Кoja кујна???

јооој навистина сонце? леле ако е така баш ми е драго-верувај дека е much better for your body 

ма сите ги сакам. што не содржат месо.....сепак макробиотиката ми е на прво место.
П.С. намерно ја скокнав грчката кујна

Американска Кујна

Најсликовит израз, кој најдобро ги опишува жителите на Соединетите Амери­кански Држави е “Мелтинг Пот” - “лонец во кој се стопуваат и се мешаат различни луѓе, обичаи, култури, раси, религии, па така и гастрономијата од сите делови на светот”. Американската кујна е многу разновидна и не може строго да се дефинира.
Тоа на што денес сите помислуваме кога ќе ја споменеме американската кујна пред се е брзата храна: хамбургери, помфрит, печено пилешко, хот-дог, салата од компири, пита од јаболка и традиционални јадења кои се јадат  за одредени пригоди, како полнета мисирка и сладок компир. Врежано е мислењето дека голем дел од популацијата живее на брза храна. Тоа навистина е така, а дома приготвената храна е вистинска реткост, иако не значи дека не постои.

Регионални кујни
Доселениците во САД, со себе ги донеле и специјалитетите од земјите од кои дошле, а времето покажало кои јадења се прифатени.
Североисточниот дел на САД, познат како Нењ Енгланд, познат е по силните јадења кои се приго­твуваат според рецептите на британските колонизатори, како и по јадењата од морски плодови.
Германците, Скандинавците, Источноевропејците, Русите, Британците и Италијаните и сите нивни кујни учествувале во создавањето на единствената кујна на средишниот дел на Северна Америка. Традицијата на Европа и локалните производи ја достигнале врвната убавина во комбинација со индијанската умешност на приготвување на храната, која е едноставна, но хранлива. Питите со месо, различните видови на леб, колачи, палачинки, морски риби, варива, закиселен зеленчук, па дури и сарма се најпознатите јадења од овој дел на САД.
Германците го донеле пивото, колбасите и саламите, како и разните видови на леб, Скандинавците ги донеле јадењата од риба, лебот од компири и месните топчиња, Унгарците го донеле гулашот, Италијаните начинот на подготвување на сирењето. Поради долгите и ладни зими во овој регион месото се суши, зеленчукот се кисели, а овошјето се конзервира.
Југоисточната кујна не е за оние со осетлив желудник. Таа е настаната според желбата на фармерите на кои за добра работа и издржливост им била неопходна обилна и хранлива кујна. Да споменеме само дека главно се темели на храна пржена во многу масло, со масни сосови и многу слатки десерти. Јужњаците покажуваат и голема наклонетост кон скарата. На скарата најчесто има поголемо свинско парче, особено маринирани свински ребра, кои полека се печат. Со јадењата од скара се служи свеж зеленчук, грашок и леб од пченка.
Жителите од француско- канадско потекло кои живеат западно и јужно од Нењ Орлеанс претпочитаат едноставна храна, полна со арома, во која доминантни се зачините од пиперки, лук и целер. Нењ Орлеанс се гордее со оригиналната кујна со доза на европски шмек. Тука има мешавина од шпанска и француска култура, како и културата на африканските досеелници. Тоа е складна мешавина од лесна креолска и француска кујна, со интензивни африкански и западноевропски зачини.
На кујната на југозападните држави најмногу влијаеле Индијанците, како и раните шпански доселеници од Мексико. Локалните производи и мексиканските зачини ја создале кујната на овој регион, чија варијанта Теџ-Меџ, е популарна во Тексас и долж мексиканската граница.
Скара и чили, типично каубојската храна е толку омилена, така што се одржуваат и годишни чили фестивали.
Калифорниската кујна се темели на многу свеж зеленчук, овошје и морски плодови, така да може да зборуваме за поздрава и полесна кујна. Разновидниот состав на населението има донесено делови од националните кујни и во спој со изобилството на плодови од природата се формирала калифорниската кујна.
Свежите производи се зачинуваат со необични зачини и затоа немојте да се изненадите доколку зелената салата, сервирана со авокадо и портокали, биде зачинета со лут азиски сос со кикиритки. Многу се конзумира риба печена на скара, која се сервира со зеленчук на кинески начин и леб пржен на индијански начин.
САД се најголеми произво­дители и извозници на храна во светот. Затоа нема да згрешите доколку пробате било која од регионалните кујни, но најдобро ќе биде сепак да се одлучите за онаа кујна што е најприфатлива за вашиот вкус.

