Чоколадо

 

girl напиша: sto mislite za cokoladite[IMG]style="WIDTH: 18px; HEIGHT: 17px" height=37 src="smileys/smiley25.gif" width=41>

Мислиме дека се добри.

Сите ги сакаме чоколадите, ама никој не напишал нешто повеќе за нив ...ај ќе ви се вклучам во муабет...вие продолжете си со...омилено чоколадо


Историја на чоколадото


Дали сте знаеле дека историјата на чоколадото потекнува од пред 4000 години? Или дека какаото одиграло важна улога како валута во културите на Ацтеките и Маите?

Многу е мал бројот на хранливи материјали кои имаат толку богата и интригантна историја како што се какаото и чоколадата. Кога Хернандо Кортез за прв пат го увезе какаото во Европа, и кога научи како да прави чоколадни напитоци со него, предизвика тивка револуција; тоа беше намирница која ги воодушевуваше сите. Дури и денес, какаото и чоколадата се симболи на мистерија и задоволство. Проучувајќи ја историјата на чоколадото ќе си помогнеме да ја разбериме подобро магијата на овај продукт кој ни овозможува големо задоволство и уживање.

П.Н.Е. 2000

Археолозите и истражувачите најдоа траги од мало село во долината Улуа во Хондурас каде што какаото ја одиграла централната улога. Таму се пронајдени најстарите шолји за пиење и чинии кои воопшто се откриени во Латинска Америка. Според истражувачите, овие шолји се користеле исклучиво за подготовка и консумирање на "Xocoatl", оригиналниот чоколаден напиток. Историчарите веруваат дека ова малечко село претставува симбол на раѓањето на модерното чоколадо.

200 - 900

Какаото е еден од стожерите на Мајанската агрикултура и религија. Какаото претставувало луксузен предмет понуден како вреден подарок за починатите великодостојници за време на нивните погребални церемонии. Научниците пронашле во нивните гробови теракотни садови исполнети со темно-кафеав прашок, овај прашок преставува остаток од чоколадниот напиток кој се принесувал кон починатиот.

Една од древните Мајански мистични „библии“ Popl Vuh рескажува како се креирале приказните, сагите и победите на Маите кои се често поврзани и се однесуваат на какаото. Раскажува за приказната за големите близнаци кои го ослободиле светот од теророт кој го спроведувале демоните. Илустрации од оваа легенда, како и потврдени приказни за близнаците се пронајдени; овие илустрации ни покажуваат како близнаците му нудат ваза полна со како на богот „Д“.

Исто така и светата Мајанска книга од Chilam Balam се референцира на каковото дрво: тоа симболизира свето дрво кое е посадено во деновите на „Темната Доба“ за да ги прикажи четирите насоки на ветрот пред доаѓањето на Светлината.

Какаото одиграло и есенцијална улога во Мајанското општество и трговија (валута). Името какао исто така се однесува на нивната монетарна валута. Глаголот какау во буквален и оригинален превод значи „да се носиш со оние кои одат, работат и оплеменуваат“. Да се носиш со може да се интерпретира и како: размена, плаќање, па дури и да го направиш тоа. Ова се однесува со улогата на какаото во смисолот на размена, исто како и парите.




Исто така се користело во Мајанската, а подоцна и во Ацтечката култура во повеќе композитни зборови како што се nocacau (мои пари) или mocacau (твои пари). Шпанците го присвојуваат зборот какао во моментот кога станува чисто дека тоа се однесува на субјектот кој се користи при размената: какаовата мешунка. Па поради тоа Шпанците биле убедени дека името какао се поврзува со плантажите на вкусното какао.

900 - 1500

Ерата на 900-тите години се памети како почеток на пропаста на Мајанската култура, до 1300-та година, цивилизацијата на Маите скоро и да исчезнува целосно. Само Јукатан (Yucatan) регионот во Мексико останува последна територајна која сведочи за богатиот период на едно дотогаш величанствено царство со богата култура, се до 15-тиот век. Целиот регион се базирал на старата култура на Маите, како и на нивните навики: какаото се уште играло многу важна улога, не само како платежно средство. Всушност, останатите Мајански градови своите такси и даноци ги плаќале со какаови мешунки кон Династијата на Маите. Како и да е, после пропаста на Маите, и кога нивната култура потполно исчезнува, какаото станува уште попопуларно.

