Господ е мртов?

ниче факт е дека имал психичка болест, но во исто време бил и гениј. зол гениј, ама сепак гениј. конкретно неговата толку експлоатирана Господ е мртов фраза, всушнoст гласи: Бог е мртов. Ние го убивме.

Ова звучи како алузија на христијанската порака за смртта на Исус, но во суштина не се однесува воопшто на смртта на Бог, туку на смртта на идејата за Бог. Поточно Ниче сметал дека современиот човек со својот ум и идеологија го уби Бога од својот живот...

Сепак, мислам дека не бил во право, и тоа го докажува секој следен ден се повеќе, како што луѓето се враќаат кон верата...

Nitsche rekol: Koga se odi protiv neprijatelot i kiseloto vino i loshata muzika se dobri.

Ne go branam ovoj filozof, no ako veke sakate da go napagjate so nekakvi "fakti", togash prvin treba da si gi sredite i da gi proverite tie fakti.

Nitsche ne bil psihichki bolen. Vsushnost, ushte na svoi shesnaeset godini bil proglasen za genije od togashniot edukativen establishment, a samo nekolku godini potoa bil postaven za profesor na fakultet. Toj im predaval na lugje koi bile postari od nego. Eden dushevno bolen chovek ili "ludak", kako sto sakaat nekoi negovi zakolnati neprijateli da go narekuvaat, nikogash nemalo da bide tolku respektiran i da mu se dodeli pozicija na najmlad profesor vo istorijata na univerzitetot.

Nitche, vo esenta na svojot zhivot se razbole od gonoreja, koja vo toa vreme beshe neizlechiva. Edna od posledicite na taa bolest e razoruvanje na nervniot sistem. Tochno e deka toj se lecheshe od tie posledici i umre od niv. Denes, mnogu konvencionalno se kazhuva samo del od vistinata i se "tvrdi" deka chovekot ne znae sto zboruval bidejki bil dushevno bolen.

Messenger напиша: Nitsche rekol: Koga se odi protiv neprijatelot i kiseloto vino i loshata muzika se dobri. Ne go branam ovoj filozof, no ako veke sakate da go napagjate so nekakvi "fakti", togash prvin treba da si gi sredite i da gi proverite tie fakti. Nitsche ne bil psihichki bolen. Vsushnost, ushte na svoi shesnaeset godini bil proglasen za genije od togashniot edukativen establishment, a samo nekolku godini potoa bil postaven za profesor na fakultet. Toj im predaval na lugje koi bile postari od nego. Eden dushevno bolen chovek ili "ludak", kako sto sakaat nekoi negovi zakolnati neprijateli da go narekuvaat, nikogash nemalo da bide tolku respektiran i da mu se dodeli pozicija na najmlad profesor vo istorijata na univerzitetot. Nitche, vo esenta na svojot zhivot se razbole od gonoreja, koja vo toa vreme beshe neizlechiva. Edna od posledicite na taa bolest e razoruvanje na nervniot sistem. Tochno e deka toj se lecheshe od tie posledici i umre od niv. Denes, mnogu konvencionalno se kazhuva samo del od vistinata i se "tvrdi" deka chovekot ne znae sto zboruval bidejki bil dushevno bolen.

секој си има право на свое мислење, што е во ред се додека не се труди да го наметнува

ahinora напиша: Малка поправка: не е гонорея заболяването, а сифилис. Последните концепции на Ницше, за които е характерна крайност и нихилизъм, биват оправдани от изследователите му от заболяването му, чиято финална фаза е загубването на разсъдъка, загубата на връзка с действителността. Аз лично смятам,че това не е нужно. Ницще не е нацист, дори не е националист просто е имал една химера- властта на една свръхчовешка раса. Противоречието между  чисто човешките инстинкти и принципите на християнското учение просто му налага да застане на позицията- вярвам в човешкото в човека. Това е в общи линии.Надали би се радвал, ако би бил жив през годините на нацистка Германия. Просто концепцията му за свръхчовека бива силно нагодена към политическите амбиции на Хитлер. Според мен, единствено общото вмежду Хитлер и Ницше е в любовта им към Вагнер, неговият талант и идеи в музикалното му творчество.

Blagodaram sto me popravi okolu bolesta. Napraviv lapsus. Tochno e deka ovoj filozof se razboli od sifilis i site nervni posledici pri krajot od negoviot zhivot bea od toa.

Apsolutno se slozhuvam so se sto kazha do sega. Jas go delam istoto mislenje.

зашто е толкав грев да се каже дека имал нервни и психички проблеми? ако сакаме некоја личност и нејзината филозофија да ја сфатиме, мора да процениме до која мерка и како личност има авторитет да ни зборува за одредена тема или не...



кај ниче, особено две работи се изразито проблематични....

прво, што неговите филозофски гледишта доживуваат радикална трансформација, што пропратено со горчината на неговиот писателски стил, од психолошка гледна точка можело единствено да биде производ на некаква страотна животна траума. пример за тоа е, што отпрвин бил заљубен во Лутер, реформаторот, во своите млади години, го сметал за основоположник на современото општество и прогресот на човештвото. Но одеднаш, некаде после 1878 г., станува главен непријател и сиот свој творечки гениј го насочува во изложување на својот бес кон христијанството. вреди да се спомне, дека татко му бил лутерански свештеник, некои биографи сметаат дека се работело за некоја семејна траума/трагедија, особено кавгите со сестра му, повторените неуспешни обиди за удварање, како и горчината од прераната смрт на татко му и мајка му, кои можеби биле чкрапалото во умот на Ниче... Да не заборавиме дека менталната лудост на Ниче, била толку очигледна во последните 12 (значи не една, или две) години од неговиот живот, што бил постојано во ментални институции. Доволно е да се прочитаат делови од неговите писма во ова време, т.н. Писма на Лудоста, да му биде на секој јасно дека човекот избезумил.

и второ, нешто за кое што може навистина премногу да се пишува, е тоа што секоја филозофија/идеологија/религија, се вреднува не само според убавината на напишаното, туку според резултатите, според тоа какво општество таа идеологија произведува. За жал, филозофијата на Ниче, тука паѓа на едно катаклизмично ниско ниво, бидејќи токму тој го подгтови теренот за катаклизмата на 20-тиот век, за силувањето на Европската култура и геноцидот над Европските народи извршен од Нацистите. Доволно е да се спомне само дека Ничовата „Така говореше Заратустра“ беше вториот том од двотомската задолжителна лектира за секоја Германски војник, заедно со Меин Кампф, од самиот Адолф.

Значи тука е поразот на оваа идеологија. Не толку од логичка, когнитивна смисла, каде што таа може и да звучи супер и фина, и шо ти ја знам. Поразот е во нејзината практична формулација која доведе до анихилација на се прогресивно, хумано и праведно во човекот. Дали тоа била желбата на Ниче, никој не може да знае, но ефектите зборуваат покрваво од зборовите..

Идеята тук е, че Господ е мъртъв като идея и догма.

Именно.