Канадска Кујна


Староседелците, Индија­н­ците и Ескимите ги создавале основите на канадската кујна: пеммицан (мешавина од суво месо), месото од бивол, дивата репка и дивиот ориз сеуште не се заборавени. Денешната кујна се развила под влијание на народите кои живеат во Канада, а денес тоа се етноси од речиси сите делови на светот.

Квебек
Вината, одгледувањето на јаболка, крушки и сливи, одгледувањето на шатки, јагнешкото месо, јаболковиот сок, печурките се само некои од производите кои се конзумираат во Квебек. Тука навистина добро се јаде. Жителите се мајстори во подготвување на морски плодови, риби и школки. Некои од класичните рецепти се вброени во оваа кујна, а заштитен знак е питата со морски плодови.
Онтарио
Специфичноста на микроклимата, посебно во деловите покрај езерата, влијае врз богатството и разновидноста на пло­довите од земјата и езерата. Најголем род даваат јаболката, а во јужниот дел на Онтарио се одгледуваат и праски, сливи и грозје.
Во овој регион се произведува и познатото слатко “ледено виноАриал (ице њине). Грозјето се собира замрзнато, на темпе-ратура од околу -10 степени, најчесто за време на ладните ноќи во февруари, кога на знак на сирената се будат винарите кои заминуваат на берба. Британска  Колумбија
Најпознатиот кана­дски регион, кој граничи со Пацификот, познат е и како предел богат со лососи. Ле­т­ниот улов се суши, замрзнува, чади или конзервира и се јаде во текот на целата година.
Градот Ванкувер, стар само стотина години, нема долга кулинарска традиција и е подложен на многу влијанија: лесните вкусови од западното крајбрежје се мешаат со азиската гастрономска култура на бројните заедници на доселеници. Благата клима создала идеални услови за природен начин на  одгледување на зеленчукот и овошјето, така да староседелците немале потреба да се занимаваат со агрокултура.
Лососот и морските плодови најчесто завршуваат како јадења на скара.Њуфаундланд и Лабрадор
Најисточниот регион први го откриле Викинзите пред 1000 години, а подоцна и француските и португалските рибари во потрага по бакалар. Исхраната се темели на риби и школки: варени, печени, или на скара, а десертите се подготвуваат од вкусните диви бобинки.
Летото е време на фестивали, кога се слават и сите локални производи: октопод, јагоди, боровинки, а ниту една свеченост не поминува без силниот рум, по кој овој регион е познат.

Нова Скотија
Топлиот јастог со растопен путер, топлата пита со боровинки, густата крем-супа со морски плодови се дел од гастрономските изненадувања во Нова Скотија каде се забележливи влијанијата на француската, англиската, германската и шкотската кујна.
Школките, рибите сабјарки, скушите, лососот, раковите и бакаларот од Нова Скотија се познати во целиот свет.
Во традиционалните јадења спаѓаат питата со пилешко и рендано сирење, јадењата пржени на тава, паштетата од зајак, колбасите. Десертите се подготвуваат од бобинки, шумско овошје и јаболки.

Алберта
Алберта е синоним за одгледување на добиток, посебно на говеда и бизони. Печениот грав, јадењата на скара, дивиот ориз и јачмен се дел од гастрономската традиција на овој регион.
Праирие Оѕстер (коктел од свежи јајца, Њорцестерсхире сос, посолен и попарен) исто така е еден од симболите на овој регион, а тој се користи и како лек против мамурлукот.

Манитоба
Традиционалната исхрана, која вклучува бизони, дивеч, риба, диво овошје и житарки, сеуште е присутна на менито. Трговците со крзна го донеле сплесканиот леб печен над оган, на кој понекогаш му се додава суво овошје или бобинки, а се одржала и традицијата на чадена риба и месо.
Со текот на времето во Манитоба се населиле доселеници од целиот свет и нормално со себе ги донеле и дел од своите гастрономски обичаи.
Винипег е денес мултикултурен град во кој е подедакво лесно да се најде јапонско суши како и италијански “џелато”.
Во францускиот дел на градот може да се пробаат хранливи француско-канадски јадења како супа од грашок и слатки пити, див ориз, или десерти со боровинки.
Доколку претстојувате во овој регион секако треба да ги пробате топчињата полнети со компир и сирење, кои се служат со кисела павлака, густите чорби, тестенините и колбасите.

