како да ја препознаеме вистинската религи

Освен Бог кој е безвременски....

ahmar1 напиша: оф леле мајко !!алал да ти е месси!..толку одамна се немам смеено. Мада морам да признаам малце сум изненаден што го слушам тоа од тебе ,но тоа е тоа, се тече се се менува нели. Иначе јас лично сум многу горд(во позитивна смисла на зборот)што сум дел од тие "слепците фатени за стап" кој никако да избледат со нивната вера а па уште помалце да исчезнат од историјата. Абе што не им праеле на таквите за да ги истребат!!никако да ги уништат.Мајката ..да не има нешто во нивната вера што се толку жилави?! поздрав

Ne mislev voopshto na tebe ili bilo koj chlen na forumov, tuku zboruvam opshto za religiite i veruvanjata.


Dalaj Lama vo negovata kniga "The Universe in a single atom" veli: "Mojata verba vo nauchnite istrazhuvanja lezhi vo osnovnoto ubeduvanje deka vo naukata, kako i vo Budizmot, do razbiranjeto na realniot svet se doagja preku kritichko istrazhuvanje: dokolku nauchnite analizi nedvosmisleno pokazhat deka oderedeni tvrdenja vo Budizmot se pogreshni, togash nie morame da gi prifatime tie nauchni naodi i da gi napushtime takvite tvrdenja."


Edna od teoloshkite dogmi (dokolku mozhe taka da se nareche) beshe i "faktot" deka Zemjata e sredinata na Vselenata i deka se se vrti okolu nea. Koga naukata dokazha deka ne e taka, teologijata se povleche i zazema dug posoodveten stav okolu toa. Da ne se sluchat drugi takvi lapsusi i da ne se postavuvaat drugi dogmi koi porano ili podocna bi morale da se napushtaat (za brukite da ne zborime), Vatikan vekje odamna otvori svoja opservatorija i ima svoi lugje koi detalno gi pratat najnovite nauchni dostiganja vo site disciplini.

Neodamna diskituravme kako tokmu Vatikan objavi oti evolucijata postoi i deka najverijatno postojat i drugi inteligentni zhivi bitija vo Univerzumov.

Religijata treba da e vitalna, treba da e razviva i da se menuva spored najnovite soznanija. Ostanuvanjeto na dogmite po sekoja cena ne vodi nikade. Toa ne e nikakov dokaz deka dogmite se tochni. Ushte pomalu nekakov dokaz pretstavuvaat lugjeto koi si gi dale svoite zhivoti, na eden ili drug nachin, za odbranata na bilo koja dogma. Toa mozhebi zvuchi mnogu doblesno samo za nivnite istomislenici.

I denes vernici se machat i umiraat opashani so ekspozivi za veri i dogmi. I dali toa pretstavuva bilo kakov dokaz za bilo shto, osven za nivnata determiniranost ?

Ете, зар не е тоа уште еден показател дека науката и религијата можат да одат рака под рака и дури да се надополнуваат?

Христијани (православни, католици, адвентисти ... ), муслимани (шиити, сунити, дервиши ...), будисти, хинду ... знам дека секоја од „вашите“ вери е вистинска, но може ли некој од вас да каже само една негативна работа од таа ваша вера? Можно ли е тоа да немаат ниту една грешка? Или нема такво нешто? Дали сите (секоја за себе посебно, гледано од ваш аспект) се безгрешни?!  Или, имаат, ама вие не ја знате?!


Изменето од Zlatnik - 05.Јуни.2009 во 12:02

Не ни очекував некој верник да каже дека има некоја (барем една) негативна работа во сопствената вера. Токму затоа и го поставив прашањето, да видам колку сте самокритични, колку сте реални.

Бидејќи порано реков дека јас верувам во многу други работи, можам да кажам негативни работи за нив. Но, затоа што не верувам во постоењето на бог, не би имало никаква основа, не би било логично да кажувам нешто негативно (или позитивно) за нешто во што не верувам. Едноставно, во неверувањето (за разлика од теизмите) нема некоја доктрина (како да не веруваш), па да се наоѓаат нејзини слаби (негативни) точки.

Значи да си „писнеме“ сега сите да си пишуваме за тоа во што веруваме, а кое не е бог!?
Еве јас верувам во машините, на пример. Или во човекот. Или во моралот, другарството, љубовта ... И сега треба да пишувам за нив? Јасно е поставен насловот на темата. Се знае за што се мисли под „религии“. А и да зборуваме за тие нетеистички верувања, сепак тие не би можеле да се сведат во ист кош со теистичките верувања, бидејќи тие „норми“ на верување, на однесување не се пишани. Овие верувања секој си ги доживува за себе, како тој лично си ги чувствува. Значи, овде нема некоја општоприфатена пишана доктрина која секој треба слепо и без поговор да ја следи, како што е случај кај теистичките учења.

Е ај, накратко!

Верувам во машини.

• Седнувам во автомобил и знам дека е добар (мотор, волан, менувач ...) и верувам дека ќе ме однесе на саканото одредиште (инаку не би ни седнал во него)
  
• На работно место машината е исправна, беспрекорно работи и имам верба дека работата ќе се зврши на време
  

Но ете, и покрај мојата сигурност и верба во нив, може да се случи да откаже моторот или менувачот на автомобилот или некој дел на машината.

Верувам во љубов

• ја сакам девојката (жената) со целото свое срце. Таа моја љубов  е несебично возвратена (еееххх, барем верувам дека е така )
• го сакам сопственото дете повеќе од мене

Но ете, и покрај вербата во безграничната љубов кон погоре наведените, сепак, поради разни причини (мои, нивни или од трети лица), доаѓа до разделување со девојката (жената) или децата.

Верувам во морал

• не сакам некого да навредам
  
• пристојно се однесувам секогаш и секаде

Но ете, поради мојата субјективност во оценување на исправноста на некои мои постапки, сум придонел кон нанесување навреда кон некого или поради нечие однесување и јас некултурно сум се однесувал во дадена ситуација

Верувам во другарство

• верувам во другарот, односно во неговите карактерни особини кои на некој начин се слични со моите
  
• прифаќање на другарот без некоја користољубива причина (да очекуваш утре тој да ти возврати за некоја твоја моментална услуга)

Но ете, и покрај вербата во тие начела на другарството сепак доаѓа до разделување на другарите

Како што гледаш, таа е реалноста во која јас живеам, тоа во што јас верувам има негативни страни. Но иако има и такви моменти, кога се губи предметот на верба, јас и понатаму верувам во истите. Не давам да ме поколебаат одделни случаи. А ти (претпоставувам и другите верници) велиш дека она во што ти веруваш е безгрешно!

Р.Ѕ. Што мислиш, дали асирците, египјаните, елините, римјаните, словените ... верувале дека нивните религии имале недостаток, негативност? Или пак сметале дека се беспрекорни, безгрешни, без недостаток, со еден збор за нив тие биле идеални? И тие верувале во тоа дека токму нивните богови се оние вистинските и верувале дека токму нивните религии ќе бидат вечни! И? Каде е сега таа нивна „идеалност“?