После Толтец, Ацтеките ги создаваат своите први заедници во Мексико околу 1300-та година. Декларирајќи се себеси за освојувачи на Толтец, и со чиста и умна политика тие прераснуваат во освојувачи и наследници на голем дел од територијата која до тогаш припраѓала на Маите. Старите Толтешки навики и религија одиграле голема и важна клучна улога во културата на Ацтеките. Ацтеките исто така завојувале и со Толтешкиот крал Quetzalcoatl со што повторно се потврдил веќе воспоставениот линк помеѓу Ацтеките и какаото

Според легендите, Quetzalcoatl го добил какаото како подарок од боговите. Негова задача била да им го донесе на луѓето од рајот и да ги научи како да го одгледуваат и да прават различни жетви поврзани со какаото. Quetzalcoatl си ја завршил својата работа. Неговото кралство Тула се изградило на неговите вештини за субјективизам: знаеле да мелат и процесираат сребро, скапоцени зелени камења и сите ги ставале своите вештини во служба на големиот Quetzalcoatl. Толтешката култура цветала и прикажувала голема благосостојба преку преубавите куќи, нивните сребрени и скапоцени камења, белите штитови како и нивната богат почва која им овозможувала големи жетви на памук, пченка и какао.

Се тргнало наопаку кога три самовили рашириле гласини и невистини во рајот на Тула. Едната од нив, Titlacauan, му понудила на Quetzalcoatl специјална напивка со која му ветиле дека ќе му даде вечна младост и дека ќе му овозможи пристап назад во рајот. Со тоа се докажува дека тој бил отруен и почнал да полудува: ги запалил сите куќи и какаови дрва во Тула. После тоа, исчезнува во големата морска шир и никогаш повеќе не го виделе. За среќа, некои од какаовите дрвца успеале да се спасат. Производството и оплеменување на какаото можело да продолжи.

1500 - 1700

Европа за прв пат доаѓа во контакт со какаото и чоколадата во 1502 година. Тоа е времето на Шпанските освојувања со Кристофер Колумбо со што се воспоставуваат врски со новиот свет. Кога стигнал на островот Гвинеја близу до Хондурас локалното население ги наполнале нивните бродови со какаови мешунки.

Како што му ги нуделе своите драгоцени подароци на Колумбо, дел од мешунките паднале во водата. Мексиканците се нурнале во водата да ги спасат мешунките како да се нешто најсакпоцено на светот. Ова ги изненадило Шпанците. Како и да е, тие се уште не ја сфаќале огромната вредност на какаото.

Кортез ја освоил земјата и почнал да гради плантажи за производство на какао низ целата област. Тој бил убеден дека тоа ќе му донесе иста вредност и обрт, како и златото за кое се надевал дека ќе го најде. Шпанските освојувачи исто така го задржале какаото како локална валута: тие купувале робови, храна и пијалоци и исто така откриле како да прават хранлив, и доста вкусен напиток со него: xocoatl. Да, ја откриле чоколадата.

За да подготват чоколаден напиток, Ацтеките ја отворале какаовата лушпа прво, ваделе 30 до 40 зрнца и ги сушеле неколку дена на сонце. После тоа ги печеле зрнцата над голема топлина од отворен оган, со што се произведувал одличен, сладок мирис. После тоа ги заградувале зрнцата користејќи голем подвижен камен и со закривен камен, "metate", додавале зачини, херби и црвен пипер за да се добиецрвена паста. Ја пропуштале оваа паста во вода и ја предавале од еден андруг се додека не запенела. Оваа мрсна и дебела пена го правела напитокот многу вкусен според Ацтеките.

Шпанците најмногу биле заинтересирани за економската вредност на какаото. Тие дури го оспорувале вкусот на чоколадото оценувајќи го како горчлив. Но, дури после неколку декади Ацтеките ги убедиле Шпанците дека чоколадтото се состои од голем број хранливи состојки со медицински својства и моќи на какаото, каковиот путер, какото и чоколадниот напиток.

Во 1528, Кортез го увезол првото каково стебло во Шпанија додека Шпанците одгледувале и стимулирале култивирање на какаото во забранетите зони во Латинска Америка.Тие доминирале и го монополизирале пазарот со какао.

Чоколадата пристигнува на Европскиот континент...