Француска Кујна

Вистинскиот развој на француската кујна започнува со Катерина де Медичи. Кога во 1533 -тата година таа заминала за Франција за да се омажи за кралот Хенри Втори, таа покрај личните работи, на пат ги повела  готвачите, келнерите и слаткарите. Катерина со право била сомнителна кон гастрономската култура на францускиот двор, затоа што на почетокот на 16 век, таа била катастрофална.
Особено популарни биле егзотичните, скапи производи, додека свежите локални производи се сметале за помалку вредни. Катерина успева тешките бокали да бидат  заменети со елегантни чаши од венецијанско стакло, се започнува со употреба на емајлирани садови и вилушки, што за Французите дотогаш била непознаница.  Голема популарност добиваат тестенините, зеленчукот и ароматичните растенија.

Француската кујна денес
Смислата за подготвување на добра храна кај Французите е природна. Едноставни луѓе кои за храната зборуваат со посебен жар и при тоа изненадувачки е знаењето кое го покажуваат. Со таквиот  начин на вреднување Французите развиле рафиниран вкус за подготвување извонредни специјалитети. Јадењето кај Французите не претставува само  конзумирање на храна, туку и време за дружење и релаксација. Ручекот најчесто се состои од три, а неретко и четири јадења: предјадење, главно јадење, сирење и десерт.Реномето на француската кујна е засновано на големиот број сирења, преработки од месо, шампањ, коњак, вино и др.  За време на јадењето се пие вино, кое има статус на прехрамбен производ. Денес не постои француски винар кој ќе ви предложи одредено вино, а да не ве посоветува со кое јадење највеќе одговара.

СУПИ
Секое традиционално мени започнува со супа. Супата е за јадењето, тоа што е убавиот двор за куќата. Најпознати француски супи се супа од лук, супа од грав, кремаста супа од тиква и познатата авињонска супа.

СИРЕЊЕ
Франција е земја во која се произведуваат повеќе од 370 видови на сирење. Секој вид на сирење говори за регионот во кој е произведен и  е резултат на посебната клима, вегетација, фауната и традиционалниот начин на подготовка.
Се разбира дека за време на  оброкот сирењето не смее да недостасува.

КРОАСАН
Кроасан, што во превод значи полимесец е омилено печиво кај Французите, а потекнува од Унгарија.

СЕНФ
Уште од времето на Карло Велики, селаните знаеле да подготвуваат сенф, што набрзо се проширило низ цела Франција. Во тоа време во 1300- та година во Париз имало 10 производители на сенф, а во 1650- та година 600.
Сенфот се смета за универзален зачин. Тој го засилува вкусот, а посебно е добар за преливите за салата, месо и риба.

ВИНО
Во француските вина се соединуваат многу карактеристики на регионот од кој потекнува: структурата на земјата и нејзиниот состав, положбата и косината на земјиштето, бројот на сончеви денови, количеството на врнежи, мразот и ветрот.
Виното говори за човекот кој го произведува. Тоа го отсликува неговиот карактер, неговото културно и историско наследство, неговата филозофија и етика. Најпознати региони на вино во Франција се Бордо,  Божоле, Кот ди Рон и Прованса.

ШАМПАЊ
Шампањот  е заштитно име на природното пенливо вино, кое се произведува од грозје и вино по посебна постапка.  Секоја прослава е незамислива без Шампањ. Отворањето на ова шише претставува прослава само по себе. Постојат многу причини кои влијаат на вкусот на шампањот. Вкусот може да биде лесен, овошен, цветен, свеж, зрел, едноставен или комплексен. Шампањот може да се служи како аперитив, со главното јадење или со десертот. Одговара за сите пригоди само треба да биде избран оној вистинскиот.

