Христијанинот и злото

kon sard:
znaci hristijaninot treba da bide nem posmatrac na svetot, da golta pelin, a ako moze da si zamisli deka pelinot e limonada?


zosto so ovie stavovi covekot i negoviot intelektualen kapacitet se reduciraat do stadium na ameba? zosto hristijaninot da go potisnuva svojot osnoven i priroden instinkt za opstanok? neli prirodata i nejzinata sovrsenost se del od boga? zosto da se potisnuva instinktot za opstanok, koj istovremeno e i racionalen?

vakvata pasiviziranost na covekot e idealnata sostojba koja ja posakuva sekoj tiranin. a spored moeto intimno veruvanje, e apsolutno sprotivna na vistinskoto hristijansko ucenje, i predstavuva moderna vulgarizirana varijanta.


messenger, ne mora nisto da brises. fina shega ispadna 

Изменето од sensei - 21.Јануари.2008 во 01:57

sard напиша: sensei напиша: A sto pravime so spoznavanjeto na zloto nadvor od nas? I kako treba da se borime so nego? Злото надвор од нас секогаш треба да го гледаме од внатрешен аспект, како борба со злото во нас.Ако треба да се реагира соодветно на знаењата за својата должност според времето, местото, начинот, субјектот (средствата) а не го сториме тоа правиме грев.Злото надвор од нас не треба да го детектираме. Идентификација на нешто како зло надвор од нас не вклучува во надворешна борба со „злото“ не прави нас судии на злото, впрочем не вклучува во него. Борбата надворешно ќе се одвива, но човекот треба да гледа низ призмата на борбата со злото во себе, а не како борба со зло кое постои некаде надвор.

Sard, ne ni pomisluvav deka sme imale tolku slichni gledanja za ovie raboti.

sensei напиша: kon sard: znaci hristijaninot treba da bide nem posmatrac na svetot, da golta pelin, a ako moze da si zamisli deka pelinot e limonada? zosto so ovie stavovi covekot i negoviot intelektualen kapacitet se reduciraat do stadium na ameba? zosto hristijaninot da go potisnuva svojot osnoven i priroden instinkt za opstanok? neli prirodata i nejzinata sovrsenost se del od boga? zosto da se potisnuva instinktot za opstanok, koj istovremeno e i racionalen? vakvata pasiviziranost na covekot e idealnata sostojba koja ja posakuva sekoj tiranin. a spored moeto intimno veruvanje, e apsolutno sprotivna na vistinskoto hristijansko ucenje, i predstavuva moderna vulgarizirana varijanta.

Христијанинот во онаа состојба која ти ја опишав ќе биде далеку од нем посматрач. Напротив ќе реагира на секое надворешно „зло“, но ќе го гледа како борба со злото во себе.

sensei напиша: Epa neli e ova vulgarno,... koj e budist a koj e hristijanin,... Se plasam deka hristijaninot zatalkal i si go izgubil patot. Hristijanstvoto nikogas ne bilo bescelno zatupuvanje i pasiviziranje na covekot. Vprocem na toj hristijanski drajv za napredok i drajv za vistinata se dolzi i celata zapadna civilizacija. Ova sto sega se slucuva e vrakjanje kon kamenoto doba. Zalno e sto imame budisticki propovednici so hristijanska mantija. Mozebi za 100 godini vo Evropa ke ziveeme vo kartonski kutii, kako Indijcite, i ke dozivuvame nirvani koga ke se vratime doma posle rabotata na podvizna lenta. I normalno ke bideme mnogu srekjni sto imame 0 karbonski otisok(carbon footprint).

Мислам дека погрешно го сфаќаш мојот текст. Христијанинот се бори со злото што го гледа наоколу, ама не смее ништо надвор од себе да третира како зло вклучувајќи го дури и демонот.

Ти цитирам, еден Светител вели „деца мои каде сум јас таму е и ѓаволот“, сака да каже, јас сум со ѓаволот иако светител.
Или еден монах: ние не можеме да се бориме со демонот освен со тоа што ќе го прегрнеме. Тој демонот од тоа ќе бега, ќе бега од нас...

Сметам дека сум еден од најактивните кои отворено се против индиферентноста на христијаните во остварување на своите должности да застанат на уништувањето на доброто околу себе.

Но тоа треба да се оствари на правилен начин не со создавање на ново зло. Борбата со злото во нас да биде причината за делувањето, а не идентификување дека некој надвор од нас е злото.

Пословици: 13:21 Злото ги гони грешниците, а доброто е награда на праведните.

sard напиша: Messenger напиша: sard напиша: sensei напиша: A sto pravime so spoznavanjeto na zloto nadvor od nas? I kako treba da se borime so nego? Злото надвор од нас секогаш треба да го гледаме од внатрешен аспект, како борба со злото во нас.Ако треба да се реагира соодветно на знаењата за својата должност според времето, местото, начинот, субјектот (средствата) а не го сториме тоа правиме грев.Злото надвор од нас не треба да го детектираме. Идентификација на нешто како зло надвор од нас не вклучува во надворешна борба со „злото“ не прави нас судии на злото, впрочем не вклучува во него. Борбата надворешно ќе се одвива, но човекот треба да гледа низ призмата на борбата со злото во себе, а не како борба со зло кое постои некаде надвор. Sard, ne ni pomisluvav deka sme imale tolku slichni gledanja za ovie raboti. Убаво чувство е  да се разбираш со некого

Tvoite zborovi ja obelodenuvaat edna od vrvnite trajni na nashata egzistencija. Ne veruvav deka nekogash ke gi sretnam vakvite razmisluvanja na ovoj podforum, pa zatoa i ne sum ubeden deka mnogumina navistina ke gi razberat. No kako i da e, bezdrugo site treba barem da se obidat da poniraat vo niv, bez obzir kakvi vernici se. Tie zborovi se esencijalni za site i ne poznavaat bilo kakvi verski granici.

Изменето од Messenger - 21.Јануари.2008 во 03:25

Сард, многу ми се допаѓа напишаново
Развојот на човекот во онаа духовна смисла на спознание и вистина, е кога ќе ја препознае и прифати својата мрачна страна. Да го види она надвор во себе и тука да делува, тоа е најважното.

Тоа е оној архетип на целосност, комплетност, кога ќе се соединат и прифатат дуалностите во нас и ќе бидеме понизни кон времето.
Времето е чинител на се’, мудроста е во времето кое однесува, тече и донесува.



Изменето од Kali - 21.Јануари.2008 во 15:51