Верска поезија

               RAJ
IMA EDNO MESTO
KOE SE SPOMNUVA MNOGU CESTO
I KOE NEMOZE DASE OPISE SO SLICNO NESTO

VO NEGO SE UBAVICI SO KRUPNI OCI
ASHABI
SEHIDI
PEJGAMBERI
I ISKRENITE NA KOI
ALLAHOVATA MILOST GI IZVLEKLA OD TEMNINATA

VO NEGO SE REKI
VO NEGO E SJAJ
VO NEGO E MIR
ZADOVOLSTVO...
TOA E RAJ.
LA ILLAHE ILLA LAH
ALLAHU EKBER
ELHAMDULILLAH
I SELAM NA ALLAHOVITE ROBOVI!

Bravos

Sepak mislam deka Zidarski ima razbiranje za ova, i ke go napravi vistinskiot cekor.

Blagodaram za razbiranjeto.
So ova, ovaa tema go zadrza epitetot za najneprovokatorska i najnenavredliva.

СТИХОВИ ЗА РАЗМИСЛУВАЊЕ

 

Во пространствата докази од Господарот има,

Најмал меѓу нив е оној што кон себе те враќа,

Преполната вселна повеќето од нас нè сокрива,

Ќе се измориш барајќи им објаснувања.

Прашај го лекарот што болест го уништува:

Кој со својата медицина те разболува?

Прашај го болниот што се спаси и оздрави:

По неуспехот на медицината, кој те опорави?

Прашај го оној кој во здравје, не болен, смртта го посети:

Кој, додека во здравјето уживаше, те изненади?

 

Кажи му на оној што, гледајќи во бездната,

Во неа се стрмоглави: Кој те фрли во неа?

Прашај го слепиот кој во гужвата оди,

Не идирајќи никого: Кој е Водич на твојте чекори?

Ако видиш змија како отровот го исфрла,

Прашај ја како уште живее со отровот, а себе не се труе?

И прашај: Како, змијо, остана жива,

Додека отровот смртен во забите ти плива?

 

Господару мој, нека е сета Возвишена благодарноста на Тебе,

Галење Ти чинам Тебе, на никој друг не би освен Тебе!

О Ти, што погледите на сите светови ги гледаш,

Ние Тебе не Те гледаме, но Ти нас нè гледаш.

Па иако не Те гледаат немоќните ми очи,

Величината Твоја мене секое создание ми ја сведочи.

Еј човеку, полека, само малку застани,

Што срцето, Бога да Го засакаш, ти го брани?

 

 

Ова е една прекрасна поезија од која има уште, но отом по том....

ALLAH CUJE ONOGA KO GA ZOVE...

Leptiri sareni lete oko bijelih ruza
zvuk vodopada susti a rijeka se daleko u sumi pruza
sjedeci tako ajeti po mislima kruze
kao malo duze svijetlo oni se oko srca zadrze
harf po harf
kao kap po kap ljudsko bice iz tamnine bude
Uziva dusa dok Allahov govor uci i slusa
padaju katanci sa srca
dusa puna ljubavi ponosna
jer zna da joj samo Allah srecu pruza
Ya Rabb
Ya Rabb
suza moje kusnje
popravlja moje duse rusevine
Tvoja rijec je cisti
A Tvoja ljubav cvrsti
Ya Rabb
Za namazom srce vristi
Dusa zudi
Samo Tvoja moc srce iz mraka budi
Samo Tvoja rijec mi osmjeh daje
Allah...

Allah cuje onoga ko Ga zove...

ARABIJA PRIJE ISLAMA

Arabiju zarku gdje je svan'o dan,
i grad casni Meku,i Boziji hram
kroz stoljeca mnoga gusio je mrak,
gasilo se svjetlo,Ibrahimov znak,
gazena je pravda,istina i stid,
svih granica ljudskih porusen je zid.

Cak i sama Kaba,prvi Boziji hram,
posta kuca mraka i rugobni stan,
kipove od blata un'jeli su tu,
zrtvama i krvlju uprljase nju.

Kroz to gluho,mracno doba,zove glas:
>>Boze vjecni,Svemoguci,gdje je spas?
Gdje je Vjesnik svjetlom Tvojim obasjan,
u Tevratu i Indzilu obecan?<<

U to vr'jeme jedna majka u Meki,
nek je Allah obraduje veliki,
pod srcem je drago cedo nosila,
na rodjenje njegovo je cekala.

Ko je mati,ko je zena stovana,
koga ceka,kog ce don'jet voljena?
Amina je majci ime,Amina,
Bozija milost nek joj padne na sina!