Кога чоколадата пристигнала во Европа, првично ја сметале како лек, а не како вкусен продукт. Ова било поврзано со Ацтечките верувања.Чоколадата го зацврстувала телото и била силен физички стимулатор. Првата официјална изјава е направена од страна на Bonavontura Di Aragon (Бонавентура Ди Арагон), брат на Cardinal Richelieu (Кардиналот Ричелиу) во 1653; употребата на чоколадата дејствувала стимулирачки на нормалното функционирање на сплината и останатите дигестивни функции.

Друг пример за медицинска класификација на чоколадото се наоѓа во првата публикација на рецептот за чоколада направен од страна на шпанскиот доктор Antonio Colmenero de Ledesma (Антонио Колменеро де Ледесма) во 1631. Тоа било базирано на стар Ацтечки рецепт, но горкиот вкус бил заменет со додавање на разни билки како анис, ванила, Розите од Александрија, цимет, бадеми, лешници.

Фармацевтите и докторите често додавале „функционален и докажан“ лек на рецептите за чоколада од 17-иот век. Вкусот на чоколадата горкиот и лош вкус на многу медикаменти го правел по прифатлив.

Во 17-ти и 18-ти век, чоколадата стандардно е препишувана или мешана во медикаментите за сите видови на зарази: Холандскиот доктор Bontecoe (Бонтецо) забележал дека тоа е доста ефикасно против настинките и кашлицата Според Француските лекари чоколадото се промовирало како дигестив, подобрувач на имунитетот и отпорноста кон настинки и грипови Чоколадото било смеатно и за „мозочна моќ“ бидејќи ги обновувало менталните способности на луѓето, па дури помагало и на луѓето кои страдале од депресија. Ова било потврдено од страна на многу доктори од цела Европа...

Пради медицинските својства на Ацтечкиот чоколаден напиток, рецептото на големо бил прифатен, со што чоколадата станала субјект за натпреварување меѓу шарлатаните кои сакале што повеќе да ги присвојат придобивките кои ги давало чоколадото. Со тоа чоколадото постанува субјект на измами, користејќи отпадоци од евтини какаови школки , наместо скапоцените јадра на какаовата мешунка.

... и конечно како слатка закана

Benzoni (Бензони), истражувач кој работел за Шпанската армија, во 1565 во своите истражувачки белешки за прв пат забележува како се припрема какаовиот чоколаден напиток. Шпанците ја криеле оваа тајна од остатокот од светот, во надеж дека можат да го задржат монополот што го воспоставиле во трговијата со какао.

Како и да е ние го поседуваме рецептот за слатка чоколада настанат во Oaxaca (Mexico). Тие го популаризирале чоколадниот напиток меѓу колонијаторите додавајќи му мед, цимет и шеќер. Шпанските монаси се меѓу првите во Шпанија кои околу 1590-та ја претставиле чоколадата како сладок деликатес. Чоколадниот напиток го разблажиле додавајќи му мед и ванила. Слатката сензација која ја развиле претставува основа за денешниот рецепт за правење чоколада.

Во 1606 италијанскиот трговец Carletti (Чарлети) ги пренел тајните на какото и одготовките на чоколадниот напиток во Италија. Чарлети уживал во какаото и чоколадата во западна Индија и Шпанија. За него тоа претставувало сензација која што сакал да ја сподели со своите Италијани.

Ова откритие во Италија води до вистинска чоколадна манија, отворајќи чоколатерии низ сите поголеми градови. Перуџа постанува срце на Италијанскиот чоколаден свет. Во Венеција се појавуваат првите специјализирани продавници за чоколада. После Италија, чоколадата се претставува и во Германија,Австрија и Швајцарија.

Французите за прв пат со чоколадата се запознаваат во 1615: кога Louis XIII (Луис 13-ти) се женал со Шпанската Ана од Австрија (Spanish Anna of Austria). Тие се преселуваат во Франција каде го претставуваат какаото и чоколадните напитоци пред кралското семејство. Ана дури си ја донела и личната подготувачка на кралскиот чоколаден напиток.

Белгија е анектирана од страна на Шпанската империја после смрта на Charles the Bold во 1477. Првите записи за какаото се наоѓаат во Гент во 1635.

Холандија станува дел од Шпанската империја во 14-от век, со што се објаснува пораното појавување на какаото во 1621. Западната индиска компанија дури увезувала какао преку пристаништата во Амстердам, поставувајќи мали производствени единици за преработка на какаото и продажба на нивните продукти на странските трговци.

Англичаните го вреднвале чоколадото како „екстравагантна“ работа кога за прв пат го пробале во 1657.