КОЊАК
Коњакот е алкохолен пијалок кој се добива со двојна дестилација на виното произведено во истоимената област во Франција. Производството на коњак започнало во 17 век, а самото име се појавува во 1783-тата година. Карактеристичната арома на коњакот се постигнува со чување во дабови буриња. Коњакот стар до 5 години е светло жолт со вкус на ванила, коњакот стар помеѓу 5 и 10 години има потемна боја и поизразен вкус. Дури по 30 години доаѓа до мало намалување на процентот на алкохол, а по 50 години коњакот има 40% алкохол и може да се користи како пијалок. Но концентрацијата на алкохол може да се корегира и со дестилирана вода.
Сепак и покрај се што прочитавте, француската кујна најдобро ќе ја запознаете, доколку  ја дегустирате.

Унгарска Кујна


Унгарците се народ со богата култура и начин на живеење и токму тука може најубаво да се забележи колку гастронимијата е значаен дел од културата. Од најразновидните производи со кои изобилува оваа  богата земја настанале вистински специјалитети, кои унгарската кујна ја вбројуваат меѓу најдобрите светски кујни.
Главна карактеристика на ,, огнената,,  унгарска кујна е обилното додавање на пиперката во многу јадења. Понатаму многу се користи маст (главно свинска), разни зачини, павлака или кајмак, а во последно време и печурки. Од унгарските јадења секоја домаќинка знае да подготви разни лути гулаши, паприкаши и чорби од риба, но се разбира дека изборот на вкусни јадења од оваа земја е многу поголем и поразновиден. Интересно е дека во Унгарија главно се служат разни топли чорби со додатоци на почетокот на оброкот, додека предјадењата се слабо застапени. Унгарците не робуваат исклучиво на своите лути јадења, туку  прифатиле и многу особини од кујните на другите  народи (најчесто од австриската и чешката кујна).
Најпознатото унгарски јадење гулаш, води потекло од унгарските пусти (тревнати степи, а  името го добило по тамошните чувари на стока), а преку Беч станало познато во целиот свет. Во многу земји под гулаш се подразбираат сите јадења зачинети со пиперка, но добрите познавачи на унгарската кујна разликуваат четири јадења во кои пиперката има важна улога. Тоа се: гулаш, перкелт, токањ и паприкаш, а има доста варијации од овие четири основни видови на јадење. Гулашот е густа, мрсна чорба со многу кромид и пиперки, со додаток од ситно сечкани компири и мали теста. Перкелт е јадење со многу кромид и со густ сос, а месото се динста. Токањ е јадење слично на претходното, но месото е поситно исечкано и има помалку кромид и пиперки ( кои може да се заменат и со црн пипер) ,а се додава павлака, печурки, грашок и друг зеленчук.
Паприкашот  наликува на перкелт, но му се додава повеќе павлака. За паприкаш се погодни разните светли меса ( пилешко, телешко, јагнешко, риба), додека темните меса  ( говедско, овчо, дивеч) и мрсното месо ( свинско, од гуска или патка) се погодни за перкелт или токањ. Гулашот најчесто се подготвува од говедско и пилешко месо, но може и од свинско и овчо месо. Познати се унгарските јадења од риба (особено паприкаш), кои се посебно вкусни ако се подготвени со смуѓ од езерото Балатон, или ако се стават неколку поквалитетни видови на слатководни риби. Од јадењата кои може да се чуваат подолго време би ги издвоиле тархоњ (ситно сушено тесто), и разните месни преработки. Колењето на свињите за  Унгарците  претставува вистинско доживување. Од десертите напознати се тортите, крофните, кремовите и палачинките.
Многу често може да слушнете дека Унгарците ја ставаат пиперката (свежа, кисела, мелена) во сите јадења освен во колачите, па да спонеме неколку податоци за овој зеленчук толку значаен за унгарската кујна. Пиперката во Унгаија е дојдена од Америка и се произведува во големи количини и со многу внимание.
Со специјалитетите на унгарската кујна одлично се вклопуваат познатите унгарски вина. Секоја покраина во Унгарија има вина со спечифичен вкус и мирис, а за најдобро се смета токајското вино ( од околината на градот Токај), кое навистина е нешто посебно. Ова вино наречено ,, вино на кралевите и крал на вината, може да биде суво или слатко, но нема да згрешите од било кое да се напиете. Многу познато е и црвеното вино егри бикавер од околината на градот Егер.
Повеќето унгарски вина се квалитетни и специфични, како и унгарските јадења  со кои одлично се вклопуваат и кои  вистинските гурмани задолжително треба да ги пробаат и да уживаат во нив.

