Oдносот на наставниците кон учениците

IMAM EDNA PO ANGLISKI I KLASNA TAA PO ANGISKI E FINA AMA TAA PO SITE PREDMETI NE E FINA

E DOBRO TOGASH

MATEMATICAR напиша: sram da im e decata ne se gavol a go tretiraat kako gavoli

Доколку е така децата не треба да молчат.
Има лек и за тоа.
Методиката и педагогијата тоа не го предвидува.
Затоа слободно нека гокренат својот глас.

Епа таа по сите предмети, не треба да биде по сите предмети, иако со ова мое тврдење нема да се сложат наставниците во одделенската настава.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
A zoshto da ne se slozat?
Koga ke se napravat kriteriumi za:
-stepen na potrebno obrazovanie na kadarot( a ne moze i so sredno, visho i visoko)
-uslovi za izveduvanje nastava (edni vo kombinirani/drugi vo ednogeneraciski...edni vo selo prvo lozat oginot, pa posle nastava...drugi vo dobro zagreani ucilnici so parno...edni prvo redat tendzerinja koga vrni da ne kapi po klupite...)
-nastavni sredstva i pomagala (ednite kreda-drugite kompjuteri)
vremetraenje na casot ( za 45 min. ni Hudini ne moze da gi prasha kako se, a ne da sraboti..)
-broj na deca vo paralelka ( ne e isto so 10/15 i so 35/40)
-nastavni predmeti  i sodrzini od pred vojnata, pardon od 45 godina ( matemaika, majcin jazik, pio, muzicko, fizicko, likovno...e svetot odamna pio go podelil na  5 predmeti nauka, istrazuvanje, tvorenje...fizicko na plivanje, gimnastika...atletika, a nie daj topka neka trcaat decata duri e dobro vremeto oti posle ke gi zatvorime vo ucilnica pa ke reshavaat zadaci, ke preraskazuvaat...)
- diferencijacija  (ne za site deca isto-tuku za sekoe spored sposobnost...naucile site ne naucile mora da se pocne nova tema..oti ke ti dojde inspektor koj vo ucilnica vlegol dodeka ucel i ke ti kaze deaka od zbor do zbor mora da e isto i vo planiranjeto i vo ucebnikot i vo dnevnikot- kutriot ne cul za stepen na usvoenost...)
Eeeee togash ke diskutirame za odnosot na nastavnicite...koga se ke naredime vo red...dotogash mozesh da pishuvash edinici, mozesh da vregash deca...samo zemi si partiska knishka...i ako sakash mozesh i takov kakov shto si i direktor , sovetnik, inspektor, da si stanesh)

Сеуште кај нас е повеќе застапен оној традиционален модел на однесување на наставникот кон ученикот

Ништо не е идеално, нема абсолутно добри наставници и абсолутно добри ученици.

Има и по нешто што не чини.

Но како што кажа некој погоре во нашите училишта фалат услови за изведување на модерна настава и помалубројни класови, а после е лесно

Денес, на третиот час, математика, се случи, нема да ми верувате, нешто несекојдневно. Не поради тоа што професорот влезе осончен и озарен како да му се паднала седмица на ЛОТО, со насмевка од едното до другото уво и ведар дух со кој оставаше впечаток на балон наполнет со хелиум.
Ниту пак поради тоа, што не поздрави со „Како сте ми денес, милички мои?“ и на секој од нас му даде по еден комплимент што те разнежнува и топи како коцка шекер кога се претвора во карамел.
Не, верувале или не, човекот извади од една вистинска дедомразовска вреќа две гооооооолеми кеси со бомбони (чоколадни, од оние со вишна и ликерче внатре);ги стави на катедрата па со насмевка им се обрати на дежурните - Златнички мои, смеам ли да ве замолам да ги поделите бомбончињава на учениците, за секого има по дваесет.
     Дежурните, нормално, како фино воспитани деца, излегоа ги зедоа кесите и почнаа со делба на чокобомбоните.
Никој не го праша наставникот што е причината за тоа. Сите се однесувавме како тоа да е најнормално, најсекојдневно, највообикновено за нас.
Додека дежурните се клатеа од клупа до клупа и секому му делеа по дваесет од бонббоните, професорот со свечен глас ни објасни. Денес ќе работиме кој што сака: Значи - сакате, одземање, одзимајте, сакте собирање, собирајте.Десет минути пред крај на часот, секој од вас на хартивче нека си напише за колку научил на овој час, но не заборавајте името и презимето да си ги напишете...
Од клупа до клупа, едниот од дежурните се довлечка во стил на ирвас и до мојата клупа. Но таман пружив рака да ги земам бомбоните, некој ми ја повлече назад. Погледнав до мене, празно столче...Се свртов назад - нема никој, последен сум во редицата. Ништо не ми беше јасно. Пак ја пружив раката, пак истата невидлива сила ми ја повлече назад.
И ти си итер, ама јас сум поербап од тебе, си реков и со другата рака ја повлеков таа што посегаше немоќно по бомбоните. Ама бадијала, силата се зголеми па малку фалеше да ми ја откине раката дофатничка
„Професоре!“ реков, а самошто не заплакав од мака.
Па како да не пукнеш од мака кога сите јадат бонбони со вишничка внатре и ликерче, а јас....
„Професоре...“,повторив,рикнав да плачам
Ведрината од лицето на професорот исчезна.Исчезна и насмевката што му ги развлекуваше усните од уво до уво , сега тие се собраа како цела рака киселец да му стави некој во устата.
Од очите му заискрија молњи...
„Станувај, магаре едно“, рикна како ламја мојот професор
Силата се посилно ме тресеше
„Магаре, магаре, магаре...“ ми се подбиваа моите другари од класот.
Од некаде над мене се најде и братми, постариот.
„Станувај магаре, едно„, ми сржа,„Да не мислиш јас сам да го чистам снегот“
Ништо не ми беше јасно. Сосема се зашеметив
„Кој снег?“, едвај и да пуштив глас, повеќе со погледот прашав, оти главата ми беше тешка како камен од синоќешното лумпување.
„Шарениот...“ се налути брат ми
„Абе кај најде сега да чистиш снег, Кога професорот по математика делеше бомбони“
„Какви бомбони!?Абе, ти, да не почна да павкаш...?Еј, ќе те убијам,само ако те насетам“
Боже, па сето ова било сон, сватив со големо разочарување во душата А јас толку се израдував на новиот однос на нашиот професор по математика. И дека нема да одам на полагање. Не само тоа, туку ќе си се оценев барем со петка, ако не повеќе.
„Големо чудо“, си се утешив веднаш по тоа, „Важно е дека зимскиот одмор уште трае. А што се однесува до единицата, тато на крај година пак ке ми ископа некоја врскичка!“