Дали сме наследници на АнтичкитеМакедонци

Според официјалната историја прифатена во Македонија, античките Македонци биле посебен народ, несловенски. Подоцна, во 6 век во Македонија доаѓаат словените и со фузија на овие два етноса настанува современиот македонски народ.

Некои други пак тврдат дека античките Македонци биле словени. Името склави (словени) за прв пат се јавува во римската номенклатура. Последниот македонски цар Персеј бил непобедлив за римјаните долго време. Но, на крај римјаните успеваат да ги победат Македонците, а царот Персеј и целата македонска царска фамилија ја заробуваат и оковани како робови  ги шетале низ Рим. Како Македонците представувале возвишена сила за Римјаните, македонската царска фамилија представувала еден вид трофеј за нив; дури исковале монети со ликот на Македонецот Персеј - Склавусот (робот), а Македонците ги нарекувале  Склавуси. Во сите први хроники за македонските словени тие се наречени Склавени, Склавини. И оваа теорија можно да е точна.
Како што напишав порано, античките Македонци потегнуваат од Пелазгите, најстарите жители на Балканот, на Тракија, Македонија, Епир, Тесалија и Елада. Античкиот историчар Трог Помпеј пишува дека Македонците потекнуваат од Пелазгите (Justin. VII, 1, 3). Во 450 г.п.н.е. за Пелазгите, Херодот вели: "ако се суди по останатите живи Пелазги,... каков јазик говореле Пелазгите, треба да кажам дека говореле еден варварски јазик; штом тоа е така, жителите на Атика, која е пелазгиска земја, со преминувањето им кон Елините, примија друг јазик" (Херодот I, 57-58) .

Античкиот елински географ Страбон, вели: "Што се однесува до Пелазгите, сите докази велат дека тие се еден стар народ, кој бил распространет во цел Хелас, особено меѓу Етолците во Тесалија". Понатаму, Страбон пишува дека Тесалија, меѓу устието на р. Пенеос, Термопилите и планина Пинд, се нарекувала Пелазгиски Аргос, оти пелазгите ја населуваaт таа земја (Страбон, стр. 221, 4). Страбон ова го напишал во 19 век по христа, значи и тогаш Пелазгите живееле во Елада, Тесалија , Македонија итн. Од тие Пелазги-Аргaјци произвлегувала македонската царска династија, почнувајки од македонскиот цар Александар први (Александар трети е големиот Александар Македонски).На друго место, Страбон вели дека и Етолците (како и Македонците) не се Елини (Страбон V, 2, 4). Како Акаранците, Македонците и Етолците биле неелини, ами Пелазги, римскиот историчар Тит Ливи пишува дека сите тие говореле един ист јазик, неелински: Aetolos, Acarnanas, Macedonas eiusdem linguae hominess (Tit Livi,  XXX, 29).
Етимологијата на зборот Пелазги-Полазги е словенска. Словените и Пелазгите живееле по ридовите и планините, особено во Елада и Тесалија, каде новодојдените агресивни Елини во 12 век п.н.е. ги натерале Пелазгите да се повлекуваат по планините и на север во Македонија, Тракија итн.; старословенскиот збор за ваквото живеење на рид/планина е "по-лазеч" т.е. Полазеч, Полазги или Пелазги.
Во античка Елада има многу топоними, реки и планини со словенска етимологија, кога се тврди дека немало словени во тие краишта, како: risea, Bura, Eserus, Halysaea, Homolium, Horeum, Leucas, Lebadea, Phoronicium, Oleanum, Sellasia, Sperchia, Stantyra, Sicorium, Temnos, Zemene; планини: Halesius, Homole, Scolis, Tomeus T/a/marus, Temnos, Pretus, Stena; реки: Peneus, Porina, Selenus, Selleis, Thiessa, /Tiassus/.
Славистот Шафариќ вели дека следниве антички топоними во географска Тракија, која ги опфаќа и македонските етнички територии се од словенско потекло: Arzos-Рашка; Bennica - Бањско; Debre-Дебaр; Dolonici/ae/-Дољани; German-Чрмеп; Samaika-Самоков; Travus-Трева; Zdebrin, Zernae, Zirinae, Zirinia, Црнец. Bo Македонијa: Cavetza- Кавица, Melichiza-Малешево; Nestus- Места.
За античката тракиско-пеонско-македонска област Стримион,  се тврди дека подоцна Стримион ја населило македонското словенско племе Струмјани. Значи таа област Стримион потекнува од предсловенската колонизација, а носи чисто словенско име. Струмиен е старословенски збор и означува врело/извор, а денеска истиот збор, со истото значење се употребува во полскиот јазик. Во пиринска Македонија има река Струма, а во Македонија град Струмица.

