ЗБУНЕТОВА ТЕМА

   
Jas ke ve cekam

...te gledam kako stois i me cekas vo vremeto koga zaoga sonceto zad tebe, kako si igras so ververickite sto se kacuvaat po tebe megusebno zakacajki se ne propustajki da te doprat so muceto po liceto na sekoj krug...samo nautro imam videno ververicki...po nekoj vrabec so raznoliki boi ti stoi na ramo peejki ti na uvo...ljubomoren buf gi plasi od drugoto ramo sirejki gi krilata...no povremeno zastanuvaa...da...na sekoja tvoja nasmevka tie zastanuvaa, koj so peenje, koj so trckanje...zabelezav deka zastanuvam so zdivot uste odamna...na sekoja tvoja nasmevka...zamrznata vecnost...a tvoite oci...toa e elktricno praznenje...ja poznavam baba ti...isti takvi oci...ista takva nasmevka...ververickite ja kutnaa tvojata crvena kapa...se borat za nea...liga mi kapna od ocnicite vrz lisjata megu koi se krijam...priguseno rzam cekajki na povolna sansa...me cesaat bolvite, moram da se vozdrzam, tamu vo sumata kade ke bideme sami, otkako ke te kutnam ima da me iscesas prvo...imas dobri nokti za cesanje, a potoa ke te odvedam vo mojata pestera i nema odma da te jadam, zosto prvo ke ja izedam baba ti...taa glupava stara krava sto samo nesto i fali...da...prvo ke te izlizam cela, a ti preplaseno ke me prekolnuvas da ne te macam tuku da go napravam toa sto sum go naumil...no jas samo po malku ke te grickam dodeka treperis so sekoj del od tvoeto golo telo, crvenkapo...a jas sum volkot...i se znae koj e gore , a koj dole... i na kogo ke mu bide poln i naduen stomakot...

zbunet напиша: ...te gledam kako stois i me cekas vo vremeto koga zaoga sonceto zad tebe, kako si igras so ververickite sto se kacuvaat po tebe megusebno zakacajki se ne propustajki da te doprat so muceto po liceto na sekoj krug...samo nautro imam videno ververicki...po nekoj vrabec so raznoliki boi ti stoi na ramo peejki ti na uvo...ljubomoren buf gi plasi od drugoto ramo sirejki gi krilata...no povremeno zastanuvaa...da...na sekoja tvoja nasmevka tie zastanuvaa, koj so peenje, koj so trckanje...zabelezav deka zastanuvam so zdivot uste odamna...na sekoja tvoja nasmevka...zamrznata vecnost...a tvoite oci...toa e elktricno praznenje...ja poznavam baba ti...isti takvi oci...ista takva nasmevka...ververickite ja kutnaa tvojata crvena kapa...se borat za nea...liga mi kapna od ocnicite vrz lisjata megu koi se krijam...priguseno rzam cekajki na povolna sansa...me cesaat bolvite, moram da se vozdrzam, tamu vo sumata kade ke bideme sami, otkako ke te kutnam ima da me iscesas prvo...imas dobri nokti za cesanje, a potoa ke te odvedam vo mojata pestera i nema odma da te jadam, zosto prvo ke ja izedam baba ti...taa glupava stara krava sto samo nesto i fali...da...prvo ke te izlizam cela, a ti preplaseno ke me prekolnuvas da ne te macam tuku da go napravam toa sto sum go naumil...no jas samo po malku ke te grickam dodeka treperis so sekoj del od tvoeto golo telo, crvenkapo...a jas sum volkot...i se znae koj e gore , a koj dole... i na kogo ke mu bide poln i naduen stomakot...

...volku zarem tolku si strashen...?

...temni oblaci...leto, a mene mi e ladno...gledam trka...dosta mi e od trki...ke bidam homostatista...dosta mi e da bidam homosapiens...ke odmaram...kako mrtovec nema da davam znaci od sebe...do k*rca borbi, pobedeni i porazeni...i za sto ?...za edno dve ligavi slavopojki ili podsmevi...do k*rca vnimavanje i gazenje po jajca...sto li ke pomisli ?...sto li ke svatam ?...do k*rca...ima i poarni od tebe...golem k*r...more mavni mi se ...mu se mocam na mecot so kapki krv od onie sto mislev deka mi se neprijateli, a sam na sebe sum si bil neprijatel...nema da krecam...neka bide valkano...nema da se mijam...neka smrdam...do k*rca se po red...nemam prijateli poveke, pa sto ?...do k*rca samo nekoj ke me meri i premeruva kako da e grobar...ama znaes ti si poseben... ha !...i majka mi me lazese taka...i dobar ljubovnik si...ha !...cuvaj go tekstot za sledniot zosto moze da se sretneme nekade i ustanovime deka tekstot u stvari si go citala pred publika...do k*rca...mislis me boli ?...ne be, Blagica zapea, a ja ne ni zastanav, ej zamisli kako mu e na toj sto ne mu obrakam vnimanie...e toa e bolka...gorska...cesto mi se spie i samo toa e vazno, ubavina...do k*rca se ostanato...dali sakam da ostanes ?...nemam pojma sto sakam zosto gi potrosiv site sakanja za bilo sto...ne sum gneven...vo nirvana sum...plukam po se i sesto...ebati veterot, se mi vraka u faca...

