Иван од Куманово

Денес можат да се прочитаат најразлични реклами од надрилекари, јасновидци, гатачи и луѓе кои се во постојан линк со Севишниот. Лечат од најобична главоболка и пролазна нервоза, па се до ракови на дојка и шизофренија у глава. Специјалисти се за хемороиди, псоријази, метастази.. борци против црната магија и клетвите на комшиката, овие „специјалисти“ растураат магии, прават деца на нероткињи, лечат глисти, одвикнуваат од пушење и помагаат на деца кои мократ у кревет. Дел од нив ја знаат тајната на животот и несебично нудат иљач за среќа у работа, среќа у брак, среќа у учење, среќа у мажачка/женачка

Иван од Куманово е еден од нив. Типот е специјалист за сето горенаведено. Нема нешто за што Иван нема иљач. Тој секој вторник и четврток доаѓа од Куманово во Скопје и „лечи“ во некоја куќа во Маџар маало, негде карши Нова Железничка, ред се чекало за сеанса кај Иван.

 Пишувана во ракопис, Света книга на Иван има 8 страни поделена на Уводен дел, Главен дел и Заклучок. Во уводниот дел авторот, т.е. Иван – светското чудо, прави рекапитулар на сето она што го нуди вуду пазарот во Македонија. Притоа посебен акцент става на објаснувањето на светцките религии давајќи историски, социолошки и општествено – политички осврт кон истите.

Главниот дел од Светата книга се однесува на болестите кои ги лечи Иван – светското чудо, со посебен осврт на секоја болест поединечно. Притоа, авторот користи современ и за секого прифатлив вокабулар, правејќи ја оваа книга извонредно интересна и разбирлива за сите возрасти и општествени групи.

На крајот следи Заклучокот како рекапитулар на сето кажано во Книгата, со мудри поуки и совети кон верниците и неверниците.

По продолжение, низ неколку постови, ќе се обидам низ цитати и изворно да ви презентирам дел од „тајните“ кои се содржани во оваа Света книга.

Уште на првата страница од Светата книга, нејзиниот автор, Иван – светското чудо, несебично го открива патот како да Ве прати среќа у живот:

„...ако сте во можност да соберете десет луѓе и пред нив да ја прочитате (книгата, м.з.) ќе ве прати среќа, божји благослов и се ќе ви оди од рака наредните две години.... среќно...“.

Веќе на втората страна Иван ја нуди својата биографија и пишува:

„...уште кога имав три години седејќи дома кога погледнував во некој предмет тој се помрднуваше. Тогаш јас се исплашив и побегнав од дома мислејќи дека во нашата куќа има вампири или духови. И еден ден се играв во дворот и на нашата улица една кола згази куче. Јас отидов да го видам кучето. Тоа беше целото раскрвавено, а од другата страна седеа три баби и си плетеа чорапи и ми велеа да не се доближувам до кучето. Но јас се доближив и го фатив кучето за нозете, кучето стана, јас се исплашив и плачејќи избегав дома. Комшиките се крстеа и се чудеа на тој мој потег и збореа по цела мала.“

Веќе во следниот пасус, Иван, говори за својот прв пациент:

„ Мојот прв пациент беше баба ми, што сум ја лекувал на три и пол годишна возраст. Баба ми дојде кај нас на гости и се жалеше на болки во раката. Јас охрабрен од мојот потег со кучето и велев на баба ми да и ја излечам раката. Ја фатив за раката и таа почна да ми вика: уф бре дете ти да не имаш струја, бреее ме дрмаш целата. И така на баба ми и пројде раката.“

На седум годишна возраст, Иван ја осознава добро чуваната, со векови, тајна. Коцките почнуваат да се склопуваат:

„кога имав седум години духот ми се појави на јаве вистински и ми кажа дека јас сум одбран од Бога да помагам и да лечам луѓе и да правам чуда. Духот ми објасни дека тој ќе влезе во мене и ќе ги лекува луѓето“.

Во понатамошниот текст, Иван почнува со постепено откривање на она што му е кажано:

„За бог важи само закон, а не разни религии и верски обичаи. Бог дал закон. Ако не го поштуе човек си прави грев што сдам си го плаќа или неговата фамилија го плаќа. Како на пример. Во секоја држава има закон. Ако го прекршиш идеш во  затвор. Или еден мајстор ќе направи електричен апарат и ќе му стави упатство и ако не се придруваме ќе се поквари.

Бог дал 10 заповеди, закон за човек. Ако не се придржува човек прави 4 грева: смртен грев (човек умира), болен грев (се шлогира), жив грев (жена роди паализирано дете) и наследен грев (од стари – децата наследуваат).

Уводниот дел, меѓу останатото ги третира, брачните и воопшто општествените  односи во заедницата:

„Не прави прелуба. Маж или жена несмејат да имат швалер или швалерка затоа што доаѓа до растурање на бракот.

Не кради. Ако крадеш можи да те утепа некој. Нема да видиш аир.“