Ако ја следиме теоријата на МАНУ, како и официјалната грчка, бугарска и српска историја, тогаш да одиме редум кои се и какви биле тие македонски словени, кои дошле во Македонија и го словенизирале домородните античко население.

Македонските cловени со вистинско историско име славини или склавени, се посебна словенска етничка група и се различни од тнр. бугарски Словени- Антите и српската словенска група. Затоа, во почетокот како славини или склавени се познати македонските cловени, а откако и Србите, Хрватите, Антите (бугарските cловени) итн. го прифатија јазикот и писмото на македонските cловени, почнаа и нив да ги нарекуваат cловени и самите си го ставија нашето народносно име.

С(k)лавините - склавините ги населиле териториите на денешна етничка Македонија, чии етнички граници се простирале на исток до реката Места, на запад до јадранското море, на север граничеле со српско-хрватската група (сев. Косово и Рашка) додека на југ отишле се до Пелопонез; на исток од р. Места (источно од пиринска Македонија т.е. Бугарија), се населиле aнтите, денешните б'лгари-славјани (Васил Н. Златарски, "История на Първото българско Царство, I, Епоха на хуно-българското надмощие (679—852) стр. 40. Литература: R. Rsler, ber der Zeitpunkt der slawischen Ansiedlung an der unteren Donau, Sitz. Ber. W. Akad., Bd. 73 (1873), S. 77—126. — М. Дринов, Заселение Балканското полуострова славянами, Сочинения, т. I, София, 1909, стр. 227 и сл. — М. Соколов, Из древней истории болгар, Петроград, 1879, стр. 40 и сл. — А. Л. Погодин, Из истории славянских передвижений, Петроград, 1901, стр. 49 и сл. — Ст. Станоjевић, Византиjа и Срби, кн. I (1903), стр. 133 и сл., кн. II (1906), стр. 1 и сл. — L. Niederle, Slovanske staroitnosti, Dil 11 (1903), str. 174 и сл. и 400 и сл. — К. Иречек, Историjа Срба, прев. J. Радонић, Београд, 1911, с. 78 и сл.].Славените (slavini, sklaveni) се населиле на запад на Балканите, а источно од нив до Црноморито Антите тнр. бугарски „словени“ (ОБЩОНАРОДНОТО И РЕГИОНАЛНОТО В КУЛТУРНО-ИСТОРИЧЕСКО РАЗВИТИЕ НА ДУНАВСКАТА РАВНИНА * Димитрина Митова-Джонова, Издание на БАН, София, 1989).


Византискиот хроничар, Прокопиј од Ќесара вели „овие две НАЦИИ, Словени и Анти живеат во демократија“ (Procopius of Caesarea : Wars VII 14.22). Значи, македонските Словени и бугарските Анти биле два различни народи.

Воедно, Антите и Словените биле непријателски настроени едни кон други, дури меѓу нив избувнала и војна во која победиле Словените ("Христоматия по история на България", стр. 57). За да ја зајакне Византиската моќ, императорот Јустинијан ги вооружувал Словените против Антите (тнр. бугарски „словени“) кои во подолг временски период биле големи непријатели ( "История на българската държава през средните векове", том I, София, 1970 г. стр. 41).

Од историска гледна точка, да се тврди дека Македонците и Бугарите се еден ист народ е чиста глупост и шпекулација. Споредбата меѓу Македонците и Бугарите е исто како да се споредуваат Полјаците со Русите, или пак Чесите со Русите или Украинците. Со еден збор, тврдењата на бугарските пропагандисти дека Македонците се Бугари, е исто како да се тврди дека Словаците се Украинци или пак дека Полјаците се Руси!