Me razbudi nekoj Stojance :  - Cuk ! Cuk !

Se izvleckav od krckaviot krevet dodeka se sopnuvav od carsavot, mumlajki nepovrzani kletvi i se potprav na masata, potocno na soljata skoraveno kafe od zavcera koe nabrgu tresna pred moite noze i slednata sekunda zgaznav so stapaloto vrz taze rasfrlanite parcinja. Me zabole bolna bolka i znaev deka stapaloto ke dobie usta sto povraka krv kako tuberkulozen i bev siguren deka utrinskata magla pred moite oci ke dobie poveke boi...cuk ! cuk !...zarzav kako besno kuce i tak !...parce od plomba mi se strkala niz usnata suplina i se zaglavi megu kecovite. Bezuspesno butkav so jazikot koj uspeav da go isecam od parceto plomba i solenko da mi se razliva niz ustata..krv za dorucek...uste nesto ? Potskoknuvav na edna noga za go dofatam maloto ogledalo so crni damki koe lezese na kosot od televizorot so debel sloj prasina na ekranot, no se sopnav od stabilizatorot i kako plivac niz vozduh go dofativ nekako ogledalceto so koe padnav udirajki so glavata na kvakata od izleznata vrata zaradi sto se otvori. Ne bese dovolno sto padnav zad vratata tuku i sitni parcenca od ogledalceto sto se rasparci mi se zarija vo liceto dodeka ranoto sonce so svojata svetlina se odbivase od niv zaslepuvajki me.

Vratata se podotvori i nekoj se obiduvase da vleze, no mojata glava smetase po koja me udirase so kosot od taa istata vrata.

 - Otvori be pederu, ne ja drzi vratata !  Povtorno kosot od taa istata vrata, no posilno i dobro me zakaci po arkadata...ova e mojata Mare Magde, ne e Stojance...angleski glas duri i koga bese luta...uspev da promumlam :

 - Ama !

 - Kakvo ama, dojdovme so Apce da vidime kogo ti toa lazes, shvaleriste edno k*rvarsko !...taa istata vrata uste dva tri pati me akna...veke ne osekav...u nirvana bev...

- Ama ! Pocnavme da se dovikuvame preku podotvorenata vrata...ne mozev da stanam zosoto maglata pred moite oci se pojaca zaedno so dve - tri sozvezdija...

- Gubre edno, tatko mi Majstorce neke ni da cue za tebe, a jas uste sakav begalka da se pravam zaradi tebe !

 - Mare mori, nemoj !

Bam ! Bam ! vratata ja sprecuvav da se otvori so glavata dodeka od stapaloto istekuvase mojata volja.

 - Ajde be rasipan eden bezmudonja, izlezi da kazes nesto vo svoja samoodbrana ! uste Apce falese da se ukluci...no se pojavi i tret glas :

 - Ja sum Fimadzijka od A1 i sevo ova go snimame, ke pravime serija za nevernici i imate cest so vas da zapocneme, samo ne se krijte, dajte malku pozivo !

Natamosnite slucki bea malku pobolni za opisuvanje, a u stvari imam i amnezija od tie momenti...se sekavam samo na blicovite i po nekoj samar.

Na krajot site zaminaa i nastana tisina. Se podispraviv, poglednav kon dvorot i okolniot krajolik i si rekov  :

- Denes mi e baksuzen den, denes ne izleguvam od doma.

     




Изменето од zbunet - 25.Јули.2008 во 13:20

Читам и си мислам, како може некој да биде толку збунувачки креативен, забавен и плоден истовремено?
Најубаво те опиша нашиот literanova, всушност на начин кој сум сакала да го изразам ама ми недостасуваат зборови. Како беше она “...Од Петар Пан до Конфучие...“. Поубава критика не сум прочитала.

Збунет, да не постоеше, ќе те измислев