ПРАТЕНИКОТ МУХАМЕД

DAIJA напиша: Аџија, да ми ја дадеше навредата лично, ќе замолчев, а вака, навредуваш нешто свето, Божествено, нешто за вас, мрачните умови, не сфатливо.

Khalefa???? Или само уште еден негов клон...

А, си слушнал ли за Мухаммед Фаредеј? А? Јасно ти е? Сакаш уште?

Сум слушнал и за Ахмед Ајнштајн, Миралем Микеланџело, Исмаил Њутн, а богами и за Нусрет Тесла...

Кој бил Мухамед, нека е Божјиот мир             над него?
Мухамед, бил роден во Мека во 570 година. Бидејќи неговиот татко починал пред тој да се роди, а мајка му бргу после неговото раѓање, за него се грижел неговиот чичко, кој бил од угледното племе к*рејш. Тој бил неписмен, не знаел да чита ниту да пишува, и таков останал сè до неговата смрт. Неговиот народ, пред неговата мисија, биле далеку од науката и поголемиот дел од нив биле неписмени. Додека растел, станал познат по својата искреност, чесност, дарежливост, вистинољубивост и поверливост. Толку бил поверлив што бил наречен Поверливиот.[1] Мухамед бил многу религиозен, и ја мразел назадноста и идолопоклонството во своето општество.

На четириесет години, Мухамед за прв пат ја примил Објавата од Бог, преку ангелот Габриел. Објавата продолжила и траела дваесет и три години, а позната е под името к*ран.Откако почнал да го цитира к*ранот и да повикува во вистината која Бог му ја објавил, тој и неговата мала група на следбеници, претрпеле страдања и прогонства од неверниците. Измачувањата биле толку големи, што во 622 година Бог им наредил да мигрираат. Емиграцијата од Мека во Медина, околу 260 милји северно, го означува почетокот на муслиманскиот календар.

После неколку години, Мухамед и неговите следбеници успеале да се вратат во Мека, и им простиле на своите непријатели. Пред смртта на Пратеникот Мухамед, во неговата шеесет и трета година, поголемиот дел од Арапскиот полуостров станале муслимани, и за еден век од неговата смрт, исламот се проширил до Шпанија на Запад, и на Исток до Кина. Една од причините за брзото и мирното ширење на исламот, е вистинитоста и едноставноста на неговото учење. Исламот повикува во верување во само еден Бог, и само Тој е единствено заслужен да се обожува.

Мухамед, нека е Божјиот мир над него, е совршен пример за искрен, чесен, милостив, чувствителен, вистинољубив и храбар човек. Додека бил само човек, од него биле отргнати сите лоши особини, и тежнеел само за задоволството на Бог и за Неговата награда во вечниот живот. Дури и во сите свои работи, секогаш бил богобојазен и свесен за Бог.

 

Еден пример, за настан кој што бил спомнат во к*ранот, е победата на Римјаните врз Персијците, и тоа во преиод од три до девет години откако Римјаните биле поразени од Персијците. Бог вели во к*ранот:

 

„Римјаните се победени, во земјата соседна: по поразот нивни ќе победат, за неколку години.“

(к*ран, 30: 2 - 4)

Ајде сега да видиме што ни вели историјата, во врска со овој стих. Книгата насловена како „Историја на византиската држава“ ни вели дека римската војска била поразена во Антиохија во 613 година, и како резултат на тоа Персијците брзо напредувале кон другите фронтови.[2] Во тоа време, било тешко да се сфати дека Римјаните би ги поразиле Персијците, но к*ранот предскажал дека Римјаните ќе бидат победници во период од три до девет години. Во 622, девет години откако Римјаните биле поразени, двете сили се соочиле на Ерменијското тло, и конечниот резултат била пресудната победата на Римјаните врз Персијците, по прв пат откако Римјаните биле поразени во 613 год.[3] Предскажувањето било точно исполнето како што Бог рекол во к*ранот

Постојат исто така многу други стихови во к*ранот и изреки од Пратеникот Мухамед, каде што се спомнуваат настани за иднината кои што подоцна се оствариле.

5.     Чудата кои биле изведени од Пратеникот Мухамед, нека е Божјиот мир над него

 

Многу чуда, со Божја дозвола, биле изведени од страна на Пратеникот Мухамед. Многу луѓе биле сведоци на тие настани. Како на примеКога неверниците во Мека побарале од Мухамед да им покаже некое чудо, тој им го покажал раздвојувањето на Месечината.
Друго чудо е, течењето на водата низ прстите на Мухамед, нека е Божјиот мир над него, кога неговите пријатели останале жедни, а немале вода, освен сосема малку во садовите. Тие дошле кај него и му кажале дека немаат доволно вода за да го извршат ритуалното миење пред молитвата (абдест), ниту пак имале доволно вода за пиење, освен она малку што останало во садовите. Тогаш, Мухамед ги ставил своите раце во садот, и водата почнала да извира од помеѓу неговите прсти. Така, тие пиеле и се абдестиле. Тогаш имало илјада и петстотини верници.[5]
Исто така има уште многу други чуда кои што биле изведени од негова страна, или пак му се случиле на него.
6.     Скромниот живот на Пратеникот Мухамед, нека е Божјиот мир над него

