Бомбардери

Американската технологија за авионите „стелт“, всушност, е украдена германска технологија од времето на Втората светска војна и на Третиот рајх, открија германските медиуми копајќи по архивата на нацистите. Американските „невидливи“ авиони „Ф-117“ и „Б-2“, всушност, се копии на германскиот „невидлив“ авион „ГО-229“, што значи дека Американците, не само што своите први балистички ракети ги направиле врз основа на германските ракети „фау-2“ на Хитлеровиот ракетен стручњак Вернер фон Браун, туку и технологијата „стелт“ ја „зеле на заем“ од нацистите. Браќата Рајмер и Валтер Хортен, заедно со Александар Липиш, работеле на проект на авион со слаба радарска видливост по шемата „летачко крило“ во Германија, додека во СССР истото го истражувале научниците Чижевски и Черановски, а во САД - Џон Нортроп. Сепак, браќата Хортен во истражувањето и во производството на прототипот за „невидлив“ авион отишле најдалеку. Нивниот проект бил врвна тајна на Третиот рајх, обвиен во мистерија, исто како и проектот на германска атомска бомба и за ракетите „фау-1“ и „фау-2“. Браќата Хортен за својата работа директно му одговарале само на маршалот Херман Геринг, командант на „Луфтвафе“. Геринг дури определил и тактичко-технички барања за германскиот авион „стелт“: „1.000х1.000х1.000“, односно побарал ова летало да биде во состојба да носи 1.000 килограми бомби и ракети на оддалеченост од 1.000 километри и да лета со брзина од 1.000 километри на час. Прототипот на авионот „ГО-229“, прво добил мотор на „БМВ-003“, а подоцна на „јумо-004“, додека деловите на трупот биле комбинација на бомбардерот „Хе-177“ и ловецот „БФ-109 Г“. Во технологијата на крилата било користено дрво, спојувано со специјални клинци, а композитните материјали биле смеса од дрвен јаглен, лакови и пластика, со кои биле обложени трупот на авионот и крилата. Всушност, тоа е истиот состав и од тоа што можеше да се види од структурата на крилата на американскиот „Ф-117“, кој беше урнат од југословенската противвоздушна одбрана при нападите на НАТО на нашиот северен сосед. Од компанијата „Готар вагон фабрик“, во 1944 година биле нарачани седум пробни и 20 претсериски авиони „ГО-229“. Првиот прототип летнал на 2 февруари 1945 година од аеродромот „Оренбург“, при што авионот постигнал брзина од 795 километри на час, што тогаш било рекорд на сите постојни летачки објекти во светот. На 12 март 1945 година Херман Геринг го следел испитувањето на првиот прототип на авионот „ГО-229“ во лет и побарал да се зголеми дострелот на авионот за да може да ја бомбардира и територијата на САД. А, во првобитната верзија, „ГО-229“ имал два или четири топа „МК-108“ или „МК-103“, две бомби „СЦ-1000“ и два дополнителни резервоари од по 1.250 литри. А, браќата Хортен решиле нивниот авион да биде „невидлив“ и во топлинскиот спектар, па пронашле начин и деловите околу моторот да се ладат со специјален систем на струење студен воздух, со што значително се намалувала температурата на леталото. Со оглед на тоа што Германија во тоа време имала проблем со производството на алуминиум, било решено „невидливиот“ авион да се прави од т.н. недефицитарни материјали: дрво, специјални ткаенини, јаглен... Производството требало да почне во подземните фабрики во Туринген, но крајот на војната беше побрз. Американците први стигнале до фабриката, го одземале првиот примерок на прототипот од авионот „ГО-229“, а браќата Хортен и другите работници ги одвеле на подолг одмор и соработка во САД. Својот бомбардер „стелт“, САД за првпат јавно го покажа на 22 ноември 1988 година, а компанијата „Нортроп“, само во проектот вложи околу две милијарди долари.


Третиот рајх бил пред сите


По завршувањето на Втората светска војна, американскиот генерал во воздухопловството Џон Нер изјави дека западот не знае колку бил назад за време на војната во однос на нацистите, и тоа во многу сфери на истражувањата. Според Нер, доколку сојузниците не биле брзи во контраударот против Третиот рајх, новото воено оружје што го произведувале Хитлеровите научници ќе било доволно да се покори светот.