За идните мајки

ova za mamamd ..... na site idni majki da im dadet gospod takva lesnina

A inace, nemojte da zaboravite deka nekogas carskiot rez moze zivotot i od majkata i od deteto da spasi .... ne sum za planiram zarski, no ako e kriticno togas sekako deka go poddrzuvam toa

Понапред прочитав пост од Блашка...за нејзината колешка која не сакала да трпи болка па затоа отишла на царски. Мислам дека природниот пораѓај е многу подобар само поради една работа-“раната“ долу зараснувам многу побрзо од раната на стомак.


Мое прашање. -Некаде прочитав дека вегетаријанците во никој случај не смеат да помислат да не јадат месо во текот на бременоста. Има некој искуство или пак знаење за ова???

Јас го „родив“ син ми со царски, ама не затоа што сакав така...напротив. Ништо не се случи како што се надевав. Јас сакав се да биде природно, дури не сакав ни епидуралан, само ете. Син ми беше карлично поставен и реши да излезе во 37 недела. А да не ви раскажувам колку се разочарав што не можев да го дојам... Ми требаше многу време да се помирам со тоа дека немам млеко и дека мора да одиме на вештачко. А дополнителен притисок се прашања и коментари од типот: Го доиш ли? Па си требала да бидеш поупорна, Па зошто не си направила вака или онака... верувајте-само дополнително и се отежнува на мајката со таквите коментари
Освен тоа, не знам зошто никој не спомнува за baby blues... само се чита во списанија, а никој околу не те предупредува за тоа. Мене баш ми требаше време да се навикнам на новата ситуација, а и да престанам да плачам... (но хормоните конечно се смирија и се стана светло )
Е, па еве една не толку лесна породилна и постпородилна приказна..
Сега, фала му на Бога, се е во ред,... имам здраво синче, расте и напредува и секој ден се повеќе го сакам,... но требаше време да се помирам со се што се случи (т.е. што очекував да биде, но не беше) и да се навикнам на новата ситуација.
Значи, не е се розево, но розевите моменти ги засенуваат сивите. Затоа go for it! без двоумење.
А јас би сакала уште барем две bundles of joy

Изменето од Lena_ee - 22.Февруари.2009 во 00:05

Biba_G напиша: Негде го прочитав следново и ми остави голем впечаток.Вели:-"<span ="content"><span ="content">Природното породување е како трчање маратон- тое е големо достигнување, но можете да го поминете истиот пат и во кола, со многу помал напор и на крај да стигнете на истото место. "Да се доизјаснам... Не осудувам никого ниту сакам некому да го наметнам своето размислување. Најубавиот период од животот ми започна од мигот кога останав бремена.Одтогаш наваму живеам еден сосема поинаков и поисполнет живот.Бременоста беше лесна.Живеев и се однесував исто како и претходно...Не се лигавев ниту се пренемагав... Се породив природно иако и тогаш многу добро ги знаев благодетите на безболниот пораѓај.Сакав и јас,како многу други овде што ве читам,да го почувствувам она вистинското и неповторливото чувство кога од тебе излегува и се раѓа еден нов живот. Сега размислувам ...зошто така постапив?Зошто не постапив поинаку?Зошто и самиот чин на породување да не помине што е можно полесно и побезболно и целиот тој период да ни остане како едно убаво искуство и пријатно сеќавање?Безболниот пораѓај нема да ни го измени и намали интензитетот на чувствата кон својот пород...Љубовта кон сопственото чедо останува иста,без разлика на начинот на кој тоа дошло на свет.</span></span>

Mnogu ubav post , ne e bremenosta bolest nego period na sreka i radost koga nesto svoe osekas da ti rasti vo tebe , toj den koga ke bidam bremena ke si igram so racete na stomak , ke slusame zaedno muzika , ke mu muabetam , znam zvucam luda ama mislam deka ke e taka

Блу, јас тебе веќе ти кажав..а ти мање збори- више јеби...упс,више једи ...  на тоа мислев де   

dada    

мали темава е за идни МАЈКИ  а не татковци