Како и во остатокот од цела Европа , чоколадата е прво сметана како привилегија која можеле да си ја дозволат само кралските семејства и големите благородници, но со тек на време се отвораат и првите продавници за широките народни маси, нормално повторно оние кои можат да си ја дозволат.

Географија и политика

1662: Италијанскиот кардинал Francesco Maria Brancaccio после долги години на дискусии потврдил дека е дозволено Католиците да го конзумираат чоколадото, но само како напиток но не и во тврда форма, нити преработен во торти и колачи.

1671: Војводата од Плесис - Пралин кој бил еден од амбасадорите на Луис 13-ти во Бордо во времето кога Бордо откажал послушност кон Кралските авторитети дошол до идеја да измисли колачи за да се придобијат бунтовниците на Бордо. Предлошувајќи ја оваа идеја се родила идејата за пралине (praline) но сепак денешното пралине покриено со чокоада е измеслено многу подоцна.

Закана за какаото

Во 17-от век, плантажите со какао толку се намножиле што почнале да ја истоштуваат земјата. Од друга страна работоспособното население почнало да се намалува поради ширењето на заразите и епидемиите со што се појавил недостаток на луѓе кои ќе се грижат за илјадниците какаови плантажи. Од таа точка, успехот на какаото претставувала закана да ја уништи неговата блескава иднина.

1700 - 1900

Кога во 18-иот век емпириските научници како Паскал и останатите ги поставиле основите на модерната наука, чоколадото ги губи своите медицински потенцијали додека нутрицистичките и вкусните вредности доаѓаат до преден план. Рецептите за чоколадните напитоци во исто време постануваат доста поедноставни и прочистени: какао, шеќер, ванила и млеко или вода постануваат главните играчи, наспроти медицинските состојки кои се користеле во претходните приготвувања.

Многу податоци од 18-от век говорат дека во тоа време чоколадото добива на популарност, но сепак поради пониската цена кафето и чајот се главните напитоци на населението. Чоколадниот напиток се уште претставува статусно обележје за многу фамилии кои можеле да си го дозволат истото.

1725: Ботаничарот Henry Sloane ја објавил првата комплетна монографија за какаовото дрво.

1728: Фамилијата Fry ја поставува првата фабрика за чоколада во Бристол, Велика Британија, користејќи хидраулична машинерија и опрема за процесирање и преработка на каковите мешунки.

1732: Францускиот артист Debuisson измислува маса за пресување на какаото. Се уште треба човечка сила но производството е многу поефикасно и покомфорно.

1737: Какаото добива и официјално Латинско ботаничко име од страна на Linnaeus: Theobroma cacao. Името се однесува на мистичните корени за потеклото на дрвото и во буквален превод значи: "какао, храна на боговите".

Иако потеклото на какаото е од Америка, САД за прв пат се запознаваат со чоколадата во 1765. John Hannon, англиски комисар за прв пат го претставува чоколадото во САД, а заедно со Dr. James Baker ја градат првата фабрика за чоколада во Масечустец.

1778: Во Франција, Doret ја гради првата машина за автоматска обработка на какаовата мешунка.
1822: Глобалната побарувачка за какао е во пораст, од друга страна политичката стабилност во Латинска Америка не оди во прилог на какаовите плантажи. Поради тоа почнува потрагата по нови почви за садење на бесценетото дрво, кои се наоѓаат во Еквадор, Бразил, Азија и Африка. Потребни се децении додека се создадат успешни плантажи, но сепак доаѓа до разместување на трговијата од античките положби на нови модерни плантажи.

Во 1828 холанѓанецот Coenraad Van Houten открива доста важна направа која ќе ја промени чоколадната индустрија и историја. Тоа е чоколадната преса која ги раздвојува какаовите зрна од какаовиот путер. Со ова се отвора можноста за добивање на какао во прав кое е многу поедноставно да се раствори во вода или друга течност.

Историчарите не се единствени кога станува збор за првиот производител на твра чоколада. Фамилијата Флај се вбројува меѓу првите кои произвеле тврда чоколада и ја продавале како таква. Ова не треба да не зачудува бидејќи чоколадото првенствено се конзумирала како течност, па се употербувала како прелив и додаток во разни колачи и торти но никогаш до тогаш не се употребувала во тврда форма.