Нашите соседи, неисцрпно трудејки се да докажат дека Македонци не постојат, дека не постои македонски народ, тврдат дека античките Македонци потонале во земја, испариле од Македонија, едноставно ги снемало оддеднаш од светов со доаѓањето на словените. Таквите антимакедонски тврдења воопшто не држат, дури се и смешни. Зарем кога словените дошле во Македонија, затекнале пуста земја без луѓе на 68.000 м2, колку што изнесува територијата на етничка Македонија? Археолигијата таквите антимакедонски ѓаволштини на бугарите, србите и грците ги демантира. Каде и да копнеш во Македонија, ќе најдеш археолошки остатоци од македонистичкиот и римскиот период. Нема апсолутно никаков усмен или пишан историски извор, дека античките Македонци мигрирале од Македонија или не дај боже пропаднале во земја, исчезнале. Напротив, нивната крв тече во современите Македонци, било тие тоа да го сакаат или не.

Можеби само не ти се свиди,јас на стр.40 читам јасно и гласно - еве нешто повеке но уште поинтересно

Создавањето на современиот македонски народ

Најдобар пример како да го обајсниме словенизирањето и опстојувањето на античките Македонци е, Романија. Тековнава историја не учи дека словените неколку стотици години живееле зад Карпатите и зад Дунав, на територијата на денешна Романија; но, Романците- наследници на Даките не изумреле, туку уште се живи и живеат во Романија. Така и античките Македонци опстанале, па поради заедничката религија, а со тоа и култура на античкито домородно македонско население и словените, настанала фузирање во еден етникум. Доказ за тоа е и Солун, градот кој беше најголемо византиско упориште, никогаш не освоен од словенските доселеници, но целосно словенизиран, каде сите негови жители збореле чисто словенски. Во најстарото „Житие на Св. Методиј“ од aнонимус од 9 век, целосно се пренесени зборовите на Михаил Трети (византиски император) упатени до Светите Браќа Солунски: „...вие сте Солуњани, а сите Солуњани чисто словенски зборуваат”. Целата територија на Македонија била поделана на територијални самоуправни книжевства тнр. Склавинии, предводени од Кнезови. Македонија е целата словенизирана, домороднито население го прифати јазикот на новодојдените Словени (Strabonos Epithomatus 8 век, C. Muller, Geographi graeci minores, Paris 1882, p.574 / Ibid; p.86). Cите жители на Склавиниите, вклучувајќи го и словенизираното античко македонско население, почнале да се нарекуваат со едно име- Словени. Сите византиските историски извори од 7 век, па натаму, во Македонија познаваат само една народност- македонски Словени; во нив спаѓаше и античкото македонско население. Новиот македонски етнос е формиран.

Еве еден запис на средновековен Македонец- Иван Камениoт од 10 век за да видиме какви биле односите меѓу македонците во тој период. Камениот (лат. Камениатес) бил солунчанец кој себеси се декларирал како Македонец, a ја има напишано историјата за Солун во 904 г., при неговата опсада од страна на Арапите. Имено, Арапите во 904 г. го зазеле Солун, сите солунчани што ги затекле во градот ги испоубиле или продале како робје, додека најголем број од солунчаните претходно пребегнале по македонските кнежевства, по планините: струмјаните, ринхините и драговитите. За Иван Камениат Солун бил "величествениот и првиот град на Македонците" (Ј.К. Бегунов, Козма Презвитер в славјанских литературах, Софиа 1976, стр. 297).

Тој го опишува и карактерот на Македонците и македонските власти од 10 век, па пишува:
...На запад (од Солун) се простира една рамнина, која завршува до едни други планини, каде се издига еден град, нарекуван Вероја (Бер), град познат како по жителите, така и по сите особини, со кои може да се пофали еден град по конструкција. Во средното пространство на таа рамнина, се наоѓаат некои распрснати села, од кои едни близу до градов (Солун), нарекувани со име драговите и сагудати, потчинети на градов, други пак плаќаат данок на соседниот Скитски-бугарски народ, кој не е далеку. Инаку селата живеат по соседство едни со други, па како и бидува, неретко (драговите и сагудати) влегуваат во сродство едни меѓу себе и со солунчаните, а тргуваат со бугарите....[79. Joannes Cameniata, De excidio Thessalonicensi, cap. 6, в изданието на Theophanis Contin., ed. Bon., p. 498. T. Tafel, De Thessalonica eiusque argo, Berolini, 1839, p. LXXVII — LXXVIII, et p. 252.]. Од средновековниот македонски тескт, гледаме дека солунчаните и околните македонски склавини биле едно исто и се ородувале меѓу себе.

