како треба да се проповеда

интересен краток текст,мислам дека на сите ќе ни биде од корист

                 "Старац Силуан Атонски"



            Немогуће је не приметити једну изванредну црту старчевог карактера, наиме његов однос према сваком ко друкчије мисли. Он је искрено и дубоко желео да разуме сваког човека у најбољем смислу речи, и да не повреди у њему оно што је за њега свето. Увек је остајао оно што је био. Био је дубоко убеђен да је "спасење у Христовом смирењу". Ради ове смирености он се трудио свом душом да разуме свакога са добре стране. Имао је истанчан осећај да у сваком човеку препозна његово одушевљење, његову способност да воли Христа.

            Сећамо се једног његовог разговора са неким архимандритом који је вршио мисионарску службу међу неправославним хришћанима. Овај је много ценио старца и за време боравка у Светој Гори посећивао га је неколико пута. Једном га је старац упитао како он проповеда? Још млад и неискусан, архимандрит је стао да гестикулира и узбуђено одговори:

            - Ја им кажем: ваша је вера заблуда, код вас је све изопачено, лажно, и ако се не покајете, нема за вас спасења.

            Саслушавши га, старац га упита:

            - Реците, оче архимандрите, да ли они верују да је Господ Исус Христос истинити Бог?

            - Да, верују.

            - А да ли поштују Мајку Божију?

            - Поштују, али имају неправилно учење о Њој.

            - Да ли поштују светитеље?

            - Поштују их, но какви светитељи могу постојати за њих откако су отпали од Цркве?

            - Врше ли богослужења у храмовима, читају ли реч Божију?

            - Да, постоје код њих и цркве, и службе, али требало би да видите какве су то службе у поређењу са нашима. Каква хладноћа и бездушност.

            - Значи, оче архимандрите, они су убеђени да правилно поступају што верују у Исуса Христа, што поштују Мајку Божију и светитеље, што их призивају у својим молитвама. Међутим, ако им ви кажете да је њихова вера заблуда, они вас неће слушати... Међутим, ако народу будете говорили да је добро што верују у Бога, што поштују Богородицу и светитеље, што иду у цркву на богослужења и што се кући моле, што читају реч Божију и остало, али да у нечему греше и да те грешке треба да исправе па ће све бити добро, и онда ће се Господ радовати због њих, па ћемо се сви спасти милошћу Божијом... Бог је Љубав. Зато и проповед треба да извире из љубави. Онда ће она бити на корист ономе који проповеда и ономе који слуша. А када осуђујемо, нећемо имати користи и људи неће слушати.Бог је Љубав. Зато и проповед треба да извире из љубави. Онда ће она бити на корист ономе који проповеда и ономе који слуша. А када осуђујемо, нећемо имати користи и људи неће слушати.

Maran Ata напиша: Многу интересна тема која вчера јас сакав да ја отворам (ти благодарам што ти тоа го направи). Враќајќи се од работа накај дома, во центарот на градот се случи да поминувам покрај еден „проповедник“ - човек кој на цел глас викаше: „Исус е решението на се. Тој беше распнат за нашите гревови. Верувајте Му!“ Тоа го повтараше околу 5 мин. без престан, а потоа отиде на друго место, а јас си продолжив по патот. Таа глетка ме замисли. Видов дека човекот сака нешто добро да му каже на општеството, нешто позитивно, но целата работа е на кој начин тоа го прави. И анализирајќи го сето тоа, пак дојдов до заклучок - само добрите дела се вистинската проповед, само тие дела можат да те приведат кон нешто. Затоа и Христос ни рекол дека нашите дела треба да се светли како свеќа за да можат луѓето да ги видат и да Го прослават нашиот Отец на небесата. Со еден збор, делата го сведочат Бог, а не нападите кон туѓото верување... Нападите само можат да ги исфрустрираат неупатените и тие да си помислат: „Чекај, Бог е Љубов, а зарем таа љубов се манифестира преку напади или преку гушкање на целиот свет, без разлика на верска, национална, општествена (...) припадност?“ Ако нашите дела не се светли, тогаш нема ниту прославување на нашиот Отец на небесата, туку само фарисејска побожност.

jaden covek so dobri nameri.