Во Американската чоколадна историја дел зафаќа и Ghirardelli, италијански конфекционер. Тој открива сосема случајно, начин за добивање на безмасно какао во прав. Имено еден од неговите вработени случајно ставил неколку какаови мешунки во памучна торба и ги заборавил цела ноќ. Утрото кога Ghirardelli забележал дека какаовиот путер се абсробирал во памучната торба, додека остатоткот бил на подот. Со тоа околу 1860 Ghirardelli пронаоѓа иновативен начин како да добие квалитетно какао во прав.

Во 1865 во Италија за прв пат се мешаат лешници со чоколадна паста со што се раѓа производството на мали чоколадни бомбони.

Henri Nestlé пронашол начин за евапорација на млечен прав од течното млеко. Ова вило вовед во забрзано прозиводтво на млечни чоколадни табли во Швајцарија. Тие се познати и ден денес.

До средината на 18-ти век чоколадото има груба обработка. Со тек на време таа се обогатува со разно разни состојки кои и овозможуваат да го достигнат денешниот префинет вкус.

Во многу Европски земји чоколадото постанало заштитен производ бидејќи се појавувале многу измами. Се произведувале евтини чоколади од какаови отпадоци, а наместо каков путер се користеле разни масти. Поради тоа во поголемиот дел од Европа е донесен указ дека чоколадата мора да има минимум 32% чито какао за да може да се рачуна за чоколада.

1900 - Денес

Се до почетокот на 20-от век, чоколадата се уште е привилегија на богатите и славните. Таа е сеуште скапа поради високата цена на какаото и шеќерот во годините од 19-от век.

Околу 1900, цената на двете главни состојки за производство на чоколада рапидно се намалуваат со што се отвара можност за поевтинување на чоколадата. Тоа се осеќа од моментот кога почнува да се либерализира пазарот на какао, и намалувањето на даноците на какаото што ги имале воедено голме дел од земјите. Со ова се овозможува широка потрошувачка на чоколадото и негова употреба од страна на средната класа на потрошувачи во првата половина од 20-от век.

Во Италија, Francesco Buitoni почнува со производство на чоколадни производи, при што во 1922 ги произведува познатите"baci", кои на италијански знашат бакнежи. Тоа се мали чоколадца завиткани со сребрена хартија во која се запишани љубовни пораки. Од тогаш чоколадата и романсата одат рака под рака.

Во исто време низ светот се брендираат најпознатите светски чоколадни брендови: Neuhaus и Godiva во Белгија, La Maison du Chocolat и Fauchon во Франција, Lindt , Suchard и Sprüngli во Швајцарија.

Во Велика Британија остануваат верни на традицијата на производство на темно чоколадто, така да и до ден денешен британската кралска фамилија ги преферира компаниите Charbonnel & Walker (1825), Ackermans Chocolates (1919), Bendicks of Mayfair кои се задолжени за производство на традиционалните чоколадни производи за кралското семејство.

Во 1912: белгијанецот Jean Neuhaus , додава крем во внатрешноста на чоколадата со што се измислуваат познатите пралине. Белгиско-анатолската фамилија Kestekides го отвораат познатиот бренд Leonidas во 1920, тоа се прозорски продавници на пралине и чоколадни производи на главните улици во Белгија, подоцна во цела Еввропа и светот.

Пошетокот на 20-от век најавува бум во индустријализацијата на производството на чокоалда. На пр. во 1910 во Белгија во оваа гранка биле вработени 2200 луѓе, а во 1937 таа бројка изнесува 6180 што е индикатор кој ја покажува лидерската позиција на Белгија во производството на чоколада.
После Првата Светска Војна (WW I), полека но сигурно чоколадата добива нов статус во средна Европа и САД. Од производ кој се конзумирал само за специјални прилики, автоматизацијата во производството после WW I, овозможува овај продукт да стане главен помеѓу широките потрошувачки маси сочинети од средната класа на општестовото.

Производстово на чоколадните продукти се издигнува на доста високо ниво. Од продукт кој се користеше своевремено само како пијалак, сега се произведува во разни облици и продукти (пралине, чоколади, полнети јајца, бисквите, сладоледи, чоколадни стапчиња...)