Ако го споредиме животот на Пратеникот Мухамед, нека е Божјиот мир над него, пред неговата мисија како пратеник и неговиот живот откако започнал да ја исполнува својата мисија како Божји пратеник, можеме да заклучиме дека е сосема бесмислена оптужбата, дека Мухамед, бил лажен пратеник, кој тврдел дека е Божји пратеник, со цел, да се здобие со што повеќе материјално богатство, големина, слава или моќ.Пред почетокот на својата мисија како пратеник, Мухамед немал проблеми со финансиите. Како успешен и угледен трговец, Мухамед имал задоволителен и удобен приход. Откако почнал да го проповеда исламот, неговата материјална страна станала многу лоша. За да го разјасниме ова, ќе наведеме некои изреки врска со неговиот живот:
Аиша, жената на Мухамед, нека е Божјиот мир над него, рекла: „О внучко мој, сме седеле два или три месеци без да запалиме оган (за да зготвиме јадење), во куќата на Пратеникот. Внукот прашал: „Па од што преживувавте?“ Таа одговорила: „Живеевме од урми и од вода, но Пратеникот имаше некои соседи Енсарии[6] кои му праќаа млеко од камилите кои ги имаа.“Сахл ибн Саад, еден од пријателите на Мухамед, нека е Божјиот мир над него, рекол: „Божјиот пратеник, Мухамед, не виде тазе леб, од убаво брашно, од времето кога стaна пратеник, па сè додека не умре.“[8]
Аиша, жената на Мухамед, нека е Божјиот мир над него, рекла: „Душекот на кој спиеше Веровесникот Мухамед, беше направен од кожа и наполнет со влакна од урмино дрво (палма).“[9]
Амр ибн Ел-Харис, еден од пријателите на Мухамед, нека е Божјиот мир над него, рекол, дека кога Пратеникот починал, не оставил ниту пари ниту пак нешто друго, освен својата бела мазга, оружје и парче земја која ја оставил да се даде како милостиња.“[10]
Мухамед, нека е Божјиот мир над него, сè додека не умрел живеел тежок живот, и покрај тоа што богатството на муслиманите му било на располагање, пред тој да умре поголемиот дел од Арапскиот полуостров бил муслимански, и муслиманите извојувале победи во последните единаесет години од неговиот живот.

Дали е можно Мухамед, нека е Божјиот мир над него, да тврдел дека е Божји пратеник со цел да се здобие со статус, слава и моќ? Желбата да се ужива во добриот статус и моќ, секогаш е проследена со добрата храна, скапа облека,

==============================================================38

монументални палати, моќна гарда и неоспорлив авторитет. Дали некој од овие индикатори му е својствен на Мухамед, нека е Божјиот мир над него? Неколку погледи кон неговиот живот, ќе ни помогнат да одговориме на ова прашање.

И покрај големите обврски кои ги имал како Божји пратеник, учител, државник и судија, Мухамед сам си ја молзел својата коза,[11] ја крпел својата облека, ги поправал своите обувки,[12] помагал во домашните работи[13] и ги посетувал сиромашните луѓе кога биле болни.[14] Тој исто така им помагал на своите придружници во копањето на рововите.[15] Неговиот живот представува воодушевувачки модел на едноставност и скромност.

Пријателите на Мухамед, нека е Божјиот мир над него, многу го сакале, почитувале и му верувале, во најширока смисла на зборот. И покрај тоа тој постојано истакнувал дека обожувањето му припаѓа само на Бога, а не нему лично. Еден од пријателите на Мухамед рекол дека не постоел човек кој повеќе го сакале од него, но сепак кога и да влегувал во некоја просторија, не дозволувал никој да му станува,[16] како што тоа се прави кога влегуваат големи луѓе.

Во почетокот на ширењето на исламот, кога првите муслимани трпеле тортура, измачувања, малтретирања, неправди, протерувањa, Мухамед добил интересна понуда. Делегација од паганските лидери, наречена Отба, дошла да го посети, со следниот предлог: „... ако сакаш пари, ние ќе ти собереме доволно пари, како би бил најбогатиот меѓу нас. Ако сакаш власт, ние ќе те прогласиме за лидер, и никогаш нема да одлучуваме за некоја работа, а да не те консултираме. Ако сакаш кралство, ние ќе изградиме кралство за тебе и ќе те прогласиме за крал...“ Само една работа се барала од Мухамед, нека е Божјиот мир над него, во замена за сето тоа, барале да се откаже од повикувањето на луѓето во ислам и обожувањето на само еден Бог. Зарем ова не би била добра понуда за некој кој што копнее за

==============================================================39

материјална корист? Дали Мухамед се колебал кога ја чул оваа понуда? Дали ги одбил, но со „оставањето на отворена врата“ како што се прави тоа со цел да се добие подобра понуда? Неговиот одговор што им го дал  било 41. поглавје од к*ранот, а од кое ќе наведеме два стиха:

