Критики позитивни/негативни на личните тв

Andjelina напиша: Originally posted by kejt-d-grejt секоја реченица од “чудово такозвано песна“ предизвика по еден мал земјотрес во мојата душа и уште нешто кажи ми...те молам...како се мие извалкана љубов?

- лесно - со Вим и четка за рибање, ама после остануваат гребаници
Анџушка таа убава

Originally posted by kejt-d-grejt



Изменето од Andjelina - 16.Август.2009 во 11:44

ќе да е до аватарот
се зезам - црвче, благодарам што ги читаш

Блу ма, буцкало едно мало,
глаата ти е таму од кај шо ти тече памет
а газо ти е тоа згодното од позади, врцо прцо една

Originally posted by kejt-d-grejt





-Ovaa Kejt ne e normalna.... znae kako da me izdribla so fenomenalni stihovi da ne znam kade mi e gazo a kade glaata...prekrasna si Kejt 

Сениор Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Онлајн статус: Офлајн Пораки: 13348

Испратена: Денес во 21:03

За тебе ништо не знаев ризикував никогаш да не дознаам не знаев дека отворена беше не како за гостин ниту како за просјак не го гледав црвениот тепих кој за мене го посла во тебе гледав се обидував да дознам а цело време сум знаел не знаев што треба да ти кажам кога требаше да ти кажам но ти го слушаше она што не знаев да ти го кажам го гледаше она што требаше да го направам како за утеха знам дека го чувствуваш она што најпосле го дознав она што од мене ти требаше нема да дозволам повеќе во следните животи тоа да го заборавам.

------------------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------
Збунет, шо да ти кажам...жалосно што ова го чита само форумов
преубаво е
пре...
пре...
преубаво

Quentin напиша: <H2>Гнило својство</H2> на бабичка Те достигнувам со наезда од раце,на места што ги знае летот на памуково влакно. Двоен од тебе со јата пресушени недостигања,се местам под боздоганотна ноќта. Ех, со каква верба го дотеруваме мигот, додека времиња и јагликини се сушат на тремот... Топотот на коњитенечујно ми те крадеод безлична прегратка,во која едниот отпушта. Потрај,ноќва универзумот ќеиспрати одговор,на твоето прашање поставенопред многу животи. Смртта така брзоплетоне' витка во Бога,што душите остануваатда ни висат однадвор. Нема утеха загнилото својство штоне' собира в час. Не плаши се од смрттапреплашен до смрт, ти реков јас.

Ако метафорите се метаформозираат во јаглики, а песната во ливада, убаво е да си засадис некое дрво со голема кросна на падинката над ливадата и да узивас во зивотот што зраци скриен во секоја нејзина пора... Зенјата е полна со зивот исто како и твоите стихови, а кај што има живот, неизбежна е и смррта како преодна фаза до еден друг живот во бескрајниот циклус на менувањето на облиците на материјата...
Ете, јас одамна си засадив дрво и сега узивам ловејќи го и најмалото пулсирање на животот во ливадата што ти ја создаде...