ЗБУНЕТОВА ТЕМА

...мадрфуцкер, они мене, све ќе ги убијам. 
 - Повелете !
 - Ма не ми се смешкај, не сум дојден за арно, се наоружав со грди зборови, све ќе ве потепам.
 - Кажете господине, не мора да се возбудувате.
Она мене. Глеј ја, ме гледа у очи и ја употребљава насмевката шо на тој нејзиниот не ја покажала никогаш. Од шо и е страв од мене, не за друго.
 - Еве, види ! На страниве од стакленцето на телефонот покажува дека се одлепило, ќе ми испадне некаде, ова го викате квалитет ? !
Го фати со долгите нокти од кои се наежив, од мекоќа и суптилност и точно знаеше кај да го пипне, ми се причини дека ќе изрипа...колку убаво и стоеше у рака...уфф ! “Не бе ! Не сум помислил ништо безобразно, не сум таков, пу ј’зк, тебе шо ти текна така. “
Ме здоглеа победнички откривајќи го низот од запчињата од каде ме заслепи одсјајот од сонцето и го спуштив погледот за да си го повратам видното поле, коа оно таму још бетер ; откопчано копче, рамномерно издигање на граден кош, ми се приигра кошарка...“Не бе, не сум помислил да ги закуцам рацете во отворот од кошулата, пу ј’ зк, само такви мисли ти се мотаат, недомаќин еден ! “
 - Господине, вие не сте го извадиле најлончето.
Ја зафрли косата и ко’ да ме ошамари со преливи од виножитни бои, на другиот крај чека ковчег со злато...
 - А ?
Фатив да чепкам на ќошето од екранот на телефонот “ Види сварно, испаднав , добро де, прв пат ми е, никогаш не сум бил глуп до сега   “  Се искезив ... се сопнав на излегување..

Хм..“Не бе не сум помислил така, ај затни се !...шо ? ...ај покажи ми по тебе како сум помислил...чекам    “:
Се насмевна, се протегна и како случајно и се откопча уште едно копче од кошулата. Ми се доближи со лицето, повремено допирајќи ми го увото со усните и тивко прошепоти : “ Знам дека ова ти е само изговор, редно беше, те посакувам уште многу одамна “
Ме грабна за рака, се побунив : “ Ние не се познаваме, ја не сум лак мушкарец, шо ме мислиш ма ! “. Непопустлива беше, ме одвлечка без да каже збор на зачудените погледи зад нас, само се слушна тивок женски шепот “ Блазе си и, како не ми текна прва, туу ама сум глупа, ќе се убијам“.
Заминавме опиени, оставајќи ги зад нас завидливите женски крици на очај и пукотница од револвер...

“ Мхм “
“ Шо мхм ? “
“ Плави картони имаш ?“
“ Имам, зш ? “
“ А да идеш кај постар чичко со бел мантил да се провериш ? Нешо не си ми арен со глата “
“ Па во твојата сум бе море ! “
“ Па добро де, само пола ќе ја лечиме“ 

Изменето од zbunet - 19.Мај.2009 во 13:38

no comment.......
epten jak si be zbunet.......

 e taka i ti treba

и ...добра ноќ гравитацијо...
добра ноќ просторна ограниченост...