Дали ви значат модните брендови?

Свашта купувам, али најчесто после тоа ги носам само брендираните...поубаво си се чувствувам во нив, можда зошто се поквалитетни...

Сакам  некое убаво парче на облека, но не ми значи многу брендот.

Abe sekoj ima mesana garderoba nema nekoe posebno pravilo"SE MORA DA E MARKA" no sepak sakam da si udovolam so nekoe skapo parce obleka

ам зато ти викам да се мажиш за некој од австралија...

ам знам де.. ако не успејш кажи ке побараме и стројници... а ако треба и киријата ке ви ја плаќаме првата година...

„Гучи“ од Буњаковец

Современите итарпејовци не мамат на секој чекор. Ни подметнуваат лажни обувки, облека, технички, галантериски и козметички препарати, па и прехранбени производи. Фалсификуваната стока како да извира од секој агол во земјава, па, без оглед дали е прошверцувана или домашно произведена, од пазарите се пресели во бутиците и во елитните продавници. Брендовите веќе не значат ништо, па кожена чанта „гучи“ ќе ви понудат на секој од зелените пазари. А потрошувачите, особено тие помалку информираните, им наседнуваат на трговските марифетчии и почесто од Настрадин-оџа на итроштините на Пејо Мариовецот. Модерните измамници, тие што ги осмислуваат дизајнот и амбалажите на фалсификатите, се во тек со сите модни трендови и во чекор со најновите технолошки изуми. Најчесто, за побрзо да ни ги продадат шарените лаги и лижавчиња, тие ја користат интернет-технологијата, со која доаѓаат до информациите и своите „изуми“ ни ги подметнуваат како оригинали. Како да се натпреваруваат во тоа кој е поголем ербап да не преведе жедни преку вода. И рака на срце, почесто успеваат. Македонските потрошувачи можеби се неуки и наивни купувачи, па и манијаци за купување. Но, истовремено се и даночни обврзници. Затоа уште е почудно зошто надлежните за заштита на правата на потрошувачите замижуваат, па и молчат на оваа масовна појава на македонскиот пазар. Понудата на фалсификувани производи можеби е феномен на глобалниот пазар, па лажни патики „најк“ и „адидас“ доаѓаат од Тајланд и од Јужна Кореја, а фалсификувани козметички производи на познатите куќи ги преплавија пазарите во југоисточните и во источните европски држави. Но, во овие држави има царински и инспекциски служби, опремени со најсовремена опрема за да ги откријат лажните и да ги исчистат од штандовите, каде што се нудат заедно со оригиналните производи, па и во нашата. Но, македонските дуќани и натаму се преплавени со пиратски копии. На масовната појава на фалсификати попусто реагираат производителите, кои плаќаат цел куп пари за брендови, даноци и за акцизи. Правата на интелектуалната сопственост, познатите брендови, како и авторските права се заштитени со закони, хармонизирани со европските. Нормативно, во земјава се заштитени и четирите економски слободи, меѓу кои и слободата на движење на стоките, а лојалната конк*ренција е прифатена како еден од основните принципи на пазарната економија. Но, фактичката состојба е сосема поинаква зашто и покрај високите казни, трговците почесто го прифаќаат ризикот отколку легалниот бизнис, па трговската слобода ја заменуваат со ропството на профитот. Особено кога знаат дека има инспектори кои се уште им прогледуваат низ прсти, па и побарувачката на бебешките шампони од брендот „косили“ може да ја задоволат со лажни, но домашни. Но и тоа не е ништо ново зашто, како и во секоја глобална војна, и во оваа, со профитот победува и криминалот.

http://www.vreme.com.mk/DesktopDefault.aspx?tabindex=0&tabid=1&ArticleID=108689&EditionID=1636