Така, Св. Климент ја добил титулата епископ велички: .

Неговите наследници, управителите на македонските автономни области ја носеле титулата "епископ на словенски јазик" , каде што старословенскиот збор "јазик" означува "народ" т.е. етнос. Со тоа, Бугарите признавале посебен етнос во "третата автономна област на Бугарија". Можеме а закучиме дека во средниот век постоеле три етноса во Бугарија, а тоа биле македонскиот, бугарскиот и словено-траките од Бугарија, денеска тнр. "б’лгари".

Дека Македнците биле посебен народ и како таков целосно одделен од бугарите и славо(анто)-траките, се и титулите кои ги носеле самостојните владетели во Македонија. За разлика од бугарските земји, каде бугарските болјари- аристократија носеле турко-бугарски титули болјар, кавхан, боил итн., во Македонија тие носеле чисто словенска титула "кмет". Интересно е дека дури и српските етнички територии окупирани од бугарите имале властодршци со турко-бугарски титули. До сега се познати два кмета од Македонија Тамериан и Дристар(Житието на Тивериуполските мaченици kaj Migne, Patrol. gr., t. 126,ibid., cap. 47, col. 213 A.), кои биле полунезависни владетели на македонските етнички територии со свои војски и свои крепости(Skyl.—Cedr., ibid., II, p. 4698–9).


Сите документи на Бугарите од второто бугарско царство потврдуваат дека Македонците не се Бугари.
Второто бугарско царство го основаат во 1186 г. браќата Асан и Петру од влашко-куманско потекло. Во почетокот на владеењето на Јован Асен I и Петру, додека не ја ослободиле целата територија на права дунавска Бугарија, во 1189/1190 г., секој од нив носел титула "Император на власите и најголем дел од бугарите" или "Император на власите и куманите". Поимот "влав" се однесува на романизираните Траки од Бугарија, додека куманите се турки народ, сроден со правите болгари, кои се турки. Во тоа време (крајот на 12 век, почеток на 13 век), поимот "бугар" се однесувал на турки народите кои ја населувале дунавска Бугарија (територијата меѓу Дунав и Стара Планина), пред се куманите, болгарите и печенезите. Подоцна, со целосното ослободување на дунавска Бугарија, во 1204 г. бугарскиот цар Калојан се декларира пред римскиот Папа Инокентиј Трети како "Император на сите бугари и власи"(Imperator omnium Bulgarorum et Blacorum), а бугарскиот архиепископ ја носел титулата "Примас на цела Бугарија и Валахија Прима" (totius Bulgariae et Blaciae Primas) [History of the Byzantine Empire, A.A. Vasiliev, University of Wisconsin Press, 1964, p.442].

