Мисирков

macedon_alex напиша: cercetator напиша: Јас ти дадов еден текст, каде мислам е поентата на целата книга. Коментирај конкретно тоа, а не по принцип. Тука е кажано зошто треба Македонците да се сепарираат од Бугарите. Или дележ на Македонија, или поставување на македонското прашање на неутрална, чисто македонска основа. Тоа е! Па конкретно тоа коментирав. Ајде види си го текстот што си го приложил и види дали се споменуваат и врски со други народи или не. Ако се споменуваат , тоа значи дека Македонците имале врски и со други народи, не само со Бугарите.

Ajde pochitlivo

Можит по
ослободуаiн'ето ке се мислеше и за соединуаiн'е со Бугариiа. Но таiа година ни
покажа, оти историiцките. прилики никоi пат не ке дозвол'ат да се
соiединит цела Македониiа со Бугариiа; сега за македонците и
бугарите, остаат iедно од двете: или делеiн'е на Македониiа мег'у
Балканцките држаици и со тоа изгубуаiн'е за бугарите и македонците
2/3 од Македониiа, или полно пресечуаiн'е врските со бугарите и
постауаiн/е на македонцкото прашаiн'е на совршено неутрална, чисто
македонцка осноа. Кога така го постауат необходноста прашаiн'ето, то iасно iет,
оти секоi пат и от секого ке бидит предпочетено второто. И вистина, зар ке се решит
iеден искрен патриот македонец да пожртвуат: Костур, Лерин, Битол'а, Охрид, Ресен,
Прилеп, Велес, Тетоо, Скопiе и пр. за соединуаiн'ето на Македониiа до левиiот брег на
Вардар со Бугариiа? Зар имат по голема близост мег'у iеден македонец од источна
Македониiа и iеден рушчуклиiа или iеден македонец од источна и западна или северна
и iужна Македониiа? Кога историiцката необходност категориiцки ни заiавуат:
македонци, или се соiединуаiте мег'у себе и отчекнеiте се од друзите балканцки
народи, или готвеiте се за дележ на, таткоината ви! — сите искрени патриiоти
македонци ке приимат првото. Па тоа го налагат на македонците и чоешчината: зар
iет чоечко сегашното стаiн'е, во коiе iа имаат доведено Македониiа пропагандите? Во
iедна кук'а таткото iет од iедна народност, iедеiн'от син од друга, друг'от от трек'а
народност, и iеден Господ знаит, до кога ке се продолжит да бидит така! Чоешчината го
барат од нас да се искоренит во таткоината наша тоа ненормално стаiн'е, и да се
примират брат со брат, татко и деца. Такво обiединеiн'е iет необходност, а не ни iет
нужно фамил'но неприател'ство за некакво обiединеiн^е со Бугариiа, шчо никоi
пат не ке бидит допушчено, ни од малите балканцки, ни од големите држаи.

Jasno e deka vrskite za koi zboruvash se povrhnostni, za razlika od tie so Bugarite.

да          бе напиша: И се се урна! . Откај Турците, Македонија помина кај Србите,Бугарите и кај Грците. Поранешните пријатели и сојузници го ограбија Македонскиот народ, ja поробија Македонија. Македонскиот народ болно ja почувствува раната што му беше нанесена! Toj беше изненаден од вероломството, а уште повеке од поведението на официјална Русија. Таа го погледна македонското прашање со очите на Србите,Бугарите и на Грците и ги презеде сите мерки за Македонија да им припадне ним, и дури да се пороби и да се понижи слободна Македонија, која се застапи за своите поробени Македонци .                                                                                            КПМисирков

Крсте Петков Мисирков е роден во ноември 1874 година во селото Постол, Ениџевардарско во Егејска Македонија. Селото се наоѓа недалеку од древната македонска престолнина Пела. Шест одделенија основно училиште завршил во родното место, слушајќи настава на грчки јазик и на таков начин го совладал туѓиот, наметнат јазик. Лошата материјална сoстојба на неговото семејство не му дозволила да го продолжи веднаш неговото образование. По неколкугодишна пауза, Мисирков се здобил со стипендија од српското друштво „Свети Сава“. Тоа биле првите закани за навлегување и на српската пропаганда во Македонија, преку инсталирање на разни стипендии за едуцирање на т.н. свој кадар како што веќе правеле грчката и бугарската пропаганда во Македонија[1]