 
„Објава од Милостивиот Сомилосен! Книга чии што ајети се јасно наведени – к*ран на арапски – за луѓето кои што знаат! Како радосник и опоменувач. Па, сепак повеќето од нив главите ги вртат, не сакаат ни да слушнат.“

 (к*ран, 41: 2 - 4)
Во друга прилика, кога бил замолен од страна на чичко му, да престане да ги повикува луѓето во ислам, одговорот на Мухамед бил одлучен и искрен: „Се колнам во Бога, чичко мој! И да ми го дадат Сонцето во мојата десна рака и Месечината во мојата лева рака, во замена за да се откажам од повикувањето на луѓето во ислам, не би престанал сè додека не успеам во тоа или ако не умрам.“

            Мухамед, нека е Божјиот мир над него, и неговите пријатели не биле само измачувани во периодот на првите тринаесет години, туку, неверниците се обиделе да го убијат Мухамед неколку пати. Во една прилика, тие се обиделе да го убијат, со фрлање на огромен камен, кој што едвај успеале да го кренат на неговата глава. Во друга прилика, се обиделе да го убијат, со труење храната. Што би можело да го оправда, животот полн со страдања и жртви, дури и во периодот кога успеал да ги победи своите непријатели? Со што би можела да се објасни неговата скромност и чесност, која ја демонстрирал во своите најславни моменти, кога велел дека успехот се должи само на помошта од Бога, а не на неговата способност? Дали се ова карактеристики на некој кој што е гладен за моќ или на некој себичен човек

Изменето од ACELERA - 08.Ноември.2007 во 01:28

Daija si utnal temata,mist go ima postirano toj citat

i e obraboten delumno negoviot post, poradi toa sto go nema a imame trpenie i go cekame

objasnet e postot vo Ispolnetoto Isusovo prorostvo za Muhamed

i nisto posebno ne dokazuvas so toj post,

A, pak posebno deka zborovite se odneuvale na Muhamed, daleku od toa , Jovan Krstitel vika vo pustinata prigotvete go patot na Gospoda.

Aj ako veke citiras od biblijata i sto vika Jovan koga go prashale...zasto ne si dovrsil so citiraweto, citiraj Jovan 1,23 da ni pojasnes koj i sto bil Jovan Krstitel...? 

Hristos ne razdvojuvase mesecini, tuku go sobirase narodot...i da ne pisuvam za cudata na Hristos oti muhamed ke se stopi pred niv kako sto se topi vosokot od svekjata...

a cudata se sposobnost na mnogumina, ama od kade e izvorot i koja e celta...

i Za ova poslednovo mnogu poveke mi e jasno...kakov bil zivotot na muhamed,

 

Изменето од ACELERA - 08.Ноември.2007 во 01:32

Како не ти е страм бе Њутн, Тесла, Ајншатајн и Тесла да ги споредуваш со Ел-Кинди, Абу ал Заркави и Осама Бин ладен...

То ти е исто ко да ги споредувам Битлси со Сафет Мифтари

И те како дадовме докази дека не се однесуваат на Мохамеда, туку на Евреин, (во првиот случај) и на Св. Дух (во вториот случај). Тоа е толку јасно кажано и во самото Св. Писмо на други места, кога се исполнуваат овие пророштва.

Но не е битно, вас не ви се важни доказите, туку тоа што ве испрале, тоа ќе го повторувате како папагали до бесвест...

Primeri od izrekite na Pratenikot

 

„Alah nema da mu se smiluva na onoj koj {to ne e milostiv kon ostanatite.“

„Nikoj od vas nema vistinski da poveruva, s# dodeka ne  go posakuva na svojot brat ona {to si go posakuva sebe si.“

„Ne e vernik onoj koj {to go jade svojot obrok, dodeka negoviot sosed e gladen.“

„Ne e silen onoj koj {to }e pobedi nekogo vo borba, tuku onoj koj {to }e se strpi pri lutina.“

„Alah ne sudi spored va{iot izgled ili odnesuvawe, tuku Toj gleda vo va{ite srca i dela.“

„Eden ~ovek po dolgoto patuvawe o`ednel. Stignal do bunar, se simnal vo nego i se napil voda za da ja izgasne svojata `ed, pa se ka~il nazad. Toga{ zdogledal ku~e so visnat jazik nadolu i sfatil deka i toa e `edno isto kako {to bil i toj predhodno, pa se simnal vo bunarot i ja napolnil svojata obuvka so voda i mu dal na ku~eto da se napie. Poradi ova delo Alah mu gi prostil grevovite. Pratenikot bil pra{an: ,Alahov prateniku, zarem }e bideme nagradeni poradi na{iot dobar odnos kon `ivotnite?‘ Toj rekol: ,]e ima nagrada za sekoe dobro odnesuvawe kon bilo koe `ivo su{testvo.‘“[1]

eve vi sto e prav musliman!

prav ucenik na muhameda -----iskren!