Треба да наведеме, дека Македонија во 1204 г. не била окупирана од бугарскиот цар Калојан , а како тој се декларирал за Император на сите бугари, многу јасно е дека Македонците не биле бугари, ниту сметани за такви од самите вистински бугари. Подоцна, во 1221/22 г., бугарскиот цар Јован Асен II почнува освојувачки походи кон Македонија, при што бил многу суров кон Македонците; сите македонски градови, села и тврдини ги уништил и претворил во пустина, што е уште еден доказ дека самите средновековни бугари, не ги сметале македонците за свој, истороден народ, туку за непријатели. Најпознатиот византиски историчар од ова овреме, Глигора, за овој поход на бугарскиот цар Асен на Македонија пишува: «…така лесно Јован (Јован Асен II 1218–1241 гг.) ги прегазил сите места до Солун и Македонија и ги претворил сите села, градови и тврдини како што се вели во скитска пустина…(και ούτω πάντα 'ράδίως ό Ιωάννης κατέδραμεν άχρι θεσσαλονίκης και Μακεδονίας, όπόσα εκ κώμαις και πόλεσι και φρουρίοις , ν έρημίαν, το δη λεγόμενον, άποδείξας)» [Nicephori Gregorae Вуzantia hiѕtоria. I-еd. L. Ѕсhореnus, Воппае 1829, 16 (понатаму скратено Gregorae I; ГИБИ, XI, 125]. Зарем некој би го уништувал својот народ и својата сопствена земја? Но овој бугарски μικρού напад бил со грабачки карактер, бидејки кон Солун се проширил епирскиот владетел Теодор Ангел. За тоа Н. Григора вели «најпосле го покорил и самиот главен град ν Солун, кој што е прв во земјата на Македонците… (έως και αυτήν ή της τ ν θεσσαλονίκην)» [Gregorae 1, 26; ГИБИ, XI, 125]. Токму ς έχειρώσατο μεγαλόπολιν τη ηται γη Μακεδόνων προκά овој податок А. Милев и Л. Јончев го коментираат дека «се однесува на жителите на темата Македонија» [ГИБИ,Х1,125 бел. 21], а знаеме дека Солун не бил главен град на таа тема, туку тоа бил градот Одрин и уште повеќе Солун не влегувал во составот на темата Македонија. С. Чирковиќ овој дел го преведува нешто поинаку: «го зазел и Солун главен град на Македонија» [ВИИНЈ, VI, 153] (МАКЕДОНИЈА И МАКЕДОНЦИТЕ ВО ДЕЛОТО НА НИКИФОР
ГРИГОРА – ВИЗАНТИСКИ ИСТОРИОГРАВ ОД XIV ВЕК- А. Атанасовски). Како што може да се забалежи, македонските соседи, со "благи" корегирања на историскитецитати, насекаде се трудат да го негираат македонското име и народ и вршат груби фалсификати.

Бугарија и во Првото и во Второто Бугарско царство ја владејат исклучиво луѓе од турки-потекло; тие биле раководната и елитната структура на државата. Словенизираните траки т.е. тракословените од Бугарија биле најбројна етничка група во државата, но, немале никаква власт; биле само крепосни селани, поробени од бугарите и нивните турки браќа, куманите и печенезите кои ја населуваа северна Бугарија т.е. вистинска дунавска Бугарија. Бугарските еднородни турки народи меѓусебно соработувале, не само интерно од Бугарија, туку и на меѓународно ниво. Бугарскиот Цар Ивајло (1277-1280 г.) во 1280 г. барал помош за одбрана на Бугарија од Татарскиот хан Ногај, од кој на крај бил и убиен. Во 1280 г. на бугарскиот трон доаѓа Ѓеорѓи Тертер Први, куман, кој секогаш се декларирал како бугарин, а ќерка си ја омажил за синот на татарскиот хан Ногај. Во 1299 г. на бугарскиот престол седнува синот на татарскиот хан Ногај, Царот Чака. Со еден збор, бугарите до 1878 г. и создавањето на бугарска словенска држава од страна на Русија, претставувале смеса на турки народи: татари-болгари, кумани и печенези. Од 1878 г., Русија создава бугарската словенска нација, која всушност нема ништо бугарско, освен што долго време овој словенски народ живеел под ропството на бугарите и останатите турки народи.

Житието на Тивериуполските мaченици kaj Migne, Patrol. gr., t. 126,ibid., cap. 47, col. 213 A.
[History of the Byzantine Empire, A.A. Vasiliev, University of Wisconsin Press, 1964, p.442].
[Nicephori Gregorae Вуzantia hiѕtоria. I-еd. L. Ѕсhореnus, Воппае 1829

За некој што се интересира за историја - сопствена или општа не си ги прочитал најголемите дела за средниот век,читај само читај,пропагандрните весници не значат ништо

Не не,ете ти ги книгите горе наведени,

да има някъде - ДНА на българи и македонци?

Зависи како го сметаш првиот Европеец,според некои научници најновото откритие во Кокино доведува до првата развиена цивилизација во Европа но ако сметаш според Неандреталците има во Европа повеке откриени населби на Камени Луѓе и пралуѓе