Користејќи ја извесно време оваа стипендија, Крсте Петков Мисирков сфатил многу добро (како и останатите негови македонски колеги) дека српската буржуазија ја започнала својата грда игра. Чувствувајќи ја денационализаторската политика, изразена преку дејноста на друштвото „Свети Сава“, Крсте Мисирков учествувал во немирите што ги пројавиле македонските стипендисти. Потоа со неколкумина свои едномисленици избегал од Белград во Софија. Тоа што го дочекало во Бугарија, речиси, по ништо не се разликувало од почувствуваниот режим во Србија. За да го продолжат понормално своето образование во Софија, македонските студенти морале да се пишат како бугари за да не би биле малтретирани. Мисирков не го прифатил тоа. Тој повторно пребегнал во Србија, за да запише трет клас, но сепак тоа не му успеало. Во Белград, сакал или несакал, се запишал со прва година како семинарист на богословско-учителската школа, која имала своја посебна цел и тоа: македонските ученици да ги подготвува за српски свештеници и учители кои подоцна би се вклучиле на македонски терен за да го пропагираат српското име. Овојпат македонските ученици го искажале своето незадоволство: тие кренале бунт, по кој училиштето било затворено, а македонските ученици биле испратени во внатрешноста на Србија. Така Мисирков се нашол во Шабац, каде завршил четврти клас гимназија[1].

Крсте Петков мисирков, иако ја завршил гимназијата, сепак се решил повторно да се запише во друго средно училиште: белградската учителска школа, која целосно ја завршил во 1895 година. Во ова училиште Мисирков основал ученичка дружина и ја нарекол „Вардар“, со своја програма која членовите на дружината Негоіите членоіи да се запознаіат и да си изработат іедна програма, коіа ке iа осашчествуваат во Македониіа таіно од србцката пропаганда. Членовите на дружината во извесна смисла ја продолжиле идејата на т.н. „Лозари“. Тоа за Мисирков претставувало почеток на организирана национално-политичка активност која ќе продолжи околу 30 години.За повеќе http://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D1%80%D1%81%D1%82%D0%B5_%D0%9F%D0%B5%D1%82%D0%BA%D0%BE%D0%B2_%D0%9C%D0%B8%D1%81%D0%B8%D1%80%D0%BA%D0%BE%D0%B2, .

Изменето од Boogie - 12.Август.2009 во 10:31

Дали знаеш? Или како да научам?
Има врска со Мисирков.

Еден руски историчар предава друга верзија
http://www.srpska.ru/article.php?nid=12113




Изменето од Македон - 03.Септември.2009 во 16:10

Самоопределувањето на Македонците

Мојата статија „Македонски национализам" објавена во в. „Мир," од 12 ов. м. му го предизви-кала гневот на в. „Свободна реч", којашто ме на-рече „еден човек што уште не си ја знае народнос-та", со „простачки умувања", кој „може да пишува нелепости, дури нискости" и е „познат по тоа што некогаш бил во услуга на српската пропаганда" поддржувајќи ја „теоријата на белградскиот професор Цвииќ" за постоењето одделна македонска народност. Пишаното од „Свободна реч" за мене предизвика голема огорченост против мене од страна на жителите на градот во којшто живеам и дури се најдоа луге кои, без да му мислат многу, тврдеа дека тие знаеле оти јас, како студент, сум ги посетувал собранијата и на бугарските и на српските студенти и затоа сум бидувал најсрамно избркуван од собранијата на првите.

Слични глупости и клевети, какви што се напишаа во „Свободна реч" и се растураа во Карлово, човек можеше да очекува, но тие малку ме возне-мируваат, зашто се очевидни за секого што ја има прочитано мојата статија во „Мир" и којшто го познава моето минато. А такви ќе се најдат не мал-ку во Бугарија. Исто така и за Србите е очеввден клеветничкиот карактер на сето она што се пишува и се зборува на моја адреса во врска со моето становиште по македонското прашање.

Јас многу добро знаев дека ќе бидам нападнат за мојот „Македонски национализам", дека тој на никаков начнн нема да биде отпечатен во в. „Илин-ден" и дури не бев уверен дека ќе го отпечати и в. „Мир". При сето тоа ја напишав статијата и ја испратив во Редакцијата на „Мир". И на другиот ден по нејзиното напечатување „Свободна реч" направи од мене човек што уште не си ја знае народноста.

За жал, „Свободна реч" не можеше да ме одучи од моите „простачки умувања". Јас пак наоѓам дека Македонија денеска е распокината, дека Грците успеаја да и ги земат најдобрите делови, да го испадат оттаму македонското население и да го заменат со азијатски дошлаци што денеска се трупаат покрај српската и бугарската граница, како што едно време византиските императори покрај бугарската граница образувале воени населби од азијатски колонисти — Ерменци и павлиќани. Наоѓам исто така дека ако Србите и Бугарите не се помират и ако Македонците не бидат впрегнати во доброволна соработка со Бугарите и со Србите за запирањето на грчкиот бран што бавно, но сигурно се движи од југ на север, ние сите: и Србите и Бугарите и Македонците ќе потонеме во несловенското море што од сите страни не опкружува. Мислам дека само во слогата, во соработката помеѓу Србите, Македонците и Бугарите е спасот на сите нас. Србите и Бугарите спореа, печалеа Граците и Романците, ја загубија Македонија, Тракија и Добруџа.

