Преговори за името

Палестинскиот Претседател Махмуд Абас во ООН поднесе барање за признавање за палестинска држава.
Ама, Америка не се согласувала! Ќе ставела вето!
Па што? Што ќе изгубат? Државата?
Сепак и, покрај заканата од вето и, покрај изјавите дека сега не е време за признавање (ова многу ме потсетува на ситуацијава кај нас, секогаш и за се - „сега не е време“) тие се решиле.
А зошто ние сеуште не сме се решиле да одиме во ООН со нашиот проблем со името? Да не навредиме некого? Да не се слутиме со некој „пријател“? Се плашиме од вето? Или, се плашиме да не ја изгубиме референцата? Па три постојани членки не’ имаат признато под уставното име. Останува опасноста од Франција и Британија. Да видиме баш дали тие (демократи) ќе се дрзнат да стават вето. Гледате, една Америка се „плаши“ да стави вето официјално. Затоа се сите досегашни притискања кон палестинците, за да се спречи и да не дојде до таква ситуација да мора да ја примени таа мерка. А и за во генералното собрание сме во предност. Од 190 земји, околу 130 не’ имаат признато под уствното име.
Не би било лошо нашиве да подразмислат посериозно за таа алтернатива. Нема што да се изгуби. Посебно ако одлуката од меѓународниот суд биде во наша корист.

btw. што стана со пресудата? Нели требаше да биде изречена во Септември, Октомври?

Отсекогаш во светов постоела некоја земја која доминирала и го наметнувала своето влијание врз останатите држави/народи.
Некогаш тоа биле Египет, Рим ... Турција, Британија, Франција ... а денес тоа е Америка.
Исто така, отсекогаш постоел јаз меѓу правото и политиката. Кога им е во интерес, големите сили се повикуваат на правото, но доколку не е во нивен интерес, ја наметнуваат политичката опција.
Така е и денес. Иако политиката треба да се засновува врз правото, факт е дека работите не се такви како што некој сака да ни’ ги претстави.
За разлика од порано, кога својата доминација ја намеетнувале со сила и оружје, денес ООН се најсилно оружје на големите сили (читај Америка).
Најстрашното од сето ова е што токму ООН, која треба да биде прва во примена на правото, прва го крши т.е. не го применува истото.
За да се намали влијанието на големите, потребно е малите држави/народи да почнат да си ги бараат своите права, втемелени во разните резолуции, конвенции ... на ООН.
Ако вчера го дигнаа својот глас палестинците, ако денес го дигнат македонците, утре ирците, к*рдите ... нема да им биде пријатно на сите тие да ставаат вето. Секој тогаш ќе се запраша: „па што ќе ни’ е таква организација? Зошто воопшто се донесуваат тие правни норми, кога за секој спор, наместо правните, политичките одлуки се првенствени?“ „За едни да важат правилата, а за други да не важат т.е. за едни да има признавање на право на народ, држава, име ... а за други да не важат?“
Токму поради ова и таа организација, како и нејзината претходничка, Лигата за демократија, нема уште долго да трае.
Значи, Македонија мора во најскоро време да поднесе барање до ООН за прифаќање на уставното име.
Како аргумент во контекст на ова би го навел и случајот со двете Кореи, двете Германии, двете Конга ...
Овие примери се и најчести аргументи за кои се фаќаат нашиве  поборници за промена на уствното име. Имено, тие велат: „Кога може да има Северна и Јужна Кореја или (некогашни) Источна и Западна Германија, тогаш зошто ние да не бидеме Северна Македонија.
Еве зошто:
1. Во ООН нема држави:
   -   Северна Кореја или Јужна Кореја. Има Демократска Народна Република Кореја и Република Кореја.
   -   Западна Германија и Источна Германија. Имаше Сојузна Република Германија и Демократска република Германија
   -   Конго (Киншаса) и Конго (Бразавил). Има Република Конго и Демократска република Конго

2. Разликата е само во одредницата за идеолошката (политичката) определба на државите, која може да се промени во секое време, зависно од политичката ситуација. Но, најважното кај нив е што во основа имињата на државите им се исти.
Па кога ООН не прави проблем и признала повеќе самостојни, суверени држави со исто име, може да го признае и името Република Македонија, бидејќи друга таква држава со исто име - нема. Има само (окупирана) провинција.

Р.Ѕ. Зошто Груевски не го изнесе ова во Генералното Собрание на ООН?

Златник, ООН ги признала тие држави со исто име бидејќи немало спор меѓу нив. Дури и да сака да ја признае МК под уставното име, тука се (посебно) Франција и Британија кои ќе стават вето. Плус, НИЕ САМИТЕ се преименувавме со ПЈР Македонија, така што на ООН не и беше тешко да го прифати тоа ,,двомесечно,, име од К.Г.

brza напиша: ...liga za demokratrija?....takvo neshto ne postoelo. ...imalo samo liga na narodite ili....drushtvo na nardoite!

Лееееелллеее ама сум смотан  Кај се „збуцав“ кај Ѓорѓета (Марјановиќ)?! Како беше онаа латинската: „lapsus memoria“

LiDivio напиша: Златник, ООН ги признала тие држави со исто име бидејќи немало спор меѓу нив.

