.
Se slusat samo kapkite na esenskiot dozd koi ja pretskazuvaat tagata. Echi ona pesna , simfonija na taga koja se pocesto ja slusam. Gi gledam kapkite kako lizgaat po mojot prozor , go osekam soleniot vkus na solzite po liceto , kapkite ja sozdavvat slikata na mojot zivot.
Niz prazninite mozam da gi vidam site mali nesta koi me pravea srekna, bev ispolneta i sega e zaluudno da sakam da se vratam nazad , nevozmozno e.Cenata e ednostavno pregolema.
Samo narusheni sonista i zelbi. Dali vredi da se zrtvuvam za uste edna minuta sreka? Dali vredi da se vratam nazad koga nisto ne e kako porano? Ne znam , zbuneta sum...
Zabegav so mislite pak , vo minatoto, dozdot e posilen sega i vetrot kako da sakaat da mi pomognat da gi ponistam mislite i zelbite, uste da mozea i sekavanjata da mi gi unistat ke go dobiev toj duseven mir koj pekolni mi trebit.
Sekavanjata i spomenite se sve sto mi ostana, skrienie dlaboko vo mene , nemam ni so kogo da gi spodelam , nikoj ne me razbirat a tebe davno te nemat.Tie spomeni mi pripagaat samo mene , sve sto preziveaav , sve sto pominav , i za sve sto se borev.
Nema da zaboravam no sakam da go stavam minatoto zad mene , sakam da prodolzam bez da se vratam nazad , no stojam na patokaz bez da znam koj pat da go fatam.
Ke se boram da izlezam na praviot pat , ke se boram so sebe sama...