Филозофирај

nauchnata vizija na objektivnata realnost i subjektivnoto iskustvo na postoenjeto e priroda na neshtata ili e iluzija na nashiot um

Изменето од pajser - 21.Март.2011 во 10:07

Се прашувам, дали популарноста на -сегашниот миг-, - сега и овде- може да е само манифестација и компензација на нашиот страв од иднината, или гнев/незадоволство од минатото

Тој што гледа наназад, ја губи целта испред очите!

Za praktichniot sekojdneven zhivot koj e diktiran od opshtestvenite obvrski i potrebi potrebno e planiranje, kako shto e potrebno i naukuvanje na praktichni znaenja za opstanok vo zhivot i sorabotka vo komunata.

Ne zboruvam za toa.

Chovek treba navistina da e lud za da veruva deka bez da se opismeni, bez da nauchi nekakva produktivna rabota, bez da znae deka na crven semafor ne se minuva preku ulica i so postanuvanje potpolno indolenten na zhivotnite opasnosti deka kje go realizira zhiveenjeto SEGA.

Toa e glupost.

Zboruvam za zhiveenje SEGA koga se pravi bilo shto.

Zboruvam za bidnuvanje postojano buden, sekoj segashen mig, bez obzir shto pravime.

Toa znachi da bidesh potpolno svesen za momentot na postoenjeto - ako uchish togash uchish, a ne ti e umot na godishen odmor; koga si na godishen odmor togash si na godishen odmor i go vpivash SEGASHNIOT mig so potpolna budnost, a ne si so umot vo nekakvo uchenje; koga rabotish toa go pravish so polna posvetenost sekoj moment, a ne pravish trach muabeti so kolegata; koga pravish muabet so kolegata go sledish sekoj negov zbor onakov kako shto go iskazhuva bez da umuvash shto kje govoish so uchitelot na roditelskiot sostanok podocna istiot den.


Zhiveenjeto e samo SEGA i seto onoa shto ni se slichuva se sluchuva samo SEGA. Koga SEGA so umot sme nekade vchera ili utre... ili samo mozhebi eden chas ponapred, povekje ne sme SEGA, ne sme TUKA, ne go zhiveeme momentot, tuku gi zhiveeme nash*te iluzii, togash bituvame vo nepostoenjeto.



Vo seto toa spomenite nemaat nekakva fundamentalna vrednost. Znam deka mozhebi ova zvuchi greshno, grubo, pa mozhebi i nepristojno, no toa e fakt. Spomenot e lichno dozhivuvanje usloveno od specifichna sluchka interpretirana od nash aspekt spored nash*te iskustva, znaenja, tradicii, moralni vrednosti, ego i sueta...

Kolku e seto toa vistinito, kolku e realno za onoa shto se sluchilo nezavisno od nashata interpretacija vo minatoto?

I koja e shansata tokmu istoto da se povtori tochno onaka kako i minatiot pat, tochno vo isti uslovi i nie da bideme apsolutno nepromeneti so nash*te znaenja, iskustva, egoizam, sueta, moralni vrednosti, nivo na prosvetlenost... ?

Mozham da ti kazham deka toa nema NIKOGASH da se sluchi!

Pa zoshto togash mu pridavame tolkavo golemo znachenje ?

Zoshto na toj nachin odnapred go prejudicirame sekoj iden SEGASHEN mig koj mozhebi nam kje ni izgleda slichen so onoj koj se zbidnal nekogash ?

Tokmu toa e unishtuivanje na SEGA so pomosh na nash*te sekjavanja od minatoto so koi gi konstruirame proekciite za idninata shto NIKOGASH nema da bidat onakvi kakvi shto si gi zamisluvame bidejki S'E TECHE, S'E SE MENUVA I NIKOGASH NISHTO NE OSTANUVA POTPOLNO ISTO.

Tokmu toa e zhiveenje vo iluzija, toa e majata na nashata proekcija za Kreacijava, toa e zandanata na nashiot um vo koj samovolno se zakluchuvame smetajkji deka se osloboduvame i deka go kontrolirame i upravuvame svetot okolu nas.

Nema nishto podaleku od vistinata od toa.





Изменето од Messenger - 21.Март.2011 во 15:42

Одлично кажано, драги мои....
Прашање: колку успевате да бидете -будни-...во сега и овде ?

Премногу се зборува за живеењето во сегашниот миг, помалку и трендовска филозофија постанува, што и не е така лошо, можеби е тоа начин на наше духовно отворање во овој 21 век...ама јас сепак се прашувам...како тогаш е можно толку многу луѓе денес да не се свесни за своите чувства, за своите потреби, и сл.?

Чувствуваат бол и тага, а не се свесни за тоа....се расплакуваме на некој филм, а воопшто не сме свесни за тагата која ја носиме во себе и колку самите ние во моментот се чувствуваме тажни.

Некои луѓе пак одат во други крајности...дали живеењето во сегашниот миг значи негирање и повлекување од социјалниот живот, од професионалната реализација, од успехот, од љубовта, од семејството? Оти тоа се сите его потреби и карактеристики: а кој може, или зашто би се откажал од нив, за да каже дека живее во сегашниот миг? Мојата поента е....за да живееш во сегашниот миг, и бидеш тоа што СИ...не мораш и не смееш да го отфрлиш, или закопаш егото. Потребно ти е.

Ќе се навратам и на тоа што сакав да го кажам за моќта и значајноста на спомените и сеќавањата, на планирањето: мислев Меси на многу повеќе од само практичност во нашето секојдневие...


Изменето од Kali - 21.Март.2011 во 22:56

Не живеам ниту во минатото, ниту во иднината. Ја имам само сегашноста и само таа ме интересира. Ако успееш да останеш во сегашноста, ќе бидеш среќен човек. Животот ќе биде празник, едно големо празнување, затоа што тој, секогаш е моментот што го живееме.- извадок