Кронова болест

КРОНОВАТА БОЛЕСТ ИЗЛЕЧЕТЕ ЈА САМИТЕ

Тешките хронични инфламаторни (воспалителни) болести на дебелото црево се вбројуваат во две големи групи и тоа: Улцеративен колитис и Кронова болест. Овие две болести се многу слични меѓу себе по симптоматологија, па затоа и на многу лекари им е тешко да ги разграничат.

Обично, кога ќе се јават првите симптоми на болеста, пациентите се упатуваат да направат микробиолошки испитувања на дигестивниот тракт, со цел да се откријат евентуални причинители за болеста, како што се бактерии, паразити и слично, па доколку би се откриле, би се употребиле соодветните антибиотици за нивно убивање, и со тоа болеста се смета за излечена. Но, во овие случаи такви причинители нема да се откријат, и тука медицината запира со разумното резонирање. Наместо да се размисли што доведува до болеста, почнуваат да се третираат симптомите на болеста која никогаш нема да заврши. Така пациентот се врзува за доживотен „третман“.

Она што му недостасува на „современото дијагностицирање“ кај повеќето доктори е одбивањето да ја поврзат болеста со храната како причина за нејзино појавување. Истото се случуваше во минатото, кога цигарите не се поврзуваа со болестите на белите дробови, или алкохолот со болестите на црниот дроб. Но, ако сега медицината ја потврди поврзаноста на цигарите со болеста на белите дробови, на алкохолот со болеста на црниот дроб, зошто не би требало да се поврзе исхраната со болеста на дебелото црево? Ова дотолку повеќе што се знае дека дебелото црево е орган преку кој се исфрлаат најтоксичните „преработки“ од храната, и во некои случаи на опстипација, тие се задржуваат во него со денови.

Дефинитивно, хроничните инфламаторни болести на дебелото црево, каде спаѓа и Кроновата болест, се резултат на неправилната исхрана на болните. Значи, и лекувањето треба да се базира на начинот на исхрана.

Истражувањата, правени на различни делови од светот, покажаа дека овие болести се јавуваат кај луѓето кои јадат  таканаречена „западњачка“ калорична храна. Резултатите покажаа дека болните од овие болести во својата исхрана користеле премногу млеко и млечни производи, месо и рафинирана храна. Застапеноста на зеленчук и овошје била минимална. Мрсната храна, каде спаѓа и растителното масло за јадење, е поврзана со зголемен ризик од појава на болеста. Тоа значи дека за да се спречи болеста, но и за да се лекува, треба од исхраната да се исфрлат сите концентрирани масти.

Хидроген-сулфидите се исто така токсични за клетките на дебелото црево. Тие се создаваат во цревото преку работата на цревните бактерии кои ги разградуваат аминокиселините што содржат сулфур. Такви аминокиселини има најмногу во животинската храна, односно во месото, сирењето, рибата, но нема во толкави количини во растителната храна. На пример, туната содржи дванаесет пати повеќе сулфур отколку компирот.

Разумен заклучок од сето изнесено погоре е дека животинската храна придонесува за појавата на болеста, и тоа затоа што таа содржи голема концентрација на масти, не содржи растителни влакна, содржи алергени, протеини кои го „збунуваат“ имунолошкиот систем на организмот, па затоа тој се насочува и кон сопствените ткива. Содржи големи количини на сулфурни аминокиселини, чии метаболити се токсични за ткивата на дебелото црево.

Болните од Кронова болест чувствуваат подобрување на состојбата кога од храната ќе ги исфрлат сите животински протеини. Една студија која е работена со пациенти што консумирале замена за млеко кое немало никакви млечни протеини, и со пациенти кои консумирале замена за млеко кое содржело млечни протеини, покажала:

„Оние пациенти кои внесувале замена за млеко без млечни протеини бележеле подобрување и повлекување на симптомите на Кроновата болест за 75%, додека оние пациенти кои внесувале замена за млеко кое содржело млечни протеини, бележеле повлекување на симптомите на болеста за само 36%“.

Студиите покажаа дека две третини од пациентите кои боледувале од Кронова болест и поминале на здрава исхрана, немале проблеми со симптомите на болеста и се чувствувале многу подобро дури и после две години.

Една друга студија, која е работена со 93 пациенти болни од Кронова болест, покажала повлекување на симптомите на болеста за само две недели, кај 84% од испитаниците кои поминале на здрава исхрана.

Најголема нетолерантност болните покажуваат спрема млекото и млечните производи и некои видови житарки.

Болните од Кронова болест страдаат од чести исцрпувачки проливи (кај некои и до дваесет и повеќе пати на ден). Оние кои поминуваат на здрава исхрана, односно од мрсна поминуваат на немрсна храна, се ослободуваат од проливите за два до три дена. Болните од Кронова болест обично имаат оштетување на крајните делови на тенкото црево, кое е одговорно за реапсорпција на жолчката што била излачена од црниот дроб. Како резултат на тоа, жолчните киселини не се реапсорбираат, туку се транспортираат во дебелото црево, каде што вршат иритација на неговата слузница, чија последица е крварење на слузницата со појава на крвави и мукусни проливи. Од друга страна, луѓето кои не консумираат доволно растителна храна, немаат доволни количини на фибер, кој е исто така отстранувач на жолчните киселини од дебелото црево.

Како и да е, неизбежен е фактот дека Кроновата болест е резултат на неправилна исхрана на луѓето и треба да се лекува со промена на начинот на исхрана. Најпрво болните од Кронова болест треба да се ориентираат кон немрсна храна, што значи елиминација на сите концентрирани масти од храната (животински и растителни), а да консумираат скробна храна, зеленчук и овошје.

Имено, лекувањето треба да започне само со неколку видови дозволена храна:

- варени скробни растенија:

кафеав ориз, компир, зимска тиква;

- варен зеленчук:

аспарагус, артичок, цвекло, брокула, целер, кељ, спанаќ, тиквичка;

(да се избегнува кромид, зелена пиперка, ѓумбир, ротквици, домати)

- варено овошје:

јаболко, банана, цреши, праски, сливи, круши;

(да се избегнува овошје како цитрони, мандарини, портокали, киви, лимони)

Од зачини може да се употребуваат само малку сол, доколку не е „забранета“ заради други проблеми. Тоа значи дека не треба да се користат ниту оцет, ниту црн пипер, некакви преливи за салати, лимонов сок и сл.

Од пијалаци треба да се користи само чиста или филтрирана вода. Може да се користи и природна минерална вода.

После една недела од ваквата исхрана, болните ќе почувствуваат значително подобрување. После тој период се додава по еден вид храна повеќе и се следи реакцијата на организмот. Доколку се јави негативна реакција, болниот треба да знае дека таквиот вид на храна е непожелен за неговиот организам. Доколку се јави реакција на новата додадена храна, се чека една недела со „тестирање“ на друга храна, за да му се даде време на организмот да се стабилизира од реакцијата, односно да се стабилизира после алергиската реакција. Доколку при вклучување на одреден вид храна не се јави реакција на организмот за одредено време (обично тоа се случува за неколку часа), значи тоа не е храната „виновна“ за проблемите со болеста.