Чоколадното производство во Турција може да се каже дека започнува во овој период. Со порастото на популарноста на чоколадата во Европа, и со воспоставувањето на главните европски брендови, компанијата Elit Çikolata ve Юekerleme San. A.Ю. се оформува во 1924 во Истанбул. Од своите почетоци, компанијата произведува чоколади, какао во прав, карамели и конфектионерски производи, со што си овозможува сопствено место во врвот на чоколадната индустрија во Турција, со што како најпознат бредн од оваа облст со тек на времето го превзема водството во Турската чоколадна индустрија.

Од Втората Светска Војна навака разликата што постоеше помеѓу класите при потрошувачката и конзумирањето на овај производ скоро и да исчезнаа. Но остана еден вид на поделеност во однос на изборот, работничката класа повеќе преферирала чоколадни табли и слатки, за разлика од повисоките класи кои преферирале пралине.

Главната причина поради која порасна потрошувачката на чоколада помеѓу класата со ниски примања беше податокот дека чоколадата претставувала најевтин начин за добивање на килокалории во споредба со месото и јајцата за време на воениот период. Со тоа чоколадата како главен енергетски производ си обезбеди место во исхраната на населението.

Исто така се сметало дека чоколадата можела да влијае и како афродизијак, кој поради својата цена бил достапен до сите слоеви. Масовниот пораст на продажбата на чоколада е забелажан во периодот помеѓу Втората Светска Војна и 1980-те. Потрошувачката и користењето на чоколадата станува се повеќе и повеќе интегрирана во дневните навики за исхрана.

1980-те се пресвртница во користењето на чоколадата. Се поголемото внимание на здравиот живот и исхрана овозможија појава на нискокалорични чоколадни производи кои биле незаменлив дел во исхраната на модерниот човек особено во паузите после напорните физички активности.

1990-те се години кога се воведуваат револуционерни производи поради внимавањето на тоа што се јади. За разлика од 80-те каде се избегавасе шеќерот, истиот се враќа но во природна форма, органска, растителна и сл. со што се створија услови за производство на 100% растителна чоколада.

Најголемата разлика што се појави во 90-те па навака е во балансираноста. Ова објаснува зашто милиони луѓе уживаат во незаменливото задоволство кое го овозможува нормалното конзумирање на чоколадата.

Крајот на деведесеттите и почетокот на 21-от век даваат нов имуплс на чоколадата. Се повеќе и повеќе луѓе бараат хранливи продукти кои не се само вкусни туку ќе им овозможат да ги подобрат своите здравствени функционалности. Научниците секојдневно работат на какаото и чоколадото за откривање на погодностите кои се добиваат со нормално корситење на истите. Можеби шпанслоте научници во 17-от век имале право кога ги забележувале добивките од нутриционистичките и здравствени својства на какаото и чоколадото.

Примери за нови производи се чоколадите кои се збогатени со инулин и олигофруктоза (100% растителни диеатални влакна) кои го стимулираат растот на потребната бифидобактерија. Како и чоколада со вкус на млечна чоколада без никакви состојки на млеко или лактоза: млекото се заменува со ориз во прав. Ова му дава вкусен мирис вкус, многу нутриционистички својства со што чоколадата може да се употребува и од страна на големиот дел од луѓето кои се алергични на млчните протеини или се нетолерантни кон лактозата.

Здравјето и чоколадата

Нутриции

Какаото и чоколадата се важни извори на енергија: со нивната голема концентрација на калории на мала површина, какаото и чоколадата се меѓу најконцентрираните растенија кои се енергетски снабдувачи. Поради тоа се една од омилените хранливи продукти на спортистите после нивните напорни тренинзи.

Чоколадата содржи комбинација од шеќери и масти кои овозможуваат пријатно чувство во текот а и после нејзиното конзумирање. Многу научни студии покажуваат зголемување на задоволството кај најголемиот дел од потрошувачите.

Какаото и темната чоколадата се без холестерол. Млечната чоколада и белата чоколада содржат минимални колишества поради млекото кое се додава за нивно производство.

Какаото и чоколадата обезбедуваат вистинско богатство на минерали: бакар, магнезиум, железо, фосфор, калциум. На пр.: 100g млечна или бела чоколада содржат помеѓу 20 до 40% од Препорачаните дневни количини (Recommended Daily Allowance - RDA) на калциум.

