Народноослободителна борба на Македонија

Тоа и јас прашувам - зарем кумановскиот одред кој изгина вечерта на кревањето на востание не е пример за борба за слобода - мора ли тој одред да е дивизија

10 Април 1942 година
Убиството на Вангел Тодоровски-Мајоро

Фашистичката полиција успеала во текот на априлската провала да го открие илегалниот стан на Вангел Тодоровски-Мајоро, т.е. куќата на Михајло Василевски, која се наоѓала во близина на денешната осмолетка „Д-р Трифун Пановски“, бивша улица „Рила “ бр. 5, а во која куќа била сместена партиската техника на МК на КПЈ-Битола. Со техниката раководел Мајоро, кој подолго живеел илегално кај синот на сопственикот на куќата на Вангел Василевски. Тука Мајоро умножувал летоци, прогласи, повици, билтени, куси информации исл. Се случувало да умножи и по 200 летоци наменети за градот и битолските села.
Ноќта спроти 10 Април трповиот началник Петар Стојчев и цивилниот агент Трајко Панов, заедно со неколку полицајци ја блокирале куќата. Во зорите на 10 Април влегле во куќата, при што Мајоро им пружил отпор, т.е. го ликвидирал Петар Стојчев, а ранил еден од агентите. Потоа, борејќи се за живот и смрт со еден агент Мајоро од в грб бил убиен со шмајзер од еден бугарски униформиран полицаец.

чоли напиша: eptendosadno напиша: Тоа нема врска со текстот на Гоцев во кој се наведува дека “ се затворени декларирани Бугари “ . Јас не ја гледам причината зашто тие илјадници , илјадници декларирани Бугари не се тоа и денес , вчера . Има, има врска со темата... Гоцев цитра ранноит Гашев - /коj се е декларирал како "Бугарин од І-ва класа : член на "Браник"/ Од дека да знае Гоцев за салто-морталетата на бугарашот Ефтим Гашев дека ке се отрече од минатото си?

Господине Бугар , повторно манипулирате со агрументите , повторно истите ги злоупотребувате .

Секој припадник на БКП не е по дефиниција Бугар по народност , зашто тоа би бил и припарникот на фашистичката организација “ Бранник “ ?

Ги знаеме законите на Бугарија од пред втората светска војна , знаконот за зашита на дршавата , законот .... јас ве уверувам дека поради тие закони вие нема да најдете документ во кој истиот е заведен како Македонец .
Тоа правило важи и за моите дедовци , баби , прабаби ... во периодот 1941-44 год.

Димитар Гоцев , ја нема прочитано пресудата поради која Евтим Гашев е ставен во затвор , тие документи се во македонските архиви , кои од скоро се отворени и достапни само за лицата кои се жртви на комунистичкиот режим ....

Јуни 1942 година
Димитровски Ристов Блаже- Блаже Рогузинаро

Блаже Рогузинаро е роден во село Путурус 1904 година. Немајќи средтсва за исхрана, заминал во Франција на печалба. Таму и пристапил на КП на Франција. По враќањето во татковината Блаже продолжил да се придржува кон комунистичките принципи-борба против ненародниот режим. Во времето на окупацијата во неговиот стан се одржувале мошне значајни состаноци, а воедно престојувале и партиски активисти како Мирче Ацев, Стив Наумов и други. Во 1942 година му пристапил на одредот „Пелистер“ , но по познатата битка паднал во рацете на полицијата. По судењето бил спроведен во Скопје, каде бил и обесен.

Јуни 1942 година
Кочо Вангелов Десановски

Кочо Десано е роден во Битола 1920 година. По занимање бил занаетчија-столар. За време на стара Југославија бил истакнат синдикалист. По окупацијата на Битола, Десано бил примен за член на КПЈ. Во подготовките на исфрлување на првиот партизански одред „Пелистер“, Десано ги одржувал каналите по кои се префрлале илегалците до над селото Лавци.
По априлската провала бил уапсен. Му било судено од фашистички суд кој го осудил на смрт со бесење. Смртната казна била извршена во Скопје.

Kaртата од Фебруарскиот поход

Во втората половина на декември 1943 година и во јануари 1944 година во Мегленско, Егејска Македонија, јужно од Кожуф Планина, се наоѓаше главнината на македонската војска со македонското партиско и воено раководство. По формирањето на Втората македонска бригада на 20 декември 1943 година во тој реон, с. Фуштани, Главниот штаб на НОВ и ПОМ формира три борбени групи од воените единици што беа таму и им даде задача да тргнат во напад на окупаторските сили во Тиквешко, Гевгелиско и во Мариовско. Борбените активности, кои во тие реони беа мошне успешно изведени, ги предизвикаа германските и бугарските окупатори да преземат две офанзивни дејства против нашите сили во Мегленско, кое го користеа како своја оперативна база. Во Првата офанзива што траеше од 4 до 8 јануари 1944 година, учествуваа само германските војници од Солун и Воден, а во Втората офанзива покрај германски учествуваа и бугарски единици од 17 дивизија во Штип, и траеше од 16 до 20 јануари 1944 година. По завршувањето на овие офанзиви во кои нашите сили беа победници, Главниот штаб оцени дека се создадени услови воените операции на нашите сили од Мегленско да се насочат кон централна, западна и источна Македонија. За таа цел, Главниот штаб го направи следниот план: Првата борбена група ја сочинуваше Првата македонско-косовска бригада, на 31 јануари 1944 година изутрина од с. Бахово да тргне преку Мариово, Азот и Порече кон западна Македонија, а Третата борбена група наречена Тичова група, што ја сочинуваа еден македонски баталјон и бугарскиот баталјон "Христо Ботев" со Главниот штаб да тргне истиот ден во исто време од с. Зборско преку Беласица, Плачковица и Осогово да дојде до Кумановско. Втората борбена група, што ја сочинуваше Втората македонска бригада, да тргне изутрината на 31 јануари 1944 година од с. Зборско во борбени акции во реонот на Тиквешко и Гевгелиско, со задача на себе да привлече што повеќе непријателска војска за да им го олесни пробивањето на Првата и на Втората борбена група. Така започнаа борбени операции од пошироки размери на Македонската партизанска војска познати како Февруарски поход. Во тој поход нашите единици водеа тешки борби, полни со храброст, издржливост, ранувања, умирања... како што беа борбите кај Богомила.


Бугарскиот окупациски сили, кои ја презедоа целата администрација во Македонија, и очекуваа од луѓето да ги поздравува со отворени раце, но беа изненадени од отпорот што го решаваа со силна репресија. Според документи од бугарските архиви, тие уапсиле само во 1941 година 1.537 лица. Многу од нив ги интерниран во логор во Бугарија, 134 комунистите дојдоа на судот, 38 беа осудени на смрт.

Изменето од mungos80 - 26.Јануари.2010 во 18:10

Што ново требе да разбереме от горниот пост????