LOVE STORY

Vetreto e moja uteha

No} e vo koja caruva dlabok son. Temninata ve}e gi progoltala ku}ite, drvjata, ulicite... No}nata ti{ina mi vleguva dlaboko vo du{ata i ~uden nemir mi navira vo srceto. Pogledot mi e upaten kon zaspaniot grad, a mislite mi letaat kon tebe. Znam deka si daleku... No tvojot lik e dlaboko vre`an vo mojata du{a. Tvoite zborovi se kako sonce {to }e mi go osvetluva patot vo ovaa mra~na no}. Gradot spie... Od o~ive po~nuvaat da mi naviraat solzi, a i srceto kako da mi pla~e. No}noto vetre poduvnuva, a mene mi se pri~inuva deka ne`na pesna po~nuva da pee. Me gali po kosite, {epotej}i mi gi najne`nite i najute{ni zborovi...

PATUVAWE


Toa utro povtorno se iska~iv na planinata . Stariot Japonec povtorno be{e tamu блиску до водопадот токму под старата расцветана и бујна јаболкница.

Пријдов тивко, а тој со затворени очи рече:
- Седни… и гледај во водопадот… подготви се, ке појдеме на ново патување. - Без никаков одговор седнав во исчекување .

- Погледни во водопадот сега – изговори полека и смирено.

Seu{te го бараш мирот така? – me праша. Ме погледна со неговите речиси бледо сини очи и поглед кој како да извираше од прапочетокот. Се збунив. Потстана и ми подаде рака . Ја прифатив… а тој изговори:

- Povtorno zaluta  ?

Da i  zbunet sum , jas sepak ne `iveam tuka promrmorev i sepak moram da se vratam nazad a tamu ..

A tamu znam - me prekina . Tamu ima iljadnici boi, iljadnici zvukovi , iljadnici vkusovi , no boite mo`at da go zaslepat okoto , zvucite da go ogluvat uvoto ,mnogute za~ini da go otapat vkusot . Setilata
nezasitni se nesovr{eni i mo`at da ne zaslepat , zatoa mudriot go pra{uva svoeto srce za patokaz da go pronajde patot a ne svoite setila. Mudriot e prizemen i negovite o~i zatoa mo`at da gledaat i vo najtemnata no}. Oseka{ strav ? Mudriot prifaka deka e bezna~aen, i zatoa nema da bide povreden i zatoa ne se pla{i znaejki go toa .

 - Huh povtorno me opfati zbunetost. Sakav da razberam a starecot samo me dopre po ~eloto ...

- Ne se obiduvaj da razbere{, da ja dopre{ su{tinata , taa e tuka nema ni kraj ni po~etok, `ivej vo sega{nosta i samo taka ke bide{ vo dopir so se , a seto ostanato e privid . Od tuka ke po~ne{ i ke dopre{ dlaboko vo sebe. Edinstveno edno zapomni nikoj ne mo`e da zapo~ne ne{to vo minatoto , nitu vo idninata , ako saka{ da go pronajde{ patot , samo e eden momentot a toa e SEGA.

Poglednav nazad kon jabolknicata, nad nea leta{e mala sina ptica . Kru`e{e poleka okolu vodopadot a potoa odleta nekade daleku kon dolinata ...