Независно што нема спор. Во принцип не смее да се прифаќа (признава) исто име на две држави. А факт е дека тие земји се со исто име. Ако се изземе идеолошката одредница, што останува? Само името. А тоа во наведените случаи е исто.

LiDivio напиша: ... ПС: ДР Конго (бивш Заир) е Киншаса, а другиот е Р.Конго.

Да де! Па и јас тоа го реков! Во конкретниот случај немаше потреба да го спомнувам поранешното име Заир.
Во обичниот разговор (за секојдневна употреба) е Конго (Киншаса) или Конго (Бразавил). Но, овде зборуваме за официјалното име, каде разликата им е само во идеолошката одредница - демократска. (Демек овие другиве не се демократи!)
Но, да се вратиме на нашиов проблем.

LiDivio напиша: ... Дури и да сака да ја признае МК под уставното име, тука се (посебно) Франција и Британија кои ќе стават вето. ...

Па што ако има опасност Британија и Франција да стават вето во Советот за безбедност? Какви импликации тоа ќе има врз нас? Реков и претходно, што ќе изгубиме ако ни’ стават вето?
Незнам, според мене, можеби би било подобро малите народи да прибегнат кон една таква стратегија. Бидејќи одредени прашања се влечат со децении и неможат да се решат на подруг начин, останува тие да ги поднесуваат своите барања до ООН. Оти нели, таа за тоа и постои, да ги решава проблемите на народите! Па овие големиве нека ставаат вето. Замислете, вчера едно вето за Палестина, денес друго вето за Македонија, утре трето вето за к*рдистан, па четврто вето за Северна Ирска, па ... на што би личело тоа?
А, што ако не стават вето Британија и Франција?
Што ако, по било која основа (политичка, економска ...), им ск*рчи од грциве и нивното однесување?
Ова е исто како и со девојките. Гледаш убава, згодна девојка и сакаш да и’ пријдеш. Ама ти е срам да го сториш тоа од страв да не те одбие. Па самиот си се тешиш велејќи си: „не бе, оваа не е за мене“. Или обратно, „кај оваква женска ќе ме прифати мене ваков!“ И, засекогаш ќе остане непознаница која ќе те копка цел живот, дали таа ќе тргнеше со мене ако и’ речев? А од кај знаеш, можеби и ќе прифатела! Или не?! Ма, ќе прифатела! Не бе, немаше да прифати ...
Истово би можел да го (до)објаснам и со една наша стара поговорка: „Ако бабата се плашела од врапците, немаше да го сее житото“!

Верувам, или поточно речено посакувам (иако некако не ми се за верба „демокративе“), одлуката на меѓународнит суд да биде во наша корист. Тоа ќе биде уште еден голем аргумент кон нашето барање во ООН.

Zlatnik напиша: LiDivio напиша: Златник, ООН ги признала тие држави со исто име бидејќи немало спор меѓу нив. LiDivio напиша: ... ПС: ДР Конго (бивш Заир) е Киншаса, а другиот е Р.Конго. Да де! Па и јас тоа го реков! Во конкретниот случај немаше потреба да го спомнувам поранешното име Заир.Во обичниот разговор (за секојдневна употреба) е Конго (Киншаса) или Конго (Бразавил). Но, овде зборуваме за официјалното име, каде разликата им е само во идеолошката одредница - демократска. (Демек овие другиве не се демократи!) Но, да се вратиме на нашиов проблем.[QUOTE=LiDivio]...

..абре македонче..па јас сум од Конго,што не Ви е јасно прашајте бре...не џабе клинчам овде ...

brza напиша: Change the name! -immediately !

....it's last time!

Пошто промената на името е...
политичка одлука, дали ќе се согласиме сите ние како народ или не...
како одат работите, тоа би требало да се случи на референдум...
а прашањето најверојатно ќе биде во стил...
"дали сте за промена на името со право да не го менуваме"...

ама нешто ми е вака симптоматично...
многу ретко, да не речам никаде не се гледа прашањето од економски аспект...
односно, некои зборуваат за придобивките од влезот во СУ, што веројатно би лседел по таква одлука...
но...

тогаш нашите олигарси, нема да можат да прават што скаат...
цените на станбен простор нема да бидат 1700 еура во Скопјево...
берзата нема да биде шарлатанска творевина на која ќе заработуваат само големите...
нема да има даноци за "дишење на одредена количина воздух, а преостанатото бесплатно"...
владата нема да може да донира автобуси самата на себе а кои се од сомнителен кинески квалитет...

законите нема да бидат како референдумските прашања...
"не смееш ова, ама смеееш ова ако не е она, пошто она ако не се коси со ова, тогаш не важи членот на оние закони кои зборуваат за  првиот закон, како последица на член тој став овој од закон оној"...
синдикатите нема да бидат владини организации, уствари невладини организации создадени од владата...
ај за спомениците нема да зборам, кој ги знае и Европјаните понекогаш забегуваат...
особено ако тие се прават во Фиренца...
даноците ќе се плаќаат вањда насекаде низ државава ане само во средини како Кисела Вода или центар во Скопје...

и немам време да набројувам понатаму, отидов на работа...
а преговорите нека си течат, течат,течат...