Влијание на нацијата врз верата

Гастон Кар

Познат француски ориенталист, кој во 1913 година во весникот Фигаро, напишал ред написи за исламското прашање. Меѓу останатото, тој пишува:

„Исламот е вера на неколку милиони луѓе. Според сите тие кои го следат, тоа е вера која нуди сигурно решение за одржување на човечкото општество. к*ранот е основен статут на оваа модерна вера, содржи основи врз коишто цивилизираниот свет денес се потпира толку силно, што можеме да речеме дека оваа цивилизација е формирана базирајќи се врз раширените правила од исламот. Токму оваа далекувидна вера на Европа и ги обезбеди изворите потребни за развој на човечкото општество. И кога не би ја знаеле оваа висока особеност и заслуга на исламот, иако во овој случај не сме задолжени, треба без сомнение да признаеме дека ова е вистината.“[1]

А. М. Лотроб Стодард

Американски автор, во неговата книга „Исламскиот свет денес“, која се смета за едно од најпознатите дела, ги третира прашањата на исламскиот свет. Во текот на првата половина на дваесеттиот век, вели:

„Подемот на исламот е најчудниот настан во историјата на човештвото. Доаѓајќи од една земја и од еден народ порано многу запоставен, исламот, во текот на еден век се рашири на повеќе од половината од земјината топка, уништувајќи големи царства, поразувајќи ги најстарите религии, реформирајќи ги човечките души и изградувајќи нов свет – исламскиот свет.

Што подлабоко го разгледуваме овој развој, толку поизвонреден изгледа тој. Другите големи религии себеси си ги отвориле вратите полека, со болна војна, за на крајот да триумфираат со помош на силните кралеви кои го прифатија новото верување. Христијанството го имаше Константин, будизмот Асока, а зороастризмот Кир, секој од нив ја испушти од неговата избрана религија великанската сила на профаниот авторитет. Ова не се случи со исламот. Раѓајќи се на едно пустинско место, ретко населено од еден номадски народ порано непознат во аналите на човештвото, исламот одеше напред со мала човечка поддршка, покрај големата материјална супериорност. Меѓутоа, исламот триумфираше со една чудна леснина, и неколку генерации ја видоа новата огнена месечина, која излезе победник од Пиринеите до Хималаите, и од пустините на Централна Азија до пустините на Централна Африка.“[1]

Д-р Ралф Браимабант

Познат американски изучувач и автор, во неговата книга: “The Nature and Structure of the Islamic World”, стр. 76, вели:

„Исламскиот систем на вредности се претставува како попрочистен, понеповредлив од христијанските доктрини, кои се однесуваат на големиот степен на владеењето на митот и фанатизмот... Исламот, од друга страна, е во една динамична фаза на развојот. Во овој историски миг, јасно определените динамики и вредности на исламот имаат можност да ја излечат ,болеста‘ на западниот свет. Ова може да се случи само ако проектираната слика на исламот врз глобалниот екран и постапките на муслиманите на светската сцена се адаптирани со исламските начела на мирот, праведноста и почитувањето за животот.“[1]