Италијанска Кујна

Изобилството на производи и гастрономското наследство ја вбројуваат  италијанската кујна меѓу најпопуларните во светот. Карактеристично за италијанската кујна е што секој регион има свои особености. Географските промени од северот кон југот резултирале со мноштво разновидна  храна, но историското влијание одиграло важна улога. Така на пример сицилијанската кујна и денес го задржала влијанието на арапската кујна, а унгарскиот гулаш може да се проба и во Трст.
Италијанската трпеза е секогаш богата со разновидна храна, но тоа што секогаш е присутно е регионалната посебност, високиот квалитет на производите и чувството за традиција. На почеток на оброкот се служи предјадње кое обично има пет дела, потоа следува првото јадење со избор на разни јадења од тестенини или ориз, а по тоа следува второто јадење во кое има месо или риба со прилог од зеленчук; следува сирењето и на крајот десерт и кафе еспресо. Предјадењето може да се состои само од пршута или маслинки со леб или од петнаесетина вкусни залаци чии состојки варираат од регион до регион. Месните преработки како мортаделата, светски познатата париска пршута и разните салами се неизоставен дел на предјадењето, а може да се сервираат сами или со свежо овошје.
Рибата и морските плодови особено се популарни како предјадења во приморските краеви. Во салатите од морски плодови најчесто се користи октопод и разни видови на школки.
Зеленчукот може да се служи свеж (во салатите) или варен и зачинет со маслиново масло и свежи ароматизирани растенија.
Неколкуте предјадења може да претставуваат самостоен оброк, кој се надополнува со крцкав леб или палента. Се продолжува со свежо овошје и сирење и на крај се заокружува со јако кафе еспресо.

КАФЕ
Во Италија еспресото се пие за појадок, но и во текот на целиот ден. Доброто еспресо мора да се пие топло од загрена чаша и обично со многу шеќер. Светлокафеавата боја на пената е знак дека апаратот за кафе е наместен на оптимална температура и притисок.


ДОМАТ
Доматот е омилениот зеленчук на Италијаните  и се јаде секој ден, независно од годишното време. Тој може да биде составен дел на сосот за тестенини, една од состојките на салатата, полнет или печен- италијанските готвачи секогаш ќе смислат нешто ново.

ПИЦА
Пицата влече корени уште од времето на старите Римјани. Но најголема популарност добива во 19- иот век кога италијанските емигранти и ја претставуваат на американската јавност. Во шеесетите години на 20 - иот век пицата станува популарна и во Европа, додека во Италија сеуште е непозната освен на територијата околу Неапол. Дури во 80-ите години на 20- иот век пицата станува популарна во Италија.

ТЕСТЕНИНИ
Секој регион во Италија има своја приказна за тестенините. Иако има повеќе верзии од кога потекнуваат тестенините и кој ги донел во Италија, едно е сигурно: денес тестенините се јавуваат во повеќе од 300 форми и се едно од најомилените јадења.

ПАРМЕЗАН
Пармезанот е сирење кое се произведува од обрано кравјо млеко. Парме­занот е жолт со грануласта структура и има пикантен вкус. Познат е во Парма уште во 13- иот век, иако потекнува од Тоскана во 11- иот век. Од 14- иот век се користи за наросување на тестенините. За да не се изгуби вкусот на пармезанот, треба да се изренда непосредно пред употребувањето.

ОРИЗ
За појавувањето на оризот во Италија постојат ралични теории. Едни тврдат дека за оризот знаеле и старите Римјани, додека други сметаат дека оризот на Сицилија го донеле Арапите. Одгледувањето на ориз во долината на реката По датира од 15- иот век.

ТИРАМИСУ
Тирамису што во превод значи ,,земи ме има статус на култен колач во Италија. Главни состојки се пишкотите  натопени со црно кафе, (во кои може да се додаде малку коњак, или рум) и сирење маскарпне кое на колачот му дава кремаста структура.
Храната во Италија претставува вистинско уживање кое секој­дневно се слави како гозба за сите сетила: во друштво на семеј­ството или пријателите, дома или во добар ресторан.
Секогаш кога е тоа можно храната во Италија се јаде во друштво.