ВОИНСТВЕНИ СВЕШТЕНИЦИ-КРСТОНОСЦИ=МАСОНИ

Геноцид

 Кога христијанските орди со нивното дивјаштво влегле во Ерусалим (Кудс), веднаш почнале да ги колат луѓето без да прават разлика помеѓу старците и децата, болните и здравите, женските или машките. Се разбира, фатимидскиот градоначалник Ифтихарудин со неговата лична војска се повлекол во тврдината на градот и таму се забарикадирал. На малку луѓе им успеало да се евакуираат, а тие што не можеле да го сторат тоа се забарикадирале во големата џамија Месџидул-Акса и во дворот околу неа. Таму се собрале 100.000 старци, жени, деца и недозреани момчиња. Престрашени чекале да видат што ќе се случи со нив.

 Водачот на крстоносците ја видел оваа јадна глетка но, не се двоумел како да постапи. Веднаш наредил да се заколат сите што биле внатре. Масакрот започнал и никој не водел сметка кого убива. Тие јадни и беспомошни луѓе не давале никаков отпор.

Сквернавење на џамијата Акса

 По одигрувањето на овој геноциден масакр, христијаните ја поделиле џамијата Акса на неколку делови. Централниот дел бил претворен во црква, еден дел бил претворен во касарна за коњаниците, и еден дел бил наменет за магацин. Дворот на џамијата Акса бил претворен во штала која ја нарекле шталата на Соломон.

 Ова е историска слика. Споредете го освојувањето на Ерусалим (Кудс) од страна на Омер, Бог нека е задоволен од него, а од друга страна погледнете ја само агресивноста, насилството и немилосрдноста на христијанските орди. Споредете го тоа со толеранцијата на Харун Ер-Решид кон христијанските цркви и нивните аџии. Неутралниот читател сам нека донесе заклучок и нека му биде јасна вистината еднаш засекогаш.

 Преостанатите жители на Ерусалим се предале без отпор кога го здогледале овој ужас и на крстоносците. Не можеле да му се спротивстават на ова христијанско дивјаштво и предавство на муслиманските владетели. Стравот навлегол во срцата на луѓето и блиските градови се предале без двоумење, исплашени од можното повторување на геноцидниот масакр од Ерусалим. Еден од најпознатите градови предадени без борба бил и Набулс.

 Оваа случка во себе носи голема поука за оној што сака да ги отвори овие болни страници и да ги избегне понижувачките шлаканици за да ги запознае непријателите на Исламот, но сепак, луѓето многу бргу забораваат.

 Историјата на Ерусалим во себе го носи најголемиот масакр што некогаш се спомнувал. И денес јасно се гледаат сликите на тоа страдање. И денес со чувствува миризбата на муслиманската крв во Ерусалим (Кудс).И денес крвта на муслиманите тече од џелатските раце на Евреите. Геноцидниот масакр од страна на христијанските орди во Ерусалим (Кудс) го опишува еден арапски поет од тој период:

Ѓаволот отворено го нападна Исламот, зарем тоа ќе се дозволи за нашата вера.

Правата ни ги грабнаа, честа ни ја згазија, исукајте ги сабјите, та, крвта и така е пролеана. Колку само муслимани го дочекаа денот раселени, и на колку муслиманки честа им е разголена? Колку само џамии претворија во преноќишта и крстот во михработ[1] го поставија! Свинска крв тече низ нивните вени, а палењето на к*ранот за нив е убавина!! Кога овие ужаси би ги разбрало дете, косата негова во бело ќе се исплете! Зарем муслиманката ќе биде заробена во секоја битка, а мажите ќе се насладуваат во своите страсти!? Зарем Исламот не заслужува да го одбранат и деца и старци? Кажи им на оние што имаат барем малку ум, одговорете му на Аллах, тешко вам!!

12.07.1191 година или 18 џумадел-ахире 587 х.г. 

Христијанскиот масакр врз Ука

 Дали треба да му се замери на управникот на Ука после сите тие несреќи и големи искушенија!? Дали треба да го обвинуваме поради тоа што ги отворил портите на градот без дозвола на Салахудин. Погледнете што се случило:

Овој ден христијаните влегле во градот, а муслиманите се изненадиле кога крстоносците го прекршиле дадениот збор. Ги заробиле сите муслимани. Каде е ветувањето? Каде е гарантираната безбедност?  

Возвишениот Аллах ја вели вистината: „Кога е верник во прашање, ни роднина, ни спогодба не почитуваат...“[1]

 Крстоносците извикувале: „Нема да дозволиме ниеден од вас да излезе сè додека не ни ги предадете вашите материјални добра! Ќе излезете без ништо, а Салахудин ќе мора да ни плати 200.000 динари.“

 Ова е класична измама и непочитување на претходно постигнатиот договор. Салахудин побрза да собере 200.000 златници со цел да се сочуваат животите на невините муслимани. Им порачал на христијаните дека е подготвен да го плати бараниот износ под услов да ги ослободат муслиманите. Христијаните пратиле абер дека се исто така подговени да ја прифатат таа понуда, но Салахудин им порачал: „Ослободете ги муслиманите и јас веднаш ќе ви ги дадам парите!“ Тие одговориле: „Дајте ги парите па ќе ги ослободиме!“ Тој им одговорил: „Како да ви ги предадам парите, а веќе претходно нè измамивте!?“ Салахудин им испратил абер на големите свештеници и црковни великодостојници да му дадат ветување дека ако ги даде парите муслиманите ќе бидат ослободени. Тие искрено одговориле: „Ние ќе ти дадеме чесен збор, но нашите кралеви повторно ќе те измамат! Така Салахудин останал при своето: Ослобоедете ги заробениците, ќе ви ги дадам парите!“

 Кога големиот измамник Ричард „Лавовско Срце“ видел дека Салахудин нема да попушти, наредил да се отпочне со колење на муслиманите. Од редовите на муслиманите биле издвоени 3.000 луѓе и изнесени пред ѕидиштата на Ука. Ги поставиле токму пред видокругот на Салахудин кој им повторил: „Ослободете ги и ќе ги добиете парите!“

Ричард веднаш наредил да се отпочне со колежот врз муслиманите. Настанала голема кланица и ужасен крвав масакр. Никој не можел да верува во она што се случувало. Дури и камените срца се згрозиле од случката. На овој начин неверниците ги кршат нивните договори и дадениот збор. Така жителите на Ука биле ликвидирани. Ова големо криминално ѕверско дело е осудено дури и од некои европски историчари.

 Салахудин им порачал на муслиманите дека христијаните немаат друга намера туку само да ги колат и убиваат муслиманите. Гласниците побрзале да го известат исламскиот свет дека Палестина ќе падне, град по град, ако не ги пружат нивните раце да помогнат.

Повторно никој не го слушнал повикот на Салахудин, освен управникот на Туркмените кој побрзал да прати помош.