dzabe se dobri nameri bez znaenje. dzabe e i znaenje bez vodstvoto na Sv. Duh. dzabe e i Sv. Duh, ako covek ne mu se prepusti.

znaci za vistinsko svedostvo potrebni se site ovie nesta> dobri nameri (revnost), znaenje, sv. Duh i potpolno potcinuvanje pod Negovata volja. taka, vistinskoto svedostvo ne moze da se ogranicuva (na samo zborovi ili samo dela) tuku onoj koj sto e taka prepusten na Boga, ne ke moze da molci za Negovata ljubov, nitu pak ke moze non-stop samo da 'brblja' bez da ja ovekoveci taa ljubov so dela na ljubov.

Џабе театри и филмови, сцени и костимографии, претстави по плоштадите....

Како треба да се проповеда?
Со жар која извира од срцето, со љубов, со Вистина, а не со претходно подготвени реферати.
Што мислиш, Маран Ата, зошто човекот кој “пропоцведал“ на улицата  не успеал да го задржи твоето внимание?

Погледнете некој неук монах, го слушате-а мислите дека ги има завршено сите теолошки факултети на светот иако можеби е сосема неук, но Духот кој пребива во него директно Му ги става зборовите во устата...
Тоа е проповед.
Да извира од внатре, буквално да те здрма, да те расплаче, да те допре...
Доброто дело, и тоа е своевидна проповед-без зборови...



Изменето од maria_magdalena - 31.Октомври.2008 во 17:16

Maran Ata, штом проповедникот, кој го запишуваш со наводници, успеал да го привлече твоето внимание и да ти ги вреже неговите зборови во твојата глава, а потоа преку тебе и на форумов, тоа значи дека тој навистина има некакво влијание. Не велам дека тоа треба да биде начинот на кој треба да се проповеда, но сепак сметам дека и таквиот "проповедник" му служи на Бог многу повеќе од некој монах што се заветувал на ткн. молчание, бдеење, созерцавање, подвизување итн. се ОСВЕН активно проповедање на Христовото евангелие.

Пред 6-7 години, еден сличен ваков "налудничав" проповедник одигра големо влијание во моето духовно разбудување. Тоа се случи во Лондон, во Хајд Парк, поточно во местото познато како "Speaker Corner". Додека се шетав по тој преубав парк, дојдов и до ова место. Таму имаше говорници поткачени на мали скалички и сите од нив проповедаа на различни теми. Едни проповедаа против расизмот, други против абортусот, трети за правата на жените, четврти држеа политички говори, но еден викаше слично како проповедникот што ти го спомна погоре. Замислете, 7-8 години поминаа оттогаш, а сеуште ми одѕвонуваат повиците за покајание на "налудничавиот проповедник" кој го слушнав во Хајд Парк. Покајте се! Помирете се со Бог! Верувајте во Исус! Близу е крајот на светот! Христос наскоро ќе се врати! Покајте се! Ослободете се од вашите гревови! Христос е Спасителот на Светот... итн.

Овој "налудничав проповедник" со неговата ревност и сериозност на пораката која со оган во очите ја проповедаше на луѓето, одигра големо влијание кај мене да сфатам дека таа порака е навистина сериозна, дека спасението им е навистина потребно на луѓето, и дека додека селото гори, бабата не треба да се чешла.

п.с. тој проповедник ми остави гооооолем впечаток и особено позитивна работа - да Му благодарам на Бога што моето приведување кон верата се случи по согледување на дела и ревносна вера, а не само по зборови... да зборувам на сите јазици, та и на ангелски, штом љубов немам, ништо не сум...

EvAngelos напиша: Пред 6-7 години, еден сличен ваков "налудничав" проповедник одигра големо влијание во моето духовно разбудување. Тоа се случи во Лондон, во Хајд Парк, поточно во местото познато како "Speaker Corner".

jas prvin se sloziv so maranata, no me zamisli komentarot na evangelos. pa covece, i hristos i jovan krstitel i apostolite, i recisi site proroci gi smetale za 'naludnicavi'?

me potseti i na zborovite na Svetoto Pismo: Ne ja li pretvori Bog mudrosta na ovoj svet vo ludost? Bog blagovoli so bezumieto na propovedta da gi spasi onie sto veruvaat.