Полифенолите кои се содржат во какаото и чоколадата имаат анти-оксидантно дејство слично како и полифенолите кои се содржат во црното вино. Студиите даваат ветувачки резултати. Како на пр. флавоноидите кои се присутни во какаото можат да ја поттикнат оксидацијата која добриот холестерол (HDL) го претвора во лош холестерол (LDL). Научниците дури претпоставуваат дека флавоноидите кои се користат во какаото имаат поголемо анти-оксиднатско дејство за разлика до флавоноидите кои се наоѓаат во виното. Полифенолите во какаото имаат дури и ефект врз подобрувањето на имуниот систем, како и штити од ревматизам и артритис. Многу од овие студии се направени во Јапонија, така што потребни ќе се дополнителни истражувања за да се потврдат овие наводи. Научниците откриле дека полифенолите можата да ги намалат штетните слободни радикали кои имаат удел на ДНК во човечките ќелии. Во дополнение тие можат да ги неутрализираат слободните радикали кои можат да предизвикаат рак. Сепка потребни се дополнителни истражувања за потврдување на овие научни индикации.

Какаото и чоколадото содржат киселини кои овозможуваат неутрализирање на ефектот на продукција на LDL или лошиот холестерол, а од друга страна произведува средни количини на добар холестерол.

Какаовата маса содржи околу 15% диететски влакна. Диететските влакна имаат важна улога во одржување на цревната флора и заштита на стомакот.

Млечната чоколада и белата чоколада можат да се вбројат во групата на продукти кои се важни извори на калицум и протеини. Млечните и белите чоколади содржат околу 14-30% млечни состојки. Ова е еквивалентно на 4-8g на протеини на 100g чоколада, или 15%-25% на хранливи состојки.

Млекото како една од главните извори на калциум во нашата исхрана е се попопуларно меѓу децата како и помладите, но и постарите генерации. Калциумот е потребен за да ни се зацрстат коските и забите. Користењето на чоколадата и какаото како додатоци на млекото игра голема улога во зацврстувањето на овај тренд.

Какаото и чоколадата содржат многу минимални количини на кофеин и теобромин. Научниците веруваат дека овие супстанции имаат стимулирачки ефект на нашето тело. Количините кои се наоѓаат во какаото и чоколадто се многу мали, така да се уште нема некои конзистетни докази за гореспоменатите ефекти.

Регуларнот, среднот конзумираање на чоколадото се вклопува во контексто на различни и балансирани диети, како и во здравите начини на исхрана.

Психологија

Благодарејќи на извонредниот вкус, чоколадата постанува една од најомилените слатки работи меѓу широката маса на потрошувачи. Со нејзините својства буди силни чувства на уживање и изострен вкус.

Уште од минатото многу луѓе мислеле дека какаото и чоколадата имале афродизијачки сили, стимулирајќи го љубовниот живот на тие што ја консумирале. Дали е ова мит? Тогаш што се случува со приказните за Casanova и Marquis De Sade кои конзумирале огромни количини чоколада како и нудејќи ја храната на боговите на нивните женски членови за да им ги изострат нивните сексуални апетити? Како и да е, интересно е да се верува во тоа, но се уште нема цврсти научни докази за ова.

Чоколадото не предизвикува зависност, во контекст на содржината на чоколадата која не содржи никакви состојки кои не предизвикуваат зависнот. Но чококолиците имаат знаци за оваа работа, но не на начин каков што може да се опише класичната зависнот. Консумирањето на чоколадата не значи дека таа треба да се мери само по вкусот, за некои луѓе покрај тоа што уживаат во вкусот истата креира многу комфорни и позитивни психолошки ефекти. Ефектите се исти како кај оние луѓе кои што уживаат при читање на добра книга, решавање крстозбор или гледање на добар филм.

денеска пиев топло чоколадо, во подрумот на Рамстор и можам да кажам дека тоа ми е највкусната варијанта на чоколадото.

Чоколадите кои содржат изобилство од флавоноиди, фитохемикалии кои природно се наоѓаат во какаото, можат да делуваат заштитно против штетното делување на сончевите зраци.

Триесет испитаници секојдневно во текот на 12 седмици внесувале или 20 грама чоколада богата со флавоноиди или 20 грама чоколада со незначителна количина од оваа материја.

Се покажало дека  конзумирањето на флавоноиди  ја штити кожата  од црвенило предизвикано од прекумерно изложување на сонце. Сепак, треба да се има предвид во кој случај не може да се  заменат фотопроективното делување на средствата за сончање со заштитен фактор.

Интересно е тоа што чоколадата  богата со флавоноиди се произведува со посебен метод при ниски температури, па дури и некои темни чоколади не содржат  големи количества на фитохемикалии.