Минато, сегашност, иднина

Минато, сегашност и иднина ne se nishto drugo osven perceptualni artefakti, kako shto e i iluzijata za individualnoto JAS, koe se ragja i umira. Koga kje se razbere deka JAS e Kreacijata, edno i edinstveno so seto onoa shto postoi, kompletno, neddelivo, seopfatno, vechno i beskrajno, togash fragmentiranjeto, koaliziranjeto i patenjeto ne se mozhni.              

Изменето од Messenger - 11.Април.2010 во 06:45

Vlijaat onaka kako shto gi razbirame ili kako shto sme gi osoznale.

Zatoa rekov deka "Koga kje se razbere deka JAS e Kreacijata, edno i edinstveno so seto onoa shto postoi, kompletno, neddelivo, seopfatno, vechno i beskrajno, togash fragmentiranjeto, koaliziranjeto i patenjeto ne se mozhni."

Toa e onoa shto Isus veli "ljubi go blizhniot zvoj kako shto se ljubish sebe si". Ako ni e jasno deka nie sme edno Sebstvo so Kreacijata, a ne sme nekakvi individualni fragmenti, togash nema voopshto da ni bide teshko da gi sledime Isusovite i Budinite soveti.

Ednostavno nema da imame shansa da pravime neshto podrugo, da bideme neprijateli na samite sebe si.

Zatoa shto taka diktira egoto.

Egoto skoro sekogash ja "overajda" (ne mi teknuva makedonskiot zbor) svesta koga kje vidi deka vo sogleduvanjeto na svesta nema kjar za nego.

Zatoa tolku mnogu pati pravime edna rabota, iako dlaboko vo sebe chuvstvuvame deka toa "ne e vo red". Chuvstvoto e nashata svest, a racionaliziranjeto e nasheto ego.

I zatoa se veli deka prosvetluvanjeto doagja so pobeduvanje na egoto.






Изменето од Messenger - 12.Април.2010 во 17:30

Мене ми е се ова толку апстрактно. Минато, сегашност и иднина. Јас сум веројатно поделена на три дела и сум сегде и затоа се е толку еб*но конфузно.

renatax напиша: ekszi88 напиша: Мене ми е се ова толку апстрактно. Минато, сегашност и иднина. Јас сум веројатно поделена на три дела и сум сегде и затоа се е толку еб*но конфузно. Да требаше да живееме во/со минатото ,очите ќе ни беа на тилот....затоа гледај напред и живеј ја сегашноста,така конфузноста ќе ја снема.

Не постои минато, веќе поминало, не постои иднина, уште не се случила, постои само СЕГА.

И јас мислам така.. ама не доживувам... за жал. Сеуште со лопатата чепкам во минатото и страв ми претставува иднината... мада тензијата како поминвуа времето опаѓа и неретко знам да се препуштам на сега и овде. Барем за разлика од порано

Епа сега ќе си почекаш дури да се наполни вода во бољерот после ама наместо да се замараш како некој прееска го исклучил бољерот, можеш сега и овде да филозофираш не тупејќи си кога воопшто ќе се избањаш... и ондак то