Даме Груев

Ви се гледа немоќта,што се однесува до знамињата,зошто Даме Груев си го бара знамето да му се врати во Македонија,а не сарафов да го вее низ Софија.

Со спамираните пораки само си го признавате поразот.

Каснакоски напиша: Гледај изјавите на илинденците да се од времето пред 1944 година. Инаку не важи.

Тогаш не важат и изјавите по 1941 година, во време на окупација, за оние во времето на сталинизмот и Тодор Живков и да не говориме.

Каснакоски напиша: Зошто? По 1944 во Вардарска Македонија сите македонски Бугари се претвориа во Македонци. За настаните може да им се верува, ама за етничката определба -не.

Исто како што во слободна Бугарија сите бугарски Грци исчезнаа, се сторија Бугари, а грчкото потекло...отиде во небитието. Од браќа, станаа непријатели, па затоа и вашите сведоштва човек треба да ги прима со голема резерва...ако воопшто и може да им се верува.

Каснакоски напиша: Зошто? По 1944 во Вардарска Македонија сите македонски Бугари се претвориа во Македонци. За настаните може да им се верува, ама за етничката определба -не.

А македонските бугари од Грција во што се претворија?И каде се денес.Еве гледам во Албанија и на Голобрдо не сакаат да слушнат дека биле бугари,велат дека се Македонци.

Бај Живков добро перење има удрено.

Овде мома нема,дај да го видиме знамето што го зеде Сарафов.

Шпионов во Скопје му јавил се за мене на валијата Хафаз-паша. За да провери, по една недела валијата го праќа назад во Штип, со уште двајца, од кои едниот бил јаверот на валијата, јузбашија, а другиот помошник на бинбашијата. Се облекле во востанички облеки, заправо во арамиски. Во моите проповедања имаше и загатнувања и за идните акции, и тие нарочно се облекле така. Дојдоа во Штип. Јас ги видов од кафеаната, кога стасаа со колата. Се сместија во анот. Во мене се роди недоумица. Отидов да ги видам. Кога ги запрашав зошто дошле, одговорија дека за нив нема опасност, затоа што патувале под изговор дека се трговци, за Кочани, и дека тој нарочно го има доведено, за да ми ги претстави мене и да им дадам упатства. Поверував. На првата средба шпионот ми го претстави помошникот на бинбашијата, чист Турчин, што добро знаеше српски.Тој ми објасни, дека откако убил еден Турчин, дванаесет години живее во Србија, па заборавил бугарски. Беше убавец, личен. Другиот негов другар се престори дека е болен и не се ни појави, затоа што и не знаел бугарски, а се виѓаваше дека е Турчин. Беа дојдени кај мене дома,токму кога кај мене дојдоа и селани од с. Немањец, за да ми се оплачат што ги снашло, а токму дека некој непознат човек им подметнал писмо. Заедно со нас и шпионите зедоа да го окаруваат султанот. Дотука за се беше запознаен и учителот Калајџиев (штипјанец), со кого заедно бевме кај учителот Кралев во с. Балван, а пак и сега при овој случај беше пак кај нас. Турчинот - што се претстави под име Стојанов, божем „братучед“.- се увери во вистинитоста на поткажувањето. Ги задолжив да дојдат утредента на ручек кај мене. Утредента претпладне, по распуштањето на црквата, отидов пак во анот, да ги нагледам. Пак вториот Турчин (јаверот) не излезе, - се така уште бил болен. Јас пак верував. Се сместивме на балконот од анот, да се напиеме. Токму тогаш дојде учителот Кралев на коњ, придружен од еден суварија, што во рацете држеше едно бело торбуле, запечатено; внатре во торбулето беа неговите книги, што му ги собрале откако направиле претрес кај него дома. Го водеа под истрага. Бидејќи суваријата ми беше познат, ги поканив да дојдат горе кај нас. Кога учителот се ракуваше со „Стојанова“, разбрав дека не го познава, и тогаш брат му, за да ја поправи грешката, почна да му објаснува кој е тој и што му е и каков е. Јас се вчудовидев, дека за некој „братучед“ треба толку да се објаснува кој е и што е. Во мене се јави сомневање. За да можам да се уверам , го натерав учителот да седне до мене. Кога заврши со ракијата (а во сето тоа време нашиот „Стојанов“ туку постојано гледа в земји), го искористив случајот, и го пратив шпионот да отиде да порача друга ракија, Во тоа време го нагазувам со нога по нозете учителот, и го запрашувам со ишарет – за „Стојанова“ - што човек е. Овој ми даде знак дека тој е човек во кого не треба да се има доверба. Разбрав дека сум паднал во стапица. Туку си реков дека е поумно да не се искажувам одеднаш. Оттаму суваријата го одведе учителот во зградата на управата, а јас по малку време се разделив и се упатив право дома. Дојден дома си, наскоро набрзина ги собрав сите весници и книги. Јас се допишував со луѓе од Кнежевството, имав револуционерни книги и весници од Бугарија, и ги пренесов сите во други куќи. Во меѓувреме му јавив за сета работа и на учителот Калајџиев. Овој, семеен човек, мошне се исплаши. Тие, Турците, не поканија на ручек, и јас отидов таму. Учителот Кралев го пуштија од управата и само книгите му ги беа задржшале. Ме повикаа мене да ги прегледам, - месната управа, значи не беше упатена во тајната раководена од Скопје, - и јас ги успокоив, дека нема ништо, откако сокрив во ракавот две-три компромитирачки писма. Момчево, Кралев, сам си беше смислил своја шифра - беше остроумно момче, - бидејќи јас му бев велел дека кореспонденцијата ќе се води шифрирано. Да забележам само дека Кралев минатата година беше убиен како востаник.

Спомени-Даме Груев