Најважниот услов за соработката помеѓу Србите, Бугарите и Македонците е, меѓутоа, полната сло-бода во самоопределувањето на Македонците. И ете за последново прашање јас го истакнав принципот на македонскиот патриотизам и национализам, како наполно неутрален и задоволувачки и за Србите и за Бугарите и за Македонците; засега можеби поправилно би било да се рече дека еднакво не ги задоволува ни Србите, ии Бугарите ниту пак Македонците.

Бидејќи од српско-бугарската несогласност стра-даме стред се ние, Македонците, наш долг е да го бараме средството и патот за помируањето. Тоа не тера „да не си ја знаеме" до денеска народноста и да им кажеме и на Србите и на Бугарите: заборавете ја својата великосрпска и великобугарска идеја, откажете се да ни го натрапувате вашиот национализам и патриотизам, во основата на кој лежи претпочитувањето на вашите интереси пред нашите. Дајте ни да си имаме свои разбирања за нашите односи спрема вас и спрема вашиот спор за нас и за нашата татковина, како и за средствата со кои ќе се дојде до општо јужнословенско добрување. Дајте ни да си имаме свои, македонски национални чувства и да создаваме македонска култура, како што сме го правеле тоа со векови и кога нашата татковина не влегувала во една држава со вашата.

Како Македонци, ние ќе бидиме пополезни и на Македонија, и на Бугарија и на Србија, воопшто на целото јужно словенство, отколку како Бугари или Срби.

Како Бугарин јас одамна би рекол: Каква ти Македонија! И тука ми е добро, нема зошто да мислам за она што е веќе загубено. Но како Македонец, јас во Бугарија се чувствувам како на туѓина, каде што навистина се наоѓам меѓу родни браќа, но не сум си дома, во својата татковина. Таа е таму, каде што сум се родил и каде што јас треба да си ги оставам коските, каде што треба да отиде мојот син, ако не ми биде судено да отидам јас лично.

Свеста и чувството дека сум Македонец треба да стојат повисоко од се друго на светов. Македо-нецот не треба да се слева и да се обезличува жи-веејќи меѓу Бугари и Срби. Ние можеме да ја кон-статираме близоста на српските, бугарските и македонските интереси, но се треба да биде оценувано од македонско гледиште.

Беззаветната и безгранична љубов кон Македо-нија, постојаното мислење и работење за интересите на Македонија и полн конзерватизам во пројавите на македонскиот национален дух: јазикот, народната поезија, наравите, обичаите — ете ги главните црти на македонскиот национализам, изјаснет преку „простачките умувања на еден човек што уште не си ја знае народноста".

Но ние не сме егоисти. Ние не мислиме само за себеси. Ние сме готови да им услужиме и на Ср-бите и на Бугарите, под услов услугата да ни биде доброволна, а не изнудена.

Знаат ли Србите со што ќе им услужиме: ние сите ќе изумреме, но нема да дозволиме грчка нога да ги пречекори денешните граници на српска и бугарска Македонија. Но тоа ќе го направиме ние како Македонци, но не и како Срби. Со Грците ние ќе се бориме, зашто се единствените наши векoвни историски непријатели. Целата наша македонска национална историја е полна со борби против Грците. Борба со Бугари и со Срби не познава македонската историја: Бугарите и Србите ги почитуваа националиите права на Македонците во средните векови и само Грците ни го убиваа националниоот дух и не денационализираа. Тие и денеска не гонат од родните пепелншта и следствено не потсетуваат за нашиот стар историски долг да ги изгониме неканетите гости од нашите дедовски, предедовоки земји.

Тоа е македонското национално чувство, тоа е историскиот позив на Македонецот што може да го исполни само како слободен и рамноправен граѓанин на Југославија, на когошто му е дозволено да мисли, да чувствува, да зборува и да дејствува како Македонец.



К. Мисирков : Самоопределението на македонците, „Мир", 7427, 25. III 1925, 1.

Македон напиша: Идејата на оние со развиена национална свет

И кои се тие, колку се?

Од напишаното се разбира дека сите ќе бидат против „Вардар“ и македонските национални сепаратисти се сами за себе.